***...แค่ฟังเสียงเท่านั้นหัวใจก็หวั่นไหว...***
...ฉันไม่เข้าใจมือตัวเอง...ทำไมมันต้องสั่น...
ตอนที่ฉันตัดสินใจกดโทรศัพท์ไปหา "เค้า" เพื่อสอบถามธุระที่ถูกไหว้วาน..
ฉันบอกตัวเองว่าไม่อยากจะโทรไปเลย...
แต่ก็รู้ว่าอีกใจนึงคือ...อยากจะโทรไปใจจะขาดมาตั้งนานแล้วไม่มันไม่กล้า....
ฉันรอปลายสายเรียกอยู่สองสามครั้ง
เค้ากดรับแล้วเงียบ...
ฉันรีบกรอกเสียงกรี๊ดกร๊าดสุดฤทธิ์ลงไป
ฉัน.."สวัสดีค่า"
เค้า.."หวัดดี"
ฉัน.."เอ่อ..มีเพื่อนคนอื่นอยู่แถวนั้นหรือเปล่า เราโทรไปไม่มีใครรับสายสักคน"
เค้า.."ไม่มีแล้ว กลับไปกันหมด"
ฉัน.."อ้าว ว้า..."
เค้า.."ทำไมหรอ"
ฉัน.....................................
เค้า....................................
เราคุยกันอีกพักใหญ่ จากบทสนทนาแบบเก้อ ๆ ก็กลับมาสนุกสนาน หยอกล้อกันเกือบเหมือนเดิม
เค้าจะรู้หรือเปล่านะว่าหัวใจฉันเต้นแรงขึ้น ๆ ระหว่างที่เราคุยกัน แล้วมือเจ้ากรรมก็สั่นขึ้นมาซะเฉยๆ
ผ่านไปหลายนาทีทั้ง ๆ ที่ฉันควรจะบอกลาสักที มันก็เหมือนกับว่าเราไม่อยากจะวางหูกันสักเท่าไหร่...
ฉันหัวเราะกับเค้าแต่รู้สึกได้ว่านัยน์ตาชื้น...
ฉันอยากจะบอกเค้าคำนึง
คำที่ฉันไม่กล้าบอก
คำที่แฝงไปกับคำพูดแบบล้อ ๆ ไม่ใส่ใจว่า
เมื่อไหร่จะกลับบ้าน...ดึกแล้วน๊ะ...ขยันจริง ๆ เล้ย
คำที่ฉันอยากจะบอกเค้ามันคือ
"คิดถึงนะ...เหนื่อยหรือยัง...รีบกลับไปพักผ่อนสิ"
เฮ้อ...มันไม่ใช่หน้าที่ฉันนี่นา...
เค้ามีคนทำหน้าที่นั่นอยู่แล้วทั้งคน...
ทำไมน๊ะ คน ๆ หนึ่ง ถึงมีอิทธิพลกับจิตใจเราได้ขนาดนี้
ทำไมน๊ะ ทำไม...
ทำไมยังเหมือนเดิม..ทั้ง ๆ ที่ควรลบลืมไป..
ทำไมยังเสียใจเหมือนวันที่จากกัน....
ทำไมยังทุกข์ทนเหมือนคนอ่อนแอขนาดนั้น...
ทำไมกัน...ทำไมยังคิดยังแคร์บางคน...
Create Date : 13 พฤษภาคม 2548 |
Last Update : 13 พฤษภาคม 2548 0:37:57 น. |
|
4 comments
|
Counter : 418 Pageviews. |
|
|
|
...ขอนั่งเล่นที่บ้านสักหน่อยนะจ้า...
**มีความสุขมากๆๆนะจ้า**