Once Upon a Dream : Emily Osment


I know you,
I walked with you once upon a dream
I know you,
The gleam in your eyes is so familiar a gleam
I know it's true
That visions are seldom all they seem

But if I know you,
I know what you'll do
You 'll love me at once
The way you did once upon a dream

Once upon a time,
I dreamed we'd be together...
In love forever.
Once upon a night,
I was wishing for a never...
A never ending.
Once upon a time, once upon a night,
Once upon a wish, once upon a dream....

I know you
I danced with you once upon a night
There we were
Wishing this dance will last forever all time
I hope it's true,
This vision is more than what it seems
Cause if dreams come true
I know what we'll do
Well dance once again
The way we did then
Upon a dream.

Once upon a time,
I dreamed we'd be together...
In love forever.
Once upon a night,
I was wishing for a never...
A never ending.
Once upon a time, once upon a night,
Once upon a wish, once upon a dream....

Yeah, Yeah, Yeeah!

Once upon a night
I was wishing for a never
A never ending
Once upon a time, once upon a night,
Once upon a wish, once upon a love....

Once upon a time, once upon a night,
Once upon a wish....

Once upon a dream
Once upon a dream
Once upon a dream

ในที่สุดก็ลงบทที่ 16 ได้ตามเวลา ขออภัยที่เนิ่นนานนะคะ

วันนี้ฝนตก แต่อากาศก็ยังอ้าวให้เหงื่อออกได้โดยไม่ต้องออกไปข้างนอก ขอบคุณที่หลายๆ คนเป็นห่วง

ลงเสร็จแล้วขอหนีไปนอนละนะคะ ตาจะลืมไม่ขึ้นแล้ว อาจอย่างมีความสุขค่ะ

ในที่สุดเจ้าหญิงของเราก็ยอมเปิดเผยตัว อย่างน้อยเเค่ภาคคอลัมนิสต์ก็ยังดี ไม่งั้นเจ้าชายอธิศของหนูบัวน่าสงสารเเย่เลย 555 เหมาเลยเรา

หนุอมิธีสท์

มาเร็วมาก ว่าจะไปนอนก็ยังมัวแต่เก็บตกๆ หล่นๆ อยู่ กลับมาดูตกใจเล็กๆ

คนเขียนก็อึดอัดค่ะ ได้บอกไปเรื่องเหมือนโล่งอกตอนเขียนบทนี้เสร็จนะคะ

นั่นสินะคะ ไม่งั้นเดี๋ยวเรื่องนี้ติดเรทดราม่า ขมปี๋ ให้คุณอธิศทำงานทำการได้ซักทีนะคะ


ช่วงนี้ขอแปะโป้งไว้ตรงนี้เลยนะคะ ให้ขมองอิ่มดีๆ แล้วจะแวะไปหาที่บล็อกค่ะ

คราวนี้ขอไป Once upon a dream จริงๆ นะคะ อธิษฐานให้ฝนตกต่อวันพรุ่งนี้นะคะ หือ หือ

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

หนูอัพบล็อกแล้วเหมือนกันค่ะ พี่อ้อ
เอาหนุ่มน้อยลงบล็อกด้วยค่ะ

หนูตูน ปณาลี

ขยันจริงๆ
เดี๋ยวพี่อ้อตามไปชมหนุ่มน้อยค่ะ ให้ตอบคำถามน้องตูนเสร็จก่อนนะคะ

เฮือก... ใจหายใจคว่ำ ลุ้นระทึกครับ ในที่สุดวัศนิก็เปิดเผยความเป็นเจ้าหญิงออกมาแล้ว ถ้าค้างคาไปนานกว่านี้ ทั้งเจ้าหญิง ทั้งคงอ่าน คงเครียดกันน่าดูเลยครับ

เหตุผลของวัศนิผมว่าเป็นเหตุผลที่สำคัญเชียวแหละ ตัวตนในโลกปัจจุบันนี้มีขอบเขตหลายวง หลายพื้นที่ คนหลายคนยังต้องการที่จะแยกแยะพื้นที่เหล่านั้นออกจากกันนะครับ

อย่างผมเองยินดีเจอเพื่อนถนนนักเขียน/ลายปากกา/บล็อก ฯลฯ แบบเจอหน้าเจอตากันจริงๆ แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็ไม่ต้องการให้มีรูปเห็นหน้ามาปรากฏอยู่บนพื้นที่สาธารณะ เพราะผมก็ยังมีชีวิตแง่มุมอื่นๆ อยู่อีก ในขณะที่ตัวตนของ "พิธันดร" ในหน้าจอนี้มันช่างปรุโปร่งเสียขนาดนี้ บางทีผมก็ไม่ได้อยากให้ทุกคนที่ผมเจอหน้าในชีวิตประจำวัน (หรือตอนสมัครงาน หรือตอนสมัครเรียน หรือตอน ฯลฯ) มานั่งรู้ด้วยว่าผมเป็นเกย์หรือไม่ได้เป็น ว่าผมเขียนนิยายแนวไหน (เช่นแนวไอ้โต๊ะ) หรือกระทั่งเวลาที่ผมเล่าเรื่องส่วนตัวลึกๆ ไว้ใน "กล่องฯ" เป็นต้น

