|
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 42 เปลี่ยนใจ?
When The Destiny Comes Along
Ep.42 เปลี่ยนใจ?
ซองสีเงินที่เมื่อครู่วางอยู่ใน POST BOX
ตอนนี้มันมาวางอยู่บนโต๊ะคอมพิวเตอร์ในห้องของฝ้ายแล้ว
ซึ่งเจ้าของห้องเองก็มองมันอย่างชั่งใจ
ที่ดูไม่มีทีท่าว่าจะหาข้อสรุปให้กับตัวเองได้ง่ายๆ
ภาพของยูชอนขณะยิ้มแย้มร่าเริงของเขาผุดเข้ามาในหัว
แต่ทั้งหมดนั้นมันเป็นตอนที่เขาอยู่กับแฟนเพลงของเขา
เป็นตอนที่เขากำลังร้องเพลงไปด้วยกันกับเพื่อนร่วมวงของเขาต่างหาก
ไม่ใช่เพราะเธอ..เมื่อคิดได้อย่างนี้ ยิ่งทำให้ฝ้ายนึกถึงระยะเวลา
ซึ่งไม่รู้นานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่เห็นเขายิ้ม..
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่อยู่กับเธอ
นั่นหมายความว่าหากว่าเธอและเขาต้องฝืนโชคชะตา
เขาก็จะมีแต่ความทุกข์ใจสินะ..
และแล้วซองสีเงินนั่นก็ลงไปนอนอยู่ในถังขยะที่อยู่ข้างโต๊ะคอมพิวเตอร์ตัวเดิม..
เสียงโคร้งเคร้งดังอยู่ตรงส่วนครัว
จนฝ้ายต้องหยุดสนใจงานตรงหน้า
แล้วชะโงกตัวเล็กน้อยเพื่อเช็คดูว่าฮยอนอามีปัญหาอะไร
กับการทำกับข้าวมื้อนี้นัก โอเคมั้ย? ฝ้ายตะโกนถาม
แทนการลุกขึ้นไปดู ไอจัง มาช่วยจับแป๊บนึงสิ
จะถ่ายกิมจิชีแกใส่หม้อเล็ก ฮยอนอาพูดถึงแกงประเภทหนึ่งของเกาหลี
ที่นำเอากิมจีมาทำเป็นแกง ฝ้ายลุกขึ้นอย่างเสียไม่ได้
ก็เธอบอกแล้วเชียวว่าน่าจะออกไปหาอะไรทานข้างนอก
มากกว่ามาเสียเวลานั่งทำแบบนี้
อีกอย่างทั้งคู่ก็ใกล้จะจบแล้วต้องส่งงานครั้งสุดท้าย
น่าจะเอาเวลามาทำงานให้เสร็จจะได้รีบๆส่งมากกว่า
แต่ฮยอนอากลับดึงดันที่จะมาทำอาหารมื้อนี้ให้ได้
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน จะเสร็จแล้วใช่มั้ย?
ฮยอนอาดูลนลาน หากแต่ไม่ใช่เพราะกลัวมือจะสัมผัสโดนความร้อนของหม้อที่จับอยู่
แต่เป็นเพราะว่าเรื่องที่จุนซูโทรมาย้ำเมื่อกลางวันต่างหาก
ที่ทำให้เธอรู้สึกลำบากใจ อ่ะ อื้อ อีกนิดนึง
ฝ้ายหันมาค้อนนิดๆ อะไรกัน นี่ก็เสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ?
ปากก็พร่ำบ่นไปแต่มือก็ช่วยจับหม้ออีกใบหนึ่งให้ฮยอนอา
เทกิมจิชีแก ลงช้าๆ ความคิดหนึ่งแว่บเข้ามาในหัวทันที
หรือจะถามฝ้ายตอนนี้เลยตอนนี้ดีนะ..
อ้อ ไอจัง..เมื่อกลางวันจุนซูโทรมาถามว่าได้ของจากเขารึยัง?
