วันอาทิตย์ที่ 27 กันยายน 52 เราไปทอดผ้าป่าที่วัดนอกเมืองขอนแก่น เสร็จแล้วก็ชวนกันว่า อาทิตย์นี้เรายังไม่มีแผนจะไปเที่ยวที่ไหนเลย หลังจากนึกภาพถึงที่เที่ยวใกล้ๆแล้ว หาไม่เจอว่าตรงไหนที่ยังไม่ได้ไป ก็นึกถึงเพลงของหนูมิเตอร์ "รักข้ามโขง" (ที่เอามาประกอบนี่แหละ) ได้

ก็ตกลงกันในบัดนั้นว่าไปก็ไป ไปไหว้หลวงพ่อพระใสกันดีกว่า เพราะว่าผ่านไป แล้วก็ผ่านมาบ่อยครั้ง ไม่เคยแวะกราบท่านซักครั้ง... จึงเป็นที่มาของทริปนี้ครับ







ก่อนเข้าหนองคายแวะซื้อผลไม้ข้างทาง


จากขอนแก่นไปหนองคายก็ประมาณ 170 กม. ทางสี่เลนส์ทันสมัย แต่ตำรวจทางหลวงเยอะไปหน่อย.... เยอะๆน่ะจริงๆแล้วดี ถ้ามีไว้อำนวยความสะดวกสำหรับการสัญจร และรถราตลอดจนจราจรที่มีปัญหา แต่จริงๆแล้วไม่ได้ทำแบบนั้นหรอก... บ่นนี่ไม่ได้มีปัญหากับเขานะ แต่อยากเห็นอะไรที่มันพัฒนาไปมากกว่านี้.

ขับไปก่อนถึงหนองคาย จะมีซุ้มขายผลไม้ข้างทางอยู่เยอะแยะไปหมด ส่วนมากจะขายผลไม้ตามฤดูกาล แต่ที่มีประจำแถวนั้นคือมะพร้าวน้ำหอมครับ







ลูกอะไรเอ่ย


ข้างบนนี่ชาวบ้านเขาเรียกว่า "หมากพี้พวน" (ถ้าเขียนผิด ท่านผู้รู้ช่วยแนะด้วยนะครับ) ผู้คนทางอีสานมักจะมีคำนำหน้าพวกผลไม้ ว่า "หมาก" หรือ "บัก" เช่น หมากเขียบ หรือบักเขียบ (น้อยหน่า) หมากสีดา หรือ บักสีดา (ฝรั่ง) เป็นต้น คล้ายๆว่าจะเป็นเภทผู้อะไรประมาณนั้น เจ้าหมากพี้พวนนี่รสจะออกหวานอมเปรี้ยว เกิดมาเพิ่งลองวันนี้แหละ .... ที่ซื้อเพราะมีน้องที่ทำงานของคนที่นั่งข้างๆอยากทาน ซื้อทั้งสามรุ่นเลยวันนั้น คือดิบ (สีเขียว) ห่าม (เหลือง) และสุก (แดง)

น้องเขาบอกว่าผลดิบๆ เอาไปจิ้มน้ำพริกอร่อย...











ซุ้มประตูเมืองที่อยู่ตรงสี่แยกใหญ่ (ขวาจะไปนครพนม โพนพิสัย ดูบั้งไฟพญานาค..ซ้ายไปสะพานมิตรภาพไทย-ลาว) เขาทำเป็นรูปพญานาคพันไว้กะซุ้มหรือโครงสร้าง ซึ่งเป็นสัญญลักษณ์ของเมือง..

ผ่านตรงนี้ไปก้เข้าเมืองหนองคาย ซึ่งตั้งอยู่ติดริมโขง.... เราแวะเข้าไปไหว้หลวงพ่อพระใสที่วัดโพธิ์ชัยก่อน ซึ่งวันนั้นคนค่อนข้างเยอะ แต่เราสามารถนำรถไปจอดในบริเวณวัดได้ครับ..








