งาน งาน และ งาน

จำได้ว่าเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา กระแสข่าวของน้าแน็ค-เกตุเสพย์สวัสดิ์ฯ
เป็นเรื่องนึงในบรรดาสารพัดข่าวสาร ที่ทำให้ตัวเองแปลกใจอยู่เหมือนกัน
ว่า เอ๋อ...ทำไม ยังไง จู่ ๆ ออกมาประกาศประหนึ่ง
กำลังทุบหม้อข้าวตัวเอง ในเรื่องหน้าที่การงาน
แต่ก็ไม่ได้ลงลึกในรายละเอียด ตามประสาคนไม่คลั่งไคล้ดารา
หรือตามกระแสอะไรมากนักในบางโมเม้นท์

พอมีโอกาสเสวานาพาทีกับน้องๆ หนึ่งในหัวข้อที่เม้าท์มอย
ก็เป็นเรื่องของ "น้าเน็ค" ที่ดูจากการให้สัมภาษณ์
เขาให้เหตุผลอะไรบ้างในการออกมากู่ร้องให้ก้องสังคมไทย

จากที่ฟัง ไผ่ว่า...ไผ่เข้าใจอารมณ์ของเขามากเลยอ่ะ
เป็นสิ่งที่...บางครั้ง มันอาจจะเกิดกับหลาย ๆ คนที่กำลังทำงาน
อย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ และเชื่อว่า เหตุการณ์แบบนี้
หลาย ๆ คนอาจจะเผชิญอยู่แบบไม่รู้ตัว หรือรู้ตัว
แต่ไม่รู้จะหยุดสิ่งที่เกิดขึ้นยังไง เหมือนรถที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงๆ
ถ้าเหยียบเบรคแบบกระทันหัน มันคงทำให้รถคว่ำได้ง่าย
หรือไม่คงหัวทิ่มหัวตำ เจ็บตัวกันไปเลยทีเดียว

การทำงานแบบกินบุญเก่า
การทำงานที่ขายสิ่งที่ตัวเองเคยเป็น
การทำงานโดยขายไอเดียเดิม และสิ่งเดิม ๆ ก็เหมือนแบตเตอร์รี่
ที่โดนใช้งานไปทุก ๆ วัน โดยไม่มีการ Re-Chraged เพิ่ม
อย่างที่เขาให้สัมภาษณ์ไว้ว่า เหมือนรถน้ำมันกำลังจะหมด
ไม่มีสิ่งใหม่ ๆ ความรู้ใหม่ ๆ เข้ามาแทนที่
สักวันมันก็ต้องหมด หมดแบบไม่รู้ชะตากรรมว่าจะหมดตอนไหน
คงเรียกว่า น็อคกันไปข้างนึง เพราะคนเราไม่ใช่เครื่องจักรที่จะใช้เวลา
ตั้งแต่ตื่นนอน ไปจนถึงเวลาเข้านอนอีกครั้ง เพียงเพื่อทำงานๆๆ

...ผมนอนหลังตี 2 และออกจากบ้าน 7 โมงเช้าทุกวัน จริง ๆ ไม่เหนื่อย แต่อาจจะเป็นเพราะว่า พ่อฝึกให้ผมทำงานหนักตั้งแต่เด็ก แต่สิ่งที่อยู่ในหัวสมองมันถูกใช้ไปทุกวัน ไม่ได้มีโอกาสเติมเต็มเลย ผมก็เลยอยากมีโอกาสพักดู...

...สิ่งที่สะสมมาเริ่มร่อยหรอ ก็เลยอยากยุติเพื่อไปสะสมและมาทำใหม่...

...ผมอยากให้จุดประกายความคิดบางอย่างของคนในสังคม คนเราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ เราไม่ควรจะยึดติดกับอะไรทั้งนั้น ส่วนระยะเวลาในการพักงาน ผมตอบไม่ได้จริง ๆ...


