|
|
ตอนที่ 13 พลาด
When The Destiny Comes Along
Ep.13 พลาด
ยุนโฮเดินหน้ายู่ลงมา ผมเผ้ายุ่งเหยิง ได้ยินเสียงก๊อกแก๊กในครัว
จึงร้องทัก " แจจุง นายจะทำอาหารเช้าเหรอวันนี้?"
พอเดินเข้ามาเท่านั้นแหละ ทำเอาหายง่วงทันที
ก็สภาพของยูชอนน่ะสิ พร้อมเเล้วที่จะออกจากบ้าน
ในขณะที่พวกร่วมแผนการแอบตามยูชอนวันนี้ยังคงไม่ตื่น
"จะไปแล้วเหรอ!? เอ๊ย จะไปไหนเหรอ?" ยุนโฮละล่ำละลักถาม
ยูชอนยังคงง่วนกับการปรุงรามยอนจึงไม่ได้เงยหน้ามองยุนโฮ
"ธุระน่ะ เย็นๆกลับนะ"ยุนโฮเดินเข้ามาใกล้เพื่อหาเรื่องถ่วงเวลา
"รามยอนเหรอ?..เช้าๆนี่นะ? เดี๋ยวฉันไปบอกแจจุงลงมาทำอาหารเช้า
จะได้กินพร้อมๆกะ.." "เอ๊ย ไม่ต้องหรอก"ยูชอนตัดบท
"แป๊บเดียว เดี๋ยวจะออกไปแล้ว" ยุนโฮอึกอักอยู่ครู่หนึ่ง
เเต่ก็หาเรื่องถ่วงเวลาได้อีกเรื่อง "เออ งั้นฉันกินด้วย ทำเผื่อหน่อยนะ"
เขาขอแม้จะไม่ได้อยากกินเลยสักนิดแต่ก็ทำเพื่อให้ยูชอน
ได้ใช้เวลานานขึ้น เขาจะได้ไปปลุกพวกที่เหลือให้เตรียมตัว
เมื่อยูชอนรับคำแล้วเขาจึงขอปลีกตัวไปอาบน้ำ
เเล้วพุ่งขึ้นไปข้างบนอย่างรวดเร็วยูชอนมองตามอย่างนึกขำ
((ปกติวันหยุด ตื่นมาก็กินเลยไม่ล้างหน้าด้วยซ้ำ วันนี้จะอาบน้ำเลยซะงั้น))
ยุนโฮเคาะประตูห้องเเจจุงรัวถี่ยิบ แต่ก็ยังคงเสียงไว้ให้เบาที่สุด
เพื่อไม่ให้ดังลงไปชั้นล่าง เเต่เมื่อทุกอย่างยังนิ่งสนิท เขาจึงต้องถีบประตู
ปัง!! "โอ๊ย!! " ยุนโฮแกล้งร้องจนยูชอนตะโกนขึ้นมาถาม
"เปล่าๆ ฉันรีบไปหน่อยเลยสะดุดขาตัวเอง" ยุนโฮตะโกนตอบลงไป
แล้วเขาก็ได้ยินเสียงบ่นของยูชอนดังลอยมาขึ้นมา
ซักพักประตูก็เปิดออก..จุนซูนั่นเอง..
