***...แด่คุณครูที่รัก....ผู้ให้อย่างแท้จริง...*** ...เมื่อวันที่ 29 ก.ค. 2348 ที่ผ่านมานี้... ได้มีโอกาสไปงานเลี้ยงสังสรรค์ 26 ปีชีวเคมี จุฬาฯ ที่โรงแรมเอเซีย.. เราในฐานะศิษย์เก่า ถึงจะเพิ่งจบมาได้ปีกว่า ก็ขอเรียกว่าศิษย์เก่าแต่ไม่เก๋าละกันเพราะงานนี้รุ่นเก๋า ๆ มากันเพียบ ตั้งแต่รุ่น 1 ที่เราไม่กล้าบังอาจเรียกว่าพี่เลย เนื่องจากแต่ละท่านเป็นอาจารย์เราทั้งสิ้น หรือไม่ก็รุ่นคุณแม่หรือคุณป้า งานนี้ได้มีโอกาสไปช่วยทำหน้าที่ลงทะเบียนหน้างานกับเค้าด้วย เพราะเพื่อนที่จบไปเรียนต่อปริญญาเอกกัน 2 คนแล้วก็เป็นพ่องานในงานนี้ด้วยสิ เห็นหน้าเราปุ๊บก็จับให้ช่วยปั๊บ ดีนะเนี่ยที่แต่งตัวงามๆไป ไม่ขายหน้าเค้า หุหุ ข้อดีของการได้นั่งรับลงทะเบียนหน้างานคือการเก็บบรรยากาศของการเจอกันในเมื่อแรกเห็นของเพื่อนเก่า ๆ หลายคนที่โคจรมาเจอกันในงานนี้ ทั้งอาการดีใจของรุ่นพี่ที่เข้ามาทักทายกันแบบสนิทสนม บางคนจูงลูก ๆ มาอวดเพื่อน ๆ บ้างก็ไต่ถามถึงสารทุกข์สุขดิบ และความเป็นไปกันตรงโต๊ะลงทะเบียนนั่นเอง ในงานนี้นอกจากจะเป็นการชุมนุมศิษย์เก่าแล้วยังเป็นการแสดงมุทิตาจิตแด่อาจารย์ที่กำลังจะเกษียณด้วย ซึ่งอาจารย์หลายท่านที่เคยสอนเรา รวมทั้งอาจารย์ที่ปรึกษาของเรา รศ.ดร.จริยา บุญญวัฒน์กำลังจะเกษียณปีหน้า.. เราก็ถามอาจารย์ของเราช่วงที่ท่านเดินมาทักทายและนั่งลงทานของว่างที่โต๊ะด้วยกันว่า "อาจารย์เกษียณแล้วจะทำงานต่ออีกหรือเปล่าคะ" อาจารย์ตอบว่า "คงทำแบบสมัครเล่นมากกว่า" เราก็เลยแซวกลับไป "สมัครเล่นแบบของอาจารย์ก็คงจะต้องมีหลายออฟฟิตเหมือนเดิมแน่ ๆ เลย" เพราะอาจารย์ของฉันเป็นอาจารย์ที่ไฮเปอร์มาก ๆ แม้งานจะเยอะเพียงไหน และถึงแม้ว่างานแต่ละด้านที่ท่านทำจะไม่เกี่ยวข้องกันเลยก็ตามท่านก็ไม่เคยสับสนเกี่ยวกับงานของท่านเลยสักชิ้น แถมยังวิ่งได้ครบทุกออฟฟิตอีกต่างหาก อาจารย์ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร ตลอดเวลาแห่งการเป็นลูกศิษย์กับอาจารย์กันมา 4 ปี อาจารย์ของฉันจะให้ความเอาใจใส่กับลูกศิษย์ทุกคนเสมอ อาจารย์สามารถคุยกับเราได้ทุกเรื่องเพราะอาจารย์เป็นคนทันสมัย ชอบเทคโนโลยีในขณะเดียวกันก็รักธรรมชาติและกีฬา หลายครั้งที่เราคุยกันในรถระหว่างเดินทางไปประชุมด้วยกันเรื่องการท่องเที่ยว เศรษฐกิจ การเมืองหรือภาพยนต์เรื่องใหม่ และหลายครั้งที่ฉันเล่าปัญหาหัวใจให้อาจารย์ฟังอย่างไม่เขินซึ่งอาจารย์ก็ให้คำแนะนำที่ดีได้ทุกครั้ง คำสอนของอาจารย์ฉันยังจำได้เสมอ ครั้งหนึ่งที่ฉันท้อถอยกับการเรียนและการทำการทดลอง อาจารย์จะบอกว่า "มีปัญหาก็ต้องแก้ไป พยายามที่จะแก้ไขหรือยัง คิดให้รอบคอบ ทุกอย่างต้องมีสาเหตุ ไปแก้ที่สาเหตุ หรือถ้าแก้ไม่ได้ก็ต้องรู้ว่าผิดตรงไหน คราวหน้าจะได้ไม่ทำซ้ำอีก" "การเรียนในระดับปริญญาโท การเรียนเพื่อที่จะเป็นมหาบัณฑิต มันต้องมีอะไรที่มากกว่าการเป็นบัณฑิต