วางดอกไม้ธูปเทียนและไหว้พระที่ศาลานี้ก่อน




ประวัติหลวงพ่อพระใส

เดิมทีนั้นหลวงพ่อพระใสได้ประดิษฐาน ณ เมืองเวียงจันทน์ พ.ศ. ๒๓๒๑ สมัยกรุงธนบุรีได้อัญเชิญไปไว้ที่เมืองเวียงคำ และถูกเชิญมาประดิษฐานไว้ที่วัดโพนชัย เมืองเวียงจันทน์อีก ต่อมาในรัชกาลที่ ๓ เจ้าอนุวงศ์ เมืองเวียงจันทน์เป็นกบฎ สมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาศักดิ์พลเสพย์ เป็นจอมทัพยกพลมาปราบ จึงได้อัญเชิญพระสุก พระเสริม และพระใส ลงมาด้วย โดยอัญเชิญมาจากภูเขาควายขึ้นประดิษฐานบนแพไม้ไผ่ ซึ่งผูกติดกันอย่างมั่นคงล่องมาตามลำน้ำงึม เมื่อล่องมาถึงตรงบ้านเวินแท่นในขณะนั้น เกิดอัศจรรย์แท่นของพระสุกได้เกิดแหกแพจมลงไปในน้ำ โดยเหตุที่มีพายุพัดแรงจัด และบริเวณนั้นได้นามว่า "เวินแท่น"









โบถส์ที่เข้าไปไหว้หลวงพ่อ





การล่องแพก็ยังล่องมาตามลำดับจนถึงน้ำโขง (ปากน้ำงึม) เฉียงกับบ้านหนองกุ้ง อ.โพนพิสัย จ.หนองคาย ได้เกิดพายุใหญ่ เสียงฟ้าคำรามคะนองร้องลั่น ในที่สุดพระสุกได้แหกแพจมลงไปในน้ำ ซึ่งอาการวิปริตต่างๆ ก็ได้หายไปเป็นอัศจรรย์ยิ่ง บริเวณนั้นจึงได้ชื่อว่า "เวินสุก" และพระสุกก็จมอยู่ในน้ำตรงนั้นมาจนถึงปัจจุบันนี้

ก็ยังเหลือแต่พระเสริม พระใส ที่ได้นำขึ้นมาถึงเมืองหนองคาย พระเสริมนั้นได้ถูกอัญเชิญประดิษฐานไว้ ณ วัดโพธิ์ชัย ส่วนพระใส ได้อัญเชิญประดิษฐานไว้ ณ วัดหอก่อง (ปัจจุบันคือวัดประดิษฐ์ธรรมคุณ)








ด้านหน้าพระอุโบสถ







องค์หลวงพ่อบนสุด (เสียดายไม่ได้เอาเลนส์ซูมได้เข้าไป)






ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ ๔ สมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจึงโปรดเกล้าฯ ให้ขุนวรธานีและเจ้าเหม็น (ข้าหลวง) อัญเชิญพระเสริม จากวัดโพธิ์ชัย หนองคายไปกรุงเทพฯและอัญเชิญพระใสจากวัดหอก่องขึ้นประดิษฐานบนเกวียนจะอัญเชิญลงไปกรุงเทพฯ ด้วย แต่พอมาถึงวัดโพธื์ชัย หลวงพ่อพระใสได้แสดงปาฏิหาริย์จนเกวียนหักจึงอัญเชิญลงไปไม่ได้ ได้แต่พระเสริมลงกรุงเทพฯ ประดิษฐาน ณ วัดปทุมวนาราม ส่วนหลวงพ่อพระใสได้อัญเชิญประดิษฐาน ณ วัดโพธิ์ชัย อ.เมืองหนองคาย จนถึงปัจจุบัน ความอัศจรรย์ของหลวงพ่อพระใสจนได้สมญาว่า "หลวงพ่อเกวียนหัก"

ที่มา : www.itti-patihan.com











ด้านบนน่าจะเป็นด้ายสายสิณญ์ (หรือฝ้ายมงคล)









ข้างบันไดจะมีสัตว์ป่าหิมพานต์เฝ้าอยู่ทุกด้าน







บริเวณวัด










ท่าเสด็จ


ท่าเสด็จ ท่าเทียบเรือและด่านพรมแดน (เก่า) ของจังหวัดหนองคาย ปัจจุบันนี้ย้ายออกไปทำการที่ " ด่านสะพานมิตรภาพ " แล้วครับ ชื่อท่าเสด็จนั้นได้มาจากในวันเปิดใช้ท่าเรือ " พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลปัจจุบัน " พร้อมด้วย " สมเด็จพระบรมราชินีนารถ " ได้พระราชดำเนินเสด็จมาเปิดด่านแห่งนี้ด้วยพระองค์เอง ชื่อ " ท่าเสด็จ " จึงมีที่มาอย่างนี้แหละครับ

