|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 2 จุนซูงอน
When The Destiny Comes Along
Ep.2 จุนซูงอน
การได้อ่านจดหมายฉบับนั้นทำให้ยูชอนไม่สามารถข่มตาให้นอนพักต่อได้
เขาจึงเข้าไปอาบน้ำก่อนจะลงไปทานมื้อแรกของวัน
เมื่อเขาลงมาด้านล่าง ชางมินและยุนโฮก็นั่งดูหนังกันอยู่
พร้อมวิจารณ์กันอย่างสนุกสนาน อีกสองคนคือแจจุงกับจุนซู
ที่เขาเดาว่าคงนอนอยู่ในห้อง ยูชอนเหลือบมองสองคนนั้นนิดหนึ่ง
ก่อนเดินตรงเข้าครัวไปยุนโฮหันไปเห็นจึงเรียกเอาไว้ "ยูชอนอา!"
คนถูกเรียกหยุดเดินเเล้วหันมามองเเบบเนือยๆ
"เดี๋ยวมาฟังชางมินกะฉันแปลหนังหน่อย ว่าของใครถูกที่สุด"
ยุนโฮเน้นประโยคหลังพลางส่งสายตาเยาะเย้ยใส่ชางมิน
"เดี๋ยวปิดซัปฯละ จะลองดู"คนถูกเยาะเย้ยทำหน้าไม่สบไม่อารมณ์ใส่เช่นกัน
ยูชอนหันหลังเดินเข้าไปในครัวทันทีที่ยุนโฮพูดจบ
เเต่เขาก็รับคำยุนโฮด้วยเสียงอือในลำคอเท่านั้น
ยุนโฮที่ยังมองตามอยู่บ่นกับท่าทีเเสนเนือยของคนที่คุยด้วยเมื่อครู่
"มันละเมอรึป่าวน่ะ" แล้วชางมินก็ทำเสียงหึหึ อยู่ในลำคอเหมือนกัน
จนทำให้ยุนโฮ จุ๊ปากแบบเสียอารมณ์..คนบ้านนี้มันเป็นไรกันวะเนี่ย..
ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาเกือบสี่โมงเย็นเเล้ว
ทำไมยูชอนถึงรู้สึกว่าลงมากินเพราะต้องกิน
ไม่ได้ลงมากินเพราะรู้สึกหิวเลย บางทีอาจจะเป็นเพราะจดหมายนั่นก็ได้..
เสียงยุนโฮและชางมินยังคงดังขึ้นมาเป็นพักๆ ยูชอนนั่งกินข้าวเงียบๆ
วนเวียนคิดแต่เรื่องจดหมาย เมื่อเเจจุงเดินเข้ามาหาน้ำดื่ม
จึงทำให้เบี่ยงเบนความสนใจของเขาไปได้
"ฮยอง" ยูชอนเรียกแจจุง แม้เขาจะอายุมากกว่าเเค่ไม่ถึงห้าเดือน
เเละถึงเเม้เขาจะมีนิสัยเด็กๆและบางทีดูต๊องๆ เเต่เเจจุงก็โตที่สุดในกลุ่ม
ยูชอนนับถือเเจจุงเป็นเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง
เพราะตั้งเเต่ที่ยูชอนมาอยู่ที่เกาหลีในช่วงที่เเรกๆ
ตอนที่ยังไม่มีครอบครัวตามมาด้วย
เเจจุงคือคนที่สามารถช่วยเหลือเขาได้มากที่สุด
เเจจุงรับคำเเต่ยังคงมุดเลือกน้ำผลไม้อยู่ในตู้เย็น
"ไปดื่มกัน" ยูชอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ จนเเจจุงคิดว่าผิดปกติ
เขาเลยต้องเลิกสนใจน้ำในตู้เย็นไปก่อน เเจจุงหันมามองยูชอน
พร้อมกับหรี่ตาลงเล็กน้อยราวกับจะสเเกนหาความจริงบางอย่าง
"เป็นอะไร"ในที่สุดเเจจุงก็เอ่ยปากถาม คำถามที่ถามนั้น
ไม่ได้ต้องการคำตอบ เเค่เพียงเขาเห็นหน้ายูชอน
ก็คิดว่าต้องมีเรื่องไม่สบายใจเเน่ เเจจุงจึงตอบตกลง
แล้วเขาก็หยิบน้ำขึ้นมา ก่อนเดินออกไปรวมกลุ่มกับยุนโฮและชางมิน
ซักพักยูชอนก็ตามไปสมทบ การได้อยู่กับเพื่อนๆร่วมวงตอนนี้
ทำให้เขาผ่อนคลายจนลืมเรื่องจดหมายไปได้ช่วงเวลาหนึ่ง
...........พอหนังจบเป็นเวลาเกือบ6โมงเย็น เเจจุงถูกแรงกดดันจากชางมิน
ให้ไปทำอาหารเย็น หนุ่มหน้าสวยจึงลุกไปอย่างเสียไม่ได้
เมื่อเห็นว่าเย็นมากแล้วเเต่จุนซูยังไม่ลงมา ยุนโฮจึงพูดถึงเขา
เเล้วชางมินก็เป็นคนให้คำตอบ "เพราะพี่แหละ พี่ยูชอน เลยงอนไม่หาย"
ชางมินยังคงนอนเอกเขนกยาวมาตั้งเเต่ดูหนัง ยูชอนมองขึ้นไปข้างบน
"ขี้งอนจริงจุนซู ใครได้เป็นแฟนคงง้อจนเบื่อไปเลย"
ยุนโฮลุกขึ้นแล้วดึงยุชอนให้ลุกตาม
จากนั้นจึงทั้งผลักทั้งดันตัวยูชอนไปทางบันไดเพื่อให้ขึ้นไปชั้นบน "นายไม่ใช่แฟนไม่ต้องกลัวเบื่อหรอก ขึ้นไปสิ"
แล้วก็ปลีกตัวเข้าครัวไปช่วยเเจจุง ยุชอนหันมาพยักเพยิดให้ชางมินไปแทน
สองคนเกี่ยงกันอยู่นาน จุนซูก็ลงมาซะก่อนด้วยอาการมึนๆ
หน้าตาไม่สบอารมณ์ "ตีกับใครมารึฮยอง หน้าเป็นตูด"
ชางมินร้องทักจึงทำให้ยูชอนหันไปมอง..