"เออ กว่าจะตื่นกันนะ" ยุนโฮทำเสียงเขียวก่อนจะเบี่ยงตัว
กึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นไปบนเตียง คนเปิดประตูทำหน้างง
แต่ทว่าเขารู้สึกง่วงสุดขีดมากกว่าจึงไม่ได้สนใจนัก
ก่อนจะปิดประตูลงอีกครั้งอย่างเนือยๆ
ยุนโฮใช้ขาเตะเเจจุงที่นอนคุดคู้อยู่ในผ้าห่ม "ตื่น! ยูชอนจะไปแล้ว"
จุนซูที่กำลังทำท่าจะลงมานอนต่อร้องเฮ้ยด้วยความตกใจ
ก่อนจะวิ่งไปอาบน้ำ แจจุงก็รีบกระเด้งลุกขึ้นมาอีกคน
"หืม ไม่มีทางออกก่อนบ่ายสองแน่ๆ" ยุนโฮเลียนเเบบเสียงของเเจจุง
อย่างหมั่นไส้ก่อนจะทำเสียงเขียว "คนถูกตามจะออกไปแล้ว
เเต่ไอ่พวกนักสืบเรื่องชาวบ้านยังหน้ามึนกันอยู่เลย "
แจจุงลุกพรวดพราด "เฮ้ย ชางมินน่ะ ชางมินๆๆ"
ยุนโฮเพิ่งนึกได้เลยต้องรีบพุ่งไปที่ห้องตัวเองเพื่อบอกชางมิน
ส่วนเเจจุงจะไปอาบน้ำห้องยูชอนเขาเลยตะโกนบอกจุนซู
ให้รีบลงไปถ่วงเวลายูชอนเอาไว้ก่อน
จุนซูใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที เขาก็วิ่งลงมาด้านล่างจึงเห็นว่า
ยูชอนกินเสร็จเรียบร้อยพอดี "เอ๊ย กินไรอ่ะ ไม่เผื่อ"
จุนซูร้องทักหาเรื่องคุย "ทำกินเองดิ" ยูชอนพูดจบก็หันหลัง
เดินลุกเอาชามไปวางไว้ในอ่างล้างจาน จุนซูตีหน้ายักษ์ใส่อยู่ด้านหลัง
เเต่ก็ยังหาเรื่องถ่วงเวลาได้อีก "เฮ้ยๆ ล้างด้วยๆ มีกฎใหม่แล้ว"
ยูชอนหันมาตอบอย่างไม่สนใจ "เดี๋ยวกลับมาล้าง ทิ้งไว้งั้นแหละ"
แล้วก็เดินผ่านจุนซูออกไปที่หน้าประตูทำเอาอีกฝ่ายเหวอ ได้แต่อ้าปากค้าง
เเต่เเล้วทันทีที่ยูชอนเปิดประตู "ยะ ยูชอน" จุนซูเรียก
แม้ว่าในหัวจะไม่ทันได้คิดอะไรเลยก็ตาม
"อะไร" ยูชอนหันมารับคำด้วยหน้าตาออกจะดูรำคาญนิดๆ
จุนซูทำหน้าแหยๆเเทนคำตอบทำให้ยูชอนส่ายหน้าอย่างเสียอารมณ์
"นายนี่มัน..." พูดจบเขาก็เดินออกไป เสียงประตูปิดปัง
จุนซูถึงกับยกมือขึ้นขยี้ผมตัวเอง "เอ๊ยยย"
เขาร้องออกมาเบาๆด้วยความเซ็งสุดขีด แล้วเสียงวิ่งลงบันไดมา
อย่างเร่งรีบก็ทำให้จุนซูต้องหันไปมอง..เเจจุง นั่นเอง
"เฮ้ย อย่าบอกนะว่า.." เเจจุงทำหน้าเหมือนสิ้นหวัง
ก่อนที่จุนซูจะหันไปพยักหน้าให้ซะด้วยซ้ำ
เเล้วอาการเมื่อครู่ที่เกิดกับจุนซูก็ต้องมาเกิดกับเเจจุงอีกครั้ง
เขายกมือขึ้นปิดหน้าเเล้วส่งเสียงร้องในฝ่ามือ
เเต่ทว่าเสียงร้องดังกว่าจุนซูเมื่อครู่ "แผนฉันนนนนน"
จุนซูเหล่ตามองแจจุงที่ตอนนี้ลงไปนั่งแหมะกับพื้นเเล้ว
ซักพักยุนโฮกับชางมินก็ลงมา ดูการแต่งตัวของทั้งคู่ก็รู้เเล้วว่า
ไม่ได้พิถีพิถันมาก เนื่องจากข้อจำกัดของเวลา
แจจุงตอนนี้เงยหน้าขึ้นมองสองหนุ่มที่เพิ่งตามมาสมทบทีหลัง
ด้วยสายตาที่ดูผิดหวังสุดขีด "เฮ้ย ไปแล้วเหรอ?"