ในปัจจุบันการเดินทางข้ามไปยังฝั่ง " ส.ป.ป.ลาว " โดยการใช้เรือเป็นพาหนะอนุญาตให้เฉพาะกับพ่อค้าแม่ค้าท้องถิ่นเท่านั้น ส่วนนักท่องเที่ยวที่ต้องการเดินทางข้ามพรมแดนต้องใช้บริการรถเมล์และรถตู้ข้ามที่ด่านสะพานครับผม








ริมโขง (ย้อนแสง) เห็นสะพานมิตรภาพลิบๆอยู่ทางตะวันตก






จากการที่ท่าเสด็จต้องลดระดับความสำคัญลงมาเป็นเพียงด่านท้องถิ่นนั้น ไม่ได้ทำให้ชื่อเสียงของที่นี่ต้องลดน้อยถอยลงประการใด อันที่จริงน่าจะเป็นการดีเสียอีกเพราะจะเป็นการลดความคับคั่งของการใช้งานของด่านนี้ อีกทั้งถนนหนทางที่ค่อนข้างแคบ ไม่สะดวกในการให้การบริการแก่นักท่องเที่ยวคราวละมากๆก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทางการมองเห็นถึงปัญหา ทุกวันนี้นักท่องเที่ยวหรือผู้มาเยือนจังหวัดนี้ยังนิยมมาเยือนท่าเสด็จอยู่ก็คือ " ตลาดสินค้าข้ามแดน " เรียกให้โก้หรูอย่างนั้นแหละครับ ความจริงมันก็คือตลาดสินค้าหนีภาษีนั่นเอง เป็นสินค้าที่นำเข้ามาจาก " จีนแดง " และ " เวียดนาม " เสียเป็นส่วนมาก จำพวกเครื่องกระเบื้องหรือเซรามิค เครื่องใช้ไฟฟ้า ผ้าไหมผ้าฝ้ายเป็นต้น ราคาก็สมกับฝีมือละครับ และสินค้าจำพวกอาหารแห้ง อาหารกึ่งแปรรูปและของป่าจากฝั่งนู้นก็พอมีให้เห็นอยู่ประปราย บ้างก็เป็นสินค้าผ่านแดนที่มาจากประเทศมาเลย์เซีย สิงค์โปร์ จำพวกขนมขบเคี้ยว ขนมปังเป็นต้น








ริมโขงอีกด้าน





ที่ท่าเสด็จแห่งนี้จะมีอีกอย่างที่คนทั่วไปค่อนข้างจะรู้จักดีเป็นพิเศษ เป็นร้านอาหารเวียดนามครับ ที่ขึ้นชื่อติดอันดับใครผ่านไปผ่านมาก็ต้องแวะทาน " แหนมเนือง " ร้านอาหารแดงแหนมเนืองแห่งท่าเสด็จครับ เป็นหมูย่าง รับประทานกับเครื่องแนมต่างๆและผักสด ราดด้วยน้ำจิ้มสูตรเฉพาะตัว

ที่มา : Visit Nongkhai - 2001













แม่น้ำโขงตรงท่าเสด็จเดี๋ยวนี้ทำเขื่อนกันน้ำเซาะตลิ่ง และทำทางเดินสวยงามทีเดียว... จากแม่น้าโขงเข้ามาเป็นราวเหล็กกั้น และลานทั้งหญ้าและซีเมนต์พร้อมปูกระเบื้อง ส่วนในเข้าไปอีกเป็นทางเดิน ก่อนที่จะเป็นระเบียงร้านอาหาร... จขบ เห็นว่าเป็นการออกแบบที่ดีครับ ไม่บดบังบรรยากาศริมโขงสำหรับการพักผ่อนของผู้คน แม้จะมีเรือนแพอยู่ในน้ำโขงบ้าง แต่ก็ไม่บดบังทัศนียภาพมากนัก..









