โปรโมเตอร์ในสังเวียนรัก ช่วงสายเมื่อวาน โทรศัพท์ของฉันมีสายเข้าติดๆ กันแต่ไม่ได้รับ Miss call หกสายในสองชั่วโมงจากเธอ เป็นเรื่องที่คงไม่ปกตินัก หลังประชุมเสร็จฉันโทรกลับไปหาเธอทันที เพราะคิดว่า ถ้าไม่มีปัญหาจริงๆ เธอคงไม่โทรมาในเวลาที่ฉันทำงานยุ่งๆ แบบนี้ เธอรู้นี่ว่าฉันยังไม่ได้นอนตั้งแต่คืนก่อน ทันทีที่ฉันโทรไปและเธอรับสาย เธอพูดรัว เร็ว สั่นเครือ จนฟังไม่ทัน จับใจความแทบไม่ได้ ฉันบอกให้เธอพูดช้าๆ ใจเย็นๆ ค่อยๆ เล่า “แก...มันมีลูกแล้ว...มันหลอกเรา...” อ่อ...วันนี้เธอมอบหน้าที่โปรโมเตอร์มวยในสนามรักของเธอให้ฉันอีกแล้วสินะ ฉันสูดลมหายใจลึกๆ เหมือนขอตั้งสติ ปรับความคิด จากเรื่องงาน ไปเป็นเรื่องของเธอ เดาว่ามันคงเป็นเรื่องใหญ่เอาการสำหรับเธอในขณะนี้ มวยอมมตะนิรันดร์กาลที่ยาวยิ่งกว่าซีรี่ย์เกาหลีที่คนติดกันทั่วบ้านทั่วเมือง ฉันโชคดีที่ ณ วันนี้ เวลานี้ และในเร็ววันนี้ คงจะไม่ต้องขึ้นสังเวียนชกกับใครให้เจ็บตัวหรือเมาหมัดไปไม่ถูก การต่อสู้ในสังเวียนรักของเธอมันเหมือนมวยปล้ำ ที่ไม่มีกฎกติกา มารยาท หรือข้อบังคับเหมือนคนทั่วไป เพราะทั้งเธอ และคู่ชกของเธอไม่ใช้หลักสากลในการตัดสิน เหมือนคนอื่น คู่อื่นเอาเสียเลย เธอลากคู่กรรมคู่เวรของเธอชกข้ามปีข้ามชาติมาตั้งแต่ม.ปลาย เว้นว่างการชกไปบ้างตามเงื่อนไขเวลาและสถานการณ์ จนฉันนึกว่าเธอยุติการชกไปแล้ว หลายครั้งที่ฉันคุยกับเธอ โดยเฉพาะช่วงหลัง ถึงรู้ว่าเธอยังไม่จบไม่สิ้น ยังคงลากข้างไปเรื่อยๆ หากนิยามความรัก เข้าสูตรเท้า และรองเท้าอย่างที่ฉันเคยเปรียบเทียบ แม้ว่า...ชีวิตของเธอ เท้าของเธอ ไม่ได้ว่างเปล่าอีกแล้วก็ตาม หลายปีก่อน เธอตัดสินใจเลือกรองเท้าคู่หนึ่งที่เธอไม่เคยพอใจมันเลย แต่ก็ใส่มันไป ลากมันไป เพียงเพราะมันจะพาเธอออกจากบ้านได้ เพียงเพราะมันมีสิ่งที่อำนวยความสะดวกสบายให้เธอได้ คราแรกที่เธอใส่รองเท้าที่เธอเลือกมาอวดฉันๆ เห็นถึงความไม่เหมาะสมเท่าไหร่นัก เพราะฉันยังสัมผัสไม่ได้ถึงความเป็นรองเท้าที่ดีสำหรับเธอเลยสักนิด แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผ่านไปเรื่อยๆ รองเท้าของเธอได้พิสูจน์แล้วว่า เขาอดทนกับเธอมากๆ ยอมเธอมากๆ และรักเธอมากเช่นกัน สิ่งที่เธอทำกับรองเท้า มันไม่เคยเป็นสิ่งดีเลยสักนิด เธอลากเขาไปทุกๆ ที่ เพียงเผื่อติดตามรองเท้า "ตราโล่" อย่างที่ใฝ่ฝันว่าจะเป็นคนใส่มัน ทั้งๆ ที่รองเท้าคู่นั้นก็ไม่เคยสะอาดสะอ้านและเหมาะสมกับเธอสักนิด