เป็นเรื่องดีที่เราได้รู้จักกัน รับรู้ซึ่งความฝัน ความแปรผันของหัวใจ รับรู้ถึงความโศรกเศร้า แววตาหงอยเหงา หัวใจเหนื่อยอ่อน ห่วงใย อาทร ทุกข์ร้อนด้วยกัน...โชคดีที่เรามีความรัก...
|
|||
โครงการตะพาบประจำกิโลเมตรที่ 35 มหาวิทยาลัยให้อะไรกับเรา มหาวิทยาลัยให้หลาย ๆ อย่างกับพวกเรา ความรู้ตามที่เราต้องการ เพื่อน ๆ ที่หลากหลายรูปแบบ ความสุขที่ได้ออกไปทำกิจกรรมด้วยกัน แล้วแต่ว่าใครได้อะไรมากกว่ากัน จ่อยน้อยเพื่อนฉันเรียนคณะนิติศาสตร์มาจากอีสานเรียนเก่งมาก เรามาเจอกันเพราะเราอยู่ซุ้มเดียวกัน ซุ้มที่รวมผู้คนหลากหลายมาอยู่ด้วยกันในเวลาที่ว่างจากการเรียน หรือรอเวลาขึ้นไปเรียน บ้านจ่อยน้อยได้ส่งเงินมาให้จ่อยน้อยไม่มาก เค้าทำงานไปเรียนไป ไม่เคยมีปมด้อยเรื่องฐานะและภาษาที่เพื่อนล้อเลียน ไปออกค่ายกิจกรรมจ่อยน้อยไม่เคยขาด ถ้าไม่มีเค้าค่ายนั้นจะไม่มีชีวิตชีวา และจะคุยกับฉันและทุก ๆ คนอย่างสนุกสนานเสมอ เค้าบอกว่า "ถ้าเรียนจบจากที่มหาวิทยาลัยนี้ เค้าจะไปเป็นทนายความที่ดี จะช่วยเหลือคนจน คนที่โดนรังแก เพราะเคยเห็นคนที่โดนรังแกด้วยกฏหมายมาก่อน และที่นี้สอนให้เราช่วยเหลือคนด้วย แม้ว่าจะเข้าง่ายออกยากก็เหอะ แต่เราจะพยายาม" เค้าถามฉันว่า "เธอจบแล้ว เธอจะไปเป็นอะไร" " ไม่รู้ซิ ยังไม่รู้เลย " ฉันตอบเพราะคณะที่ฉันเรียน มันคนละคณะกับเค้า แต่ก็รู้สึกอายเหมือนกันที่ฉันยังไม่มีเป้าหมายเลย แต่เค้ามีเป้าหมายแล้ว ตอนนั้นฉันแค่คิดว่าเรียนให้มันจบก่อนเหอะ จะจบหรือหรือเปล่ายังไม่รู้เลย แต่แล้วฉันสอบได้มาเรียนอีกทีหนึ่งไม่ได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยเดิมอีก แต่ถ้าว่างฉันมักไปเที่ยวเสมอแต่ไม่บ่อย ได้เจอจ่อยน้อยเป็นบางครั้งเวลาเจอกันเค้าจะดีใจมาก เข้ามาถามทุกข์สุข ยังเป็นจ่อยน้อยคนเดิมที่ฉันเคยรู้จัก ฉันเรียนจบทำงาน และได้ข่าวจ่อยน้อยยังเรียนจบแล้วเหมือนกัน หลาย ๆ คนบอกว่าจ่อยน้อยเก่ง ถ้าไม่มัวมาทำกิจกรรม เค้าควรจะจบตั้งแต่สามปีครึ่งแล้ว แต่เค้าบอกว่า ชีวิตในวัยเรียนสนุกที่สุด เค้าพยายามที่เก็บเกี่ยวความรู้สึกนี้ไว้ เพื่อน มิตรภาพ ความสุขที่ได้ออกไปช่วยคนที่ไปออกค่าย ฉันได้ข่าวว่าจ่อยน้อยได้สอบเข้ารับราชการในที่หนึ่งในกรุงเทพ ไม่ได้กลับบ้านอย่างที่เค้าบอก พี่ ๆ บอกว่าเค้ารุ่งเรืองมากในการงาน ได้เลื่อนตำแหน่งบ่อยได้ สองขั้นบ่อย พวกเรารู้ว่าเค้าเก่งจึงดีใจด้วย