เรือนแพ









ร้านอาหารริมโขง













ในตลาดอินโดจีน จัดเป็นทางเดินของนักท่องเที่ยวเป็นระบบดี มีหลังคาให้เสร็จ แม้จะแคบไปนิด แต่ก็คงเหมาะกับบางวันที่คนไม่มากนัก.... ตลาดอินโดจีนที่หนองคายนับว่าใหญ่มาก เมื่อเทียบกับที่อื่น มีของให้เลือกมากมาย ทั้งของที่ข้ามมาจาก จีน เวียตนาม และงานฝีมือจากฝั่งไทยเอง..








ของที่ระลึก













สิ่งหนึ่งที่นักท่องเที่ยวมาหนองคายแล้วจะต้องหาซื้อกลับบ้านเสมอคือ หมูยอ หมูยอหนองคายนี่ขึ้นชื่อติดชาร์ทเลยล่ะครับ.... อีกอย่างที่เห็นคือแหนมมะยม ที่ห่อด้วยใบตองรองด้านในด้วยใบมะยม อันนี้ก็อร่อยเหมาะมากสำคับนักดื่ม








แหนมมะยม หมูยอ











ขนมปังฝรั่งเศส หรือแป้งจี่ อันนี้ไม่ต้องไปไกลถึงเวียงจันทร์ ที่ตลาดอินโดจีนนี่ก็มีขายเหมือนกัน ส่วนรสชาดเป็นแบบไหนก็ต้องลองดูนะครับ..








ขนม













ข้าวจี่ ซึ่งเอาข้าวเหนียวปั้นแบบที่เห็นใช้ไม้เสียบเป็นที่สำหรับจับ ทาด้วยไข่ไก่และเกลือพอประมาณ แล้วเอาไปย่าง (จี่) บนเตาถ่านพอเกรียมๆรสชาติอร่อยดี แถมได้ความร้อนจากการการจี่ข้าวด้วย.... จิ้มกะแจ่วบอง หรือทานกับเนื้อทอดอร่อยดีนัก.... ฟาสฟู๊ดทางอีสานเลยล่ะ













ปลาเผา สั่งจากตรงนี้แล้วเข้าไปนั่งทานในร้านด้านในซึ่งสามารถมองออกไปชมทิวทัศน์แม่น้ำโขง หรือฝั่งลาวได้เลย.....
แม่ค้าบอกไปนั่งในเรือนแพก็ไม่เสียตังค์เพื่มค๊า....









รองเท้าผ้า








ตุ๊กตา








บริเวณ















สิ่งหนึ่งที่ จขบ. ชอบมากคือเครื่องจักสานนี่แหละ ซึ่งเขาทำเป็นที่สำหรับ ใส่ส่ / วาง ของหลายอย่าง
เช่น ถาดใส่ผลไม้ ที่เสียบปากกา ดินสอ ตลอดจนกระติ๊บข้าวเหนียว เป็นต้น

วันนั้น จขบ. ก็ซื้อมาหลายชิ้นเหมือนกัน ราคาก็ไม่แพงครับ








เครื่องจักสาน









กระเป๋าทำจากผักตบชวา








ศิลปินเพื่อชีวิต (ตัวจริง)












ไวน์และน้ำผลไม้ (จากไทย) ร้านอยู่ตรงป้ายท่าเสด็จ เลือกไวน์จากเขาใหญ่สองขวดหลังจากชิมไปหลายอึก....










ลากันด้วยป้ายเทศบาลครับ เท่ห์มากๆ ตอนไปนั่งถ่ายภาพอยู่คนมองเยอะ
เหมือนกัน สงสัยคิดว่าหมอนี่เพี้ยน...... แต่ชอบนี่ครับ ชอบไอเดียเขา

เราเดินตลาดและนั่งชมทัศนีย์ภาพแม่น้ำโขงจนตะวันคล้อย แล้วก็ขับกลับ
บ้านานพร้อมด้วยหมูยอเมืองหนองคายห่อใหญ่.


ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ





_________ END _________

Create Date : 02 ตุลาคม 2552
Last Update : 25 สิงหาคม 2556 22:10:38 น.		26 comments
Counter : 9631 Pageviews.
Share Tweet