ถามเค้าก่อน

วันนี้มีเวลาว่างเข้าไปที่บล็อกคุณก๋าพูดถึงเรื่องดวง เรานึกขึ้นได้ว่าเรามีเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง เมื่อหลายปีก่อนอาม่าเราอายุมากแล้ว ได้เดินไปสู่สวรรค์ ไม่ทันร่ำลาใครเลย แต่ที่รู้ ๆ พวกเราบรรดาลูกหลานเสียใจกันมาก
เราเองก้ร้องไห้มาก เวลาอามาอยู่ก็ดุจัง พูดมากจริง ๆ แต่เวลาเค้าไม่อยู่แล้วมันเศร้าจริง ๆ เราเรียกญาติข้างแม่เป็นภาษาจีนหมด แต่ข้างพ่อเป็นภาษาไทยหมดเหมือนกัน ถ้าได้ทางแม่มาเราขาวบ้าง แต่เราได้พ่อมาหมดก็เลยดำทมึนมาตั้งเด็ก ๆ
พออาม่าไปสวรรค์เข้าเฝ้าเง็กเซียนฮ่องเต้อย่างสบายใจแล้ว พวกเราก็ต้องจัดงานตามระเบียบแต่จัดแบบไทย ๆ เพราะอาม่ามาอยู่กับอาอี้ เรียกว่าน้าแล้วกัน
แต่อากู๋มามีธุรกิจอยู่ที่กรุงเทพมาเป็นเจ้าภาพด้วย กู๋เราเป็นน้องชายคนสุดท้อง อากู๋มาพร้อมกับครอบครัวเค้าแล้วมีคนติดตามมาด้วยเค้าบอกว่าเป็นซินแส พวกเราเป็นหลานคอยรับคำสั่งเค้าอย่างเดียว แม่กับอี้เราต้องคอยฟังเค้าด้วย

จะทำอะไร จะวางของตรงไหน ไม่ได้นะ ต้องถามอากู๋เราก่อน ทำอะไรซี้ซั้วไม่ได้ ต้องไปถามซินแสท่านก่อน จนน้าเราเบื่อ พวกเราก็เบื่อ

แต่เรารู้ว่าเค้าเอาซินแสมาดูว่าต้องทำยังไงเพื่อเกี่ยวธุรกิจของเค้าและครอบครัวเค้าทั้งสิ้น ไม่ได้จะคิดจะให้อะไรใคร พี่สาวสองคนยังไงก็ได้ แต่เพื่อครอบครัวเค้าต้องมาก่อนทั้งนั้น อย่าหาว่านินทาเลยนะแต่มันเรื่องจริงทีเดียว

แม้แต่ดอกไม้จะถวายพระ พวกเราไปซื้อมา พอซินแสเห็นบอกว่า ดอกไม้นี้ใช้ไม่ได้ พวกเราโดนด่า หาว่าทำอะไรไม่ปรึกษา ใครจะไปรู้ว่าแม้แต่ดอกบัวไหว้พระยังไม่ได้ ต้องใช้ดอกดาวเรือง

พวกเรานี่มันช่างโง่จริงจร้งงง เรื่องแค่นี้ก็คิดไม่ออก
แต่อารมณ์นั้น กู๋ก็ไปซื้อเองเลือกเองแล้วกันจะถูกใจ พวกเราตื่นกันแต่เช้าเพื่อไปเลือกดอกบัวสวย ๆ เพราะอาม่าชอบแต่โดนกู่ด่า

น้าเราเริ่มเบื่อมากแล้ว แล้วพวกเราหรือจะทนไหว แล้วเอาไว้ตั้ง 9 วันเพราะ เพื่อนเยอะ เพื่อนลูก เพื่อนหลาน ไหนจะญาติ ๆ อีก

เย็นวันนึงพี่สาวถามเรา" เธอกินข้าวเลยไหม เดี๋ยวแขกมาจะได้ไม่หิว"
เรามองหน้าพี่สาวเรา แล้วเราก็ทำหน้าตาเฉย ๆ แล้วตอบพี่สาวเราไปว่า

"เดี๋ยวนะ ขอฉันไปถามซินแสก่อน " พี่สาวเราก็มองมองหน้าเรา
แล้วก็หัวเราะกันใหญ่เลย น้าเราก็หัวเราะ พวกน้อง ๆ เราก้หัวเราะกัน
แต่เฉพาะพวกเรานะไม่เกี่ยวกับอากู๋ ให้เค้ารู้ไม่ได้

ตั้งแต่นั้นมาก็เลยกลายเป็นมุขของบ้านเราไป เช่น " เฮ้ย วันนี้ไปกินฟูจิกันไหม เดี๋ยวนะขอโทรไปถามซินแสก่อน มันชงหรือเปล่า " แต่ตอนนี้ไม่ค่อยพูดแล้ว มันนานแล้ว

แต่ตอนนั้นทุกวันเลยยิ่งช่วงงานศพด้วยแล้วเพราะมันทำให้พวกเราไม่เครียดแล้วก็ได้หัวเราะกันบ้าง เข้าใจนะว่างานศพ แต่โดนกดดันทุกวันไมไหว เหมือนพวกเราได้เอาคืนเค้าบ้างอะไรอย่างเนี่ย

แล้งยิ่งวันไปฝังนะพวกเราอยากบ้า อีตาซินแส มาอีกแล้วครับท่าน
คราวนี้พวกเราไม่ทำอะไรเลย ให้ครอบครัวเค้าทำไปพวกเรายืนดูเฉย อากู๋คงโมโหพวกเราด้วยแหล่ะ ถ้าน้าเราใช้นะพวกเราทำ แต่ซินแสบอกอะไรพวกเราไม่ทำ ให้เค้าทำกันเอง จะได้ถูกใจ ดูเหมือนไม่มีน้ำใจ แต่เค้าใจร้ายกับพวกเรามาก ที่เล่ามานี่ยังไม่ได้ครึ่งเลย

แล้วที่ซินแสแนะนำหมดไปเป็นแสน ๆ กู๋เราก็ไม่เหลืออะไรเลย ทั้งธุรกิจบ้าน แต่ครอบครัวเค้าดีเป็นกำลังใจ คนที่เค้าดูถูกเอาไว้ทั้งหลายนะแหล่ะ มาช่วยเหลือให้เค้ามีบ้าน มีงานทำ ซินแส ไม่รู้หายไปไหนแล้ว

เชื่อมากไปก็ไม่ดี เราไม่ได้ดูถูกเรื่องพวกนี้นะ แต่บางอย่างน่าจะอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริงบ้าง เราการให้เกียรติกัน ให้ความสำคัญกับผู้อื่นบ้าง ลดอารมณ์ลงมาหน่อย ถ่อมตัวลงมานิดนึง น่าจะดีกว่า กู๋เราไม่มีตรงนี้เลย เดี๋ยวคงเข้าใจได้แล้ว

วันนี้ คุณถามซินแสแล้วหรือยัง

Create Date : 05 กันยายน 2554 Last Update : 5 กันยายน 2554 19:37:16 น. Counter : 798 Pageviews.		18 comments
Share Tweet