การแยกแยะเขตแดนต่างๆ ออกจากกัน มันคือการป้องกันตัวเองขั้นพื้นฐานอย่างหนึ่ง และผมก็เข้าใจประเด็นนี้ของวัศนิได้เป็นอย่างดีทีเดียว จริงๆ รู้สึกว่ารินยาไม่น่าจะโกรธขนาดนั้น ตัวรินยาเองอยู่ในวงการนิตยสารแบบนี้มานาน น่าจะรับมือสถานการณ์แบบนี้ได้ดีกว่านี้หน่อยนะครับ คือน่าจะมีวิธีพูดปกป้องวัศนิเมื่อได้รับคำถามจากอธิศได้อย่าง "ลื่น" กว่านี้ ไม่พลอยตกอกตกใจไปด้วย กรณีวัศนินี่ไม่น่าจะใช่กรณีแรกแฮะ นักเขียนนิตยสารที่ใช้นามปากกาเพื่อปกปิดตัวตนก็น่าจะมีอยู่ไม่น้อยเลย

อ่านตรงที่วัศนิคุยกับอธิศตอนสุดท้ายแล้วหวิวๆ นะครับ ตกลงตอบในฐานะไหนกันแน่นะเนี่ย วัศนิ เจ้าหญิง หรือ... แซกโซโฟน เริ่มใกล้ตัวเข้ามาทุกที อึดอัดแทนสองหนุ่มสาวจริงน้อ

ป.ล. สงสารตาผู้พันจังเลย รับเละแท้ๆ งานราชการมันต้องสำคัญกว่าการซ้อมละครการกุศลอยู่แล้ว และการขาดตัวแสดงหนึ่งคน ปกติผู้กำกับก็สามารถซ้อมได้ เพราะตัวแสดงคนนั้นไม่ได้อยู่ในทุกฉาก ไม่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่โตเลยน้อ พี่รินยาวันนี้หงุดหงิดจริงๆ นะครับ อิๆๆ

ช่วงนี้เป็นหวัดค่ะพี่พราย เเละเมื่อไรเป็นหวัดนี่คือหายนะ เพราะจะเป็นหนักเป็นนานกว่าคนปกติเขา นี่ก็ปวดหัวรายวันเลยค่ะ ทรมานชะมัด คาดว่าอาจต้องทนไปอีกเป็นเดือน เห้อออ




ปล. ดีใจที่พี่พรายชอบโคลงที่เขียนค่ะ เพราะจริงๆเเล้วคิดว่าคนที่ผ่านไปมาโดยทั่วไปจะคุ้นเคยกับกลอนมากกว่า เลยไม่คิดว่าจะมีใครจะสนใจโคลงหน้าตาประหลาดๆ 555 ซึ่งว่าไปเเล้วก็มีที่มาอยู่บ้างเหมือนกันนะคะ เพราะก็ไม่ได้เขียนโคลงมาหลายปีเเล้วเหมือนกันค่ะ จู่ๆก็อยากเขียนขึ้นมา อาจเป็นเพราะว่าเพลงร่ำลาของลุงๆเเอร์ซัพพลาย หรืออาจเป็นเพราะว่ามันคือสิ่งที่อยู่ในใจ หรืออาจเป็นเพราะว่าโคลงทำให้คิดถึงใครคนหนึ่ง...




กร๊ากกกก เพ้อไปเรื่อยเเล้วววว

ในที่น้องโน้ตก็ยอมเปิดเผยตัวตนบางส่วนออกมา
ว่าแต่พี่อธิศไม่ยักกะสงสัยแฮะว่า...น้องโน้ตอาจจะเป็นแซ็กโซโฟนก็ได้
แต่อย่างน้อยก็โล่งใจไปได้เปลาะหนึ่งละเนาะ

รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ
^^

มาสวัสดีตอนเช้าค่ะพี่้อ้อ อากาศดี แต่ก็อย่าลืมพกร่มนะคะ ที่สำคัญระวังเป็นหวัดน้า

คุณพีท

บางครั้งอธิบายให้ใครเข้าใจยากนะคะ เรื่องพื้นที่ความเป็นส่วนตัว ที่ไม่ใช่ให้ใครเข้าใจว่าเราปกปิด หรือหลบเลี่ยงจากสังคม

แต่เพียงแค่เราอยากมีพื้นที่ ที่เราได้หายใจอยู่เพียงลำพัง ทำในสิ่งที่อยากทำ ไม่ใช่ว่าเราเปลี่ยนไป


เรื่องความเคืองของรินยา พี่อ้ออาจจะต้องซ่อมบทนั้น จริงๆ แล้วเรื่องนี้คงต้องซ่อมอย่างมโหฬาร เพราะคนเขียนเขียนตอนไม่ค่อยสมประกอบเท่าไร แหะ แหะ

