โปรโมเตอร์ในสังเวียนรัก

ช่วงสายเมื่อวาน โทรศัพท์ของฉันมีสายเข้าติดๆ กันแต่ไม่ได้รับ
Miss call หกสายในสองชั่วโมงจากเธอ เป็นเรื่องที่คงไม่ปกตินัก
หลังประชุมเสร็จฉันโทรกลับไปหาเธอทันที เพราะคิดว่า ถ้าไม่มีปัญหาจริงๆ
เธอคงไม่โทรมาในเวลาที่ฉันทำงานยุ่งๆ แบบนี้
เธอรู้นี่ว่าฉันยังไม่ได้นอนตั้งแต่คืนก่อน

ทันทีที่ฉันโทรไปและเธอรับสาย เธอพูดรัว
เร็ว สั่นเครือ จนฟังไม่ทัน จับใจความแทบไม่ได้
ฉันบอกให้เธอพูดช้าๆ ใจเย็นๆ ค่อยๆ เล่า
“แก...มันมีลูกแล้ว...มันหลอกเรา...”
อ่อ...วันนี้เธอมอบหน้าที่โปรโมเตอร์มวยในสนามรักของเธอให้ฉันอีกแล้วสินะ
ฉันสูดลมหายใจลึกๆ เหมือนขอตั้งสติ ปรับความคิด
จากเรื่องงาน ไปเป็นเรื่องของเธอ
เดาว่ามันคงเป็นเรื่องใหญ่เอาการสำหรับเธอในขณะนี้

มวยอมมตะนิรันดร์กาลที่ยาวยิ่งกว่าซีรี่ย์เกาหลีที่คนติดกันทั่วบ้านทั่วเมือง
ฉันโชคดีที่ ณ วันนี้ เวลานี้ และในเร็ววันนี้
คงจะไม่ต้องขึ้นสังเวียนชกกับใครให้เจ็บตัวหรือเมาหมัดไปไม่ถูก

การต่อสู้ในสังเวียนรักของเธอมันเหมือนมวยปล้ำ ที่ไม่มีกฎกติกา มารยาท
หรือข้อบังคับเหมือนคนทั่วไป
เพราะทั้งเธอ และคู่ชกของเธอไม่ใช้หลักสากลในการตัดสิน
เหมือนคนอื่น คู่อื่นเอาเสียเลย
เธอลากคู่กรรมคู่เวรของเธอชกข้ามปีข้ามชาติมาตั้งแต่ม.ปลาย
เว้นว่างการชกไปบ้างตามเงื่อนไขเวลาและสถานการณ์
จนฉันนึกว่าเธอยุติการชกไปแล้ว
หลายครั้งที่ฉันคุยกับเธอ โดยเฉพาะช่วงหลัง ถึงรู้ว่าเธอยังไม่จบไม่สิ้น
ยังคงลากข้างไปเรื่อยๆ

หากนิยามความรัก เข้าสูตรเท้า และรองเท้าอย่างที่ฉันเคยเปรียบเทียบ
แม้ว่า...ชีวิตของเธอ เท้าของเธอ ไม่ได้ว่างเปล่าอีกแล้วก็ตาม
หลายปีก่อน เธอตัดสินใจเลือกรองเท้าคู่หนึ่งที่เธอไม่เคยพอใจมันเลย
แต่ก็ใส่มันไป ลากมันไป
เพียงเพราะมันจะพาเธอออกจากบ้านได้
เพียงเพราะมันมีสิ่งที่อำนวยความสะดวกสบายให้เธอได้
คราแรกที่เธอใส่รองเท้าที่เธอเลือกมาอวดฉันๆ
เห็นถึงความไม่เหมาะสมเท่าไหร่นัก
เพราะฉันยังสัมผัสไม่ได้ถึงความเป็นรองเท้าที่ดีสำหรับเธอเลยสักนิด
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผ่านไปเรื่อยๆ
รองเท้าของเธอได้พิสูจน์แล้วว่า เขาอดทนกับเธอมากๆ
ยอมเธอมากๆ และรักเธอมากเช่นกัน
สิ่งที่เธอทำกับรองเท้า มันไม่เคยเป็นสิ่งดีเลยสักนิด
เธอลากเขาไปทุกๆ ที่ เพียงเผื่อติดตามรองเท้า "ตราโล่"
อย่างที่ใฝ่ฝันว่าจะเป็นคนใส่มัน
ทั้งๆ ที่รองเท้าคู่นั้นก็ไม่เคยสะอาดสะอ้านและเหมาะสมกับเธอสักนิด
เป็นรองเท้ามือ(เท้า)ที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ แถมยังมีเจ้าของอีกต่างหาก
ฉันบอกเธอครั้งแล้วครั้งเล่า


