Bloggang.com : Lady Oscar - ตอนที่ 34(2) คำปฏิญาณสนามเทนนิส (Now “The Tennis Court Oath”)

ตอนที่ 34(2) คำปฏิญาณสนามเทนนิส (Now “The Tennis Court Oath”)

เหล่าขุนนางที่ยังไม่ยอมแพ้ ต่างยุยงให้พระราชาขับไล่สมัชชาแห่งชาติออกไปจากการประชุมสภาฐานันดรให้ได้
ขุนนาง : “ทุกอย่างชัดเจนมั้ยฝ่าบาท? นี่เป็นวิกฤตของสถาบันพระมหากษัตริย์” “ขุนนาง 200 คนไปเข้าร่วมกับสามัญชนแล้ว พวกเขาท้าทายราชวงศ์อย่างเปิดเผย” “ฝ่าบาทจะต้องล้มล้างสมัชชาแห่งชาติด้วยความพยายามและศักดิศรี!”

ในที่ประชุมสภาฐานันดร พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 นั่งอยู่บนบรรลังค์กลางที่ประชุมและได้ประกาศอย่างชัดเจนว่า
พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 : “ฉันจะเรียกประชุมสภาฐานันดร จะต้องไม่มีอะไรที่เรียกว่าสมัชชาแห่งชาติ ดังนั้นพวกท่านจะต้องล้มเลิกสมัชชาแห่งชาติและพิจารณาแบ่งแยกชนชั้นตามฐานันดรเหมือนที่เคยเป็นมา ด..ดังนั้น ให้ทุกคนออกไปเดี๋ยวนี้!” พระราชาสั่งให้กลุ่มของสมัชชาแห่งชาติออกจากหอประชุม แต่ปรากฏว่า ไม่มีใครขยับเลยแม้แต่คนเดียว แต่กลับมีเสียงโต้แย้งขึ้นมา
ตัวแทนฐานันดรที่ 3 : “พวกเราจะไม่ทำตามคำสั่งของพระราชา!” “ใช่!” “พวกเราจะไม่ล้มเลิกและไม่ออกไป!” “ใช่!”
นายพันชอยส์เซลล์เห็นดังนั้นจึงรีบไปรายงานนายพลบูอี
นายพลบูอี : “อะไรนะ?! พวกกบฏ!”
ชอยส์เซลล์ : “ใช่ครับท่าน! พวกมันอยู่ข้างใน! ตามรับสั่งของฝ่าบาทให้มีแต่ขุนนางและนักบวช แต่กลุ่มสมัชชาแห่งชาติไม่ยอมออก!”
นายพลบูอีจึงสั่งให้ชอยส์เซลล์ไปตามออสการ์มาพบด่วน ชอยเซลล์จึงขี่ม้าไปตามออสการ์ที่หน้าหอประชุมสภา
ชอยเซลล์ : “หัวหน้ากองจาร์เจส์อยู่ที่ไหน?! หัวหน้ากองทหารลาดตระเวนหน่วยบี หัวหน้ากองจาร์เจส์อยู่ไหน?! ฉันมาส่งข้อความจากนายพลบูอี ให้นำทหารของท่านไปรายงานตัวต่อศูนย์บัญชาการใหญ่ในแวร์ซายส์ เดี๋ยวนี้!”
ออสการ์พร้อมด้วยทหารลาดตระเวนหน่วยบีทั้งหมด ขี่ม้ามาที่ศูนย์บัญชาการใหญ่ในแวร์ซายส์ตามคำสั่งของนายพลบูอี ออสการ์ลงจากหลังม้าและสั่งให้ทุกคนรออยู่ในสนามด้านหน้า
ออสการ์ : “รอตรงนี้จนกว่าฉันจะกลับมา” ออสการ์กำลังจะเดินเข้าไปข้างใน แต่อัลเลนขัดขึ้น
อัลเลน : “หัวหน้า เดี๋ยวก่อน พวกเราควรจะคุ้มกันหอประชุม แต่ทำไมพวกเค้าถึงให้เรามาที่นี่ล่ะ?”
