|
|
ตอนที่ 17 ใจอ่อน
When The Destiny Comes Along
Ep.17 ใจอ่อน
ยูชอนครุ่นคิดอยู่หลายวันนับตั้งเเต่ครั้งล่าสุดที่เขาได้เจอฝ้าย
อีกไม่กี่วันก็จะครบกำหนด1เดือนที่อยู่ทำงานในญี่ปุ่นแล้ว
ยูชอนจึงคิดอยากจะรู้จักฝ้ายให้มากกว่านี้
และ..ถ้าเกิดเขาขอให้เธอช่วยอีกซักครั้ง
เธอคงไม่ใจดำแน่ๆ เขาจึงอยากจะลองดู
และที่สำคัญเขาอยากจะเจอหน้าเธอเช่นกัน..
"ฮัลโหล" ฝ้ายรับสายด้วยเสียงลังเลนิดๆ
เธอไม่เเน่ใจว่าปลายสายเป็นใคร
เพราะเธอไม่รู้จักเบอร์ที่โทรเข้ามานั่นเลย
"สวัสดีครับ ผมยูชอนนะ" เสียงนุ่มๆปลายสายนั้น
ถึงเขาไม่เอ่ยชื่อฝ้ายก็จำได้
"คุณเอาเบอร์มาจากไหนคะ?"
แม้เสียงโต้ตอบด้วยภาษาอังกฤษของฝ้ายจะฟังดูขุ่นเคืองนิดๆ
เเต่ทว่าในใจกลับตรงข้าม
"ขอโทษครับที่เสียมารยาท ผมได้มาจากฮยอนอานูนา"
ยูชอนเรียกฮยอนอาว่าพี่เพราะเธออายุมากกว่าเขา
เเต่กับฝ้าย..เขาพอใจที่จะเรียกแค่ชื่อเธอแบบนี้
เมื่อได้ฟังฝ้ายก็มุ่นคิ้วด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
..นี่เธอกำลังรู้สึกยังไงกันเเน่..
"ฮยอนอาไม่ได้บอกอะไรเลยค่ะ"
"คุณดูเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่เวลาที่ผมพยายามเข้ามาพูดคุยด้วย"
น้ำเสียงของยูชอนฟังดูประหม่า
"เอ่อ.."ฝ้ายนิ่งไปซักพักก่อนจะปฏิเสธว่าเธอไม่ได้คิดอะไร
ยูชอนจึงยิ้มออกมาได้ "ผมยังอยากจะได้ความช่วยเหลือจากคุณอยู่นะครับ"
"เรื่องที่อยากตามหาตัวแฟนเพลงคนนั้นเหรอคะ?" ฝ้ายถามเสียงเรียบ
ทั้งที่ในใจว้าวุ่น ยูชอนรับคำสั้นๆก่อนบอกเหตุผล
"ผมตั้งใจที่จะเจอให้เธอได้ครับ ผมอยากให้เธออธิบายบางอย่าง"
"อธิบายอะไรคะ?" ฝ้ายโพล่งขึ้นอย่างลืมตัว
ทั้งที่หากไม่ใช่เรื่องของเธอคำถามนี้ก็จะไม่จำเป็นที่จะต้องเลยด้วยซ้ำ
เเต่ยูชอนไม่ได้คิดสงสัย "บางอย่างครับ เพราะมันยังทำให้ผมข้องใจอยู่"
ฝ้ายเงียบ ยูชอนเองก็เงียบเเต่เขาก็แน่ใจว่าเธอยังอยู่ในสาย
เพราะเสียงหายใจนั่น แล้วฝ้ายก็ถามคำถามที่เธอ
อยากจะถามเขามากที่สุดคำถามหนึ่ง "ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ?"
"เพราะผมคิดว่าผมเชื่อใจคุณได้" เขาตอบสวนขึ้นมาทันที
คำตอบนี้ทำให้ฝ้ายต้องอึ้งไป ใจอ่อนยวบ
ไม่รู้จะหาทางปฏิเสธยังไงแล้วกับคำพูดของยูชอน
"จะให้ช่วยยังไงคะ?"
"เย็นวันนี้ผมไปพบคุณได้มั้ย?" เขาถามแทบจะทันที
เมื่อมั่นใจว่าเธอจะช่วยเขา ฝ้ายชั่งใจก่อนตอบตกลง
มือที่ถือโทรศัพท์ค่อยๆลดลงอย่างช้าๆเมื่อปลายสายเมื่อครู่วางไปแล้ว
ฝ้ายทรุดตัวนั่งลงพื้นอย่างอ่อนเเรง สับสนจนไม่รู้จะทำอย่างไรดี
((เราจะบอกเขาไปเลยดีมั้ยนะ?))..