ชีวิตมันมีสัดส่วนที่มากกว่านั้น ไม่ว่าจะเป็นความรัก ความฝัน ครอบครัว คนรอบข้าง สังคมที่เราอยู่ เพียงความสุข สงบเล็ก ๆ ที่ได้อยู่กับตัวเอง ใจของตัวเองและสิ่งรอบข้าง เพราะเราไม่ใช่ศูนย์กลางของจักรวาลย์ หรือแม้กระทั่งของโลก

บางครั้ง ในการทำงาน "เงิน" ก็ไม่ใช่คำตอบสำหรับทุกสิ่ง
หากการทำงานนั้น ขาดแรงบันดาลใจและเป้าหมายที่ชัดเจน
และไม่สามารถตอบสนองความต้องการหลักในใจเราได้
จริงอยู่ว่า ถ้าไม่มีเงินในยุคนี้สมัยนี้ จะอยู๋ได้อย่างไร
คำตอบที่มี อาจจะฟังดูแฟนตาซ๊ไปสักหน่อย แต่...มันทำได้
..."อยู่อย่างพอเพียง" ไง...
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่สุดจะมหัศจรรย์ ที่สามารถดึงศักยภาพของตัวเอง
ออกมาได้ ขึ้นอยู่ที่ว่า จะทำหรือไม่...ก็เท่านั้น


เคยฟังนิทานเรื่องหนึ่งที่ท่านอาจารย์สุเทพ อัตถากร (อดีตรมต.ทบวงมหาวิทยาลัย) ถ่ายทอด เป็นเรื่องเกี่ยวกับเศรษฐีวัยดึกคนหนึ่งที่เดินทางไปพักร้อนชายทะเล และได้คุยกับชาวประมงหนุ่มงที่นั่งตกปลาอยู่ที่สะพานปลา
เศรษฐีเห็นชาวประมงตกปลาได้จำนวนมากก็ชวนคุย

เศรษฐี ; โอ้...คุณตกปลาได้เยอะจัง แถวนี้แสดงว่าปลาคงชุม

ชาวประมง ; ครับ ที่นี่ทะเลยังสะอาด โรงงานอุตสาหกรรมยังไม่เยอะ สิ่งแวดล้อมก็ยังไม่เสียมาก ทุกวันจะได้ปลาแบบนี้เสมอ

เศรษฐี ; แล้วถ้าออกเรือไปกลางทะเล จะไม่เยอะกว่านี้เหรอ?

ชาวประมง ; ก็เยอะนะครับ ได้มาทีก็เต็มลำหล่ะมั้ง

เศรษฐี ; อ่าว...แล้วทำไมคุณไม่ออกเรือไปหาล่ะ มานั่งใช้เบ็ดตกแบบนี้ก็ได้นิดเดียว ถ้าเป็นผม ๆ จะออกเรือไปจับปลากลางทะเล คุ้มกว่าอีก

ชาวประมง ; ได้มาเยอะแล้วคุณจะทำยังไงต่อหล่ะ

เศรษฐี ; อ่าว...ได้มาเยอะๆ ผมก็จะเอาไปขายหน่ะสิ ...เศรษฐีตอบ พลางคิดในใจดูถูกสติปัญญาของชาวประมงที่ช่างไม่รู้อะไรเลย

ชาวประมง ทำหน้าซื่อแล้วถามต่อ ; ขายได้แล้วยังไง

เศรษฐี ; ขายได้แล้วก็ค่อย ๆ เก็บเงินไว้ ทำไปเรื่อย ๆ ขยายกิจการไง คุณนี่ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับการทำธุรกิจเลยหรือไงนะ

ชาวประมง ; ผมไม่ทราบเรื่องธุรกิจที่คุณว่าจริง ๆ นั่นแหละครับ...ถ้าขยายธุรกิจได้แล้วยังไงต่อ

เศรษฐีได้ที โชว์ภูมิพลางเย้ยหยัยชาวประมง ; ก็ขยายเสร็จ ก็ซื้อเรือเพิ่ม พอได้เรือเพิ่มก็ขยายกิจการเป็นล่ำเป็นสัน ถ้าทำธุรกิจเจริญรุดหน้าไปได้เรื่อย ๆ ก็เปิดเป็นบริษัทมันซะไงหล่ะ ฮ่าๆๆ...

