โอ้..ชีวิต..

ปีนี้เป็นปีที่เรารู้สึกไม่ค่อยดีเลย เพราะมีแต่คนที่เรารัก เรานับถือ เรารู้จักเสียชีวิตไปหลายคน คนล่าสุดนี้เป็นแฟนของน้องที่ทำงานห้องเดียวกันเสียแบบกะทันหันเพิ่งเผาไปเมื่อวานนี้เอง

แต่มันกะทันหัน น้องร้องไห้มากเพราะตอนที่เสียน้องเค้าอยู่ด้วยจับมืออยู่ตลอด กว่าจะรู้ว่ามีใครคนนึงรักเรามาก ๆ บางครั้งก็ต้องแลกทั้งชีวิต.....
เราพลอยเศร้าไปด้วย

งานเราก็เยอะมาก ทำไมจังหวัดเราคนติดยาเยอะแยะไปหมดเลย ไหนจะทำค่าย ออกไปคัดกรองในโรงเรียนทุกโรงเรียนที่มี ม.1- 3 ในอำเภอเราไปบ้างไม่ได้ไปบ้าง เพราะงานในที่ทำงานเราก็เยอะ

แล้วมีเรื่องในที่ทำงานอีก ในที่สุดท่านผู้อำนวยการของเราก็ไปจากตำแหน่งแล้ว
เพราะพวกเราไปขอพบท่านผู้ว่ามา ถึงแม้ไม่เจอผู้ว่าแต่ก้ทำให้ตำแหน่งสั่นสะเทือนจนล้มได้ ที่ต้องทำแบบนี้เพราะร้องเรียนขึ้นไปยังไงเรื่องก็เงียบตลอดจน ผอ. เรารู้ไปติดเครื่องจับว่าใครเข้าเว็ปไหน เป็นโรคประสาทมากขึ้นจนพวกเราทนไม่ไหว ความจริงทนไม่ไหวมานานแล้ว จนต้องไป แต่ยังหาใครยอมมาเป็น ผอ.ที่นี่ไม่่ได้ ไม่รู้ว่าพวกเราจะกลายเป็นกบเลือกนายไปหรือเปล่า

แม่เรายังคงเดินไม่ได้เหมือนเดิม แต่หน้าตาสดใสขึ้นมาก พวกเราพี่น้องจ้างคนมาดูแลเดือนหนึ่งเสียเงินมากเหมือนกัน แต่พวกเราไม่มีเวลาที่จะดูทำงานทุกคน แต่มาอยู่กับเรา เราก็ได้ดูเค้ามากขึ้น ก็ดีเหมือนกัน

กล่องรับเคเบิลที่บ้านเสียมาหลายเดือนแล้ว ไม่ได้ดูข่าวคราวอะไรบ้างบางเลย ว่าเค้ามีอะไรกันบ้าง หนังสือพิมพ์ก็ไม่ได้อ่าน รู้บ้างเพราะคนอื่นเล่า สงสารพยาบาลที่ถูกยิงเสียชีวิตจัง ฟังแล้วรู้สึกแย่มากเลย ไม่เคยคิดว่าชีวิตพวกเราจะตายง่าย ๆ แบบนี้ พวกเราพยาบาลทั้งหลายช่วยกันทำบุญและไปงานเพราะเป็นรุ่นน้องกันอยู่ เป็นคนดี พูดน้อย ขยันด้วย น้องที่รู้จักเล่าให้ฟัง

ตอนนี้เราก็ดูแต่ซีรีย์หนังฝรั่ง สนุกดี แต่มันทำให้เรานอนดึก เกือบทุกคืน
ตื่นมาหน้าตาเลยไม่ค่อยสวยเท่าไหร่

คิดถึงชาวบล็อกทุกคนนะคะ

Create Date : 01 มีนาคม 2555 Last Update : 1 มีนาคม 2555 15:20:11 น. Counter : 1017 Pageviews.		6 comments
Share Tweet