พักหลังข่าวของเค้าเงียบไป พวกเราจะนัดพบเพื่อนประจำซุ้มกัน แต่ไม่บ่อย เมื่อก่อนจ่อยน้อยจะมาทุกครั้ง แต่พักหลังไม่ค่อยมา เพื่อน ๆ โทรไปชวนก็รับปากว่าจะมา แต่ก็ไม่มา ช่วงหลังมีพี่คนหนึ่งบอกว่า เค้าเห็นเดินตามหลังนักการเมืองคนหนึ่งอยู่ และฉันก็เห็นเค้าบ้างและบ่อยขึ้นในทีวี เค้าคงลืมที่จะไปเป็นทนาย ดี ๆ ที่จะช่วยเหลือประชาชนที่โดนรังแกอย่างที่เค้าบอกฉันแล้วหรือ ปีนี้พวกเราไปงานนัดเลี้ยงซุ้มที่ไม่ได้จัดกันนานมาก ฉันไปหลังจากที่ไม่ได้ไป มาสองครั้งเพราะไม่ว่าง ได้เจอจ่อยน้อยด้วย ฉันดีใจ แต่เค้าจำฉันและเพื่อน ๆ อีกหลาย ๆ คนไม่ได้ทั้ง ๆ ที่เคยสนิทกันมากหน้าก็ไม่เปลี่ยนไปเท่าไร แต่เค้าเปลี่ยนไปมาก จนพวกเราอึ้ง ต้องท้าวความกันยาว เค้าถึงจะร้อง อ๋อ เธอนะเอง จนพวกเราหลาย ๆ คนไม่อยากจะเข้าไปคุยกับเค้า จ่อยน้อยขับรถเบนซ์ มีคนขับมาด้วย เค้าคุยถึงบ้านหลังใหญ่โต มีสระน้ำ คุยถึงนักการเมืองที่เค้าสนิทสนมด้วย มองดูที่ตัวเค้ามีเฟอร์นิเจอร์ สร้อยแหวนนาฬิกาแบบจัดเต็ม และที่สำคัญเค้าบอก อย่าเรียกเค้าว่าจ่อยน้อยอีกนะ เค้าเปลี่ยนชื่อแล้ว ชื่อจริงก็เปลี่ยนแล้วด้วย เรียกยากพอสมควร เรานั่งคิดว่า ที่จ่อยน้อยเคยบอกเราว่าเค้าจะได้อะไรจากมหาวิทยาลัยนี้เราว่าเค้าได้แค่ความรู้และจบได้ปริญญบัตรไปเท่านั้น เค้าทิ้งอุดมคติ ทิ้งเป้าหมายของเค้าไว้ที่นี่อย่างหมดสิ้น พวกเราต่างหากที่ได้ ความรู้ ความสุขชีวิตในวัยเรียนสนุกที่สุด ความพยายามที่หลาย ๆ คนต้องเรียนให้จบ เพื่อน มิตรภาพ ความสุขที่ได้ออกไปช่วยคนที่ไปออกค่าย มิตรภาพงอกงามอีกมากมาย พวกเราออกมาทำงานแล้ว ยังรวมตัวกันไปออกช่วยเหลือเด็ก ๆ แจกหนังสือ เสื้อผ้า ไปเลี้ยงอาหารเด็ก ๆ แต่จ่อยน้อยของเราลืมมันไปแล้ว มหาวิทยาลัยให้อะไรเราหลาย ๆ อย่างไม่ได้ให้แค่ความรู้และปริญญบัตรเท่านั้น แต่เราต้องคิดด้วยว่าจะเก็บเกี่ยวอะไรดี ๆ ออกไปแล้วจะทำตามที่คิดไว้ได้หรือไม่ หรือว่า เวลาเปลี่ยนใจคนเปลี่ยน ......................................................................................... ปล. โจทย์ยากอีกแล้ว ไม่รู้ว่าจะเข้าคอนเซปต์เจ้าของโจทย์เค้าหรือเปล่า จริงมีงานต้องทำเยอะแยะเพราะเค้าจะมาตรวจงาน แต่แว่บมาเขียนเพราะห่างหายไปจากตะพาบตัวนี้นานแล้ว...คิดถึงอ่ะ แวะมาเก็บลิ้งก์ก่อนนะครับ
ฮี่ๆ โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:38:57 น.
