Bloggang.com : Misswaterlily : ตอนที่ 41 แผนวัดใจ 2

ตอนที่ 41 แผนวัดใจ 2

When The Destiny Comes Along

Ep.41 แผนวัดใจ2

เสียงช้อนสเเตนเลสกระทบกับแก้วสีน้ำตาลอ่อนดังกิ๊งๆ

ขณะที่เจ้าของยังคงมัวเเต่คนกาแฟในแก้ววนไปมาอยู่อย่างนั้น

ฮยอนอาเหลือบมองฝ้ายครั้งเเล้วครั้งเล่านี่นานเกือบสองนาทีแล้วนะ

นับจากประโยคสุดท้ายที่ฝ้ายเอ่ยออกมาเมื่อครู่

คำว่า"พอแล้ว" คำเดียวมันก็ทำให้คนที่นั่งอยู้ตรงข้าม

ไม่สามารถพูดอะไรต่อได้อีกเลย

ฮยอนอาเบ้ปากน้อยๆอย่างรู้สึกเบื่อๆ จริงๆเธอไม่ได้เบื่อฝ้ายหรอก

เเต่เบื่อสถานการณ์ตอนนี้ต่างหาก นี่ถ้าเป็นเรื่องของตัวเองนะ

เธอคงเดินหน้าหายูชอนไปแล้ว..เเต่ก็นะ..

เรื่องแบบนี้ไม่เจอกับตัวคงไม่รู้

ซักพักเสียงกริ๊งจากช้อนเมื่อครู่กระทบกับถ้วยกาแฟครั้งสุดท้ายก็ดังขึ้น

เมื่อจู่ๆฝ้ายก็ตัดสินใจลุกพรวด ทำเอาฮยอนอาลุกตามแทบไม่ทัน

"ป่ะ..ไปไหนอ่า?" ฝ้ายแค่พยักหน้าเล็กๆเป็นเชิงชวนให้กลับ

เเล้วก็ปลีกตัวเดินไปก่อน ฮยอนอาหน้านิ่วๆ

เพราะตามอารมณ์เพื่อนสนิทไม่ทัน

เเต่ก็ต้องคว้ากระเป๋าเเล้ววิ่งเหยาะๆตามออกไปอยู่ดี

"จะใช้วิธีนี้จริงๆน่ะเหรอ?" ยุนโฮเป็นตัวเเทนทุกคน

ถามชางมินอย่างไม่มั่นใจในแผนการณ์เท่าไหร่นัก

เมื่อชางมินออกความเห็นว่า เขาจะให้บัตรวีไอพีเข้าชมคอนเสิร์ตเปิดอัลบั้ม

ของพวกเขาครั้งเเรกในญี่ปุ่น

"ใช่น่ะสิฮะ" ชางมินตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ

ขณะที่ยุนโฮยังไม่คลายสีหน้ากังวลลงไป

แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก กลับเป็นจุนซูที่เอ่ยปากขึ้นมาบ้าง

"แล้ว..ถ้าผู้ช่วยอิมเห็นล่ะ?เขาเคยเจอหน้าไอซังเเล้วนะ

ถ้าเห็นที่งาน อาจจะเป็นเรื่อง" ชางมินเจื่อนลงไปนิดนึงก่อนจะแถ

"คงไม่ซวยขนาดนั้น.." ทั้งที่ในใจของเขาก็รู้สึกหวั่นๆอยู่เหมือนกัน

สุดท้ายเเจจุงก็พูดสรุป "เอาเหอะ" เขาลุกขึ้นยืนอย่างเเน่วเเน่

เป็นเชิงให้ทุกคนมั่นใจเเละเดินหน้าตามแผนการณ์ครั้งนี้

"ไหนๆก็มีเเต่วิธีนี้วิธีเดียวละ จะเดินหน้าก็เดินหน้า

มัวเเต่ก้าวสอง ถอยหลังสามกันอยู่นั่นแหละไม่เข้าท่า.."