ยุนโฮละล่ำละลักถามจุนซูที่ยืนพิงผนังอยู่
ส่วนชางมินก็ยืนทำหน้าลุ้นอยู่ข้างๆ
จุนซูมองคนทั้งคู่ก่อนจะประชดนิดๆแล้วพยักเพยิดให้มองเเจจุง
"ยังอยู่มั้ง ดูหน้าพี่เเจจุง" ยุนโฮค้อนใส่จุนซู
ก่อนจะก้มมองสภาพของคนที่นั่งบนพื้นตอนนี้
"เฮ้ย จริงดิ?"แจจุงเบะปากทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
พลางพยักหน้าน้อยๆ ชางมินทำเสียงปลง "อ้าวเฮ้อออ อยู่เฝ้าบ้านกันต่อไป"
เเล้วเขาปลีกตัวเดินเข้าไปในครัว "พี่เเจจุง หิวเเล้วๆๆ..โอ๊ะ รามยอนใครอ่ะ"
ยุนโฮได้ยินถึงกับหูผึ่ง เพราะนึกได้ว่าสั่งให้ยูชอนทำให้
ก่อนจะร้องห้ามชางมินเเล้ววิ่งเข้าครัวไปอีกคน
เหลือจุนซูกับแจจุงที่มองหน้ากันอยู่ คนนึงอยากทำตามแผนตัวเองให้สำเร็จ
อีกคนนึงเกลียดการแช่อยู่บ้านโดยไม่มีอะไรทำ
ก่อนจะร้องออกมาพร้อมกันด้วยความขัดใจ
ยูชอนเข้าไปในมหาวิทยาลัยเป็นครั้งที่สอง
เขาคาดหวังที่จะได้เจอฝ้ายที่เดิมเพื่ออยากลองขอความช่วยเหลือ
จากเธออีกครั้ง เขาจึงไปวนเวียนใกล้ๆตึกที่เขาเห็นเธอเมื่อครั้งก่อน
ระหว่างที่เดินเตร็ดเตร่อยู่นั้น สายตาเหลือบไปมองเห็นศูนย์คอมพิวเตอร์
..หรือเขาจะจัดการเสียเองดีนะ?..
เมื่อคิดได้ดังนั้นยูชอนจึงตัดสินใจเดินเข้าไปเพื่อสอบถามรายละเอียด
แม้ภาษาที่ใช้สื่อสารจะเป็นภาษาอังกฤษ แต่เรื่องความเเตกต่างของสำเนียง
ทำให้ยูชอนไม่เข้าใจแต่จับใจความได้ว่า วันนี้ในส่วนของห้องควบคุม
หยุดทำการ แม้ที่นี่มีพนักงานชั่วคราวชาวเกาหลี
แต่วันนี้ก็เป็นวันหยุดของเธอด้วยเช่นกัน
เขาจึงถูกขอให้เขียนคำร้องเอาไว้เเละกลับมาใหม่วันหลัง
แต่ยูชอนก็เลือกที่จะเปลี่ยนใจโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย
เมื่อยูชอนออกมาข้างนอก ฝนกำลังตกปรอยๆ
..บรรยากาศเหงาๆเเบบนี้เขาไม่ชอบเลย..
ยูชอนกวาดตามองไปรอบๆเผื่อหวังจะเจอฝ้ายเเม้คิดว่าเป็นไปได้ยาก
จึงเดินออกไปทางด้านหน้าของมหาวิทยาลัย
เพื่อจะเดินไปที่สถานีรถไฟ เเต่เเล้วสาวผมหยิกที่ดูคุ้นตาคนนั้น
กำลังเดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ ยูชอนรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังโลดเต้น
..นี่เขาได้เจอเธออีกจริงๆด้วย ครั้งนี้เขาต้องขอให้เธอช่วยให้ได้..
ยูชอนไม่รอช้ารีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามเข้าไปในร้าน
ฝนด้านนอกก็เทกระหน่ำลงมาพอดี
ยูชอนมองเห็นฝ้ายกำลังเลือกน้ำผลไม้อยู่
เขายืนมองเธออยู่ที่ล็อคสินค้าด้านหลัง
มีพนักงานหญิงสองสามคนที่มองเขาอยู่ตอนนี้
เสียงกระซิบกระซาบพูดคุยเกี่ยวกับตัวเขาทำให้เขารู้ตัว
ยูชอนจึงหันไปยิ้มให้ ทำเอาพวกเธอส่งเสียงกรี๊ด
จนทำให้ลูกค้าคนอื่นหันมามอง รวมทั้งฝ้ายด้วย
เธอหันไปมองที่พนักงานพวกนั้นอย่างงงๆ
เมื่อเห็นว่าสายตาของพวกเธอจับจุดที่ตรงไหน ฝ้ายจึงมองตาม...