ถ้าจะให้ครูคอยบอก คอยสั่งให้ทำ มันก็เหมือนกับสอนน้อง ๆ ปริญญาตรี แต่นี่เราโตกว่าแล้วต้องรู้จักคิด รู้จักแก้ไขปัญหา แล้วมีครูเป็นที่ปรึกษาและแนะนำ แค่ลูกศิษย์คิดและแก้ปัญหาเป็นครูก็ดีใจแล้ว" ฯลฯ อาจารย์เป็นครูที่ทุ่มเทกับการสอนโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย มีหลาย ๆ ครั้งที่เราคุยเรื่องงานกับอาจารย์ไม่ต่ำกว่า 2 ชั่วโมง จนเพื่อน ๆ มักจะพนันกันเมื่อฉันกำลังจะไปพบอาจารย์ว่า คราวนี้จะ "กี่ชั่วโมง" ช่วงใกล้สอบวิทยานิพนธ์ อาจารย์ตรวจแก้และให้คำแนะนำให้ทันทีที่ส่งให้ตรวจ มีครั้งหนึ่งที่เราคุยกันตั้งแต่ทุ่มกว่าถึงห้าทุ่มกว่า และอาจารย์ก็เข้ามายื่นต้นฉบับฉบับแก้ให้แล้วให้เราตอนตีหนึ่งกว่าๆ ซึ่งกว่าจะแนะนำวิธีเขียนเสร็จก็ตีสามกว่า (ช่วงนั้นการนอนที่ห้องแลบของมหาวิทยาลัยเป็นเรื่องปกติมาก ๆ ) แต่อาจารย์ไม่มีท่าทางเหนื่อยล้าสักนิด หลายครั้งที่ฉันขอโทษอาจารย์ที่ภาษาอังกฤษของฉันมันไม่ได้เรื่องเท่าไหร่ ทำให้อาจารย์ต้องตรวจแก้แล้วแก้อีกเพื่อให้วิทยานิพนธ์ถูกต้อง แต่อาจารย์กลับบอกว่า เขียนมาเถอะครูแก้ให้ได้ ขอให้เขียนมาด้วยตัวเองก่อนไม่ใช่ให้ครูเขียนให้ อาจารย์เป็นผู้ให้กับเราด้วยความปรารถนาดีอย่างแท้จริงมาโดยตลอด ถึงแม้ว่าศิษย์คนนี้จะชอบเกเร เกงานหรือหนีเที่ยวบ้าง อาจารย์ก็จะได้แต่ส่ายหน้าแล้วก็ตักเตือน อาจารย์ให้ทุนการศึกษาจนจบปริญญาโท ด้วยการให้เราเป็นผู้ช่วยวิจัย ให้ประสบการณ์ในการเข้าประชุม การโคงานกับโพรเฟสเซอร์จากญี่ปุ่น พยายามให้เราใช้และพัฒนาภาษาอังกฤษทั้งการพูดและเขียน หลายครั้งที่อาจารย์ดุในเนื้องาน แล้วก็พาเราไปกินข้าวหลังจากดุแล้ว คงเห็นหน้าจ๋อย ๆ ของเราแล้วก็สงสารละมั้ง เพราะดุเสร็จทีไรก็จะพูดเสียงอ่อนให้เราเข้าใจที่ท่านดุทุกที ที่ร่ายยาวมาถึงตรงนี้นั้น เพราะเรารู้ว่าอาจาย์รักเราอย่างจริงใจ และเราก็รักท่านเช่นกัน... เราโชคดีนะที่มีอาจารย์ที่ปรึกษาแบบท่าน ในขณะที่เพื่อนบางคนไม่มีโอกาสที่จะมีอาจารย์แบบเรา... ขอบคุณอาจารย์ที่มีส่วนทำให้เราเป็นเราในวันนี้... สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดทำให้ฉันเข้าใจได้ว่า ทำไมรุ่นพี่ถึงได้กลับมาในงานนี้ นอกจากเราจะได้เจอเพื่อน ๆ ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมาตอนเรียนหนังสือด้วยกันแล้ว เรายังได้พบกับอาจารย์ของเรา ผู้ที่เป็นผู้ให้อย่างแท้จริง เพราะอาจารย์คงไม่ต้องการอะไรมากเกินไปกว่า การได้เห็นความสำเร็จของลูกศิษย์ การกลับมาไหว้และบอกเล่าถึงความเป็นไปของตนกับอาจารย์ที่อบรมสั่งสอน ตั้งแต่วันที่หนูสอบจบจนถึงวันที่หนูสวมครุยถ่ายรูปกับอาจารย์ "หนูรู้ว่าวันนี้อาจารย์ภูมิใจในตัวหนูค่ะ" และขอบคุณอาจารย์มากค่ะ   Create Date : 31 กรกฎาคม 2548 16 comments Last Update : 31 กรกฎาคม 2548 1:39:17 น. Counter : 645 Pageviews. Share Tweet