พูดเสร็จก็กวาดตามองทุกคนที่นั่งจับกลุ่มกันอยู่

สามหนุ่มมองหน้ากันไปมาเเม้เเต่คนคิดแผนอย่างชางมิน "อ้าว ชางมิน"

เเจจุงส่งเสียงขู่เล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าของน้องเล็กสุด

"นายจะมาใจเสาะเอาตอนนี้ไม่ได้นะ"

"ป่าวซะหน่อย ผมแค่เป็นห่วงพวกเขาถ้าเกิดอะไรขึ้น" น้องเล็กเถียงทันที

แจจุงรีบสรุปอีกทีก่อนที่แผนนี้จะล่มลงซะก่อน

"เอาน่าๆ ไว้ค่อยว่ากัน โอเคมั้ย?"

ทุกคนพยักหน้าหงึกๆ พร้อมกับแผนการณ์

ที่ยังไม่มีใครรู้ว่ามันจะสำเร็จด้วยดีหรือไม่

แม้วันนี้จะเป็นวันอาทิตย์เเต่ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่เหมือนวันทำงานปกติของพวกเขาทั่วๆไป

อาจจะดูหนักขึ้นอยู่บ้างเพราะต้องเตรียมงานเปิดอัลบั้มแรกที่ญี่ปุ่น

แม้แฟนเพลงที่นั่นจะยังมีไม่มาก

เเต่พวกเขาก็อยากทำให้มันออกมาเป็นที่ประทับใจที่สุด

เเละคนที่รับภาระหนักกว่าใครเพื่อน ก็เห็นจะไม่พ้นยูชอน..

เพราะเรื่องของฝ้ายยังคงอยู่ในหัวเขาอยู่ตลอด

เเต่เขาก็เเสดงสปิริตด้วยการเเยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ดี

เเละที่ทุกคนสังเกตเห็นเหมือนๆกันคือตอนที่อยู่ในช่วงพัก

ปกติยูชอนจะต้องเล่นหัวกับคนนั้นคนนี้ไปทั่วโดยเฉพาะ

จุนซูเองที่มักถูกเขาแกล้งอยู่เสมอ ทว่าวันนี้กลับไม่..

ผู้ช่วยอิม จี ซอบที่เข้ามาดูการซักซ้อมเฝ้าสังเกตดูยูชอนมาตั้งเเต่เเรกแล้ว

ตัวเขาเองก็รู้สึกเห็นใจเเละก็เข้าใจอยู่เหมือนกัน

เเต่จะทำอย่างไรได้ เมื่อเรื่องส่วนรวมและหน้าที่

มันต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัว..

จุนซูรู้สึกเซ็งๆ ที่มองดูเพื่อนๆร่วมวงเเล้ว

เเต่ละคนไร้ชีวิตชีวากันเหลือเกิน..

อิทธิพลจากยูชอนนี่มันก็รุนเเรงกับพวกเขาไม่น้อยเหมือนกันนะ..

จุนซูจึงปลีกตัวไปโทรหาฮยอนอาแทน

"เอ้อ..ว่าไงจุนซู" ฮยอนอารับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงอู้อี้อยู่ในสาย

"กินอยู่อ่ะดิ เออๆ กินเหอะๆ" ชายหนุ่มพูดอย่างรู้หน้าที่

แต่ถูกฮยอนอาเเว้ดขึ้นมาก่อน "นี่ โทรมาแล้วก็คุยสิยะ

ฉันกินอยู่แล้วไงอ่ะ ไม่ได้กินทางหูนิ่ พูดมาๆ"

จุนซูแอบทำหน้าเอือมเเต่จริงๆเเล้วเขาก็ชอบแหละ

ที่ฮยอนอาเป็นแบบนี้ ทำให้เขารู้สึกไม่อึดอัดเวลาที่อยู่หรือคุยกับเธอ

"นูนาอยู่ไหนอ่ะ"

"อยู่บ้าน"เสียงยังคงอู้อี้ตามเดิม

ฮยอนอาหมายถึงเเมนชั่นที่เธอพักอยู่แถวมหาวิทยาลัยนั่นเอง

"มีเรื่องจะบอกเเละอาจจะต้องให้ช่วยด้วยอ่ะ"

ฮยอนอารีบเคี้ยวโมจิคำสุดท้ายเเล้วกลืนลงคออย่างรวดเร็ว

"เรื่องอะไร?" ฮยอนอารีบลุกออกจากครัวเเละเดินมานั่งที่เตียงทันที

"ใช่เรื่องไอจังรึเปล่า?"