เป็นรองเท้ามือ(เท้า)ที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ แถมยังมีเจ้าของอีกต่างหาก ฉันบอกเธอครั้งแล้วครั้งเล่า “ชีวิตคนเรา จะให้ทุกอย่างสมหวังดั่งใจตัวหมดมันเป็นไปไม่ได้” “คนที่เธอรัก กับคนที่รักเธอ ในชีวิตจริงมันไม่ได้เหมือนนิทาน ที่เจ้าหญิงและเจ้าชายสมหวังในตอนจบ มันมีปัจจัยมากกว่านั้นเยอะ” “ความรัก sex ชีวิตครอบครัวและทรัพย์สิน อาจเป็นส่วนหนึ่งของการมีชีวิต แต่ไม่ใช่เรื่องเดียวกัน” “ความรักไม่อาจประเมินคุณค่าได้จากทรัพย์สินเงินตรา ที่จะต้องมานั่งชั่ง ตวง วัดถึงความคุ้มค่า และกำไรขาดทุนอยู่ทุกขณะจิต” "เมื่ออยากได้รัก ก็ต้องนำรักมาแลกกัน ไม่ใช่ เมื่ออยากได้รักให้เอา เกียรติและศักดิ์ศรีความเป็นผู้หญิงไปแลก “คำว่ารัก” ที่พล่ามออกมาจากปากของคนที่เธอวิ่งตามอย่างไร้ความหมาย" ฉันอาจเป็นเพื่อนที่ไม่ได้ดั่งใจเธอนัก แต่ฉันก็ไม่อาจละเลยหน้าที่ความเป็นเพื่อน และสนับสนุนให้เธอโดดลงเหวแห่งความผิดพลาดครั้งแล้วครั้งเล่าได้ หลายครั้งที่ฉันเตือน หลายครั้งที่ฉันพูด ฉันรู้ว่าอาจทำให้เธอโกรธแล้วถอยห่างออกไป ขอโทษนะเพื่อน ฉันสนับสนุนเธอไม่ได้จริงๆ ทุกอย่างเหมือนมีเหตุและผลในตัวเองเสมอ ในเมื่อเธอเลือกที่จะฟังด้านมืดของตัวเอง ก็ไม่แปลกที่วันนี้เธอจะล้มทั้งยืนกับผลของมัน มาวันนี้...ฉันถามเธอถึงเหตุการณ์สมัยก่อนตอนที่เธอ เห็นเพื่อนสนิทของฉันอีกคน กำลังมีปากเสียงกับผู้หญิงท้องคนนึง ที่เดินจูงลูกมาหาที่โรงเรียนเพื่อทวงสามีเขาคืน เรื่องนี้ฉันได้ฟังจากเธอหลังจากนั้นไม่นาน เธอวิจารณ์ซะไม่มีชิ้นดี พร้อมกับเตือนให้ฉันเลิกคบ เพราะจะทำให้ฉันดูไม่ดีไปด้วย รวมถึงเรื่องปมในใจเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่พาพ่อไปจากเธอกับแม่ ฉันถามเธอไปว่า แล้ว ณ เวลานี้ เธอเหมือนกับผู้หญิงสองคนที่เธอไม่ชอบในอดีตอยู่หรือเปล่า อย่าโทษฟ้า โทษดิน หรือโทษใครเลย ให้โทษตัวเองที่เลือกเส้นทางนี้ตั้งแต่ต้น ทุกครั้งที่ฉันบอกให้เธอหยุด เธอไม่เคยคิดจะหยุดจริงๆ สักครั้ง เธอเรียกร้องและแสวงหาสิ่งที่มันไม่มีอยู่จริงมาตลอดเวลา เธอหลอกตัวเองว่ารองเท้าตราโล่นั่นดีหนักหนา สุดท้าย ก็เห็นแล้วว่าไม่ได้ต่างจากแมลงปีกแข็งตามท้องนา ที่ต้องใช้แสงไฟสีม่วงเข้าล่อเลยสักนิด เดือนที่แล้วที่ฉันได้เจอไอ้รองเท้าเฮงซวยตราโล่ของเธอ อยากจะบอกว่าฉันดีใจจริงๆ ที่ไม่เผลอยกมือไหว้ตามความเคยชิน ที่เจอคนอายุเยอะกว่า ฉันถามเธอว่ารู้ไหมว่าอะไรทำให้คนเราต่างจากหมา แมว... สิ่งที่วัดถึงความเจริญของจิตใจ คือคุณธรรม ศีลธรรม และความยับยั้งชั่งใจไง ทุกชีวิตมีด้านมืดของตัวเองเสมอ แต่ถ้าเราควบคุมมันได้ นั่นแหละที่ทำให้เราประเสริฐกว่าสิ่งมีชีวิตประเภทอื่น เรื่องราวของเธอ...