มือข้างที่จับหม้ออยู่ก่อนหน้านี้ มันสั่นกับไอร้อนอยู่แล้ว
แต่พอได้ยินคำถามเมื่อครู่มันก็กระตุกทันที
ทำให้กิมจีชีแกครึ่งหนึ่งที่ถูกลงไปในหม้อใบนั้น
ร่วงลงไปพร้อมๆกัน ฝ้ายร้องโอ๊ย แต่ฮยอนอากลับวี้ดลั่น
ทำให้หม้อที่ถืออยู่ร่วงลงไปด้วย
สองสาวกระโดดหลบน้ำแกงอันร้อนกรุ่นกันพัลวัน
แต่ทว่าน้ำแกงเจ้ากรรมก็ยังมาราดตรงหน้าขาของฝ้ายได้อย่างพอเหมาะพอเจาะ
เรียวขาเนียนสวยจึงแดงปื้นขึ้นทันทีที่ถูกความร้อน
ฝ้ายครางเสียงเบาแม้ว่าจะรู้สึกร้อนและแสบมากก็ตาม
นั่นเป็นเพราะเธอพยายามไม่ให้ฮยอนอาดูตื่นตกใจไปมากกว่านี้
แต่ก็ยังไม่ได้ผลเพราะฮยอนอาไม่ได้ฟังจากเสียงร้อง
แต่เธอมองดูจากแผลตรงหน้าขาที่แดงเป็นปื้นนั่นต่างหาก
เอ๊ย! ขอโทษนะไอจัง ขอโทษๆขอโทษจริงๆ
ฝ้ายได้แต่ส่ายหน้าแต่ปากกลับพูดไม่ออกว่าตอนนี้
มันเเสบร้อนมากแค่ไหน ฮยอนอาลนลานมากกว่าเดิม
เมื่อเห็นเพื่อนสาวหน้าตาบิดเบี้ยวแทนคำตอบอย่างนั้น
เอาอะไรมาก่อนดีล่ะ อะไรดีๆๆ ฮยอนอาจะวิ่งไปที่โต๊ะคอมพิวเตอร์
แต่ถูกฝ้ายดึงมือไว้ จะไปไหน ฉันไม่เป็นไรแล้วล่ะ หายร้อนแล้ว
ฝ้ายยิ้มๆแล้วเดินกระเผลกๆไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างขา
ฮยอนอามองตามไปอย่าง งงๆ
แต่ก็ปล่อยให้ไปเพราะเธอไม่รู้จะทำอย่างไรดีเหมือนกัน
นอกจากเดินตามไปหยิบผ้าขนหนูเพื่อเอาไปให้ฝ้ายในห้องน้ำ
ฮยอนอาเดินตีหัวตัวเองไปเบาๆ
ว่าไม่น่าถามคำถามอะไรแบบนั้นในตอนหน้าสิ่วหน้าขวานเลย
ใจร้อนไม่เข้าท่าจริงๆ และแล้วอาการซุ่มซ่ามก็เกิดซ้ำสอง
เมื่อฮยอนอาเดินผ่านโต๊ะคอมพิวเตอร์แล้วไปเตะถังขยะข้างๆล้มกลิ้ง
เจ้าตัวถึงกับพ่นลมพรืดอย่างหัวเสีย
ก่อนจะก้มลงเก็บขยะที่มีแต่เศษกระดาษลงถังไปแบบเดิม
แต่แล้วก็มีวัตถุอย่างหนึ่งที่กองรวมกับเศษกระดาษยับยู่ยี่อันอื่นๆ
ก็ดูแปลกตาเพราะมันดูต่างจากอันอื่นๆ
มันเป็นซองสีเงินๆที่ยังไม่มีรอยยับยู่ยี่ใดๆเลย
ฮยอนอาเอื้อมตัวคว้ามาทันทีเมื่อความรู้สึกแรกบอกว่า
มันเป็นสิ่งที่จุนซูถามถึงเมื่อกลางวันนี้แน่ๆ
และพอได้พลิกด้านหน้าออกมา คำตอบคือใช่
ตั๋วคอนเสิร์ตยังคงสอดอยู่ในซองนั้นอย่างเรียบร้อยดี
ฮยอนอามองไปที่ห้องน้ำซึ่งเสียงจากฝักบัวยังคงดังซ่าอยูในนั้น
เธอถอนใจอย่างรู้สึกเหนื่อยอ่อน..
เอาเถอะ ต่อไปจะไม่ให้ทำอะไรแล้ว จะไม่ช่วยอะไรแล้ว!
ฝืนชะตาไปก็ไร้ประโยชน์ มันเหนื่อยเปล่าจริงๆ!! ให้ตายเหอะ..