“ชีวิตคนเรา จะให้ทุกอย่างสมหวังดั่งใจตัวหมดมันเป็นไปไม่ได้”

“คนที่เธอรัก กับคนที่รักเธอ ในชีวิตจริงมันไม่ได้เหมือนนิทาน
ที่เจ้าหญิงและเจ้าชายสมหวังในตอนจบ มันมีปัจจัยมากกว่านั้นเยอะ”

“ความรัก sex ชีวิตครอบครัวและทรัพย์สิน
อาจเป็นส่วนหนึ่งของการมีชีวิต แต่ไม่ใช่เรื่องเดียวกัน”

“ความรักไม่อาจประเมินคุณค่าได้จากทรัพย์สินเงินตรา
ที่จะต้องมานั่งชั่ง ตวง วัดถึงความคุ้มค่า และกำไรขาดทุนอยู่ทุกขณะจิต”

"เมื่ออยากได้รัก ก็ต้องนำรักมาแลกกัน ไม่ใช่ เมื่ออยากได้รักให้เอา
เกียรติและศักดิ์ศรีความเป็นผู้หญิงไปแลก “คำว่ารัก”
ที่พล่ามออกมาจากปากของคนที่เธอวิ่งตามอย่างไร้ความหมาย"


ฉันอาจเป็นเพื่อนที่ไม่ได้ดั่งใจเธอนัก
แต่ฉันก็ไม่อาจละเลยหน้าที่ความเป็นเพื่อน
และสนับสนุนให้เธอโดดลงเหวแห่งความผิดพลาดครั้งแล้วครั้งเล่าได้
หลายครั้งที่ฉันเตือน หลายครั้งที่ฉันพูด
ฉันรู้ว่าอาจทำให้เธอโกรธแล้วถอยห่างออกไป
ขอโทษนะเพื่อน ฉันสนับสนุนเธอไม่ได้จริงๆ
ทุกอย่างเหมือนมีเหตุและผลในตัวเองเสมอ
ในเมื่อเธอเลือกที่จะฟังด้านมืดของตัวเอง
ก็ไม่แปลกที่วันนี้เธอจะล้มทั้งยืนกับผลของมัน

มาวันนี้...ฉันถามเธอถึงเหตุการณ์สมัยก่อนตอนที่เธอ
เห็นเพื่อนสนิทของฉันอีกคน กำลังมีปากเสียงกับผู้หญิงท้องคนนึง
ที่เดินจูงลูกมาหาที่โรงเรียนเพื่อทวงสามีเขาคืน
เรื่องนี้ฉันได้ฟังจากเธอหลังจากนั้นไม่นาน
เธอวิจารณ์ซะไม่มีชิ้นดี พร้อมกับเตือนให้ฉันเลิกคบ
เพราะจะทำให้ฉันดูไม่ดีไปด้วย
รวมถึงเรื่องปมในใจเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่พาพ่อไปจากเธอกับแม่

ฉันถามเธอไปว่า แล้ว ณ เวลานี้
เธอเหมือนกับผู้หญิงสองคนที่เธอไม่ชอบในอดีตอยู่หรือเปล่า
อย่าโทษฟ้า โทษดิน หรือโทษใครเลย
ให้โทษตัวเองที่เลือกเส้นทางนี้ตั้งแต่ต้น
ทุกครั้งที่ฉันบอกให้เธอหยุด เธอไม่เคยคิดจะหยุดจริงๆ สักครั้ง
เธอเรียกร้องและแสวงหาสิ่งที่มันไม่มีอยู่จริงมาตลอดเวลา
เธอหลอกตัวเองว่ารองเท้าตราโล่นั่นดีหนักหนา

