ในการแข่งขันวิ่งมาราธอนรายการ ซาโลมอนคีลเดอร์ ในสหราชอาณาจักร นักวิ่งคนหนึ่งวิ่งไปได้ 32 กิโลเมตรแล้วหยุดวิ่ง แล้วนั่งรถบัสไปลงที่บริเวณป่าใกล้ๆ กับเส้นชัยแล้ววิ่งต่อ เขาเข้าเส้นชัยเป็นคนที่สาม เมื่อเจ้าหน้าที่ถามเขาเขาตอบว่าเขาหยุดวิ่ง ก็เพราะเขาเหนื่อย

 

พวกเราหลายคนคงเข้าใจถึงความอ่อนล้าของนักกีฬาที่หมดแรง เพราะเราเองก็กำลังวิ่งแข่งทางความเชื่อแบบคริสเตียน พระธรรมฮีบรูหนุนใจเราว่า “ขอให้เราวิ่งแข่งด้วยความเพียรพยายามตามที่ได้กำหนดไว้สำหรับเรา” (ฮีบรู 12:1) ในการวิ่งด้วยความเพียรพยายามเราต้องละทิ้งบาปที่ขวางทางเราอยู่และกำจัดสิ่งที่ถ่วงเราออกไป เราอาจต้องฝ่าฟันกับการถูกข่มเหงด้วย (2 ทธ.3:12)

 

หากต้องการป้องกันความเหนื่อยล้าและความท้อใจฝ่ายจิตวิญญาณ (ฮบ.12:3) พระคัมภีร์บอกให้เรามุ่งมองไปที่พระคริสต์ เมื่อเราจดจ่ออยู่ที่พระองค์มากกว่าความยากลำบากที่เราเผชิญอยู่ เราจะสังเกตเห็นว่าพระองค์ทรงวิ่งไปเคียงข้างเรา คอยพยุงเราไว้เมื่อเราสะดุด (2 คร.12:9) และทรงหนุนใจเราด้วยแบบอย่างของพระองค์ (1 ปต.2:21-24) เมื่อเราจดจ่อไปยัง “ผู้บุกเบิกความเชื่อและผู้ทรงทำให้ความเชื่อของเราสมบูรณ์” (ฮบ.12:2) จะช่วยให้เราได้อยู่ใกล้กับแหล่งแห่งกำลังของเรา และยืนหยัดสัตย์ซื่อต่อไปจนถึงเส้นชัย – JBS