วันนั้นน้องธารก็ท้วงมาอยู่เหมือนกัน แต่ความมึนๆ ก็เลยปล่อยไปก่อน ไว้ตอนรีไรท์คงต้องมาเก็บเพิ่มรายละเอียดอีกเยอะ


รินยาคงจะหงุดหงิดมากไปจริงๆ คงต้องเพิ่มดีกรีความอึดอัดที่เธอโดนบีบจากฝ่ายบริหาร เพื่อให้ทำตลาดกับเจ้าหญิง แต่ความที่เขียน pov แบบเน้นๆ ไปที่ อธิศกับวัศนิ เลยทำให้เก็บมาไม่หมด

คุณพีทคงเห็นว่ามีฉากที่โดดเด้งมาวัศนิถ่ายแบบเลย ตรงนั้นคงเพิ่มความเก็บสะสมความเอือมหงุดหงิดของรินยาได้มาอีก ฉากในโต๊ะอาหารนั่นก็คงต้องปรับได้อีก เพราะรู้ดีว่ารินยายังพูดไม่หมด

ขอบคุณคุณพีท และน้องธารที่แนะนำนะคะ



ตรงตอนสุดท้าย วัศนิค่อนข้างหลุด ความที่เริ่มได้พูด ก็ชักไหล แล้วบรรยากาศกลางคืนแบบนี้ อยู่ตามลำพังกับอธิศ โดยไม่มีใคร ความเป็นแซ็กโซโฟนก็จะไหลมาครอบงำ

ไม่รู้คุณพีทหรือใครจะสังเกตหรือเป่ล่าว่า พยายามเปรียบเทียบ ความเป็นตัวตน ภาคกลางวัน ภาคกลางคืน ของอธิศกับวัศนิ

บทบาท หมวก หลายๆ ครั้งมันก็แยกออก บางครั้งมันก็ทับซ้อน หรือเหลื่อมกัน ยิ่งกับวัศนิด้วยแล้วเลยเป็นอย่างนี้อ่ะ

ฉากนี้จะต่อเนื่องส่งไปบทต่อๆ ไป น่ะค่ะ เลยต้องตัดทิ้งไว้ตั้งแต่ตรงนี้


โอ้...คุณพีทเห็นใจผู้พัน น่าดีใจแทน อิอิ ตอนนี้คนเขียนยังไม่ค่อยปลื้ม หุหุห

ส่วนเจ๊รินยามีโอกาสกัดต้องกัดอยู่แล้ว ยิ่งผู้พันด้วยแล้ว อิอิ

ว่าแต่ว่า สองศรีพี่น้อง คุณมาร์ค กับ คุณมิค คงไม่ต้องตาคุณพีท อึมม์ ลืมไปคุณพีทไม่ชอบเด็กกกกกก

เก็บคุณคำรณไว้ให้คุณพีทต่อไป อิอิ

น้องอมิธีสท์

อากาศเปลี่ยนแปลงป่วนๆ ทั้งโลกนะ ยังไงต้องรักษาสุขภาพเยอะๆ อย่าหักโหมงานหนักนา

อุอุ อย่าเลียนแบบพี่อ้อ อุอุ


กรี้ดดดดดด ดีใจ ที่ความรู้เต่าๆ ยังไม่หลุดหายไป อย่างน้อยที่สุดก็ยังรู้ว่าเป็นโคลง แม้ไม่ค่อยมั่นใจ แต่ก็ไม่ผิด แหะ แหะ

บางครั้ง บางสิ่งก็คงต้องให้มันผ่านไปนะคะ หวนคิดแต่เฉพาะสิ่งที่ดีๆ น้อยที่สุดมันก็ยังอยู่ในหัวใจเรา

น้องธาร นาวา

พยายามสปีดเรื่องให้เร็วๆ น่ะค่ะ พี่อ้อเองก็ชักเหนื่อยกับตัวละครคู่นี้แล้ว บอกๆ ไปซักที ไม่งั้นคนเขียนยิ่งจะเครียดหนัก พาลพาคนอ่านอึดอัดตามอย่างคุณพีทว่า


อธิศมัวแต่โฟกัสไปที่เจ้าหญิงอ่ะค่ะ
ข้อสำคัญมีบางจุดที่ยังบังตาอธิศอยู่ทำให้ไม่คิดไกลไปว่าวัศนิจะเป็นแซ็กโซโฟน

น้องธารเดาออกหรือเปล่า ว่าทำไม พี่อ้อทิ้งขนมปังไว้ชิ้นเบ้อเริ่มเทิ้มเลยนะนั่น

ตามลุ้นต่อนะคะ

น้องซ่าส์ (lord_arsenal)

ขอบคุณที่แวะมาทักทาย อากาศทางบ้านพี่อ้อยังครึ้มๆ อ้าวๆ อยู่ อยากให้ฉ่ำฟ้า ฉ่ำฝนกว่านี้