ชาวประมงทำหน้าทึ่งในความคิดนั้น และถามต่อ...; แล้วเปิดบริษัทแล้วยังไงต่อ

เศรษฐี ; เฮ้อไอ้หนุ่ม...เอางี้ ผมจะแนะนำให้แบบม้วนเดียวจบเลยนะ ถ้ากิจการคุณมันเจริญรุ่งเรืองถึงขั้นที่เปิดเป็นบริษัทได้จริง ๆ แล้ว คุณก็ขยายมันอีก พอรากฐานในบริษัทคุณมันแข็งแรง คุณก็ขยายกิจการไปเรื่อย ๆ เปิดสาขาไปยังเมืองต่าง ๆ ประเทศต่าง ๆ ถ้าเป็นไปได้อ่ะนะ ซึ่งผมมองว่าเป็นไปได้มาก พอกิจการขยายไปลงทุนในต่างประเทศได้ คุณก็จะได้กำไรมากขึ้น ทำนั่นทำนี่ ขยายโอกาสให้ตัวคุณเองได้สบาย ๆ ถ้าไปถึงจุดนั้นได้ ครอบครัวคุณก็สบาย มีกินมีใช้ไม่มีวันหมด บ้านช่องใหญ่โต มีทุกอย่างที่ต้องการ พอคุณอายุสัก 50-60 คุณก็ปลดเกษียณตัวเองได้แล๊ววว ตอนนี้ผมเดาว่า คุณคงอายุไม่เกิน 30 ปี ถ้าคุณเริ่มกิจการตอนนี้นะ ผมว่า คุณใช้เวลาไม่นานหรอกเอ่อ...ว่าแต่...คุณสนใจไอเดียที่ผมแนะนำไหม ผมคุยกับคุณแล้วรู้สึกถูกชะตา

ชาวประมง ; ก็...สนใจนะครับ แต่..ขอถามสักนิด ว่า..ถ้าคุณเป็นผม เมื่อเกษียณ คุณจะทำอะไรต่อไปหล่ะครับ

เศรษฐี ; อื่มมม...ก็...อาจจะหางานอดิเรกอะไรทำหล่ะมั้ง ไปเที่ยวทะเล ภูเขา เดินป่า ตั้งแคมป์ หรือ...อาจจะนั่งตกปลาอย่างที่คุณทำอยู่นี่ไงหล่ะ ฮ่าๆๆ

ชาวประมง ; อ่อ...ถ้านั่นเป็นกระบวนการในการทำธุรกิจที่ท่านว่า มันคงเกินกว่าสติปัญญาของผมจะคาดคิดได้จริง ๆ แต่...ผมไม่เข้าใจว่า มันดีตรงไหน ในเมื่อสิ่งที่ท่านคิดจะทำให้อีก 30 ปีข้างหน้านั้น ตอนนี้ผมกำลังทำมันอยู่ ทำไมผมต้องเสียเวลาถึง 30 ปี เพื่อที่จะมีชีวิตที่มีความสุขในอนาคต ในเมื่อขณะนี้ ผมและครอบครัวของผมก็มีมันอยู่แล้ว
เศรษฐี ; ...........






สำหรับเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ วัยทำงานทุกท่านเป็นยังไงกันบ้างคะ ได้นั่งตกปลาแบบชาวประมงกันหรือยังเอ่ย หรือกำลังอยู่ในทะเลเพื่อจับปลาได้เยอะๆกันอยู่ ไม่ว่าจะอยู่ในจังหวะไหนของชีวิต อย่าลืมที่จะมีความสุขกับมัน เพราะเราไม่รู้ว่า พรุ่งนี้ จะเป็นยังไง






Create Date : 30 มกราคม 2555
Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2555 21:59:15 น.
Counter : 1797 Pageviews.

7 comments
  
ว้าววววววววว คมสมชื่อ บาดลึกจริงๆ
โดย: ผัดไทเส้นหมี่ วันที่: 30 มกราคม 2555 เวลา:21:36:06 น.
  
สวัสดีค่ะคุณไผ่
มีความสุขกับทุกๆวัน
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะอาจจะไม่มีพรุ่งนี้สำหรับเรา

โดย: pantawan วันที่: 30 มกราคม 2555 เวลา:21:39:16 น.
  
ช่วงนี้พี่ก๋าก็มีแต่งาน งาน งาน
และงานครับ 555

เลยไม่ได้ไปทักทายเพื่อนบล้อกเลย

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 มกราคม 2555 เวลา:21:41:52 น.
  
มาอ่านครับ
โดย: ravio วันที่: 30 มกราคม 2555 เวลา:21:55:25 น.
  
คนเราทำงานเพื่ออนาคตโดยหารู้ไม่ว่า
อนาคตคือความไม่แน่นอนนะครับพี่

ราตรีสวัสดิ์ครับ
โดย: Don't try this at home. วันที่: 30 มกราคม 2555 เวลา:22:48:55 น.
  