"แล้วคิดว่ามันจะเป็นเรื่องอื่นได้รึไง เวลานี้?" จุนซูแหวทันที

..อ้าว ก็แอบหวังบ้างอ่ะ ไม่ได้เหรอ?..ฮยอนอาคิดอย่างน้อยใจ

"เออๆๆๆ ว่ามา" ฮยอนอารู้สึกอารมณ์เสียนิดๆ

ในสายตาเขาเธอคงเป็นเเค่พี่สาวจอมแก่นคนหนึ่งจริงๆน่ะแหละ ..

"พวกเราจะให้บัตรคอนเสิร์ตครั้งเเรกกับไอซัง"

เมื่อฟังเเล้วฮยอนอาก็ทำตาโตทันที "หือ? จะดีเหรอ? คือ.."

จุนซูนิ่งฟังอยู่ในสาย ฮยอนอาจึงพูดต่อ

"คือวันนี้ไอจังเพิ่งพูดเรื่องยูชอนชีอ่ะ

ดูเหมือนครั้งนี้มันต้องจบเเล้วจริงๆน่ะแหละ พวกเราอย่าไปบังคับเขาเลย"

จุนซูบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น"เเต่เราไม่ได้บังคับไอซังนะ

เราให้ไอซังตัดสินใจเอง"

และมันก็ทำให้ฮยอนอาเริ่มเขว "ถ้าใกล้ถึงวันเเล้ว

พวกเราจะส่งบัตรไปให้แล้วนูนาช่วยไปสังเกตให้หน่อยได้เปล่า

ว่าพอไอซังได้บัตรเเล้ว เขามีท่าทียังไงบ้าง" ฮยอนอาเงียบ

ในหัวกำลังคิดจินตนาการว่าฝ้ายอาจจะโยนลงถังขยะหรือไม่ก็ยื่นให้เธอไปแทน..

"นูนา" จุนซูส่งเสียงเรียกเมื่อเห็นฮยอนอาเงียบนานเกินไป

"อ่ะ อื้อ..เข้าใจละ แล้วจะส่งมาเมื่อไหร่ล่ะ?"...

"อาทิตย์หน้า"จุนซูตอบขณะที่ฮยอนอาเองมุ่นคิ้วอย่างรู้สึกกังวล

เธอไม่ค่อยมั่นใจว่าสิ่งที่หนุ่มๆกำลังจะทำ

มันจะเป็นการทำความพยายามของฝ้ายที่จะลืมยูชอน

ยากลำบากมากขึ้นกว่าเดิมรึเปล่า

เเต่ในเมื่อรับปากแล้วก็ต้องเดินหน้าล่ะ

ไหนๆก็ครั้งสุดท้ายเเล้ว วัดใจกันไปเลย

เวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์แล้ว แต่ฝ้ายก็ยังคิดว่าตัวเองไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย

เวลาเดินกลับเเมนชั่น ทั้งที่พยายามเเล้วว่าจะไม่เดินผ่านทางสวนสาธารณะ

เเต่เเล้วก็อดไม่ได้ทุกทีที่จะเดินทางนั้น

การได้เห็นทั้งสวนเต็มไปด้วยใบไม้ที่กำลังเปลี่ยนเป็นสีแดงสีส้ม

จริงๆเเล้วมันดูสวยมากเเต่ ณ เวลานี้ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกเศร้า

..โดยเฉพาะมันเป็นที่เธอและเขาเคยนัดเจอกัน..

ฝ้ายพาตัวเองเลี้ยวเข้าไปในสวนนั้น

มองดูผู้คนที่เข้ามาพักผ่อนหย่อนใจกับบรรยากาศ

ที่เป็นธรรมชาติกลางเมืองใหญ่

มองเด็กเล็กๆที่วิ่งเล่นกันไปมาอย่างสนุกสนาน

มองดูคู่รักที่นั่งคุยเล่นหัวกันอย่างมีความสุข

ทำให้ตัวเองก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

..ดีแล้ว..ที่มีความสุขกันอย่างนั้น

ตัวเธอเองก็ยิ้มและหัวเราะได้อย่างมีความสุขเหมือนๆกัน

เพียงเเต่ไม่ใช่เวลานี้เท่านั้นเอง..