กำลังเล็งว่าจะออกไปเซเว่นอยู่พอดี จะไม่ลืมร่มค่ะ น้องซ่าส์อยากได้ขนมจีบ ซาละเปามั้ยคะ

สุขสันต์วันอังคารค่ะ

เช้าๆ เหมือนท่าทางอากาศจะดีเหมือนเมื่อวาน แต่พอบ่ายโมงปั๊บ แดดก็แผดแสงอย่างแข็งแรง

ทำไมหนอฝนต้องตกตอนกลางคืน ขอมาตกตอนกลางวันบ้างนา อ้าวๆ ร้อนๆ แบบนี้อีกแล้ว หือ หือ ขอโงหัวได้นานหลายวันหน่อย


อิอิ พออาการดี แอบบ่นเยอะแยะ อิอิ


สุขสันต์วันอังคารสุดท้ายของเดือนทุกๆ ท่านค่ะ

มาแล้วจ้าพี่อ้อ... เด๋วจะมาวิ่งเล่นบ่อยๆนะคะ ^^

รักษาสุขภาพค่า..

น้องคณิตยา

ขอบคุณที่แวะมาค่ะ พี่อ้อจะได้แอดบล็อก แล้วจะตามไปเทกำลังใจให้ค่ะ

เช่นกันค่ะ ช่วยลุ้นให้ฝนตกด้วยนะคะ

เปิดโหมดราตรีสวัสดิ์สำหรับค่ำคืนนี้นะคะ

ฝันดีมีความสุขทุกๆ ท่านค่ะ

พี่อ้อขา...
ธารยังนึกคำตอบเรื่องขนมปัง(ของพี่อ้อ)ไม่ออกหรอกค่ะ
แต่มารีเควส...(ซะงั้น)
คือ...ธารอยากอ่านฉากกินข้าวของรินยากับผู้พันน่ะค่ะ
ไม่รู้จะเป็นไปได้หรือเปล่าคะ?
อย่างน้อยๆ ก็อยากจะให้มีลุ้นกับคู่นี้บ้างน่ะค่ะ

แวะเอาข้อมูลรกสมองมาบอกพี่อ้ออีกข้อ^^

จริงๆ แล้วความหงุดหงิดของพี่ริน
อาจจะอธิบายว่า...มันเกิดจากฮอร์โมนก็ได้นะคะ
ผู้หญิงบางคนจะดุเป็นพิเศษ ช่วงก่อนที่รอบเดือนจะมาน่ะค่ะ

ท่านบอกอพีทคุงไม่ชอบ เเต่หนูบัวชอบบบบ กร๊าก ๆ ๆ ๆ ส่งหนุ่มมิคมาทางนี้ด่วนเลยค่า... เเต่เอ๊ะ เเบบนี้พี่พรายจะยอมหรือนี่ 5555


ปล. นึกถึงจริงๆค่ะพี่พราย หนุ่มคนนั้นน่ะ คนที่พี่พรายก็คงเดาได้ว่าใคร

ขอบคุณค่ะพี่อ้อ สำหรับกำลังใจ แต่ตอนนี้ซ่าส์หมดมุก ยังนึกเรื่องไม่ออกเลย 555

คิดถึงพี่อ้อค่ะ

ดีใจกับวัศนินะคะ ที่ในที่สุดก็ได้ตัดสินใจเปิดเผย
ความจริงเรื่องภารกิจความเป็น Dear Princess
ไปได้เรื่องหนึ่งแล้ว คำอธิบายในเรื่องความรู้สึกที่
ต้องการความเป็นส่วนตัวในโลกไซเบอร์ ถือว่า
เป็นเหตุผลที่รับฟังได้ดีทีเดียวค่ะ

ติดตามเอาใจช่วยความรู้สึกดีๆ ระหว่างกันของเจ้าหญิง
และดีเจอธิศ รวมทั้งเอาใจช่วยคุณอ้อให้มีพลังสร้างสรรค์
ผลงานดีๆ ไม่มีวันจบสิ้นด้วยนะคะ

มาส่งพี่อ้อเข้านอนค่ะ

น้องธารขา

เรื่องขนมปังก็งั้นแหละ อย่าไปซีเรียส เดี๋ยวเรื่องจบเร็ว

ส่วนฉากกินข้าวของรินยากับผู้พันน่ะค่ะ
หากสังเกตพี่อ้อเขียนในมุมของอธิศกับวัศนิ
ก็เลยยากจะออกไปฉากรินยากับผู้พันส่วนตัวอ่ะ
ไว้รออยู่หลายๆ คน คงต้องตามอ่านนิ ว่าเกิดไรขึ้น

เจ๊รินยาไม่ใช่แค่หงุดหงิดวันในรอบเดือน ชีเป็นสาวสามสิบ เหอะ เหอะ โสดอีกต่างหาก อิอิ อารมณ์ก็เลยแกว่งไปแกว่งมา อะไรๆ ก็หงุดหงิดไม่ได้ดังใจเยอะเนอะ

