เมื่อพระเจ้าทรงเลือกผงคลีดินมาเป็นวัสดุในการสร้างอาดัม (ปฐก.2:7) พระองค์ไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะมีดินไม่พอ ฮันนาห์ โฮล์มส์ ผู้เขียนหนังสือ “ความลับของผงคลีดิน” ได้เขียนไว้ว่า “แต่ละปีมีฝุ่นดินจากทะเลทราย หนึ่งถึงสามพันล้านตันฟุ้งอยู่ในอากาศ หากนำฝุ่นดินหนึ่งพันล้านตันมาบรรจุในตู้สัมภาระของรถไฟจะได้ 14 ล้านตู้ต่อกัน ซึ่งพันรอบเส้นศูนย์สูตรได้ถึง 6 รอบ”

 

ไม่มีใครต้องซื้อฝุ่น เพราะฝุ่นมีอยู่มากเกินความต้องการของเรา ฉันพยายามไม่สนใจฝุ่นในบ้านเท่าที่จะทำได้ ฉันคิดอย่างนี้ว่า ถ้าฉันไม่ไปยุ่งกับมัน มันก็ไม่เป็นที่สังเกต แต่ในที่สุดฝุ่นเริ่มจับตัวหนาจนถึงจุดที่ฉันไม่สามารถแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นได้อีกต่อไป ฉันก็จะขนเอาอุปกรณ์ทำความสะอาดออกมาและขจัดฝุ่นไปจากทุกแห่งหนที่มีฝุ่นเกาะ

 

ขณะที่ฉันเช็ดฝุ่นออก ฉันเห็นเงาสะท้อนของตัวเองบนพื้นผิวเรียบของวัตถุ แล้วฉันก็เห็นอีกด้วยว่า พระเจ้าทรงนำเอาฝุ่นซึ่งไร้ค่า มาปั้นแต่งให้เป็นสิ่งที่หาค่ามิได้ คือ คุณและฉันและทุกๆคน (ปฐก.2:7)

 

ความจริงที่ว่าพระเจ้าทรงใช้ผงคลีดินในการสร้างมนุษย์นี้ ทำให้ฉันต้องคิดใหม่เวลาที่ฉันมองว่าคนหรือสิ่งของไร้ค่า บางทีบุคคลหรือปัญหาที่สร้างความรำคาญซึ่งฉันพยายามขจัดให้พ้นไป อาจเป็นเครื่องมือที่พระจ้าทรงใช้เพื่อสำแดงถึงพระสง่าราศีของพระองค์ก็เป็นได้ – JAL