อาจเป็นผลของการกระทำในห้วงเวลาเก่าๆ ที่ไม่มีใครรู้ว่ามันเก่ามานานเท่าไหร่แล้ว... ...หรือ... อาจจะเป็นสิ่งที่เรียกได้ว่าเป็นการกระทำใหม่ที่อาจก่อเกิดผลอื่นๆ ตามมาหลังจากนี้ ก็ไม่มีใครรู้อีกเช่นกัน แค่ฉันอยากให้เธอรู้ว่า ถ้ามันเป็นสิ่งที่จะก่อให้เกิดผลใดๆ ตามมาหลังจากนี้ ไม่ว่าจะเลวร้ายสำหรับใคร ฉันอยากให้เธอหยุดสิ่งที่เรียกว่า “กรรม” เสียที ในทุกช่วงจังหวะชีวิตของเรา หาก "บทบาท" และ "หน้าที่" เปรียบเสมือน"หมวก" หรือ "หัวโขน" ที่สวมอยู่บนหัว... ทุกๆวัน เราคงใส่หมวกกันอยู่คนละหลายๆ ใบ ไม่ว่าจะเป็นเจ้านาย ลูกน้อง พ่อ แม่ ลูก สารพัดบทบาทที่ได้รับ วันนี้...ไผ่เลือกที่จะถ่ายทอดบทบาทของไผ่ในฐานะเพื่อน ที่ได้รับหน้าที่เป็นโปรโมเตอร์มวยในสังเวียนรักให้หลายท่านอ่าน เพียงเพราะเชื่อมั่นว่า ในโลกยุคนี้สมัยนี้ ตรรกะความคิดและกรอบในการควบคุมการกระทำของเรา มีกระแสวังวนมากมาย ที่ทำให้เราเผลอทำสิ่งแย่ ๆ ได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพียงเพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเป็นหลัก แล้วเลือกที่จะละทิ้งหลายสิ่งที่เป็น "คุณค่าความเป็นคน" ไป ไผ่เชื่อว่า นี่คงไม่เคสเดียวที่เกิดขึ้น ณ วันนี้ เวลานี้ หลายๆ คน หลาย ๆ คู่ อาจจะกับวามสับสนวุ่นวายในความสัมพันธ์อยู่ อาจจะร้ายแรง รุนแรง เลวร้ายกว่านี้ ตามแต่ความรู้สึกของตัวเอง แต่ไผ่เชื่อว่า ถ้าเรามีหลักในการคิด มีหลักในการตัดสินใจ ยับยั้งชั่งใจและต่อสู้กับอำนาจฝ่ายต่ำ ที่จะดึงเราให้ไม่ต่างจากสิ่งมีชีวิตชนิดอื่น สังคมเราคงน่าอยู่กว่านี้ขึ้นมากค่ะ ไอ๊ย๊ะ...เดินหายไปในทะเล ยังค่ะพี่...ยังไม่ขนาดนั้น
แต่ถ้าไปแอบดราม่าริมทะเลนี่ เป็นบ่อยค่ะ 555555 ชีวิตมันก็มีปัญหามาให้งง ให้เง็ง เป็นพัก ๆ แก้ได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ตอนนี้โล่งขึ้นเยอะแล้วค่ะ ก็กลับมา พี่ไผ่ล่ะค่ะหายไปไหน มีดราม่าเหมือนน้องรึเปล่า ถึงได้แอบเข้ามุมเงียบเนี่ย รับมาซะเด ๆ เชียว ^^ โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 31 มีนาคม 2555 เวลา:0:18:23 น.