หนูอมีธีสท์

แหะ แหะ หนุ่มมิคในเรื่องนี้ ไม่ใช่ มิค เซนต์จอห์น ไม่เป็นไร

แต่หนุ่มคนที่ให้เดา แหะ แหะ มิกล้าเดานิ เอาเป็นว่าหนุ่มคนนั้นก็แล้วกัน

น้องซ่าส์ (lord_arsenal )

มุกยังหาได้เรื่อยๆ ค่ะ ลองมองออกไปรอบๆ ตัว ช่วงนี้อาจยังหาไม่ได้ เดี๋ยวก็หาได้เองนิ เอาใจช่วยค่ะ

น้องพรายน้ำฟ้า

พี่อ้อก็คิดถึงเช่นกัน คิดถึงมากๆ ด้วย มีจังหวะ โอกาส คงได้คุยกันอีกนะคะ

ธุป้าติ๋วค่ะ


ภาพสวยถูกใจอีกแล้ว ขอบคุณนะคะที่แถมภาพสวยๆ มาฝาก ขอบคุณกำลังใจจากป้าติ๋วมีค่ามากมาย

ให้วัศนิยอมเผยจะได้ไม่ต้องหนักใจคนเนอะคะ เดี๋ยวเรื่องยาวไป ตามลุ้นต่อกันดีกว่า กว่าวัศนิจะยอมบอกเรื่องแซ็กโซโฟนให้เรื่องจบได้สักที

หนูตูน ปณาลี

ขอบคูณค่ะหนูตูน พี่อ้อฝันดีแบบนี้นี่เอง คิดถึงนะคะ

มัวแต่เคลียร์เรื่องคั่งค้าง กว่าจะเสร็จ เลยหายไปหลายวัน กว่าจะได้กลับมาตอบหน้าบล็อก

คิดถึงทุกคนมากมาย

วันนี้ฝนตก...แม้จะหน่อยเดี๋ยว ก็ทำให้ฟ้ามัวๆ ใสขึ้นมากมาย

กลับมาประจำหน้าเครื่องแล้วค่ะ สวัสดีเดือนพฤษภาคม
มีความสุขกันเยอะๆ ทุกคนนะคะ

หนูตูนมาลาพี่อ้อไปวิปัสนาค่ะ

พี่พรายขา... หากพอมีเวลา ไม่เหนื่อยมากจนไม่ได้พักผ่อน หนูบัวมาเรียนเชิญเเวะไปที่บล๊อก ไปร่วมด้วยช่วยเพื่อนร่วมโลกของเรากันนะคะ ...ได้บุญเยอะจัง สะตังค์ไม่เสียค่ะ เหะเหะ...

หนูตูน ปณาลี

ขอบคุณค่ะที่แวะมาให้ร่วมอนุโมทนาด้วย ขอให้เจริญในธรรมนะคะ

หนูบัว อมิธีสท์

เดี๋ยวขอช่วงดึกๆ หน่อยนะคะ จะแวะไปค่ะ ขอบคุณนะคะที่แวะมาชวนทำบุญค่ะ

มาขอลาป่วยแต่หัววันเลยค่ะ ขออภัยนะคะ
หือ หือ แควนๆ อย่าเพิ่งหนีหายนะคะ เปื่อยได้ทุกวันอาทิตย์

ตอนนี้โดนเพิ่มยาอีกต่างหาก เลยยิ่งเพลียจัด ตามันล้าๆ และมึนหัวอยากจะนอนอย่างเดียว

แล้วเจ้าต่อมจินตนาการก็ฟีบจริงๆ ขอให้ฟูๆ มากกว่านี้หน่อยนะคะ

เเวะมาขอบพระคุณในเมตตาจิตค่ะ... พี่พรายขา









ปล. ไม่สบายบ่อยจังเลยเนาะคะ (เอ๊ะ ทำไมคุ้น เหะเหะ) อย่างไรก็พักมากๆนะคะ จะได้ดีขึ้นไวไวค่ะ

แวะมากสวัสดีครับพี่อ้อ...
แหะๆ นานๆทีได้เข้าบล้อกแก้งค์ สักที
โป๊ะเช๊ะ ดันตรงกับช่วงพี่อ้อป่วยพอดี เอิ๊กกกกส์...
ยังไงก็หายป่วยไวๆนะคร้าบบบ ^^

.........................