โห... ยาวจัง... เดี๋ยวเราจะพยายามอ่านให้จบ...   โดย: T-rex IP: 61.91.98.60 31 กรกฎาคม 2548 1:44:51 น.

โชคดีที่ได้อาจารย์หรือคนที่วิญญาณเป็นครูครับ   โดย: noom_no1 31 กรกฎาคม 2548 1:46:53 น.

อาจารย์.. ที่เป็นอาจารย์ทั้งร่างกายและจิตใจ.. ย่อมเป็นที่เคารพนับถือ.. และสมควรยกย่องค่ะ   โดย: nods 31 กรกฎาคม 2548 2:03:42 น.

แวะมาหาค่ะ   โดย: พี่เจี้ยวค่ะ (sutida_jeaw ) 31 กรกฎาคม 2548 2:33:03 น.

แวะมาขอบคุณคะ ที่แวะไปฟังเพลงที่บล็อคโอเล่นะคะ ............. ป.ล.หวัดดีคนข้างบนด้วยคะ อิอิ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 31 กรกฎาคม 2548 2:50:54 น.

อาจารย์น่ารักๆ เป็นอะไรที่น่าประทับใจเสมอครับ   โดย: หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!! ) 31 กรกฎาคม 2548 2:56:50 น.

อาจารย์น่ารักค่ะ คืนนี้หลับฝันดีนะคะ   โดย: yadegari 31 กรกฎาคม 2548 3:14:32 น.

ยินดีด้วยครับ กับการมีอาจารย์ดีๆ คอยสั่งสอน   โดย: ปั่น (sopon2906 ) 31 กรกฎาคม 2548 4:09:23 น.

เรารักอาจารย์เหมือนกันค่ะ   โดย: JewNid 31 กรกฎาคม 2548 4:52:45 น.

คิดถึงคุณครูจัง   โดย: prncess 31 กรกฎาคม 2548 7:39:03 น.

หู..หู..ที่แท้ก็ มหาบัณฑิต ทางชีวะเคมี จุฬาฯนี่เอง.. ข้าเจ้า ป.บัณฑิตอาสาฯ ม.ธรรมศาตร์ ขอคาระวะ ครู = ครุ แบ่งว่า หนัก เพราะต้องทำหน้าที่ที่หนักเทียบเท่าพ่อแม ในการให้ความรู้แก่ ลูก(ศิษย์)....เพื่อให้เขาสามารถเดินบนถนนชีวิตต่อไปได้... เพราะเมื่อคืนง่วงเหงา เลยมาเยี่ยมยามในยามเช้า.... รัก คิดถึง และห่วงใย......   โดย: naigod 31 กรกฎาคม 2548 7:39:36 น.

หลายคนมีความรู้ จบสูง เกรดดีๆ... แต่.....ขาดจิตวิญญาณของความเป็น "ครู" ครับ.. ระลึกถึง คุณ ของ ครู ...ขอให้ก้าวหน้าๆครับ..   โดย: กุมภีน 31 กรกฎาคม 2548 11:04:06 น.

สวัสดีค่ะ วันนี้เขียนได้เยอะดี เข้ามาภูมิใจกับอาจารย์ของคุณตามตะวันด้วยนะคะ เรื่องสั้นจบแล้วนะ มีแค่นั้นค่ะ อาจไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพิ่งหัดเขยนเล่นๆอะค่ะ   โดย: รักดี 31 กรกฎาคม 2548 18:30:33 น.

เด็กเรี๊ยยน เด็กเรียน หุหุ มิส ๆๆ   โดย: อ๊อป IP: 221.128.111.242 31 กรกฎาคม 2548 22:23:36 น.

แวะมาเยี่ยมเอาขนมจีนมาฝากค่ะ หลับฝันดีนะคะ   โดย: yadegari 31 กรกฎาคม 2548 23:21:09 น.

เกลียจครูที่พูดจาไม่สุภาพ หบาบคายทำตัวไม่เป็นที่เคารพของนักศึกษา แต่ก่อนเคยเคารพศรัทราแต่เดียวนี้เพียงเศษเสี้ยวก็ไม่มีที่จะมอบให้ สมควรพิจารณาตนเองได้แล้วว่าเหมาะสมให้คนอื่นเคารพหรือไม่   โดย: นกน้อย IP: 119.42.96.216 5 เมษายน 2552 21:22:58 น.

• Bloggang.com