เมื่อใจหนึ่งคิดแบบนั้นอีกใจหนึ่งก็คัดค้านทันที
..แล้วควรจะทำยังไงดีล่ะ?..
ยูชอนมารอพบฝ้ายที่สวนสาธารณะใกล้ที่พักของเธอ รออยู่ราว10นาที
ฝ้ายก็เดินมา เธอช่างเป็นเอกลักษณ์ซะจนสังเกตเห็นได้ง่ายจริงๆ
ผมหยิกสีน้ำตาลเข้มทั้งที่สาวๆส่วนใหญ่ในญี่ปุ่น
จะมีแต่ผมสีทองกันเเทบทั้งนั้น
เสื้อคลุมสีชมพูกับกางเกงยีนส์สบายๆ
ทำให้เธอดูน่ารักไม่เบาเลย ฝ้ายเห็นยูชอนจ้องมาทางเธออยู่เเล้ว
จึงพึมพำกับตัวเอง "มองไปทางอื่นมั่งเซ่ะ เดี๋ยวก็เปลี่ยนใจกลับซะหรอก"
เมื่อเดินเข้ามาใกล้ๆ เธอจึงเห็นว่าเขาอมยิ้มอยู่
พอหยุดอยู่ตรงหน้าเธอก็เอ่ยปากถามทันที
แทนที่จะเป็นคำทักทายปกติ "จะขำก่อนมั้ยคะ?"
สีหน้าฝ้ายมึนตึงเล็กน้อย "ฮะ? อ่า สวัสดีครับ..เมื่อกี๊คุณว่าอะไรนะ?"
ยูชอนยิ้มให้เธออย่างร่าเริง ฝ้ายตวัดสายตาค้อนใส่เขา
"ก็ฉันเห็นคุณมองเหมือนจะขำอะไรซักอย่าง"
ยูชอนหน้าเหวอ "ขำอะไร ไม่มีนิ่ครับ ไม่ได้จะขำเลย" เขาปฏิเสธเป็นพัลวัน
ฝ้ายมองเขาด้วยหางตาเเล้วยิ้มน้อยๆก่อนจะทรุดตัวลงนั่ง
..ไม่เป็นไรหรอก ฉันชอบท่าทางแบบนี้ของคุณอยู่แล้ว...
"ผมก็แค่คิดว่าวันนี้คุณน่ารักดี" ฝ้ายเงยหน้าขึ้นมามองเขาทันทีที่ได้ยิน
ยูชอนยืนยิ้มให้เธอแล้วก็นั่งลงข้างๆ ฝ้ายขยับตัวออกห่างเล็กน้อย
เพื่อทิ้งระยะ จริงๆเธอก็รู้สึกเขินไม่น้อยเหมือนกัน
ที่ต้องอยู่ใกล้เขามากขนาดนี้ เเม้ว่าครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งเเรกแล้วก็เถอะ
"ขอบคุณนะครับที่ตกลงจะช่วยผม" ยูชอนเอ่ยขึ้นทันทีที่ได้นั่งลง
น้ำเสียงเขาอ่อนโยนเหมือนเคยทำให้ความรู้สึกของฝ้าย
ที่คิดอยากจะบอกเขาให้รู้เเล้วรู้รอดไปอยู่แล้วกลับทวีคูณมากขึ้นไปอีก
"ผมจะกลับเกาหลีอีกไม่กี่วันนี้ ระหว่างที่อยู่เกาหลี ผมโทรหาคุณได้มั้ย?"
ฝ้ายจ้องหน้าเขานิ่ง ไม่คิดว่าไอดอลในดวงใจจะเอ่ยปากขอโทรหาเธอ
"จะโทรหาฉัน?..เรื่องที่ขอให้ช่วยเหรอคะ?"
ยูชอนจ้องหน้าเธอยิ้มๆก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ
แล้วเบี่ยงสายตาไปมองภาพตรงหน้า
..ก็เขาไม่อยากจ้องหน้าเธอนี่นา ตอนนี้ถึงไม่บอกก็รู้ว่ายูชอนกำลังเขินสุดๆ..