ออสการ์ : “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
อัลเลน : “ฉันรู้สึกไม่ดีเลย” อัลเลนรู้สึกสังหรณ์ใจ ออสการ์เดินเข้าไปข้างในตึกคนเดียว อัลเลนรู้สึกเป็นห่วงออสการ์ จึงให้อังเดรตามเข้าไปด้วย
อัลเลน : “เฮ้ อังเดร นายไปกับเธอสิแล้วไปดูซิว่าเกิดอะไรขึ้น”
อังเดร : “โอเค” อังเดรเดินตามออสการ์เข้าไปตามทางเดินในตึก
ออสการ์ : “มีอะไรหรอ?” ออสการ์หันมาเห็นอังเดรเดินตามเข้ามา
อังเดร : “ฉันจะไปกับเธอด้วย” อังเดรเดินตามออสการ์เข้าไป แต่พอมาถึงหน้าห้องของนายพลบูอี อังเดรกลับถูกชอยส์เซลล์กันไว้ไม่ให้เข้าไปข้างใน
ชอยส์เซลล์ : “นายรอตรงนี้ หัวหน้าจาร์เจส์ เชิญทางนี้” ออสการ์เดินเข้าไปห้องโดยมีชอยส์เซลล์เดินตามเข้าไปและปิดประตู ปล่อยให้อังเดรรออยู่บริเวณทางเดินข้างนอกห้อง ภายในห้องมีนายทหาร 2 คน ชอยส์เซลล์ และนายพลบูอีนั่งอยู่กลางห้อง
นายพลบูอี : “เธอและทหารลาดตระเวนหน่วยบีของเธอจะถูกไล่ออกจากการทำหน้าที่ปัจจุบัน” ออสการ์ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตกใจ
ออสการ์ : “ได้โปรดบอกเหตุผลด้วย!” ออสการ์ถามด้วยความสงสัย
นายพลบูอี : “ทำไมน่ะหรอ? เธอเปิดประตูหอประชุมโดยพลการ เท่ากับว่าเธอขัดคำสั่งของฉัน เธอจะต้องถูกจับและขึ้นศาลทหาร แต่ฉันจะยกโทษให้เธอ แค่ปลดเธอออกจากหน้าที่ในการคุ้มกัน”
ออสการ์ : “ฉันไม่กลัวศาลทหารหรอก!” ออสการ์พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
นายพลบูอี : “พ่อของเธอเป็นเพื่อนเก่าของฉัน ฉันจะคิดซะว่าไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้ ฮ่าฮ่าฮ่า”
ออสการ์ : “ถ้านั่นเป็นสิ่งที่ท่านต้องการพูดกับฉันแล้วล่ะก็ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ ลูกน้องของฉันรออยู่” ออสการ์กำลังจะหันหลังเดินออกไป แต่ถูกนายพลขัดขึ้น
นายพลบูอี : “ไม่ เธอได้รับคำสั่งใหม่! ตั้งใจฟังให้ดี ทหารลาดตระเวนหน่วยบีพร้อมอาวุธครบมือ กลับไปที่หอประชุมทันที และเอาพวกสมาชิกสมัชชาแห่งชาติออกไป! ใช้กำลังกับพวกที่ต่อต้าน ไม่ว่ามันจะพูดยังไงก็ตาม ถ้าจำเป็นเธอสามารถยิงและฆ่าพวกมันได้เลย”
ออสการ์ : “ยิง...และฆ่าพวกมัน...” ออสการ์ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตกใจอย่างมาก
ออสการ์ : “ท่านนายพล! พวกเขาคือตัวแทนของประชาชนฝรั่งเศสนะ! ท่านสั่งให้ฉันหันปากกระบอกปืนไปที่พวกเขาหรอ?!” ออสการ์โวยวายอย่างไม่เห็นด้วย
นายพลบูอี : “พวกเขาไม่ใช่ตัวแทนของพลเรือนอีกต่อไปแล้ว! พวกมันก็แค่กบฏที่ขัดรับสั่งของฝ่าบาท! หัวหน้ากองจาร์เจส์ จัดกองทหารของเธอเดี๋ยวนี้ และไปที่หอประชุม”
ออสการ์ : “ฉันไม่ทำ!” ออสการ์ตอบด้วยความหนักแน่น
นายพลบูอี : “เธอทำให้ฉันไม่มีทางเลือก ฉันจะจับเธอในข้อหากบฏ” ทันใดนั้นเอง ชอยส์เซลล์และทหารของเขาอีก 2 คนก็จ่อปืนมาที่ออสการ์ทันที “ฉันจะสั่งทหารของเธอเอง อย่าให้เธอออกไปจากห้องนี้ จนกว่าฉันจะสั่ง”
ชอยส์เซลล์ : “ครับ ท่านนายพล!” นายพลบูอีเดินออกไปจากห้อง เขาและทหารจำนวนหนึ่งเดินผ่านอังเดรที่รออยู่บริเวณทางเดิน อังเดรเห็นดังนั้นก็รู้สึกเป็นห่วงออสการ์ เขาจึงรีบเดินมารอออสการ์ที่หน้าประตูห้องของนายพลบูอี