แวบมาแอบดู พี่อ้อหายไปนานมากๆ ยังไม่หายป่วยเหรอครับ โอมเพี้ยง จงหาย จงหาย จงหายไวๆ เพี้ยง พรวด

พี่อ้อหายป่วยไวๆ นะคะ

ตูนกำลังรู้สึกไม่ค่อยสบายอยู่เหมือนกันมีนิยายอยู่สองเรื่องในมือที่ต้องเขียนทรีทเม้นต์ย้อนหลัง

เฮอ

ถ้าคิดว่าดี ทุกวันก็เป็น วั น ดี ค่ะ


มาด้วยความคิดถึงค่ะคุณอ้อ เป็นห่วงเรื่องอาการป่วยค่ะ
ยิ่งบอกว่าหมอเพิ่มยา ทำให้แพ้ยาเพลียจัดเข้าไปอีก

เป็นห่วงจริงๆค่ะ ก็คงต้องพักมากๆ และปฏิบัติตามหมอสั่งแหละ
เพราะไงไงหมอย่อมรู้ดีกว่าเรา

ขอให้หายไวไวนะคะคุณอ้อ


คมคำ : จงเป็นเศษเหล็กในฝัก ที่ชักออกมาเป็นดาบคม

ขอสารภาพค่ะ ว่าไม่ได้ตามอ่านหลายตอนมาก
ใจไม่ค่อยสงบเท่าไหร่ อิ อิ

ฝันดีนะคะ พี่อ้อ

สวัสดีครับพี่อ้อ

คนอ่านตามมาทันแล้ว คนเขียนจะมีแรงเร่งเครื่องหนีหรือเปล่าน้า...

วันนี้เอาทิวลิปสวยๆมาเยี่ยมพี่สาวค่ะ หายไปรอบนี้นานจริงๆด้วย อย่างไรก็รักษาตัวเองให้เเข็งเเรงก่อนละกันนะคะ เเล้วหนูบัวจะมาเยี่ยมอีกค่ะ

โอม... จงหาย จงหาย โอม...

โอม...หายไว หายไว

ม่าม่าก็หาย

เอ๊ะ...ไม่ใช่แหละ
มาท่องคาถาต่อจากคุณพีทค่ะ

สวัสดีครับพี่อ้อ

แกว๊ก! (ขออนุญาตร้องโหวกเหวก)

ตกใจที่เจ้าหญิงฯ เลื่อนอย่างไม่มีกำหนด

แต่ไม่เป็นไรครับ ยินดีรอ

ขอให้พี่อ้อหายวันหายคืนนะครับ (ทั้งกายและใจ)

คุณวรบรรณ

ขอบคุณคุณวรบรรณค่ะ
ยังไม่ลดความพยายามค่ะ ยังไงต้องกลับมาเขียนแน่นอน ขอเวลาให้หัวใจฟูๆ อีกหน่อยนะคะ
อ่านคุยเขียนฯ ไปพลางๆ ก่อนนะคะ แหะ แหะ

น้องตูน ปณาลี

ขอบคุณสำหรับรอยยิ้มที่เพิ่มกำลังใจค่ะ

พี่อ้อปะโป้งบ้านน้องตูนก่อนนะคะ อย่าเพิ่งหุบยิ้มนิ

ช่วงนี้แพนทาวน์กำลังปรับปรุง server สตูดิโอริมหาดของพรายทรายเลยเปลือยๆ เปล่าๆ แบบนี้

แต่ก็ให้อีกอารมณ์ อ่านได้ชัดเจนจริงๆ

ภาพฉากหลังคงกลับมาเร็วๆ นี้นะคะ อิอิ สงสัยมาช่วยให้พรายทรายคลายร้อน


หลับฝันดีทุกๆ คนนะคะ

11 รวมดอกไม้



ความผิดพลาดเกิดขึ้นได้กับมนุษย์ทุกคนในโลก
ไม่ต้องไปตีอกชกหัวว่า ‘ทำไมเราทำเช่นนั้น’
เพราะขนาดพระเจ้าก็เคยผิดพลาด
ผิดพลาด…..ที่สร้างมนุษย์ขึ้นมา


มาส่งความคิดถึงและความห่วงใยค่ะ
ดีใจมากๆที่รู้ว่าอาการ ดีขึ้นแล้ว

กายป่วยไปหลายวันแต่จิตใจยังสู้ สู้ แบบนี้ถือว่าโอเค
ดูจากยังใช้ภาษาได้เข้มข้นดี ไม่เหนื่อยเนือยแต่ประการใด

พักอีกหน่อยคงเข้าที่เข้าทางและกลับมาฟิตปึ๊งปั๋งเหมือนเดิม
สำคัญว่าเก็บหัวใจนักสู้เอาไว้ให้ดีอย่าให้แฟบฟี่ไป

น้ำหนักตัวหายไปนิดหน่อยไม่ต้องกังวลหรอกปั๊มน้ำหนักมันง่ายกว่าปั๊มลมเป็นไหนๆ
แล้วจะกลับมาเยี่ยมใหม่ค่ะ


คมคำ : ถังว่างเปล่าส่งเสียงดังที่สุด

เเวะมาส่งความคิดถึงค่ะพี่พราย ดีใจพี่พรายค่อยยังชั่วขึ้นเเล้ว หลังๆมานี่ไม่ได้คุยกันเลย อย่างไรก็พักเยอะๆนะคะ จะได้กลับมาเเข็งเเรงเต็มที่ค่ะ

เห็นมีอ้อมา show up ในบล็อคได้ก็โล่งหน่อย หวังว่าคงดีขึ้นเรื่อยๆ นะคะ
ตอนนี้มาบินก็กลัวโรคหวัด มีแต่คนปิดจมูกเต็มไปหมด แต่เราสิ...ต้องเสี่ยงกว่าใคร ญี่ปุ่นคนติดเชื้อปาไปกว่าสองร้อยแล้ววว....