สุดท้าย ก็เห็นแล้วว่าไม่ได้ต่างจากแมลงปีกแข็งตามท้องนา
ที่ต้องใช้แสงไฟสีม่วงเข้าล่อเลยสักนิด
เดือนที่แล้วที่ฉันได้เจอไอ้รองเท้าเฮงซวยตราโล่ของเธอ
อยากจะบอกว่าฉันดีใจจริงๆ ที่ไม่เผลอยกมือไหว้ตามความเคยชิน
ที่เจอคนอายุเยอะกว่า

ฉันถามเธอว่ารู้ไหมว่าอะไรทำให้คนเราต่างจากหมา แมว...
สิ่งที่วัดถึงความเจริญของจิตใจ คือคุณธรรม ศีลธรรม
และความยับยั้งชั่งใจไง ทุกชีวิตมีด้านมืดของตัวเองเสมอ
แต่ถ้าเราควบคุมมันได้ นั่นแหละที่ทำให้เราประเสริฐกว่าสิ่งมีชีวิตประเภทอื่น

เรื่องราวของเธอ...อาจเป็นผลของการกระทำในห้วงเวลาเก่าๆ
ที่ไม่มีใครรู้ว่ามันเก่ามานานเท่าไหร่แล้ว...
...หรือ...
อาจจะเป็นสิ่งที่เรียกได้ว่าเป็นการกระทำใหม่ที่อาจก่อเกิดผลอื่นๆ
ตามมาหลังจากนี้ ก็ไม่มีใครรู้อีกเช่นกัน

แค่ฉันอยากให้เธอรู้ว่า ถ้ามันเป็นสิ่งที่จะก่อให้เกิดผลใดๆ ตามมาหลังจากนี้
ไม่ว่าจะเลวร้ายสำหรับใคร ฉันอยากให้เธอหยุดสิ่งที่เรียกว่า “กรรม” เสียที


ในทุกช่วงจังหวะชีวิตของเรา หาก "บทบาท" และ "หน้าที่"
เปรียบเสมือน"หมวก" หรือ "หัวโขน" ที่สวมอยู่บนหัว...
ทุกๆวัน เราคงใส่หมวกกันอยู่คนละหลายๆ ใบ
ไม่ว่าจะเป็นเจ้านาย ลูกน้อง พ่อ แม่ ลูก สารพัดบทบาทที่ได้รับ

วันนี้...ไผ่เลือกที่จะถ่ายทอดบทบาทของไผ่ในฐานะเพื่อน
ที่ได้รับหน้าที่เป็นโปรโมเตอร์มวยในสังเวียนรักให้หลายท่านอ่าน
เพียงเพราะเชื่อมั่นว่า ในโลกยุคนี้สมัยนี้
ตรรกะความคิดและกรอบในการควบคุมการกระทำของเรา
มีกระแสวังวนมากมาย ที่ทำให้เราเผลอทำสิ่งแย่ ๆ ได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เพียงเพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเป็นหลัก
แล้วเลือกที่จะละทิ้งหลายสิ่งที่เป็น "คุณค่าความเป็นคน" ไป

ไผ่เชื่อว่า นี่คงไม่เคสเดียวที่เกิดขึ้น ณ วันนี้ เวลานี้
หลายๆ คน หลาย ๆ คู่ อาจจะกับวามสับสนวุ่นวายในความสัมพันธ์อยู่
อาจจะร้ายแรง รุนแรง เลวร้ายกว่านี้ ตามแต่ความรู้สึกของตัวเอง

แต่ไผ่เชื่อว่า ถ้าเรามีหลักในการคิด มีหลักในการตัดสินใจ
ยับยั้งชั่งใจและต่อสู้กับอำนาจฝ่ายต่ำ
ที่จะดึงเราให้ไม่ต่างจากสิ่งมีชีวิตชนิดอื่น
สังคมเราคงน่าอยู่กว่านี้ขึ้นมากค่ะ





Create Date : 30 มีนาคม 2555
Last Update : 1 เมษายน 2555 18:03:22 น.
Counter : 1076 Pageviews.

6 comments
  
แวะมาอ่านค่ะพี่ไผ่ สัมผัสได้กับดราม่าในอารมณ์

รับปัญหามา แต่อยากแบกไว้นะคะ ชีวิตเรา เรื่องเราก็หนักแล้ว

เทคแคร์ค่ะพี่ คิดถึงน๊า
โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 30 มีนาคม 2555 เวลา:23:54:37 น.
  