"ไม่หรอกครับ ไม่ใช่เเค่เรื่องที่ขอให้ช่วย แต่ผมอยากจะโทรหาคุณจริงๆ"
พูดเสร็จก็ก้มหน้าลงทันที แต่เมื่อเขาไม่ได้ยินเสียงอะไรจากฝ้าย
ตอบกลับมาเลย เขาจึงหันไปมอง
สภาพฝ้ายตอนนี้ เหมือนสติล่องลอยไปทางไหนเเล้ว เธอก็ไม่รู้ตัว
เมื่อยูชอนได้เห็น ยิ่งทำให้อาการเขินที่เก็บเอาไว้ กลั้นไม่อยู่
เขาฉีกยิ้มกว้างก่อนจะเอียงคอเล็กๆ มองหน้าเธอ
ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกตัวขึ้นมา ฝ้ายสะดุ้งเล็กๆที่ใบหน้าของยูชอน
เข้ามาประชิดในระยะแค่ไม่ถึง2คืบ
ใบหน้าของเขายังคงยิ้มให้เธออยู่ เป็นรอยยิ้มที่ฝ้ายคุ้นเคยกับมันดี
เพราะเป็นสิ่งที่ฝ้ายประทับใจตั้งเเต่เเรกที่เริ่มชอบผู้ชายคนนี้..มิคกี้ ยูชอน..
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่เเล้วไม่รู้ ฝ้ายเเละยูชอนยังเดินเตร่
พูดคุยกันอยู่ในสวนสาธารณะตั้งเเต่ช่วงเย็นที่ฟ้ายังสว่าง
ตอนนี้เริ่มโพล้เพล้มากแล้ว เเต่ก็ยังสามารถเห็นเเสงรำไรตรงขอบฟ้า
อีกทั้งเเสงสว่างจากหลอดไฟนีออนในสวน
ก็ยังพอให้บรรยากาศไม่ดูมืดมน และน่ากลัวจนเกินไป
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ความมืดหรือแม้กระทั่งความน่ากลัว
ก็ดูจะไม่มีผลอะไรกับคนทั้งคู่ในตอนนี้ไปซะเเล้ว
ยูชอนเริ่มรู้สึกว่า ยิ่งเข้าใกล้ฝ้ายมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่ง
อยากปล่อยทุกอย่างเป็นไปตามความรู้สึกที่ตัวเองต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ
ฝ้ายเองก็เช่นกัน แม้ว่าก่อนหน้านี้ที่ดิสนีย์แลนด์
จะทำให้เธอคิดว่าเธออาจจะเข้าใจเขาผิด
เเต่ทว่าตอนนั้นก็ยังไม่รู้สึกมั่นใจมากเท่าวันนี้
วันที่เธอได้ใช้เวลากับเขาตามลำพัง ได้แลกเปลี่ยนเรื่องราวหลายๆอย่าง
ไปด้วยกันในเวลาเพียงไม่ถึงครึ่งวัน จนกระทั่ง
เมื่อเขาได้เอ่ยปากถึงเรื่อง จดหมายและข้อความจากแฟนเพลงที่เขาได้รับ
ก็ยังสามารถทำให้ฝ้ายเปิดใจรับฟังเขาได้มากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
"ผมเป็นนักร้อง พอมีคนที่รักเรามันไม่ได้หมายความเเค่ความสุข
จะเกิดขึ้นกับเราคนเดียว ตัวแฟนเพลงเองก็ได้รับความสุขด้วย
เเต่วันนึงกลับมีใครคนนึงบอกว่าจะเลิกชอบผม
เลิกติดตามผลงานของผมและเพื่อนๆ มันทำให้รู้สึกแย่มากนะครับ
มันหมายถึงผมต้องไปทำอะไรบางอย่างให้เธอรู้สึกไม่ดี
และไม่มีความสุขจนไม่อยากที่จะสนใจ เเต่นั่นมันก็เเค่การเดาน่ะครับ
เพราะจริงๆแล้วเธอไม่ได้บอกอะไรเลย" ฝ้ายตั้งใจฟังเงียบๆ
ขณะที่เดินอยู่ข้างๆเขาสายตายังคงมองที่พื้นด้านล่าง
เธอครุ่นคิดไปต่างๆนานาเเละไม่คิดว่าเขาจะเอาใจใส่เรื่องจดหมาย
เเละข้อความที่เธอส่งมากขนาดนี้ "ถ้าผมได้เจอเธอจริงๆ
ผมอยากจะถามว่าเพราะอะไร" คำพูดหลังทำให้ฝ้ายที่เงียบอยู่นาน
หันมาจ้องหน้าเขา ตอนนี้เธอรู้สึกได้จริงๆว่าเขาเอาใจใส่แฟนเพลงมาก
เธอเข้าใจเขาผิดไปจริงๆ ฝ้ายยิ้มกว้างเป็นครั้งเเรก
ตั้งเเต่เธอได้พูดคุยกับยูชอน
"ฉันจะช่วยคุณเเต่คุณรอซักพักหนึ่งก่อนได้มั้ยคะ? อาจจะช้าเเต่ก็ชัวร์นะ"
พูดเสร็จก็เลิกคิ้วมองเขาเป็นเชิงหยอกเล็กๆ
...อา นี่คุณก็มีอารมณ์ขี้เล่นเหมือนกันเหรอเนี่ย?..
