เรื่องเล่าเช้านี้

8.00 น. เช้านี้เข้ามาในห้องทำงานได้กลิ่นกล้วยหอมกระจายไปทั่วห้อง นึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานนี้ คนไข้เราเอากล้วยหอมมาให้ แต่เราลืมเอาลงไปบ้าน เปิดออกดูแบบว่างอมแล้ว เหลืองอร่ามเลย แค่หยิบกล้วยหลุดอกจากหวีแล้ว ทำไงดี 2 หวีแน่ะ รับประทานไม่ทันแน่ เรากินไป 4 ลูก จุกแอ้ก ๆ ไม่กินไม่ได้ เค้าอุตส่าห์ แบกมาให้ ที่เหลือ เที่ยวไปแจกเพื่อนข้าง ๆ ห้อง เค้าก็ดีนะช่วยกินกันใหญ่เลย แล้วบอกว่าคราวหน้าถ้าใครเอาอะไรมาให้ ให้มาแจกแต่เนิ่น ๆ อย่าปล่อยไว้อย่างนี้ มันต้องทิ้ง
ใช่ ถ้าเราทิ้ง เค้ารู้เข้าคงเสียใจแย่เลย อุตส่าห์เอามาให้

8.30 น. มีโทรศัพท์จากพี่ที่เราต้องส่งงานที่สำนักงานใหญ่โทรมาบอกว่างานที่เราส่งไปทำไมตัวเลขมันแปลก ๆ ช่วยแก้ให้ที หลายหนแล้วนะ มีเอ็งนี่แหละ ผิดประจำ แก้แล้วส่งมาด่วน รู้สึกวิญญาณควายเข้าสิงร่างทันที เราก็ว่าเราทำถูกแล้วนะ ก่อนส่งตรวจทานหลายครั้งมันจะผิดได้ไง โทรไปหาเพื่อน เพื่อนบอกว่า เค้าให้พันยอดคนใหม่ทุกเดือนแล้ว แกไม่ได้ไปประชุมล่ะซิ ถึงไม่รู้ คงจะจริง ไล่วิญญาณควายออกไปทันที แต่ว่าขี้เกียจแก้ อันนี้ นิสัยส่วนตัว ไม่มีอะไรเข้าสิง

8.45 น. ไปกินข้าวก่อนถึงแม้ว่าจะกินกล้วยไปแล้วก็เหอะ แต่กล้วยไม่ใช่ข้าว กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ความจริงคือเราต้องกินยาเวลา 9 โมงตรงเป๊ะ ต้องกินข้าวก่อน ไม่เคยกินข้าวเช้ามาเกือบ 15 ปีมาเริ่มกินได้ 2 ปี น้ำหนักเพิ่มขึ้นหลายกิโล รู้งี้กินซะนานแล้ว ปล่อยให้ผอมเป็นผีปอปมาซะนาน กับข้าวเหมือนเดิม ไม่มีอะไรแปลกใหม่ แต่แม่ค้าน่ารัก ทนกินไปเหอะ อย่าเรื่องมาก

9.00 น. กินยาเรียบร้อย น้องทำงานข้างหน้า เอาโปสการ์ดของคุณอุ๊และคุณปูมาให้
บอกว่า "มาตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว เจ้ ออกไปดูบ้าง ไปดูเดือน ดูตะวันบ้างนะ โรงพยาบาลเราเค้ามีเรื่องเปลี่ยนไปเยอะแล้ว "

เราเลยบอกบอกว่า " แกมาปัดหยากไย่ที่ขึ้นพันตัวฉันทีซิ "
มันหัวเราะ แล้วว่า" เกินไป หนูไม่เห็นหน้าเจ้มาเป็นเดือนแล้วไม่ออกไปทักทายกันบ้างเลยนะ"

"แค่ฉันพูดกับคนไข้ฉันทุกวัน ก็เมื่อยปากจะแย่อยู่แล้ว ต้องออกไปลับฝีปากกับพวกแกอีก ไม่เห็นใจกันบ้างหรือไงว่ะ"

มันบอกว่า " ฮึ " แล้วจากไป ยังไม่ได้ขอบคุณเลย ต้องวิ่งออกไปตะโกนเรียกแล้วบอกว่า " ขอบคุณนะจ้าน้องรัก " น้องหันมายิ้มแล้วโบกมือให้
น่ารักจริง ๆ แต่จริง ๆ แล้วเราได้รับแล้วด้วยตัวเอง ดีใจมาก แต่เอางานไปส่งหัวหน้าแล้วลืมเอากลับมา ดีใจอีกรอบก็ได้ ดีใจจัง

แต่จริงๆ นะ เรานั่งทำงานในห้องไม่ค่อยได้ออกไปไหน นอกไปกินกับไปห้องน้ำ เค้าเอาป้ายอะไรมาติดก็ไม่รู้ เป็นสีหลายสี มีกลมหน้ายิ้ม ๆ สามวง เพื่อนโรงพยาบาลอื่นโทรมาถามเราว่าของแกมีไหม เราบอกว่าไม่รู้ว่ะ ไม่เคยเห็น มันบอกว่า ต้องมี เค้ามีทุกโรงพยาบาลแหละ มรึงไปอยู่ไหนมาเนี่ย มันบอกว่าลักษณะคล้าย 7-11 น่ะ เราก็เหรอ เราออกไปดูถึงเห็น แล้วต้องมีน้องเป็นประชาสัมพันธ์ยืนอยู่ด้วย มีชุดให้ใส่ด้วย นี้ยังจำชื่อไม่ได้เลยว่าโครงการอะไร ทำเพื่ออะไร เห็นก็เหมือนเดิม โทรไปบอกเพื่อนว่า เออ กรูเห็นแล้ว สีเสื้อโคตรเชยเลยว่ะ

9.15 เข้าบล็อคดีกว่า คุณก๋ากลับมาแล้ว ไปอ่านเรื่องออมจูบของคุณครูน้ำตาล อ่านแล้ว รันทดใจมาก ชาตินี้เราจนแหง ๆ

ไปบล็อคคุณดอยค่อยดีขึ้นหน่อย คุณเหมือนพระจันทร์บอกว่าได้รับหนังสือแล้ว หวังว่าคงได้ประโยชน์จากมันบ้างนะคะ

คุณกล่องมาถามเราว่าที่เราเล่าเรื่องสยองน่ะ เรื่องจริงหรือเปล่า สงสัยไม่ได้อ่านตอนท้าย โปสการ์ดก็ไม่ส่งให้เราส่งให้แต่คนอื่น ต้องทวง

ไปบล็อคยังวันมาเหมือนกับคุณก๋าเลย เพิ่งเคยเห็นดอกโบตั๋นก็วันนี้แหละ เสียดายที่รูปเป็นขาวดำ แต่ชอบพื้นหลังที่เป็นผ้าสีขาวแล้วย่น ๆ สวยดี กลอนก็เพราะ ลุงแว่นนี้ สุดยอดจริง ๆ

วันนี้คงเหงาหน่อย เพราะน้องที่ทำงานห้องเดียวกันไม่มา ไม่มีคนกัดด้วย อู้งานได้ คนไข้นัดไว้ก็ไม่ยอมมา หาอย่างอื่นทำไปก่อน
อ้อ แก้งานส่งก่อน ก่อนที่เค้าจะโทรมาอีกรอบ จริงไหมพวกเรา

Create Date : 15 กันยายน 2553 Last Update : 15 กันยายน 2553 10:57:24 น. Counter : 932 Pageviews.		20 comments
Share Tweet