บ้างทีเีราก็เป็นทั้งผู้ให้(คำปรึกษา)และผู้รับ(คำปรึกษา)
แต่ไม่ว่าจะอยู่ในบทบาทไหน เราก็อยากจะทำให้ดีที่สุดนั้นแหละครับพี่ ส่วนคนอื่นนั้นเขาคิด ทำ พูดยังไงสุดท้ายมันก็อยู่กับตัวเขาเองจริงๆ ดูแลสุขภาพด้วยครับ โดย: Don't try this at home. วันที่: 31 มีนาคม 2555 เวลา:0:58:04 น.
เป็นที่พึ่งของเพื่อนได้ ก็เยี่ยมแล้วครับ
ฝันดีครับ คุณไผ่ โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 31 มีนาคม 2555 เวลา:1:38:03 น.
นอนดึกจังเลยพี่ไผ่ ปายไม่ไหวแล้ว 55555
ขอไปนอนก่อนนะคะพี่ พี่ไผ่จะนอนยัง นอนกันเหอะเน๊าะ ... ... ฝันดีนะคะพี่ โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 31 มีนาคม 2555 เวลา:1:50:13 น.
ถ้าเรามีหลักในการคิด มีหลักในการตัดสินใจ
ยับยั้งชั่งใจและต่อสู้กับอำนาจฝ่ายต่ำ ที่จะดึงเราให้ไม่ต่างจากสิ่งมีชีวิตชนิดอื่น สังคมเราคงน่าอยู่กว่านี้ขึ้นมากค่ะ . . . เห็นด้วยงับ แต่บอกเลยว่ายากมาก ไม่งั้น เดินลงคงไม่ง่ายกว่าเดินขึ้นงับ โดย: bee_บี วันที่: 31 มีนาคม 2555 เวลา:8:18:50 น.
|
คมไผ่
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] Q ; เป็นคนแบบไหน A ; เป็นได้ทุกแบบ ขึ้นอยู่ที่ว่า...เป็นกับใคร และเป็นเมื่อไหร่ แล้วแต่สถานการณ์ค่ะ เป็นนางฟ้าก็ได้ นางมารก็ได้ แล้วแต่ว่าใครจะมาด้วยแบบไหน Q ; ให้นิยามกับตัวเองว่าอะไร A ; ทะเล...(มั้ง) ได้บรรยากาศหลากหลายดี นิ่ง ๆ สงบ ๆ ก็ได้ ชิว ๆ ก็ได้ แต่...ถ้ามีองค์ประกอบอื่นก็...ตามนั้น Q ; เหมือนจะน่ากลัวนะเนี๊ยะ A ; อย่ากลัวเล้ย บ้าบอไปงั้นแหละ ฉีดยาเรียบร้อยแล้ว ไม่นิยมกัดใครก่อนอยู่แล้น หุหุ โพสต์ได้ เม้นท์ได้ ด่าได้(แต่อาจมีสวนเล็ก ๆ คริๆ)
Group Blog All Blog
Friends Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
รับปัญหามา แต่อยากแบกไว้นะคะ ชีวิตเรา เรื่องเราก็หนักแล้ว
เทคแคร์ค่ะพี่ คิดถึงน๊า