เรื่อง : รอยสักมังกร
เขียนโดย : ลิ้วชั้งเอี๊ยง
แปลโดย : ว. ณ เมืองลุง

* ขอตำหนิ สนพ. สร้างสรรค์บุ๊คส์ หน่อยค่ะ ทำไมในเล่มไม่มีชื่อผู้เขียนล่ะคะ มีแต่ชื่อผู้แปล ไม่ว่าจะบนปกหน้า ปกใน คำนำ หาชื่อผู้เขียนไม่เจอเลย ต้องไปเซิร์ชในเว็บเอา แย่มากค่ะ



((สามเล่มจบ รวม 1468 หน้า ^^))


จากปกหน้า

...มีบางคราว การทดแทนล้างแค้น
อาจมิแนว่าต้องใช้การล้างแค้นมาเป็นเครื่องตัดสิน!


....

ชอฮุ้น...สมญานามลั่งจื้อ (ชายพเนจร) เป็นชายหนุ่มรูปงาม หน้าตาสัตย์ซื่อ องอาจ มีคุณธรรม ... เขามีครอบครัวที่อบอุ่น ภรรยางดงาม สมควรเป็นบุรุษหนุ่มที่มีความสุข

แต่...ขณะที่ชอฮุ้นเจ็บป่วย เซียวอุ้งเท้ง...ภรรยาของเขากลับสมคบชู้กับ แป๊ะอู้กงจื้อ (ขนนกขาว) เตียวเง็ก ไม่เพียงแต่หญิงชั่วชายโฉดจะทำชั่วเพียงแค่นั้น แต่กลับฆ่าบิดาของชอฮุ้นอย่างโหดเหี้ยม และยังส่งจอมยุทธหลายคนไปรุมฆ่าชอฮุ้น ตั้งใจจะขุดรากถอนโคนให้หมดสิ้น

โชคช่วย ชอฮุ้นกลับรอดตายได้อย่างปาฏิหาริย์ ((ปาฏิหาริย์สุดๆ อ่านแล้วจะรู้สึกว่า อะไรพระเอกจะโชคดีขนาดน้านนนน)) ถูกสายน้ำพัดพาไปยังเกาะฮ้วยฮุ้นเต้า (วิญญาณกลับ) ซึ่งแน่นอนว่า เคยเป็นที่พักอาศัยของยอดคน ได้พบพระคัมภีร์วิชาที่เป็นหนึ่งในยุทธภพ

ชอฮุ้นจึงร่ำฝึกวิชา ด้วยความคิดเพียงอย่างเดียวที่ผลักดันให้เขามีชีวิตอยู่...

"ล้างแค้น"


....


เรื่องนี้พล็อตตามขนบของกำลังภายในมากๆ คือ จอมยุทธประสบโชคร้าย เจอโชคช่วยให้เก่งขึ้น และกลับมาล้างแค้นค่ะ ^^


สำหรับเล่มนี้อ่านแก้เซ็งแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก เพราะนอกจากพระเอกจะประสบชะตาโหดร้ายตอนต้นเล่ม ถูกภรรยาคบชู้ บิดาถูกสังหาร ตัวเองถูกตามฆ่าจนเกือบตาย ... พอพ้นบทแรกไป ชอฮุ้นก็โชคดีตลอดชนิดแทบไม่ต้องเอาใจช่วยจนจบเล่มล่ะค่ะ

กลุ่มคนที่มารุมฆ่าชอฮุ้นคิดว่าชอฮุ้นตายแน่แล้ว เพราะมีบาดแผลสาหัสมากมาย ปล่อยร่างของชอฮุ้นไปในทะเลตามคำขอสุดท้ายของชอฮุ้น แต่ปรากฎว่า ชอฮุ้นได้รับความช่วยเหลือจากปลาประหลาดซึ่งเลือดมีพลังในการรักษา -_-" ((กำปั้นทุบดินมาก)) แถมพาไปติดเกาะซึ่งเคยเป็นที่อยู่ของยอดฝีมือที่ปลีกวิเวก ทำให้พบกับสมบัติมากมายมหาศาล คัมภีร์วิชาอันยอดเยี่ยม แถม...ได้รับป้ายประมุขของพรรคอินทรีทองอีกต่างหาก

อยู่บนเกาะสามปี ฝึกวิชาสำเร็จทั้งด้านฝีมือ วิชาแพทย์ และอื่นๆ ((อัจฉริยะสุดๆ)) ชอฮุ้นก็กลับเข้าฝั่ง

สหายคนแรกที่ได้พบก็คือ อรหันต์แห่งโฮ้วเอี้ยม...จอมยุทธผู้ไม่สำรวม เป็นเหตุให้ชอฮุ้นก่อศัตรู และก็เป็นเหตุให้ชอฮุ้นได้พบกับ ล่อยเชี้ยง...โฉมตรูเนตรหงส์ ... นางเอกของเรื่องด้วย ... ออกแนวตบตีกันก่อนค่อยรักกัน

ชอฮุ้นได้นำป้ายหยกซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของประมุขพรรคอินทรีทองกลับไป และได้เป็นประมุข ((คนโบราณเชื่อคนง่ายมากเลย ฮา))

หลังจากนั้นเรื่องก็จะวนเวียนอยู่กับการล้างแค้นของชอฮุ้น การพบศัตรูระหว่างทาง ฆ่าฟัน เพาะความแค้น ล้างแค้น ... ไปอย่างนี้จนจบเรื่อง ^^"