ฝ้ายพาตัวเองเดินกลับมาถึงแมนชั่นอย่างอ่อนเปลี้ยเพลียเเรง

ผ่านPOST BOXไปอย่างที่ไม่คิดจะเเวะดู

มันยุ่งยากน่ะ..กับการที่ต้องหมุนรหัส3-4ตัว

เพื่อจะเอาเอกสารที่ถูกส่งมาถึงเธอ

เเละมันก็คงไม่มีอะไรพิเศษเพราะตอนนี้

ไม่ใช่ช่วงที่บิลค่าน้ำค่าไฟหรือค่าโทรศัพท์จะมา

ซึ่งมันก็คงเต็มไปด้วยใบปลิวโฆษณาร้านอาหาร บาร์

พวกบริการส่งอาหารถึงบ้าน หรือขายคอนโดมิเนียมตามเคย

เเต่เเล้วก็นึกขึ้นได้ว่าควรจะเเวะดูบ้าง

นับเเต่ที่เธอไม่ได้เช็คPOST BOX ของตัวเองมานานเกือบอาทิตย์แล้ว

เเต่ฝ้ายก็ทำเเค่ชะโงกมองตรงช่องว่างที่มีไว้สอดจดหมายหรือเอกสารเท่านั้น

เเละเเล้ว ซองสีเงินที่วางอยู่บนสุดก็สะดุดตาทันที

หลังจากที่มองเห็นว่ามุมซ้ายล่างของซองที่ว่า

มีตัวอักษรภาษาเกาหลีเขียนอยู่

ซึ่งฝ้ายก็รู้ทันทีว่าจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก1ใน5หนุ่มทงบังชินกี..

*******************************************

ออกจากรพ.มาแล้วค่ะ หายดีละ (มั้งนะ)

อ้อ ขอบคุณทุกๆคนที่อวยพรวันเกิด

เห็นแล้วตกกะใจ เพราะบล็อคเพิ่งจะมีคอมเมนท์เยอะผิดปกติ 55+

วกกลับมาเรื่องฟิคว่าลืมกันไปรึยังเอ่ย (เกือบละ --" คนอ่าน)

อดทนๆๆน้า แล้วน้องหยกหายงงรึยังคะหรือจะงงกว่าเดิม แหะๆ

ว่าเเต่น้องขนมหายไปเลยอ่า ลืมฝ้ายเเล้วหรอ..

หวังว่าคนอ่านนิรนามทุกๆคน ยังคงรอคอยติดตามอยู่นะคะ

เเต่ว่ามันนานเกินไปเนาะกว่าจะอัพ อาจจะเซ็งๆกันไป

ต้องขออภัยค่ะ เเต่ไม่อยากรับปากแล้วจริงๆว่าจะอัพให้ได้เมื่อไหร่

เเต่ยังไงก็จบค่ะ ไม่ต้องห่วง อิอิ

โอเค เจอกันตอนหน้า ที่นี่ เร็วๆค่ะ บ๊ะบาย

Ee byul mot han ee byul - Ji Sun

Create Date : 29 มกราคม 2552

Last Update : 29 มกราคม 2552 13:48:24 น. 4 comments

Counter : 528 Pageviews.

Share
Tweet

อ่า วันเกิดพี่แอนหรอคะ สุขสันต์วันเกิดเน้อ

ออกจากโรงบาลแล้ว เย้ ดีใจด้วยค่า

ให้ตายเหอะโรบิ้น ตัดฉับตอนไคลแมกซ์อีกแล้วง่า

รักษาสุขภาพนะคะ

^^

เอ้อพี่แอน 5 หนุ่มเขาออกซิงเกิ้ลใหม่แล้วน้า ฟังยังอ่ะค่ะ Don't Forget เพราะมาก ให้ตายสิ

โดย: หยกค่าาาาา IP: 92.8.21.62 วันที่: 31 มกราคม 2552 เวลา:20:04:08 น.