ภายในห้องของนายพลบูอี ออสการ์เดินเข้าไปใกล้กระจกหน้าต่าง แล้วมองลงมาที่ทหารของเธอที่รออยู่ทางด้านล่าง
ชอยส์เซลล์ : “อย่าขยับ ออกห่างจากหน้าต่าง หันหน้ามาทางนี้” ชอยส์เซลล์และทหารอีก 2 คงยังคงจ่อปืนไปที่ออสการ์
ออสการ์ : “ฉันจะไม่ขัดขืนหรอก ฉันแค่อยากจะดูว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอกหน้าต่างน่ะ นายพันลาบูม”
ชอยส์เซลล์ : “ได้ ยกมือของท่านขึ้น”
ออสการ์ : “ได้” ออสการ์ยกมือขึ้นสองข้าง นายพันลาบูมเดินเข้าไปดึงดาบของเธอออกมาเก็บไว้
ออสการ์ : “ฉันแค่อยากจะดูว่า คนของฉันจะทำยังไงกับคำสั่งของนายพลบูอี”

บริเวณสนามด้านล่างที่ทหารของออสการ์กำลังรอออสการ์อยู่ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาไม่หยุด นายพลบูอีและทหารของเขาจำนวนหนึ่ง ออกคำสั่งกับทหารของออสการ์
นายพลบูอี : “ทหารลาดตระเวนหน่วยบี ประจำที่” เหล่าทหารลาดตระเวนหน่วยบี วิ่งมายืนเรียงแถวรอรับคำสั่ง “ฉันจะออกคำสั่ง ให้หน่วยบีพร้อมอาวุธ เข้าจู่โจมสภาฐานันดร! และเอาคนที่กระทำผิดกฎหมายออกจากหอประชุมให้หมด”
อัลเลน : “อะไรนะ?” อัลเลนได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตกใจ
นายพลบูอี : “กลับไปที่ค่ายและเตรียมอาวุธ แล้วกลับมารวมกันที่นี่ใน 10 นาที” ทหารของออสการ์ยังคงยืนนิ่งอยู่ นายพลบูอีจึงตะโกนสั่งอีก “ยืนเฉยทำไมล่ะ ไปสิ! ไป!” ทหารบางคนกำลังจะขึ้นหลังม้าตามคำสั่งของนายพลบูอี แต่อัลเลนขัดขึ้น
อัลเลน : “เดี๋ยวก่อน ทุกคน!” ทหารทุกคนต่างหยุดนิ่ง “พวกเราสัญญากับหัวหน้าออสการ์ว่าจะรอเธออยู่ตรงนี้! อย่าไปไหนจนกว่าเธอจะกลับมา!”
นายพลบูอี : “พวกนายจะทำอะไร?! นายจะขัดคำสั่งของผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองทัพงั้นหรอ?”
อัลเลน : “ฉันไม่แคร์หรอกว่าท่านจะเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด อย่าไปฟังคำพูดงี่เง่าพวกนั้นเลย! หัวหน้าของเราเท่านั้นที่จะสั่งพวกเราได้!” นายพลบูอีได้ยินดังนั้นก็ต้องตกใจที่มีคนกล้าขัดคำสั่งของเขา
ลาเซลล์ : “ใช่ ฉันจะอยู่กับหัวหน้าทีมอัลเลน!” ลาเซลล์ก็ขัดคำสั่งเช่นกัน และตามด้วยนายทหารอีกจำนวนหนึ่ง
ทหารของออสการ์ : “ฉันด้วย!” “ฉันอยู่ด้วย!” “ฉันด้วย!” นายทหารอีก 11 คนมายืนรวมกับอัลเลน ออสการ์ที่ยืนมองอยู่ที่หน้าต่างด้านบน เธอรู้สึกซื้งใจกับทหารของเธอมาก
อัลเลน : “อย่างที่ท่านเห็นนั่นแหละ ท่านนายพล อัลเลน เดอ เซสซั่น และอีก 11 คนขัดคำสั่งของท่าน” นายพลบูอีเห็นดังนั้นจึงโมโหเป็นอย่างมาก
นายพลบูอี : “ได้! ฉันจะแสดงให้แกดูว่าวินัยทหารมันเป็นยังไง?” ทหารของนายพลบูอีถือปืนไรเฟิลจ่อมาที่กลุ่มของอัลเลน พวกเขาใช้ด้ามปืนกระแทกเข้าที่หน้าของอัลเลนจนเขาล้มลงกับพื้น ทหารทั้ง 12 คนถูกทหารของนายพลบูอีจับไป ต่อหน้าต่อตาของออสการ์ที่ดูเหตุการณ์ผ่านหน้าต่างชั้นบน
แล้วนายพลบูอีก็กลับเข้ามาในห้องทำงานพร้อมทหารอีก 2 คน
นายพลบูอี : “คนของเธอมันช่างดื้อรั้นเหมือนเธอซะจริงๆ เธอสอนพวกเค้าได้ดีเกินคาด!”