ไอ๊ย๊ะ...เดินหายไปในทะเล ยังค่ะพี่...ยังไม่ขนาดนั้น
แต่ถ้าไปแอบดราม่าริมทะเลนี่ เป็นบ่อยค่ะ 555555
ชีวิตมันก็มีปัญหามาให้งง ให้เง็ง เป็นพัก ๆ แก้ได้บ้างไม่ได้บ้าง
แต่ตอนนี้โล่งขึ้นเยอะแล้วค่ะ ก็กลับมา
พี่ไผ่ล่ะค่ะหายไปไหน มีดราม่าเหมือนน้องรึเปล่า
ถึงได้แอบเข้ามุมเงียบเนี่ย รับมาซะเด ๆ เชียว ^^

โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 31 มีนาคม 2555 เวลา:0:18:23 น.
  
บ้างทีเีราก็เป็นทั้งผู้ให้(คำปรึกษา)และผู้รับ(คำปรึกษา)
แต่ไม่ว่าจะอยู่ในบทบาทไหน เราก็อยากจะทำให้ดีที่สุดนั้นแหละครับพี่
ส่วนคนอื่นนั้นเขาคิด ทำ พูดยังไงสุดท้ายมันก็อยู่กับตัวเขาเองจริงๆ

ดูแลสุขภาพด้วยครับ
โดย: Don't try this at home. วันที่: 31 มีนาคม 2555 เวลา:0:58:04 น.
  
เป็นที่พึ่งของเพื่อนได้ ก็เยี่ยมแล้วครับ
ฝันดีครับ คุณไผ่
โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 31 มีนาคม 2555 เวลา:1:38:03 น.
  
นอนดึกจังเลยพี่ไผ่ ปายไม่ไหวแล้ว 55555
ขอไปนอนก่อนนะคะพี่ พี่ไผ่จะนอนยัง นอนกันเหอะเน๊าะ
...
...

ฝันดีนะคะพี่
โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 31 มีนาคม 2555 เวลา:1:50:13 น.
  
ถ้าเรามีหลักในการคิด มีหลักในการตัดสินใจ
ยับยั้งชั่งใจและต่อสู้กับอำนาจฝ่ายต่ำ
ที่จะดึงเราให้ไม่ต่างจากสิ่งมีชีวิตชนิดอื่น
สังคมเราคงน่าอยู่กว่านี้ขึ้นมากค่ะ
.
.
.
เห็นด้วยงับ แต่บอกเลยว่ายากมาก ไม่งั้น เดินลงคงไม่ง่ายกว่าเดินขึ้นงับ
โดย: bee_บี วันที่: 31 มีนาคม 2555 เวลา:8:18:50 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คมไผ่
Location :
เชียงใหม่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]



Q ; เป็นคนแบบไหน
A ; เป็นได้ทุกแบบ ขึ้นอยู่ที่ว่า...เป็นกับใคร และเป็นเมื่อไหร่ แล้วแต่สถานการณ์ค่ะ เป็นนางฟ้าก็ได้ นางมารก็ได้ แล้วแต่ว่าใครจะมาด้วยแบบไหน

Q ; ให้นิยามกับตัวเองว่าอะไร
A ; ทะเล...(มั้ง) ได้บรรยากาศหลากหลายดี นิ่ง ๆ สงบ ๆ ก็ได้ ชิว ๆ ก็ได้ แต่...ถ้ามีองค์ประกอบอื่นก็...ตามนั้น

Q ; เหมือนจะน่ากลัวนะเนี๊ยะ
A ; อย่ากลัวเล้ย บ้าบอไปงั้นแหละ ฉีดยาเรียบร้อยแล้ว ไม่นิยมกัดใครก่อนอยู่แล้น หุหุ โพสต์ได้ เม้นท์ได้ ด่าได้(แต่อาจมีสวนเล็ก ๆ คริๆ)
New Comments
มีนาคม 2555

 
 
 
 
3
4
5
7
9
10
11
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
 
All Blog
Friends Blog
[Add คมไผ่'s blog to your weblog]