ปายก็มีโอกาสได้อ่านบทสัมภาษณ์ของน้าเน็คนะคะพี่ไผ่

ก็ได้เห็นบางมุมในความคิดของน้าเน็ค แล้วรู้สึกอิจฉาที่เค้าอยากทำ

อะไรก็ได้ คนเราอาจมีความฝันได้หลายอย่าง

บางอย่างทำไปพร้อม ๆ กันได้ แต่บางอย่าง...อาจต้องแลกด้วย

บางสิ่งบางอย่าง ไม่มีอะไรที่ได้มาง่าย ๆ อยู่แล้วนี่โน๊ะพี่ไผ่

ก็ไม่แปลกจนเกินไป ที่เค้าจะหยุดเดินในเส้นทางสายหนึ่ง

เมื่อเค้ามองเห็นปลายทางอยู่ลิบ ๆ แล้ว

ขณะเดียวกันยังมีเส้นทางอีกสายหนึ่ง ดูกว้างกว่า สองข้างทาง

น่าสนใจกว่า แล้วน้าเน็คก็มั่นใจแล้วด้วยว่ามันไม่เสี่ยงอะไร

ไปต่อมีแต่จะดีขึ้นแน่ ๆ มันน่าท้าทายน้อยเสียเมื่อไหร่

ถ้าวันหนึ่งมีสิทธิ์หรือโอกาสทำอย่างนั้นบ้าง...ก็คงดี

...
...

คนหาปลา อ่านแล้วก็ชอบ

เออ...วันนี้ชอบทั้งบล็อกเลย อิอิ

...
...

คุณพี่จะนอนรึยังคะ ปายส่งเข้านอนเลยแล้วกันน๊า ฝันดีเจ้าค่ะ ^<"
โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 31 มกราคม 2555 เวลา:1:05:10 น.
  
พี่ขอเม้นท์ในบล็อกนี้ดีกว่าว่าชอบแนวคิดของน้าเน็คมากเลย ตอนแรกที่ยังไม่แถลงข่าว ก็ยังงงๆ ว่าบ้าหรือเปล่าวะ ยังหนุ่มแน่น งานกำลังเข้า จะว่าถูกลอตเตอรี่ต่างประเทศที่มีเงินเป็นพันล้านก็ไม่ใช่ แต่พอได้รับทราบจากที่เขาพูดตอนแถลงข่าว จึงเข้าใจ และแอบชมอยู่ในใจว่ายอดจริงๆ

คนจำนวนมากที่เผชิญกับเรื่องราวเรื่องงานอย่างน้าเน็ค เบื่ออยากลาออกใจจะขาด แต่ทำไม่ได้ เพราะถ้าออกไปก็ไม่รู้จะทำอะไร จึงต้องอยู่ทนทำไปจนถึงที่สุดนั่นละ
โดย: ปลายแป้นพิมพ์ วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:22:02:31 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คมไผ่
Location :
เชียงใหม่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]



Q ; เป็นคนแบบไหน
A ; เป็นได้ทุกแบบ ขึ้นอยู่ที่ว่า...เป็นกับใคร และเป็นเมื่อไหร่ แล้วแต่สถานการณ์ค่ะ เป็นนางฟ้าก็ได้ นางมารก็ได้ แล้วแต่ว่าใครจะมาด้วยแบบไหน

Q ; ให้นิยามกับตัวเองว่าอะไร
A ; ทะเล...(มั้ง) ได้บรรยากาศหลากหลายดี นิ่ง ๆ สงบ ๆ ก็ได้ ชิว ๆ ก็ได้ แต่...ถ้ามีองค์ประกอบอื่นก็...ตามนั้น

Q ; เหมือนจะน่ากลัวนะเนี๊ยะ
A ; อย่ากลัวเล้ย บ้าบอไปงั้นแหละ ฉีดยาเรียบร้อยแล้ว ไม่นิยมกัดใครก่อนอยู่แล้น หุหุ โพสต์ได้ เม้นท์ได้ ด่าได้(แต่อาจมีสวนเล็ก ๆ คริๆ)
New Comments
มกราคม 2555

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
19
20
21
22
27
28
29
31
 
 
30 มกราคม 2555
All Blog
Friends Blog
[Add คมไผ่'s blog to your weblog]