ภาพของคนที่ยืนอยู่ล็อคสินค้าด้านหลังทำให้ใจหล่นไปกองตรงตาตุ่ม..
เขาต้องมาเรื่องเดิมเรื่องนั้นเเน่ๆ..ยูชอนยิ้มให้เธอพร้อมก้มศีรษะลงเล็กน้อย
ฝ้ายยังคงคิดว่าเธอจะเดินหนีไปเฉยๆดีมั้ยนะ
เเต่ไม่ทันซะเเล้วเพราะตอนนี้เขากำลังเดินเข้ามา............
*****************************************
ว้า แผนของเเจจุงล้มเหลวค่ะ
เลยกลายเป็นว่าพระเอกเจอนางเอกซะเอง ฮิ้วว
(เดาได้ตั้งเเต่ตอนที่เเล้วละย่ะ-คนอ่าน )
มีใบปิดๆ ใบปิดตอนที่ 13 อิอิ
รูปร้านสะดวกซื้อถ่ายมันเเถวเเมนชั่นนี่ล่ะค่ะ อ่ะ ล้อเล่นนน
จริงๆก็อยากทำนะเเต่ก็กระไรอยู่ กูเกิ้ลมีไว้ทำไรล่ะ ฮ่วยย
ไม่ใช่ไม่ใส่ใจอารมณ์คนอ่าน และบรรยากาศของฟิคตัวเองนะค้า
เนี่ย บิวท์เต็มที่ละ ทั้งภาพ ทั้งเสียง ถ้าจ้างคนในเรื่องมาเล่นได้
ก็จะจ้างมาเลย 55+ รู้สึกเพ้อเจ้อไปไกลเเระ กลับมาก่อนๆ
สุดท้ายขอบคุณคอมเมนท์จากคุณหยก ตอนนี้มีกำลังใจสุดๆ
เเละเจ้าเก่า น้องขนมฯ ที่เอาใจช่วยตลอด
พี่เห็นด้วยว่าแฟนฝ้ายก็จะได้รู้จักทงบังฯ
แฟนทงบังฯก็จะได้รู้จักฝ้าย เเต่ถ้าจะให้ดี
ให้ฝ้ายอ่านด้วยสิ อิอิ แล้วอยากจะเรียกพี่ด้วยชื่อเล่นจริงๆ
หรือเรียกว่า แฟนมิคกี้ก็ได้นะจ๊ะ ยินดีๆ
สุดท้ายอีกที ขอให้คนอ่านทู้กกกคนสนุกกะฟิคเรื่องนี้นะคะ เพี้ยงๆๆ
(อ้าววเล่นของไปซะเเละ)
คอมเมนท์ทุกอัน แม้จะมาจากคนสามสี่คน
เเต่มีความหมายสุดๆ รู้ซึ้งเลย กำลังใจเป็นยังไง 55+ เน่าไปมั้ย?
มันทำให้มีเเรงเขียนฟิค ทำให้คิดพล็อตได้ต่อเนื่องเลยค่ะ
อัศจรรย์เจงๆ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าค่า
| Create Date : 18 สิงหาคม 2551 |
| Last Update : 19 สิงหาคม 2551 0:13:04 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 453 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: หยก IP: 78.147.142.128 วันที่: 19 สิงหาคม 2551 เวลา:5:10:42 น. |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
)
ถ้าเจอน้องฝ้ายตัวเปนๆ สัญญาว่าจะเอาให้อ่านน่ะค่ะ
เอ๋ วันนี้ชั้นเรียบร้อยไปป่าวเนี่ย แหะ แหะ
มาอัพไวไวนะคะ
ตัดฉับตอนไคลแมกซ์เลยนะเนี่ย
จะว่าไปมันก็เหมือนบุพเพสันนิวาสเนอะ
บังเอิญเจอกันอ่ะ อยากมีคนมาตามหาแบบนี้บ้างจัง
( แต่ขอเป็นเซียนะเคอะ 555 )
รักดงบังสุดจายยยยยยย