035. Of Cunning : ว่าด้วย เลห์กล
ว่าด้วย เลห์กล (Of Cunning) :จากหนังสือ คมความคิดของ ฟรานซิส เบคอน
เราถือว่า เลห์กลเป็นการมุ่งร้าย หรือ ความฉลาดแกมโกง และ แน่นอน มีความแตกต่างอย่างมากระหว่าง คนฉลาดแกมโกง กับ คนมีสติปัญญา มิใช่เพียงแต่ในแง่ของความซื่อสัตย์เท่านั้น แต่ในแง่ของความสามารถด้วย
นั่นคือว่า เขาอาจเป็นผู้จัดสำรับไพ่ได้ แต่ยังไม่สามารถเล่นไพ่ได้ดี
ดังนั้น จึงมีบางคนที่เก่งในการพูดวิจารณ์และเก่งแต่ในกลุ่ม นัยหนึ่งก็คือเป็นคนไม่เอาไหนนั่นเอง
อีกอย่างหนึ่ง คือ จะต้องเข้าใจในตัวบุคคลและเข้าใจในสาระเรื่องราวด้วย มีหลายคนที่เก่งกาจเข้าใจในเรื่องของอารมณ์ของคน ซึ่งมิใช่ความสามารถแท้ที่จะใช้ให้ดำเนินกิจการ หากเป็นส่วนประกอบประการหนึ่งในการศึกษาจากตัวมนุษย์มากกว่าจะศึกษาจากหนังสือ บุคคลเช่นนี้เหมาะที่จะเป็นผู้ลงมือปฏิบัติการมากกว่าจะเป็นที่ปรึกษา และ เขาก็จะเก่งแต่ในหนทางของตนเอง ถ้าไปเปลี่ยนเขาเป็นคนใหม่ เขาจะสูญเสียความมุ่งมาดปรารถนาของเขา
ดังนั้น จึงมีกฏเก่าแก่ว่า ให้รู้จักคนโฉดเขลาจากคนฉลาด ด้วยคนฉลาดอาจบริหารยาก เพราะคนมีเลห์กลเหล่านี้ก็เหมือนกับคนขายเครื่องแต่งกายชายที่มีผลิตภัณฑ์แต่เพียงเล็กน้อย ไม่เหมาะที่จะทำการค้าขายในร้านรวงได้
เป็นจุดประสงค์ของคนมีเลห์เหลี่ยมที่จะคอยดูว่าท่านพูดกับใคร ท่านมองอะไร เหมือนที่สมาชิกของศาสนาโรมันคาทอลิกเจซูอิดคอยเฝ้าสังเกตอยู่ ด้วยมีคนฉลาดมากหลายที่มีหัวใจลึกลับแล้วทำหน้าโปร่งใส ทำเป็นเหนียมอายอ่อนให้ท่านเห็น
อีกอย่างหนึ่งคือ เมื่อท่านจะได้รับบางสิ่งที่มีผู้ส่งมาให้ ท่านอาจทำให้ผู้ร่วมชุมนุมอย่างสนุกสนานกันได้ ขึ้นอยู่กับท่านข้องเกี่ยวกับใคร พูดคุยกับใคร แต่ต้องไม่ทำให้เขาตื่นเต้นเกินไปจนกลายเป็นอุปสรรคต่อความรื่นเริง ข้าพเจ้ารู้จักกับที่ปรึกษาและรัฐมนตรีผู้หนึ่งที่ไม่เคยมาเฝ้าพระราชินีเอลิซาเบธแห่งอังกฤษพร้อมกับพระราชบัญญัติที่จะทูลเกล้าฯ ถวายเพื่อลงพระปรมาภิไธย แต่เขาจะกราบบังคมทูลถึงเรื่องทรัพย์สินเสียก่อน โดยที่สมเด็จพระราชินีทรงสนพระทัยน้อยกว่าเรื่องในพระราชบัญญัติ
Create Date : 13 กันยายน 2550 |
Last Update : 28 เมษายน 2551 21:38:56 น. |
|
0 comments
|
Counter : 2577 Pageviews. |
|
|
|
|
|