เป็นเรื่องดีที่เราได้รู้จักกัน รับรู้ซึ่งความฝัน ความแปรผันของหัวใจ รับรู้ถึงความโศรกเศร้า แววตาหงอยเหงา หัวใจเหนื่อยอ่อน ห่วงใย อาทร ทุกข์ร้อนด้วยกัน...โชคดีที่เรามีความรัก...
|
|||
ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 13 " หอบอะไรมาอ่ะแก " มานีถามมานะน้องชายที่เข้าบ้านมา " รูป "...จากฝรั่งเศสเชียวนาเจ้ " เหรอ แกมีตังค์ซื้อรูปจากฝรั่งเศส แล้วอย่าขอตังค์ฉันตอนสิ้นเดือนนะ " " ไม่ได้ซื้อ คนวาดเค้าให้ผมมา " มานะบอก " คนเขียนเค้าบอกว่า รูปนี้มีคนมาขอซื้อจะเอาไปติดที่สำนักงานใหญ่ของธนาคาร........เชียวนะ เจ็ก็รู้ว่าธนาคารนี้เค้าซื้อแต่นักวาดรูประดับชาติทั้งนั้น แต่เค้าไม่ขาย เค้าจะเก็บไว้เอง วันหนึ่งเค้าจะทำห้องโชว์ภาพของเองให้ได้ " " เค้าคงภูมิใจกับภาพของเค้ามากเลยเนอะ " มานีออกความเห็น " แล้วทำไมเค้าถึงให้แกมาล่ะ " " ไม่รู้เหมือนกัน เค้าคงเห็นฉันไปยืนมองอยู่นานมั้ง เจ้ ดูไหม " ว่าแล้วมานะก็แกะกระดาษออก มานีและมานะนั่งมองรูปที่วางตรงหน้า "เป็นไงบ้างเจ้ เค้าบอกว่า เป็นงานแอ็บแทร็่คเชียวนะเนี่ย " มานีมองรูปอยู่นาน รู้สึกงง ๆ ยกมือซ้ายเกาหูขวาหน้าตาเครียดมาก "เฮ้ย...ทำไมชื่อภาพเป็นภาษาไทยว่ะ เขียนว่าอะไรอ่ะ " " อ้อ..ห้วงมหรรณณพ..มีกบด้วยนะเออ " " อือ ชื่อแปลกดีนะ แต่เดี๋ยวไหนแกบอกว่ามาจากฝรั่งเศสไง " " เค้าบอกว่า รูปนี้เค้าวาดตอนที่อยู่ฝรั่งเศส " มานะบอก " ว่าแล้ว ว่าแกพูด ภาษาฝรั่งเศสได้ไง ภาษาไทยยังพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเลย แล้วที่แกไปยืนมองอยู่นานเพราะอะไรว่ะ มันมีอะไรดลใจแกหรือไง ถามจริง " มานีถามด้วยความสงสัย มานะถอนใจแล้วบอกว่า " ก็เพราะผมดูไม่รู้เรื่องนะซิ ว่ามันเป็นแนวแอ็บแทร็ค ตรงไหน " " ฉันก็ว่าใช่ว่ะ ดูแล้วเวียนหัวด้วย " " ปิกัสโซ มาเห็นคงร้องไห้เนอะเจ้เนอะ " มานะบอก " แล้วกบมันอยู่ตรงไหนว่ะ " มานีถาม " ถามเค้าแล้ว เค้าว่าเราต้องมองหาเอาเอง " " แต่ฉันว่ามันคุ้น ๆ นะเหมือนเคยเห็นคล้าย ๆ อย่างนี้มาก่อน" มานีบอกน้องชาย " เฮ้ย เจ้ เค้าบอกเค้าวาดแค่ภาพเดียวนะ ไม่ได้ลอกใคร "มานะรีบบอก " ฉันก็ไม่ได้ว่าเค้าลอก แค่คุ้น ๆ " แล้วมานีก็คิด คิด คิดแล้ว คิดอีก "เฮ้ย ฉันคิดออกแล้ว มันคล้าย ๆ ลายผ้าที่ฉันจับรางวัลได้จากที่ทำงานฉันตอนปีใหม่ไง จำได้แล้ว ไม่รู้ใครซื้อมาด้ายยยย เห็นลายแล้วเวียนหัว ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงละว่ะ " " จริงเหรอเจ้ " มานะถาม " จริงดิ เนี่ยจะไปตัดเสื้อเห็นลายเลยไม่กล้า กลัวใส่แล้วสวย แล้วแกจะติดไว้ตรงไหนเนี่ย " " ไม่กล้าติดหรอก กลัวแม่มายืนมองแล้วเวียนหัวความดันขึ้น " "แล้วแกไปเอาเค้ามาทำไมว่ะ ไอ้นะ" " เจ้..