ขอให้พี่อ้อแข็งแรงเร็วๆ แล้วจะรอหนังสือวางแผงนะคะ

ธุป้ากุ๊ก ร่มไม้เย็น

ขอบคุณกำลังใจจากป้ากุ๊กค่ะ ภาพสวยๆ ดอกไม้ ตัวโน้ต และคำคมๆ ที่ป้ากุ๊กฝากมาทำให้หนูแข็งแรงพร้อมที่จะทำงานด้วยหัวใจที่มีความสุข

ต้องบอกว่าตอนนี้ดีขึ้นมากมาย ใจเริ่มแข็งแรงมากขึ้น สภาพร่างกายก็ดีขึ้นเรื่อยๆ คงได้กลับมาลัลล้าในบล็อกอย่างมีความสุขเร็วๆ นี้

เร็วขึ้นกว่าที่คาดการณ์ไว้อีกต่างหาก

ขอบคุณป้ากุ๊ก มีความสุขเยอะๆ เช่นกันค่ะ

น้องอมิธีสท์

ขอบคุณภาพดอกไม้สวยๆ ความคิดถึงมากมาย และกำลังใจที่แวะมาเยี่ยมเยียนไม่ให้หงอย

ขออีกป๊าบหนึ่งนะคะ ขอแข็งแรงมากกว่านี้จะตามไปอ่านวัลลัลฮาซะที

มีความสุขเยอะๆ นะคะ

น้องนางฟ้า

พี่อ้อกำลังดีขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ เยอะกว่าที่คาดการณ์ไว้ด้วยค่ะ คงเพราะฝนตกมาเรื่อยๆ

เรื่องหัวใจก็แข็งแรงเร็วขึ้นกว่าที่คิดไว้เสียอีก

ตอนนี้กลับมาทำงานได้แล้วแต่พยายามไม่หักโหมเกินโหลดอีกแล้ว แหะ แหะ เข็ดจริงๆ

ขอบคุณกำลังใจ และเป็นเพื่อนมาในระยะที่จิตตกทั้งกายและใจอย่างรุนแรง

ขอให้น้องนางฟ้ามีความสุขเยอะๆ และประสบความสำเร็จในการงานและสิ่งที่ต้องการนะคะ

รอเห็นวายุเป็นเล่มวางแผงเหมือนกันค่ะ

สวัสดีเช้าวันเสาร์ที่สดใสเพื่อนๆ พี่ๆ น้อง แฟนคลับสตูดิโอริมหาดนะคะ

พยายามให้ตัวเองตื่นเต้น หากทำได้อย่างที่ตัวเองวางแผนไว้ พรุ่งนี้น่าจะเขียน และได้ลงเรื่องเจ้าหญิงฯ นะคะ

ตอนนี้หัวใจฟูฟ่องขึ้นมาพอสมควร พร้อมที่จะกลับมาทำงานได้มากขึ้นแล้วค่ะ

รอลุ้นๆ แล้วเอาใจช่วยหน่อยนะคะ

มีความสุข สดใสกับวันเสาร์ก่อนสุดท้ายของเดือนพฤษภาคมทุกๆ คนนะคะ

ท่านเป็นคนใดในกลุ่มนี้…….

ไม่รู้…..ไม่ชี้ / ไม่รู้ ….. แต่ชี้
รู้ ….. แต่ไม่ชี้ / รู้ ….. และชี้


หยุดสองวัน หากไม่ได้ออกไปไหนก็พักผ่อนสบาย …สบายอยู่ที่บ้านนะคะ
ต้องออกนอกบ้านสัปดาห์ละ 5 วันนี่ก็เหนื่อยหนักหนาสาหัสแล้ว
……………………………

แบกกำลังใจมาฝากคุณอ้อล้นสองบ่าเหี่ยวๆ
ดึ๊งดั๋ง ดึ๊งดั๋ง ดึ๊งดั๋ง ดึ๊งดั๋ง
คุณอ้อจงดึ๊งดั๋ง ดึ๊งดั๋ง ณ บัดนี้

คมคำ : ไม่ว่าเศรษฐีหรือกระยาจกล้วนตกที่เชิงตะกอนเหมือนกัน

หนูพลอยหยุดเขียนตาเทียชั่วคราวค่ะพี่พราย เปลี่ยนบรรยากาศปะอะไรอื่นบ้าง ช่วงหลังๆนี่จะเขียนกลอนเสียบ่อย เเต่คิดว่าสามหนุ่มคงใกล้กลับคืนเเดนนอร์สเเล้วค่ะ ขอเวลาอีกสักนิด ท่านบอกอพีทคุงโผล่หน้าไปหานายวิลล์หลายหนเเล้ว คนเขียนเลยชักเริ่มเกรงใจ ไม่กล้าอู้นานละค่ะ เหะเหะ