ออสการ์ : “ท่านเอาพวกเค้าไปไหน?”
นายพลบูอี : “คุกทหาร ฉันอยากให้พวกเขา 12 คนถูกตัดสินยิงเป้าในศาลทหาร”
ออสการ์ : “ยิงเป้าหรอ?!” ออสการ์ได้ยินดังนั้นก็ตกใจมาก
นายพลบูอี : “หัวหน้ากองจาร์เจส์ เธอไม่ต้องห่วงคนของเธอหรอกในขณะที่ตัวเธอเองก็เจอปัญหาไม่ต่างกัน สำหรับเธอ เงินเดือนทหารของเธอจะถูกริบและเธอจะต้องถูกขังในห้องขังของกองทัพจนกว่าฝ่าบาทจะตัดสินลงโทษเธอ เอาตัวเธอไป!” ทหารอีกสองคนถือปืนไรเฟิลจ่อมาที่ออสการ์อีก
ออสการ์ : “นายพลบูอี สั่งลงโทษฉันจนพอใจได้เลย แต่มันจะเป็นความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ที่ท่านสั่งยิงเป้าทหาร 12 คนนั่น!”
นายพลบูอี : “ไม่หรอก พวกเขาจะเป็นตัวอย่างให้คนอื่น การฝ่าฝืนระเบียบวินัยทางทหารใดๆ จะก่อให้เกิดวิกฤตแก่กองทัพฝรั่งเศสทั้งหมด” นายพลบูอีหันหลังกำลังจะเดินออกไปจากห้อง
ออสการ์ : “อีกอย่างนึงนะ การเข้าจู่โจมหอประชุมสภาด้วยความรุนแรง จะทำให้เกิดมลทินที่ไม่สามารถยกโทษให้ได้ในประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส!”
นายพลบูอี : “ฉันคิดว่า อะไรจะมีมลทินมากกว่าพวกสมัชชาแห่งชาติอีกล่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก ทหารองครักษ์จะเอาพวกกบฏออกไปเอง”
ออสการ์ : “ทหารองครักษ์หรอ?!” ออสการ์รู้สึกตกใจขึ้นไปอีกที่รู้ว่าทหารองครักษ์จะถูกส่งไปแทนพวกเธอ แล้วนายพลบูอีก็เดินออกจากห้องไป
ออสการ์ใช้มือจับที่ปลายปืนยาวของชอยส์เซลล์แล้วยกขึ้น
ชอยส์เซลล์ : “ท่านจะทำอะไรน่ะ?!”
ออสการ์ : “ขอโทษนะ แต่ท่านต้องปล่อยฉันไป” ออสการ์ใช้มือปัดปืนของชอยส์เซลล์หลุดกระเด็นออกไป แล้วปัดปืนสั้นของทหารอีกคนตกไปอีก เธอเอาตัวกระแทกทหารที่คุมตัวเธอไว้ เธอต่อสู้ขัดขืนพยายามวิ่งออกไปที่ประตู แต่ถูกทหารคนนึงตะคลุบตัวไว้ได้
ออสการ์ : “อังเดร!” ออสการ์ตะโกนเรียกอังเดรสุดเสียง อังเดรที่ยืนรออยู่หน้าห้องได้ยินเสียงออสการ์จึงรีบเปิดประตูเข้าไป
อังเดร : “ออสการ์!” อังเดรเห็นออสการ์กำลังตกอยู่ในอันตราย เขารีบหยิบปืนไรเฟิลขึ้นมาจากพื้น แล้วกระแทกด้ามปืนใส่หน้าของทหารที่พยายามจะจับออสการ์ ทหารคนนั้นหลบทัน ปืนจึงกระแทกโดนกระจกหน้าต่างจนแตกกระจาย
ออสการ์ : “อังเดร!”
อังเดร : “ออสการ์!” ออสการ์กับอังเดร รีบวิ่งหนีออกมาจากห้องของนายพลบูอี พวกเขาตรงไปขึ้นหลังม้าของตัวเอง แล้วขี่ออกไป มุ่งหน้าไปที่หอประชุมสภาทันที
ออสการ์ : “เร็วเข้าอังเดร! ทหารองครักษ์กำลังจะเข้าจู่โจมหอประชุม! พวกเราต้องหยุดเค้า!”
จบตอนที่ 34