ไม่ได้อยากได้เลย เค้าจะให้ ให้ได้ ไม่เอาก็ไม่ยอม เกรงใจเลยต้องเอามา " " แล้วแกแน่ใจเหรอที่เค้าบอกว่าธนาคาร......จะมาซื้อจริง ๆ " "โห..เจ้ผมยังไม่อยากได้เลย เชื่อก็บ้าแล้ว หอบมาก็กลุ้มใจอยู่ว่าจะเอาไปไว้ไหน เก็บเอาไว้ก่อนแล้วกัน เผื่อเค้าจะเหมือนแวนโก๊ะ ดังตอนที่ตายแล้ว" " ตามใจแกแล้วกัน แล้วเค้าชื่ออะไรแกรู้หรือเปล่า " " ไม่รู้หรอกลืมถาม ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ค่อยไปถาม " " แต่ฉันนึกออกแล้วว่า ฉันจะเอาผ้าผืนนั้นไปทำอะไร ชื่อภาพมันมีกบใช่ไหม ดีแล้วฉันจะเอาผ้าไปให้นังแป๊ดน้องที่ทำงานวันเกิดมันพอดีเลยดั้งจมูกมันแหม่บ ๆ เหมือนกบเลย ฮึ...มันชอบเม้าท์ฉันดีนัก " " แล้วแกก็ระวังนะ อย่าไปมองอะไรของเค้านานล่ะเดี๋ยวเค้าให้อะไรมาอีก " " คร้าบบบ..เจ้ " จบแล้วค่ะ ลองอ่านและคอมเม้นท์ให้ด้วยนะคะ ว่าได้เรื่องหรือเปล่า เป็นสมาชิกตะพาบจ้า เลยตามมาอ่าน ตะพาบ12 เพิ่งเดินเตาะแตะ ไหงเขียน ตะพาบ13แซงปรื๊ด ไปเลยอ่ะจ้ะ งั้นขอเม้นท์นิดนุงนะ เรื่องก็สบายๆ ออกแนวเหน็บแนมประสาสาวชอบจิกกัด 555+ เราก็เป็น อย่าซีเรียส เป็ดคุงมีเรื่องให้เมาส์ เย้อออ แค่นี้..จิ๊บๆ เราเองก้เพิ่งแต่งครั้งแรก เหมือนกัน ลองไปอ่านเรื่องของเราบ้างสิ แลกเปลี่ยนกัน ขำๆ โดย: คล้ายดาว วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:56:34 น.
โห...โห...13 แล้วง่ะ
12 ของข้าพเจ้าเพิ่งจะแหว่ะออกมาไม่ถึงวัน น่านับถือมั่กๆๆ ดีแระ...ลอกมั่งนะ ฝันดีจ้า โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:36:22 น.
ขอบคุณค่ะสำหรับคำแนะนำ
อ่านผลงานของคุณแล้วก็ตลกดีนะค่ะ มีกัดด้วย อิอิ คืนนี้หลับฝันดีนะค่ะ บายค่ะ โดย: Natthanicha วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:38:18 น.
สวัสดีค๊า
ว๊าวว..ผลงานตะพาบ..13 อ่านนิดนึงแระเดี๋ยวมาอ่านต่อนะค่ะ โดย: mastana วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:09:55 น.
โครงการ 13 แล้วเหรอ ไปไวจัง 5555+
ชอบครับ อ่านแล้วมองเห็นภาพเลย อรุณสวัสดิ์ครับ ^^ โดย: พระจันทร์ของคุณ (Great_opal ) วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:5:24:44 น.