หลายคนเลยค่ะ ที่จบมาแล้วโดนกระแสพาไป... ไม่ก็โดนอำนาจจูงใจ
เฮ่อ สังคม โดย: super-bobah วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:13:24 น.
ส่งงานจ้า..ก็ยังยากสำหรับเราอยู่ดี ใช่ค่ะ ช่วงชีวิตในวัยเรียนในมหาลัย เป็นช่วงชีวิตที่สนุกที่สุด เราเริ่มรู้ว่าทิศทางในอนาคตจะเป็นเช่นไร และสุดท้าย..เวลาเปลี่ยนคนเปลี่ยน เป็นอนิจจัง.. โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:53:57 น.
สวัสดีครับคุณเจี๊ยบ อ่านแล้วสนุกดีนะครับ ได้สาระและแง่คิดดีๆหลายๆอย่างอย่างเป็นรูปธรรมด้วย
ในความคิดของผม การที่เราคนที่ไม่มีจุดยืนของตัวเองทำให้เขาเปลี่ยนจากคนที่เรารู้จักไปเป็นคนที่เราไม่รู้จักไปเลยนะครับ แม้ว่าจะยังคงมีหน้าตาเหมือนเดิมก็ตาม แหะๆ แวะไปอ่านเรื่องของผมบ้างนะครับ เป็นในอีกมุมหนึ่งต่างจากอันนี้ครับ ขอให้คุณเจี๊ยบทำงานที่ค้างไว้เสร็จเรียบร้อยนะครับ เอาใจช่วยครับ โดย: วนารักษ์ วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:35:25 น.
ผมคิดว่า มหาลัย ให้ไรเยอะ
เชื่อผมเถอะ เพื่อนพ้อง และน้องพี่ แม้นมาดหวัง สร้างสรรค์ ในสิ่งดี ทั้งชีวี จะสดใส และสวยงาม มหาลัย มิใช่ให้ เพียงเท่านี้ มีเรื่องดี มากมาย ไม่มองข้าม แม้นมุ่งหมาย มานะ พยายาม จะเห็นความ สำเร็จ ดั่งเพชรพราว สวัสดียามเย็นครับ โดย: panwat วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:46:54 น.
อานแล้วคิดตาม
ไม่อยากเป็นจ่อยน้อยยย ไม่อยากเก่งแล้วสินี่ โดย: ปันฝัน วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:55:56 น.
มีหลายคนทิ้งอุดมการณ์แบบจ่อยน้อย แต่หลายคนก็ยังยึดอุดมการณ์ไว้ค่ะ ไม่ได้อยู่ที่มหาวิทยาลัย แต่อยู่ที่ใจของแต่ละคน กลีบเรียวของดอกไม้.....................สะอาง คล้ายกับเล็บมือนาง......................หยิกย้ำ ยามพี่จูบสองปรางค์.......................แก้มเรื่อ เจ้าหยิกเนื้อพี่ช้ำ............................เพื่อน้อง,พี่ยอม โดย: พธู วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:17:27:28 น.
เวลาเปลี่ยนใจคนเปลี่ยนจริงๆ ครับ เจอเพื่อนที่เราทักแล้วมันทำเป็นไม่รู้จักก็มี ก็ช่างมันเถอะ โลกเรามันก็แบบนี้แหละ
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:17:42:41 น.
ผมสะท้อนด้านมืดในมุมมองของผม
แต่ความจริงแล้วด้านสว่างของการศึกษาก็มีอยู่ไม่น้อยล่ะครับพี่เจี๊ยบ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:17:50:18 น.
จ่อยน้อยเปลี๊ยนไป๋...
ตอนเรียนคิดอยู่ว่าไม่น่าเสียเวลาทำกิจกรรมมากมาย กลับบ้าน 3-4 ทุ่มทุกวัน แต่พอจบมาแล้วรู้สึกคุ้มค่าที่ได้ทำครับ ได้ประสบการณ์หายากหลายอย่างที่ไม่มีโอกาสกลับไปตักตวงอีกแล้วทั้งนั้น งานที่ผมทำขนาดอยู่ในห้องวิจัยก็ยังคิดว่าไม่ค่อยจะตรงสายที่เรียนมา ส่วนใหญ่ได้ใช้วิชาทั้งหลายนิดๆหน่อยๆ นอกนั้นไปเก็บเกี่ยวเพิ่มเติมกันเรื่อยๆครับ บางทีกลัวลืมวิชาก็ไปรื้อฟื้นในห้องหว้ากอบ้างก็มี ^^ โดย: ชีริว วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:53:48 น.
