020. Of Revenge ว่าด้วย ความอาฆาต ความพยาบาท ที่ตั้งแห่งความอาฆาต ๑๐ อย่าง "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ที่ตั้งแห่งความอาฆาต ๑๐ อย่างเหล่านี้ คือ ๑. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขาได้ประพฤติ สิ่งที่เป็นความพินาศแก่เรา" ๒. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขากำลังประพฤติ สิ่งที่เป็นความพินาศแก่เรา" ๓. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขาจักประพฤติ สิ่งที่เป็นความพินาศแก่เรา" ๔. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขาได้ประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศ แก่คนที่รัก ที่พอใจของเรา" ๕. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขากำลังประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศ แก่คนที่รัก ที่พอใจของเรา" ๖. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขาจักประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศ แก่คนที่รัก ที่พอใจของเรา" ๗. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขาได้บำเพ็ญประโยชน์ แก่คนที่ไม่เป็นที่รักไม่เป็นที่พอใจของเรา" ๘. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขากำลังบำเพ็ญประโยชน์ แก่คนที่ไม่เป็นที่รักไม่เป็นที่พอใจของเรา" ๙. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขาจักบำเพ็ญประโยชน์ แก่คนที่ไม่เป็นที่รักไม่เป็นที่พอใจของเรา" ๑๐. บุคคลย่อมโกรธ ในฐานะที่ไม่สมควร "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ที่ตั้งแห่งความอาฆาต ๑๐ อย่างเหล่านี้แล." ทสกนิบาต อังคุตตรนิกาย ๒๔/๑๖ เครื่องนำความอาฆาตออก ๑๐ อย่าง "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เครื่องนำความอาฆาตออก ๑๐ อย่างเหล่านี้ คือ ๑. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขาได้ประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศแก่เรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๒. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขากำลังประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศแก่เรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๓. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขาจักประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศแก่เรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๔. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขาได้ประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศแก่คนที่รัก ที่พอใจของเรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๕. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขากำลังประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศแก่คนที่รัก ที่พอใจของเรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๖. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขาจักประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศแก่คนที่รัก ที่พอใจของเรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๗. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขาได้บำเพ็ญประโยชน์แก่คนที่ไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่พอใจของเรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๘. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขากำลังบำเพ็ญประโยชน์แก่คนที่ไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่พอใจของเรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๙. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วคิดอย่างนี้ว่า เขาจักบำเพ็ญประโยชน์แก่คนที่ไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่พอใจของเรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๑๐. บุคคลย่อมไม่โกรธ ในฐานะอันไม่สมควร "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เครื่องนำความอาฆาตออก ๑๐ อย่างนี้เหล่านี้แล." ทสกนิบาต อังคุตตรนิกาย ๒๔/๑๖๑ Resource: //www.larnbuddhism.com/tripitaka/interest/part3.2.html Revenge = revengeful 1. ผูกพยาบาท, ความพยาบาท 2. แก้เผ็ด, แก้มือ, แก้แค้น, ตอบแทน revenged =สมแค้น S. avenge, vengeful, vindicative อภัย = to forgive = to excuse = to pardon = a pardon อภัยโทษ = tp forgive to pardon = ( of a government) to give a general pardon (to prisoners)   Create Date : 09 กันยายน 2550 3 comments Last Update : 5 สิงหาคม 2552 17:32:54 น. Counter : 24530 Pageviews. Share Tweet

พยาปาทะ.....น้ำร้อน พยาปาทะ.....น้ำร้อน บุคคลใด มีจิต คิดพยาบาท จิตอาฆาต ครอบงำไว้ ให้หม่นหมอง มิรู้ชัด ธรรมที่สลัด ตัดครรลอง จึงต้องหมอง ใจอยู่ มิรู้คลาย จะมิรู้ มิเห็นไซร้ ในประโยชน์ คอยเพ่งโทษ ในตนเอง และสหาย (ผู้อื่น) มนตร์ที่เคย ภาวนา สาธยาย เสื่อนสลาย มิแจ่มแจ้ง แสดงมา น้ำร้อนกรุ่น อยู่ใน ภาชนะ ความร้อนจะ ทำน้ำให้ ไอแน่นหนา คนตาดี ที่อยากพิศ พิจารณา เห็นหน้า ตนเองชัด ได้อย่างไร เจริญในธรรมเจ้าค่ะ หิ่งห้อยน้อย [58.147.121.113] [ 20 พ.ค. 2549 เวลา 05:12 น. ] [ 5 ]   โดย: พยาปาทะ.....น้ำร้อน (moonfleet ) 10 กันยายน 2550 18:24:11 น.

