ครั้งหนึ่งขณะที่ผมเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลในบริษัทก่อสร้าง เรารับงานในรัฐใกล้เคียงซึ่งทำให้คนงานต้องเดินทางไปกลับเที่ยวละ 2 ชั่วโมง และทำงานทั้งวัน เพื่อไม่ให้เป็นการลำบากเกินไป เราจองที่พักให้ค้างคืนระหว่างสัปดาห์ แต่ก็เตรียมรถตู้และคนขับไว้สำหรับคนที่ต้องการเดินทางไปกลับด้วย ซึ่งคนงานเกือบทั้งหมดเลือกนั่งรถตู้กลับ!

 

คนงานขี้บ่นที่สุดคนหนึ่งกลับไม่บ่นสักคำขณะเล่าให้เราฟังว่าภรรยากับลูกชายทั้งสี่คนดีใจมากที่เห็นเขากลับบ้านในคืนแรก เขาไม่ได้บอกที่บ้านไว้ว่าเขาเลือกกลับบ้านได้ พอเห็นเขากลับมาทุกคนจึงประหลาดใจ ภายหลังภรรยาของเขาโทรศัพท์มาขอบคุณเจ้าของบริษัท และบอกว่าครอบครัวของเธอขอ “จงรักภักดีไปตลอดชีวิต” ต่อคนที่เข้าใจว่าครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญมากเพียงไรสำหรับคนงาน

 

ใครก็ตามที่ต้องจากบ้าน แม้เป็นช่วงสั้นๆ จะเข้าใจดีว่าสาวกของพระเยซูรู้สึกอบอุ่นใจแค่ไหนเมื่อพระองค์ทรงสัญญาว่าบ้านอันเป็นนิรันดร์รอพวกเขาอยู่ (ยอห์น 14:2) และเพื่อให้ความชื่นชมยินดีของพวกเขาเต็มเปี่ยม พระองค์ทรงบอกอีกว่าพระองค์จะทรงเตรียมและนำพวกเขาไปยังบ้านหลังนั้น ไม่เพียงเท่านั้น พระองค์จะประทับอยู่ที่นั่นด้วย (ยอห์น 14:3)

 

ความอบอุ่นใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเราคือ พระเยซูทรงสัญญาว่าวันหนึ่งเราจะได้กลับบ้านไปอยู่กับพระองค์ – RK