..อา ฉันชอบให้นายทำหน้าติงต๊อง ประหลาดๆมากกว่านะจุนซูยา!..
ยูชอนคิดเมื่อเห็นหน้าของคู่กรณี
จุนซูส่ายหน้ากับคำแซวของชางมินแล้วเดินหนีไปอีกมุมหนึ่ง
ยูชอนยังคงมองตามไปก่อนจะตัดสินใจเดินตาม
"จุนซูยา..งอนฉันเหรอ".. ชิ้ง...เงียบ
"อย่างอนเลยนะ"ยูชอนยังคงง้อเขาต่อจุนซูก็ยังนั่งเีงียบ
เมื่อยูชอนเข้ามาพูดด้วย จะว่าไปเขาก็เข้ามาพูดเป็นเชิงขอโทษ
เพราะเขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เพื่อนเสียใจ
เเต่ยูชอนเองก็ยังไม่มีอารมณ์งอนง้อใครตอนนี้
เมื่อจุนซูยังงอนเขาอยู่ เขาจึงเลี่ยงไปเพื่อจะขึ้นชั้นบน
เลยหันมาเจอกับชางมินนั่งมองเขาอยู่
เขาจึงสบตากลับเดี๋ยวพี่ไปข้างบนแป๊บนะ ข้าวเสร็จเเล้วเรียกด้วย
เป็นจังหวะที่ยุนโฮเดินออกจากครัว
จะไปทำอะไรอ่ะ จะเสร็จแล้วเนี่ย
ยูชอนหันมามองนิดนึงแต่ไม่ตอบเเล้วก็เดินขึ้นบันไดไป
ชางมินเเย้งขึ้นมา "เสร็จบ้าอะไร เพิ่งเข้าไปกัน"
ยุนโฮตวัดสายตามองค้อนเเเทนการต่อปากต่อคำ
เเล้วก็มองตามยูชอนไปก่อนส่ายหน้า
ทำให้เขาหันมาเจอจุนซูนั่งซึมอยู่ริมหน้าต่างพอดี
ยุนโฮหันไปมองชางมินแทนคำถาม
เมื่อชางมินยักไหล่เป็นคำตอบว่าเขาไม่รู้
ยุนโฮจึงก้าวฉับๆไปที่จุนซูนั่งอยู่แทน
จุนซูยา...วันนี้แจจุงทำของโปรดนายน่ะ
ยุนโฮนั่งแหมะตรงหลังจุนซูขณะที่เขานั่งหันสีข้างขนานกับหน้าต่างอยู่
เย็นนี้กินกันเหอะ ผมไม่หิวจุนซูพูดโดยที่ไม่ได้หันมา
แล้วทำไมถึงไม่หิวล่ะ ข้าวกลางวันก็ไม่ได้กินนี่
อือ.. ไม่มีเสียงพูดใดๆนอกจากเสียงอือในลำคอ
งอนเป็นเด็กน่า.. ป่าว จุนซูเเย้งขึ้นทันที
ถ้ากินข้าวเสร็จเราไปเตะบอลกัน ตอนกลางคืนไม่ร้อนด้วย
จุนซูหูผึ่งเขาขยับตัวเล็กน้อยทำให้ยุนโฮยิ้มกริ่ม
นึกในใจว่ามุขนี้ยังใช้ได้เสมอเลย
ไม่เหรอ..งั้นไว้ก่อนละกัน พรุ่งนี้ืทำงานด้วยนี่เนาะ
ยุนโฮเย้าแล้วทำท่าจะลุกออกไป จุนซูรีบหันมา ใครไปมั่ง?
ยุนโฮยิ้มกว้าง หมดนี่แหละน่า หนุ่มขี้งอนขี้น้อยใจอย่างจุนซู
จึงยิ้มกว้างออกมาได้ **********************************************
จบแล้ว นี่เพิ่งจะตอนแรกๆอาจจะยังไม่ค่อยสนุกนะคะ
ค่อยๆเป็นค่อยไป อิอิ ส่วนนางเอกยังไม่โผล่มาตอนนี้
คงอีกซักพัก ตอนนี้อ่านแล้วนึกถึงหน้าหนุ่มๆไปก่อนละกันน้า
ว่าแล้วก็ แปะ ซิงเกิ้ลใหม่ของน้องๆ อิอิ
ไม่เกี่ยวกะเนื้อเรื่องแต่อย่างใดเน้อ (เค้าเรียกโปรโมทไปในตัว)
เครดิตในรูปเลยค่ะ
เอิ่มม รูปนี้ที่รักหัวกระเซิงเชียวนะคะ แต่ยังดูดี (กร๊ากก อวยกันได้อีก)
Create Date : 28 กรกฎาคม 2551 |
Last Update : 30 กรกฎาคม 2551 12:57:33 น. |
|
0 comments
|
Counter : 488 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|