บุคคลมีใจฟุ้งซ่านด้วยพยาบาท [๖๐๕] ดูกรพราหมณ์ อีกประการหนึ่ง สมัยใด บุคคลมีใจฟุ้งซ่านด้วยพยาบาท อันพยาบาทเหนี่ยวรั้งไป และย่อมไม่รู้ ไม่เห็นอุบายเป็นเครื่องสลัดออก ซึ่งพยาบาทที่บังเกิดขึ้นแล้วตามความเป็นจริง ในสมัยนั้น เขาย่อมไม่รู้ ไม่เห็นแม้ซึ่งประโยชน์ตนตามความเป็นจริง แม้ซึ่งประโยชน์บุคคลอื่นตามความเป็นจริง แม้ซึ่งประโยชน์ทั้งสองนั้นตามความเป็นจริง มนต์แม้ที่กระทำการสาธยายไว้นาน ก็ไม่แจ่มแจ้งได้ ไม่ต้องกล่าวถึงมนต์ที่มิได้กระทำการสาธยาย [๖๐๖] ดูกรพราหมณ์ เปรียบเหมือนภาชนะใส่น้ำ ซึ่งร้อนเพราะไฟเดือดพล่าน มีไอพลุ่งขึ้น บุรุษผู้มีจักษุ เมื่อมองดูเงาหน้าของตนในน้ำนั้น ไม่พึงรู้ ไม่พึงเห็นตามความเป็นจริงฉันใด ฉันนั้นเหมือนกัน สมัยใด บุคคลมีใจฟุ้งซ่านด้วยพยาบาท อันพยาบาทเหนี่ยวรั้งไป และย่อมไม่รู้ ไม่เห็นอุบายเป็นเครื่องสลัดออก ซึ่งพยาบาทที่บังเกิดขึ้นแล้วตามความเป็นจริง ในสมัยนั้น เขาย่อมไม่รู้ ไม่เห็นแม้ซึ่งประโยชน์ตนตามความเป็นจริง แม้ซึ่งประโยชน์บุคคลอื่นตามความเป็นจริง แม้ซึ่งประโยชน์ทั้งสองนั้นตามความเป็นจริง มนต์แม้ที่กระทำการสาธยายไว้นาน ก็ไม่แจ่มแจ้งได้ ไม่ต้องกล่าวถึงมนต์ที่มิได้กระทำการสาธยาย หิ่งห้อยน้อย [58.147.121.113] [ 20 พ.ค. 2549 เวลา 05:23 น. ] [ 6 ] Resource: //www.dhammathai.org/kaveedhamma/view.php?No=700   โดย: บุคคลมีใจฟุ้งซ่านด้วยพยาบาท (moonfleet ) 10 กันยายน 2550 18:27:02 น.

จาก ความมหัศจรรย์ของชีวิต เจตสิกปรมัตถ์ (๓๕) โดย อาจารย์บุญมี เมธางกูร ตัวการที่เป็นเหตุใกล้ก่อให้เกิดโทสะขึ้นมาได้นั้น เราเรียกว่า วัตถุอันเป็นที่ตั้งแห่งความอาฆาต มีอยู่ ๑๐ ประการด้วยกัน คือ ๑. อาฆาตเขา เพราะผู้นี้ได้ทำความเสื่อมเสียให้แก่เรา ๒.อาฆาตเขา เพราะผู้นี้กำลังทำความเสื่อมเสียให้แก่เรา ๓. อาฆาตเขา เพราะผู้นี้จะทำความเสื่อมเสียให้แก่เรา ๔. อาฆาตเขา เพราะผู้นี้ได้ทำความเสื่อมเสียให้แก่คนที่เรารัก ๕. อาฆาตเขา เพราะผู้นี้กำลังทำความเสื่อมเสียให้แก่คนที่เรารัก ๖. อาฆาตเขา เพราะผู้นี้จะทำความเสื่อมเสียให้แก่คนที่เรารัก ๗. อาฆาตเขา เพราะผู้นี้ได้ทำประโยชน์ให้แก่ผู้ที่เราเกลียด ๘. อาฆาตเขา เพราะผู้นี้กำลังทำประโยชน์ให้แก่ผู้ที่เราเกลียด ๙. อาฆาตเขา เพราะผู้นี้จะทำประโยชน์ให้แก่ผู้ที่เราเกลียด ๑๐. อาฆาตที่เกิดขึ้นมาโดยฐานะไม่สมควร เช่นเมื่อโทสะเกิดขึ้นมา แม้ว่าจะเป็นเพียงเดินสะดุดอะไรสักเล็กน้อย หรือเรื่องฝนตก แดดออก แดดไม่ออก หนาวหรือร้อน เหล่านี้เป็นต้น โดย พี่เณร...นำมาฝาก [23 ส.ค. 2550 , 09:38:12 น.] ( IP = 58.9.139.56 : : ) Resource: //www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=10647   โดย: ตัวการที่เป็นเหตุใกล้ก่อให้เกิดโทสะขึ้นมา (moonfleet ) 11 กันยายน 2550 8:59:33 น.