สวัสดียามเช้าครับ
โห...อัพเร็วจังครับ โจทย์นี้อัพวันที่ 10 เดือนหน้าเลยนะครับเนี่ย โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:01:03 น.
แวะมาทักทายครับ
อ่านแล้ว งง นิดนึงครับ ยังไม่เคยติดตามอ่านโครงการ ตะพาบเลย ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะครับ โดย: ter_pt วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:59:50 น.
มาทักทายอีกรอบครับ เห็นไหม ? .... พอใส่เครื่องหมายคำพูดแล้วอ่านง่ายขึ้นเยอะเลยครับ แล้วแนะนำว่าน่าจะเอาภาพที่เป็นโจทย์มาใส่ไว้ในบล็อกนี้ด้วยนะครับ ผู้อ่านอ่านแล้วมองภาพจะได้จินตนาการตามได้ถูก ... อย่างประเด็นที่ว่า ไม่เห็นกบ ถ้าผู้อ่านได้เห็นภาพนั้นแล้วก็จะได้รู้ว่า .... เออ มันไม่มีกบจริง ๆ ด้วย อิอิ โดย: อาคุงกล่อง วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:29:35 น.
มีเรื่องจะบอกที่หลังไมค์ครับ ^^
โดย: พระจันทร์ของคุณ (Great_opal ) วันที่: 29 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:39:31 น.
อรุณสวัสดิ์ครับ มาเฝ้าบ้านให้ยามเช้าครับ ^^
โดย: พระจันทร์ของคุณ (Great_opal ) วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:6:28:57 น.
ตกลงว่าเราจะเป็นน้ำที่เปลี่ยนไปตามสถานการณ์ที่ไม่มีพิษภัย ว่าไงว่าตามกัน อยู่ตรงไหนก็ได้ หรือจะเป็นน้ำที่รู้ดีรู้ชั่ว สำคัญคือต้องรู้จักตัวเองว่าเรากำลังมีสติหรือเปล่า ใช่หรือไม่ ปุจฉา . . . เมื่อเช้าผมเข้าไปตอบคำถามพี่เอ๋ พี่เค้าถามผมว่าเรื่องเดินตามทางโค้ง เหมือนเข้าเมืองตาหลิวต้องหลิ่วตาตามหรือเปล่า นี่คือคำตอบครับ . . . เข้าเมืองตาหลิ่วฯ เหมือนจะสอนว่าให้ปรับตัวไปกับสภาพแวดล้อม คือคนเมืองนั้นเป็นอย่างไร เราก็เป็นอย่างเขา เพื่อจะได้กลมกลืนกัน แต่ความหมายตอนที่ผมเขียนเรื่องการเดินตามโค้ง คือ การให้เราตระหนักถึงหนทางที่เป็นอยู่ แล้วก็เดินไปตามทางนั้น แต่ที่สุดแล้ว หากทางนั้นเราคิดว่าไม่ใช่ ก็ให้ไปเดินทางใหม่ หรือไม่ก็สร้างทางของตัวเองขึ้นมาเลยครับ . . . เรื่องน้ำและหยดน้ำเป็นคำสอนที่ผมชอบมาก หนึ่งในคำสอนนั้นคือการมองว่า น้ำในทะเลก็คือหยดน้ำค้าง น้ำค้างระเหยขึ้นไปบนฟ้ากลายเป็นเมฆ เมฆกลายเป็นไอ ไอกลั่นตัวเป็นหยาดฝน แล้วตกลงมาบนพื้นดินกลายเป็นแอ่งน้ำ น้ำในแอ่งน้ำระเหยไปบนฟ้า.... วนเวียนไปเรื่อยๆ เปรียบเหมือนคนเราที่เวียนว่ายตายเกิดไปเรื่อยๆ จนกว่าจะไม่มีหยดน้ำน่ะครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:56:37 น.
