เมื่อวานนี้ แต่มาเล่าวันนี้

วันนี้ที่ทำงานคนน้อยมาก คงจะเป็นควันหลงจากตรุษจีน ยังเที่ยวกันไม่เลิก ไม่ได้ออกเยี่ยมบ้านเพราะคนขับรถลา 2 คน อีก 2 คนไม่อยู่ไปตัวเมือง เหลืออีกคนแสตนด์บายเผื่อฉุกเฉิน เรากับทีมงานเลยไม่ได้ไป

ตอน 10 โมง น้องในตึกส่งคนไข้ผู้หญิงมาคุยด้วย กินยาเกินขนาดมา จากการพูดคุยผู้ป่วยมีปัญหาหลายอย่างมาก มีเรื่องที่เจ็บปวดใจหลายอย่าง ฟังแล้วน่าเห็นใจ ได้แต่ ปลอบใจ ให้กำลัง ให้สู้ ยังดีหน่อยที่เค้ายังคิดถึงลูก คิดถึงสามี ยังมีสิ่งที่ยึดเหนี่ยว บางครั้งปัญหาของเราที่เราว่ารุนแรง รู้สึกไม่อยากทน แต่มีบางคนมีเรื่องที่เลวร้ายกว่าเราอีกเยอะ ฟังแล้วเรื่องของเราแค่ขี้เล็บถ้าเทียบกับเค้า บางทีพวกเค้าก็เป็นครูของเราเหมือนกัน สอนให้เรารู้ว่าอย่ามองแต่ปัญหาของตัวเอง เราอาจจะเป็นปัญหาของคนอื่นก็ได้

กลางวันร้านขายข้าวยังไม่ค่อยมีขาย เลยต้องกินส้มตำ กับข้าวเหนียวทั้งๆ ที่ตั้งใจไว้ว่า จะไม่กินส้มตำปูอีกแล้วหลังที่เพื่อนเมลล์มาให้ เห็นแล้ว หนาวจับใจ พยาธิทั้งนั้น เลยไม่กินมานานแล้ว แต่วันนี้สั่งส้มตำไทยไม่ใส่ปู แต่ที่สั่งไป ไม่รู้ป้าสับสนอะไรหรือเปล่า ใส่มาหมดเลยทั้งปูทั้งถั่ว เราก้ต้องกิน แต่ไม่กินปู กินข้าวเหนียวมาก ๆ จะได้อิ่มเร็ว ๆ กินไปบ่นไป นินทาคนไป เหมือนที่เขียนในโครงการตะพาบเลย ข่าวเรื่องการลาออกของกรรมการบ้านพักยกชุด และเรื่องเพื่อนสองคนที่ไม่ได้มาในวันนี้ ตลกดี
แต่แค่แซวกันขำ ๆ เท่านั้นเอง

บ่ายโมงครึ่ง มีโฟนบอกว่าคนที่พักอยู่บ้านพักทั้งหมดให้เข้าประชุมด่วนที่ห้องประชุมใหญ่ เราก้ไปกันยกเว้นคนที่ไม่ได้ขึ้นเวร หรือไม่อยู่ กรรมการที่ขอลาออกก็พูดอ้อมไปอ้อมมา เราฟังแล้วเหมือนจะจบไม่ลง เลยถามน้องข้าง ๆ ว่า
" เค้าจะพูดอะไรวะ วนไปมาอยู่นั่นแหละจบไม่ลงซะที "
น้องมันเลยบอกว่า "เจ้ ถามเลย ว่าทำไมกรรมการถึงขอลาออก ยังไม่ถึงกำหนดเลย " เราก็ถามว่า " แล้วทำไมมรึง ไม่ถามเอง "
มันบอกว่า " เจ้แหล่ะ ถามเลย " เราก็บอกว่า " ไม่เอากรูไม่กล้าว่ะ "
มันบอกว่า " ถามไปเลย " เราก็เลยถาม เท่านั้นแหล่ะ ความใจในของกรรมการก็พรั่งพรูออกมาดั่งสายน้ำไหล น้องคนเดิมบอกว่า
"เห็นไหมพอเจ้ชง เค้าเสริฟเลยอ่ะ " สรุปว่าท่านผอ.ของเรา ชอบไปก้าวก่ายในงานของเค้า จริง ๆ แล้วทุกงานนะแหล่ะ แม้แต่ของงานเรา มีหนังสือมาท่านยังเก็บเอาไว้เองเลย จนต้นเรื่องโทรมาถามเพราะจะถึงกำหนดส่งเราวิ่งหาหนังสือจ้าละหวั่น งานเกือบไม่ทันส่ง แล้วท่านก็แก้ตัวไปต่าง ๆ นา ๆ แต่คนที่เค้าบ่นคือเราว่าส่งงานช้า แกไปทุกเรื่องเลย

ตกลงเค้าให้หาคณะกรรมการใหม่ เพราะไม่ทำแล้ว เบื่ออย่างที่เล่ามานี่แหล่ะ แต่ให้คนสมัครใจไม่มี ไม่มีใครอยากเป็นหรอก เรื่องเยอะจะตาย ในที่สุด ให้ทุกคนเขียนลายชื่อแล้วคะแนนใครมากก็ต้องเป็น เลือกเจ็ดคน

พวกเราก็เลือกกันไป ผลออกมามีชื่อกรรมการชุดเก่าคะแนนเยอะที่สุด แต่ชุดเก่าเค้าไม่ยอมทำอีกแล้ว เค้าก็เลยเอาคนที่คะแนนรองลงมา แล้วก็มีชื่อเราอยู่ในนั้นด้วย สรุปคือเราก็ต้องเป็น แต่ดูชื่ออีกหกคนแล้วก็พอได้ล้วนแล้วแต่อยู่ในแนวกวนประสาททั้งนั้น คงสนุกดี

ออกมาจากการประชุมทุกคนจะกลับบ้านกันทั้งนั้นเราเลยมานั่งเขียนด้วยความเซ็ง อยู่นี่แห่ละ จริง ๆ แล้วไม่อยากเป็นเลย ไม่อยากทะเลาะกับใคร แต่พยายามคิดว่า อย่าเพิ่งคิดอย่างนี้ เพราะอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ ขอให้ทำงานด้วยความราบรื่นด้วยเถอะ

..........................................................................................

ความจริงออกจากที่ประชุม แล้วออกมานั่งเขียน แต่อยังไม่ถึง สี่โมงเลยน้องมาเรียกให้กลับบ้านเรื่องต้องเก็บไว้ก่อน แต่มาถึงบ้านน้องชายชวนไปกินหมูกะทะ เลยไปกลับมาดูละครยาวเลย เช้านี้เลยมาอัพบล็อคนี้แหล่ะค่ะ

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2554 Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2554 8:56:00 น. Counter : 923 Pageviews.		22 comments
Share Tweet