อ่านเพลินๆ นะคะ คนที่ชอบนิยายกำลังภายในที่มีฉากต่อสู้เยอะๆ น่าจะชอบเล่มนี้ค่ะ เพราะฉากต่อสู้เยอะโครต แป๊บๆ คุยกันไม่ถูกหูก็จะฆ่ากันทันที

พระเอกคาแร็กเตอร์แกว่งๆ นิดหน่อย คือ...บรรยายว่าเป็นคนใจดี มีคุณธรรม สัตย์ซื่อ เกรงใจโน่นนี่ แต่แบบ...แอบหน้าด้าน ฮา เอาคนในพรรค ที่เพิ่งรู้จักและตั้งตัวเป็นประมุขไปล้างแค้นส่วนตัว ((ถึงจะบอกว่าเป็นการสร้างชื่อให้พรรคก็เถอะ)) ฆ่าฟันอย่างโหดเหี้ยม ใครเกี่ยวไม่เกี่ยว ล้างโครตหมด ... มีอีกหลายจุดอะค่ะ แต่มองข้ามๆ ไป เพราะวัฒนธรรมในบู๊ลิ้มก็เป็นแบบหนึ่ง และพระเอกก็มีความแค้นฝังใจ คุ้มดีคุ้มร้ายไปตามเรื่อง

นางเอกน่ารักอะค่ะ ฉลาด เปิดเผย ถึงจะแสนงอนไปหน่อยก็เถอะ เสียดายออกนิดเดียว


....


สิ่งที่อ่านจบแล้วตะหงิดๆ นิดหน่อย

1. บนปก ในเล่ม และไม่ว่าจะส่วนไหนๆ ของเล่ม ไม่มีชื่อผู้แต่งเลยค่ะ มีแต่ชื่อผู้แปล

2. ใครเป็นคนคิดปกฟะ นางเอกของเรื่องออกมาติ๊ดเดียว เล่มหนึ่งไม่กี่หน้า ออกมาอีกทีท้ายๆ เล่มสอง ทำไมทำปกนางเอกเด่นขนาดนั้น แถมไม่ได้ภาพลักษณ์ของล่อยเชี้ยงที่สวยงาม ยั่วยวน ฉลาด ซุกซนเลยสักนิด เฮ่อ

เรื่องนี้เด่นที่พระเอกคนเดียว น่าจะทำปกให้พระเอกเด่น

3. ทำไมถึงตั้งชื่อเรื่องว่า "รอยสักมังกร" ก็ไม่รู้ค่ะ เพราะ...มีการพูดถึงว่าบนแผ่นอกของพระเอกมีรอยสักรูปมังกรแค่ต้นเรื่องนิดเดียวเอง และก็ไม่ได้นำจุดนี้มาใช้อีกเลย มันไม่ได้เป็นสัญลักษณ์ของพระเอกหรืออะไรสักหน่อย


สรุปว่า ไม่เข้าใจว่าสนพ.คิดอะไรอยู่


....


ไอซ์เคยอ่านผลงานของ ลิ้วชั้งเอี๊ยง มาก่อนแล้วหนึ่งเรื่องคือ "มือปีศาจ" ค่ะ ... เล่มนั้นเป็นแนวล้างแค้นเหมือนกัน เรื่องนั้นสนุกมากกกกก สนุกกว่าเรื่องนี้มากๆ ค่ะ ขอบอกว่าหนังสือเน่ามาก เพราะทั้งไอซ์ น้องชาย น้องสาว อ่านเรื่อง "มือปีศาจ" ไม่ต่ำกว่าคนละ 3-4 รอบ อ่านซ้ำได้หลายๆ ครั้ง


เล่มนั้นก็เป็นแนวล้างแค้นเหมือนกัน แต่พระเอก กุ้ยชิ้ว (มือปีศาจ) ชิวลี้ ตอนเด็กๆ ถูกพวกพรรคฝ่ายธรรมะรังแกค่ะ พอโตขึ้นมาก็เลยเป็นฝ่ายอธรรมเต็มตัว ทำการค้าไม่ลงทุน ((ปล้น 555)) แต่ว่าใจดี ช่วยเหลือคนยากจน คนอ่อนแอนะคะ

ในท้องเรื่องนั้นชิวลี้ก็ไล่ถล่มพรรคธรรมะที่เคยรังแกเขาทั้งเรื่องเช่นกัน แต่รู้สึกว่าพล็อตและคาแร็กเตอร์จะสมบูรณ์กว่ามาก

ชิวลี้ปากจัดสุดๆ ด่าเอาๆ และเวลาฆ่า ฆ่าทีเป็นร้อยๆ โหดเหี้ยม ไม่สำรวม แต่...เพราะการวางคาแร็กเตอร์เขาเป็นฝ่ายอธรรม ทำให้รู้สึกว่าเหมาะสมและลื่นไหลดีค่ะ

เทียบกันแล้วในความรู้สึกของไอซ์ "รอยสักมังกร" ห่างจาก "มือปีศาจ" อยู่ไกล ขนาดที่ว่าอ่านรอยสักมังกรจบแล้ว ยังอยากจะหยิบมือปีศาจมาอ่านอีกสักรอบจัง

^^

Create Date : 01 สิงหาคม 2552
Last Update : 1 สิงหาคม 2552 11:03:29 น.		7 comments
Counter : 6258 Pageviews.
Share Tweet