น้องนกถามคำถามไว้
ผมเลยขออนุญาตยกมาตอบคำถามนี้ที่นี่อีกครั้งครับ ไม่รู้ว่าจะทำให้เข้าใจเพิ่มมากขึ้นหรือเปล่านะครับ . . การรู้จักตัวเอง คือการลืมตัวตน . . . อธิบายตามความเข้าใจของพี่ก๋านะครับ การลืมตัวตน ไม่ไ่ด้หมายความว่าจำตัวเองไม่ไ่ด้ แต่หมายถึงให้รู้จักละวางตัวตน ให้รู้ว่าตัวเรากำเนิดมาจากความว่าง ที่สุดแล้วก็ต้องกลับสู่ความว่าง เหมือนน้ำหยดหนึ่งระเหยขึ้นไปบนฟ้า กลายเป็นเมฆ เมฆกลายเป็นไอน้ำ ไอน้ำกลั่นตัวเป็นน้ำฝน แล้วก็ตกลงมาสู่โลก กลายเป็นหยดน้ำอีกครั้ง การรู้จักตัวเองก็คือการรู้ว่าเราเป็นหยดน้ำ แต่อย่าไปสนใจว่าหยดน้ำจะต้องกลายเป็นอะไร แค่เราทำหน้าที่ของหยดน้ำให้ดีที่สุด เท่านี้ก็พอแล้ว คนเรามักอยากรู้ว่าอดีตของเราเคยเป็นอะไร และชาติหน้าจะเป็นอะไร เอาแค่ชาตินี้ วินาทีนี้ให้ดีก่อน ใช้ชีวิตไปทีละวินาที นาที และวัน ถ้าทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดีที่สุดแล้ว ก่อนหน้านั้นจะเป็นอะไรก็ไม่สำคัญ จบจากนี้จะเป็นอะไรก็ไม่สำคัญครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:59:57 น.
มาทักทายยามเช้าครับ
อรุณสวัสดิ์ครับ ^^ โดย: พระจันทร์ของคุณ (Great_opal ) วันที่: 31 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:06:39 น.
งงเป็นแถวเลย นึกว่าถึงคิวแล้วอีก
อย่าลืมให้มีกบนะครับ... โดย: ไกลเกินใจสายเกินแก้ วันที่: 31 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:41:47 น.
ไม่เป็นไรครับ
สำหรับธรรมะแล้ว เข้าใจแบบไหน ผมว่าก็ถูกต้องเหมือนกันครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:01:58 น.
เข้ามาอ่านแล้วก็คิดว่าเมื่อสมัยยังหนุ่มเห็นภาพในงานประกวดศิลปกรรมแห่งชาติแล้ว ดูไม่รู้เรื่องก็ผ่านไป
ต่อมาจึงคิดว่า ถึงไม่รู้เรื่องก็ลองดูภาพรวมว่า เขาให้สีสวยถูกใจเราหรือไม่ ได้แค่นั้นก็ยังดีครับ. โดย: เจียวต้าย วันที่: 31 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:36:55 น.
เพียงแค่ใจเรารักกัน
แต่เค้ารักเราหรือยัง ยังสงสัย หรือเรารักเค้าข้างเดียวถึงเปลี่ยวใจ เพี่ยง !...ขอให้หัวใจเราตรงกัน สุดยอดครับ ชอบมากๆเลย อิอิ สวัสดียามเที่ยงๆครับ ^^ โดย: พระจันทร์ของคุณ (Great_opal ) วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:13:37:20 น.
มาทักทายยามเช้าครับ
กลับมารึยังเอ่ย อรุณสวัสดิ์ครับ ^^ โดย: พระจันทร์ของคุณ (Great_opal ) วันที่: 2 สิงหาคม 2553 เวลา:6:44:41 น.
|
magic-women
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog
Friends Blog
Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ
อ่านแล้วคุ้น ๆ ว่ามันน่าจะเป็นโจทย์ใหม่ของอีตาเป็ด ที่เค้ากำหนดไว้ให้อัพบล็อกในวันพระคราวหน้าไม่ใช่เหรอครับ? จขบ. นี้เก่งจังเลยครับ เล่นเขียนเสร็จได้ก่อนคนอื่นเลย
ผมแนะนำว่า ถ้าใส่เครื่องหมายคำพูด " คำพูด " ลงไปในบทสนทนา ผู้อ่านน่าจะอ่านได้เข้าใจมากกว่านี้นะครับ แต่ผมก็พออ่านได้เข้าใจครับ
อิอิ
ปล. ฝาก ช่วยคลิกไปกดโหวตบล็อกให้ผมด้วยนะครับ ...ขอบคุณครับ