จะบอกว่าสมัยเรียนเราก็เป็นพวกทำกิจกรรมเหมือนกันแหละ
แต่จะออกแนว ทำบ้างถ้ามีโอกาส(แต่ก็บ่อย) จะบอกว่างานปัจจุบันเขาเรา มันใช้ทักษะตอนทำกิจกรรมมากกว่าวิชาเอกที่เราเรียนจบมาด้วยเหอะ สวัสดีตอนเย็น ๆ นะคะ โดย: rommunee วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:21:52:51 น.
พี่เจีี้ยบ
รินอ่านจ๋อยๆ แล้วสะดุ้ง อิอิ เหมือนชื่อเเพื่อนวัยเดียวกันเลย โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:23:24:45 น.
.....พรุ่งนี้ 7 ก.ค. แล้ว... .....คงวุ่นอยู่แน่ ๆ เลย... ...^-^... โดย: saraburitrebor วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:55:06 น.
สวัสดีค่ะ
มาอ่านช้าหน่อยค่ะ แต่ว่าก็เดินมาถึงจนได้ ค่อยๆ อ่านไป เลยทำให้คิดถึงบรรยากาศของการเรียนเมื่อก่อนเลยค่ะ จริงนะค่ะ ในรั้ว ม.สอนอะไรหลากหลาย แต่ว่าพอจบไปแล้วสิค่ะ เรื่องของเรื่องมันเจอคน เจอสังคมใหม่ๆ ใจไม่แข็งพอ ก็แย่ไป เห็นได้หลายคน เจอภาวะของคนเปลี่ยนแปลงเร็ว เลยทำตามบ้าง อาการหนักเลยค่ะแบบนี้ โดย: JewNid วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:38:29 น.
อรุณสวัสดิ์ครับ เข้ามาอ่านแล้ว. คงมีใจไม่ชอบเพื่อนคนนั้น
เหมือนกันหลายคน. นักการเมือง นักการค้า ถ้าสองกลุ่มรวม ตัวกันยิ่งน่ากลัว แถมมีตัวเสริมนี่อีก. เฮ้อ.... โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 7 กรกฎาคม 2554 เวลา:5:14:24 น.
คุณก๋าเท่ห์มากเลย ๆ ขนาดมีพุงนะเนี่ย
. . หล่อแบบเสี่ยนั่นเองครับพี่เจี๊ยบ 555 โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:25:12 น.
พี่เจี๊ยบคะสวัสดียามบ่ายค่ะ อากาศร้อนมาก รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ^^ โดย: หัวใจแก้ว วันที่: 8 กรกฎาคม 2554 เวลา:14:13:57 น.
สวัสดีค่ะคุณเจี๊ยบ
เท่าที่สังเกตมานะคะ มาเม้นทีไรมักจะตามก้นคุณกะว่าก๋ าแทบจะทุกทีเลยนะคะเนี่ย ขนาดคุณเจี๊ยบไม่ค่อยมีเวลา ก็ยังเขียน/เล่าได้น่าอ่าน น่าติดตามขนาดนี้ ถ้ามีเวลาจะขนาดไหนหนอ เรื่องนี้คงเป็นอีกความจริงหนึ่งของสังคมไทย ที่เราปฏิเสธไม่ได้ ว่าเงินทอง เกียรติยศ ชื่อเสียง มันทำให้คนเราเปลี่ยน ถ้าคนนั้นตกเป็นทาสมันนะคะ โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย วันที่: 10 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:22:21 น.
.....เมื่อทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี... .....ก็มีเวลาพักผ่อนแล้วสินะครับ... ...^-^... โดย: saraburitrebor วันที่: 10 กรกฎาคม 2554 เวลา:21:06:19 น.
พี่เจี๊ยบคะสวัสดียามบ่ายวันจันทร์นะคะ ขอมีความสุขสดชื่นตลอดทั้งวันนะคะ ^^
โดย: หัวใจแก้ว วันที่: 11 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:26:13 น.
|
magic-women
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog
Friends Blog
Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
เป็นเรื่องจริงที่เรไาด้เห็นกันบ่อยมากเลยนะครับ
ในสังคมที่ตัดสินคนจากสิ่งที่เขามี
ไม่ได้ตัดสินคุณค่าจากสิ่งที่เขาเป็น