ยูชอนยิ้มกว้างอย่างดีใจ ในใจฝ้ายตอนนี้ตัดสินใจไปกว่าครึ่งเเล้วว่า
เธอจะบอกความจริงแต่ขอให้เธอได้มั่นใจกว่านี้อีกสักนิด
เเล้วเธอจะบอกเขาเองโดยที่เขา
ไม่ต้องเหนื่อยตามหาเจ้าของจดหมายเเละข้อความนั่นเลย
..แม้เเต่นิด..
*****************************************
มาอัพตามเวลาค่ะ เพราะจริงๆตอน 17 ต้องเป็นวันเวลานี้
ที่ต้องเอามาลงติดกันนั้นเนื่องจากว่า
ตอน 16 อัพเลท เเต่ไม่เป็นไรเนาะ
ขาประจำฟิคสองเจ้าเค้ายืนยันมาแล้วว่า
อัพช้าดีกว่าม่ายอัพ อิอิ
พักนี้ คนเเต่งเนื้อยยย เหนื่อยค่ะ งานเข้าๆ
หลายอย่างมากมายจริงๆเลย ไม่สนุกก็ติได้นะคะ
เพราะบางทีมันเออเร่อร์ แล้วก็แฮงค์ไปซะดื้อๆอย่างนั้น
เเต่ก็ยังดั้นด้น พยาย้าม พยายามค่ะที่จะปั่นฟิคเรื่องนี้ให้สำเร็จ
เสียดายพล็อต แล้วก็ต้องทำเพื่อผู้อ่านที่น่าร้ากก
อ้อ ลืมตอบคำถามของคุณหยกค่ะ ว่าจะเเต่งฟิคครบห้าคนจริงรึเปล่า
ขอบอกว่า จริงค่ะ มุ่งมั่นเต็มที่
((ได้ข่าวว่ามีพล็อตอยู่ในหัวเเค่สามเรื่อง เอิ๊กกก))
ไว้เรื่องนี้ใกล้จบจะยิงทีเซอร์ ((แหม้ พูดหยั่งกะเป็นละคร))
จะโชว์ใบปิดเรื่องต่อไป ส่วนพระเอกจะเป็นใครนั้น
((มันจะเป็นคร้ายย ถ้าไม่ใช่อีกสี่คนที่เหลือ ก็มันคือ TVXQ Fictions หุหุ))
นางเอกล่ะ ใคร?? เนื้อเรื่องจะเป็นแบบไหน?? รอติดตามนะคะ
ว่าเเล้วก็โหวตค่ะ อยากให้ฟิคของใครออนแอร์ เอ๊ย ออนไลน์
ต่อจากของยูชอน แฮ่ๆๆ พูดเล่นนะ โหวตมาจริงเเล้วไม่ใช่เรื่อง
ที่มีพล็อตอยู่แล้วนี่ ยุ่งเลย งานเข้าของจริงเเน่ๆ
ก็กลัวทำตามใจคนอ่านไม่ได้ง่ะ ซีเรียสไปป้ะ อิอิ
แต่ขอบอกอีกว่า นางเอกมีครบเเล้วค่า อิอิ
คุณหยกช้าไปแล้ว ไม่ยอมมาให้เร็ว
((อ้าว โบ้ยซะงั้น))
ตอนหานางเอกแทบเเย่แน่ะค่ะ ยากยิ่งกว่าซื้อหวยแล้วรอให้ถูกซะอีก
((เว่อร์มั่ก ไม่มีใครเกิน))
ตอนนี้จะตีสามแล้วอ่า ((ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้ทำงาน))
จะรีบไปนอนละ หวังว่าตอนที่17 คงถูกใจหลายๆคนนะคะ ^^
ปล.เพลงนี้มันเข้ากะบรรยากาศเดินสวนป้ะ เข้ามั้ยๆ? หรือคิดไปเอง?
| Create Date : 26 สิงหาคม 2551 |
| Last Update : 26 สิงหาคม 2551 1:16:09 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 436 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Tukta21  วันที่: 26 สิงหาคม 2551 เวลา:1:39:51 น. |
|
|
|
| โดย: หยก IP: 89.240.238.38 วันที่: 26 สิงหาคม 2551 เวลา:4:36:03 น. |
|
|
|
| โดย: AOMJAE IP: 124.157.161.33 วันที่: 28 สิงหาคม 2551 เวลา:3:12:34 น. |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ว่าเข้ามาอ่านแล้ว
คู่ที่นางเอก น้องแต้วอ่ะค่ะ พี่แอน อิอิ
กะว่าอีกหน่อยจะเขียนนิยายรักสาวไทยกะหนุ่มยุ่นมั่งอะ เป็นนิยายอิงชีวิตจริงของอิชั้นก็พระสวามี อิอิ