ฮยอนอาวางซองสีเงินแยกออกมาต่างหากข้างๆตัว
แล้วรีบเก็บเศษขยะที่เหลือลงถังไปตามเดิม
จังหวะที่ลุกขึ้นเมื่อเก็บทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย
ฝ้ายก็เดินออกมาจากห้องน้ำ สัญชาตญาณบอกให้เธอ
มองไปที่มือของเพื่อนรักทันทีที่เห็นว่า
ฮยอนอาเพิ่งจะดันถังขยะให้ชิดกับโต๊ะคอมพิวเตอร์เสร็จ
ฝ้ายดูอึ้งๆไปเมื่อเห็นฮยอนอาถือซองสีเงินที่มีบัตรคอนเสิร์ตในนั้นไว้
สีหน้าเห็นได้ชัดว่าไม่พอใจเธอเข้าให้แล้ว
และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฝ้ายเห็นฮยอนอาเป็นแบบนี้
ทำเกินไปนะไอจัง ฮยอนอาชูมันขึ้นมาเคาะกับอากาศสองสามที
เป็นเชิงย้ำว่า สิ่งที่ถือในมือนั้นเป็นสิ่งที่เธอกำลังพูดถึง
ฝ้ายยังคงยืนอึ้งเกิดอาการพูดไม่ออก
เพราะเธอก็คงทำเกินไปจริงๆนั่นแหละ
ถ้าจะตัดสัมพันธ์กับยูชอน ไอจังก็ต้องตัดสัมพันธ์กับอีกสี่คนที่เหลือด้วยเหรอ?
ทั้งที่พวกเขาดีกับไอจังมาก พวกเขาตั้งใจจะให้นะ
ทำไมถึงเลือกทำร้ายความรู้สึกพวกเขาแบบนี้ล่ะ
ฮยอนอาพูดอย่างเหลืออด อาการไม่พอใจของเธอ
คงแสดงออกได้เท่านี้จริงๆเพราะปกติ
ฮยอนอาไม่ใช่คนที่จะฟิวส์ขาดและตำหนิอะไรใครง่ายๆ
และมันก็ยิ่งทำให้ฝ้ายพูดไม่ออกเข้าไปใหญ่
เพราะหากฮยอนอาได้เอ่ยปากว่ามาแล้ว
นั่นมันคงเป็นอะไรที่แย่มากแล้วจริงๆ
ฉันไม่อยากพูดอะไรมากละ โอเค..จะได้บอกจุนซูว่าไอจังปฏิเสธ
แล้วฮยอนอาก็ทิ้งมันลงถังตามเดิม
ก่อนจะเดินหนีเข้าครัวไปทำความสะอาดกิมจิชีแกที่ทำหกไว้เมื่อครู่
ฝ้ายเหลือบมองตามเล็กน้อย คิ้วเรียวบางขมวดเข้าหากัน
ด้วยความลำบากใจ และแล้วฝ้ายก็ตัดสินใจ
หยิบซองสีเงินขึ้นมาจากถังขยะอีกครั้ง
และค่อยๆเปิดลิ้นชักแล้วหย่อนมันลงไปก่อนจะปิดมันลงอย่างเบามือ..
*******************************************
ต๊ะเอ๋ เสนอหน้ามาพร้อมกับฟิคที่รอคอยกันแล้วค่ะ
เฮ้อ โดนจิกแล้วจิกอีก ในที่สุดก็คลอดจนได้
อ้อ จะบอกว่าตอนนี้กลับมาอยู่ไทยแล้วนะ
เนื่องจากปัญหาทางด้านสุขภาพค่ะ
คิดถึงญี่ปุ่นเหมือนกัน แต่ก็นะ กลับมาแล้วอ่ะ
นั่นเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมช่วงหลังๆถึงได้ดองฟิคนานนนนนนนัก
ช่วงนี้ก็อยู่บ้านค่ะ รอเริ่มงานใหม่ จึงคาดว่า (ย้ำ คาดว่า)
อาจจะได้อัพถี่ขึ้น ซึ่งจริงๆก็เหลืออีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้ว
((ไม่กี่ตอนนี่จากินเวลาอีกครึ่งปีรึป่าวเนี่ยคนอ่าน))
จะพยายามไม่ให้นานมากค่ะ เข้าใจคนรออ่านเหมือนกัน
ป่านนี้คงหายหน้าไปกันเยอะเพราะลืมจนกลับมาอ่านแล้วต่อไม่ติด
เพราะถ้าเป็นคนเขียน ป่านนี้ก็จะเลิกอ่านไปแล้วเหมือนกันค่ะ 555+
แต่ไง วันนี้ ตอนนี้ ก็มาแล้วน่านะ อย่าเพิ่งหนีหายไปกันหมดนะคะ
แล้วไว้เจอกันตอนหน้า ไม่เกินวันศุกร์นี้ ..แน่นอนค่ะ^^
ON AIR「片思い」 - Park-Yong-Ha
Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2552 |
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2552 23:57:41 น. |
|
2 comments
|
Counter : 356 Pageviews. |
|
|
|
โดย: หยกค่ะ IP: 78.147.46.207 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:16:15:23 น. |
|
|
|
|
|
|
เรื่องจะไปเกือบด้วยดีแล้ว (มั้ง)
จะจบแล้วหรอคะ อ๊ากกกกก