ที่บ้านหนูตูนฝนตกอ่ะ
แต่มันก็ยังร้อนเหมือนเดิม

แวะมาเที่ยวเล่นครับ ตั้งหน้าตั้งตารอวัศนิต่อไป เห็นว่าพี่อ้อจะกลับมาเขียนต่อ อิๆ

แน้ หนูพลอยมาฟ้องด้วย ผมเปล่าทวงนะครับ แค่ถามหาเอ๊ง

สวัสดีครับพี่อ้อ

แวะมาตีลังกาเล่นครับ

ใกล้จะครบอาทิตย์แล้ว ลั้นลา

เเวะมาขอบคุณพี่พรายที่ร่วมด้วยช่วยคลิกเพื่อช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาสมาตลอดจนถึงวันสุดท้ายในวันนี้นะคะ ขอให้กุศลผลบุญจากเมตตาจิตนี้ จงส่งผลให้พี่พรายพี่สาวที่เเสนดี เเละครอบครัวประสบเเต่ความสุขตลอดไปค่ะ

ปล. ท่านบอกอพีทคุงขา... หนูพลอยไม่ได้ฟ้องน้า เเค่สารภาพบาปกับพี่พรายเองอะค่ะ

ขอเชิญร่วมสัมนา “เปิดประตูสู่การเป็นนักเขียนประจำสำนักพิมพ์ ’ษาริน และการเพิ่มมูลค่างานเขียนนิยายรัก”

ดูรายละเอียดได้ที่
//www.sipprapa.net
ด้วยความขอบคุณ

แวะมาแอบดู กรึ๋ยๆ

ป.ล.มั่ง หนูพลอยสารภาพบาปทำไมครับ ส่งตาวิลล์มาสารภาพกับผมแทนก็ได้ โฮะๆๆ

คิดถึงพี่อ้อจังค่ะ

มากวาดบ้านให้พี่อ้อค่ะ

มาส่งเครื่องดื่มเย็นๆ กาเเฟปั่นกับชาเย็นหอม ๆ ๆ ๆ ...พี่พรายจะได้เย็นชื่นใจมีเเรงเดินสายต่อนะคะ









ปล. ท่านบอกอพีทคุงเป็นเเฟนคลับ(นายวิลล์) ที่น่ากลัวมากเลยค่ะ กัว ๆ ๆ ๆ

นานๆ ฝากข้อความไว้ที ฝากบ่อยๆ กลัวพี่อ้อบอกว่า เป็นแฟนคลับ(อธิก) ที่น่ากลัว เหมือนหนูพลอย อิๆๆ

พี่อ้อไปไหนอะคะ
หนูตูนคิดถึงแล้วนะ
ไม่สบายอะเปล่า...

หายหน้าไปนานๆ แบบนี้เตรียมตัวไปเป็นเจ้าสาวอยู่แน่เลย

ไม่ได้กดดันเลยจริงจริ๊ง แค่มาดูว่า วัศนิใกล้มารึยังเท่านั้นเองครับ

ผ่านไปไวเหมือนละครทีวี
โอ้แม่เจ้า ตั้งแต่ปี 52 หรือนี่ เรื่องนี้
อยากชักดิ้นชักงอ แหะ แหะ

55555 เมื่อก.ค. ปี 56 คนเขียนอยากชักดิ้นชักงอ
แต่มาเพลานี้ ปี 60 ยิ่งกว่าละครรีเมค
คนเขียนขำกลิ้งกับตัวเอง

อ่านะ...น้อยที่สุดรื้อจัดหน้าตาบล็อกให้อ่านง่ายแล้ว คงได้กลับมาเขียนต่อเร็ว ๆ นี้ เฮ้อออ จะพยายามนะ

ปล่อยตัวละครชักดิ้นชักงอ ประท้วงไปก็หลายรอบนิ...

ลงบันทึกรายงานตัวไว้...

แม้จะไม่ได้เข้ามาทำอะไรกับบล็อกมากนัก หลายเรื่องที่ค้างคา ก็ยังคา ๆ ค้างอยู่ แต่ที่แน่ ๆ มีหลายเรื่องที่คืบหน้าขึ้น

แน่นอน 1 ใน หลายเรื่องของยุคบล็อก นอกจากโจว์แล้ว มีคู่นี้ อธิศ กับ วัศนิ กำลังรีไรท์ก่อนเขียนตอนจบ และไปโลดลิ่วหาคนอ่านอยู่อีกเว็บหนึ่ง

เมื่อใดที่คนเขียนรวบรวมพลังเขียนได้ต่อ จนจบ ต้องมาปะไว้ที่สตูดิโอริมหาดอย่างแน่นอน