|
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 39 สัญญาใจ
When The Destiny Comes Along
Ep.39 สัญญาใจ
"ค่ะ!" เสียงรับจากปลายสายของอินเตอร์คอมจากห้องพักชั้นบน
ดังขึ้นทันทีที่สัญญาณเรียกหยุดลง
"อ้ะ สวัสดีค่ะ ฉันมาจากศูนย์คอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัย.."
เมื่อได้ยินปลายสายอึกอัก เดาได้แน่ๆว่าเธอคงกำลังงงอยู่
ฮยอนอาจึงรีบเเนะนำชื่อตัวเองก่อน
"ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ธุรการชั่วคราวของศูนย์คอมพิวเตอร์
เเละเป็นนักศึกษาปริญญาโทปีสุดท้าย ชื่อโอ ฮยอน อาค่ะ"
ยังไม่ได้พูดถึงจุดประสงค์ ปลายสายก็ร้องขึ้นทันที "อ๊ะ คนเกาหลีนี่คะ"
ภาษาญี่ปุ่นของเธอฟังดูไม่คล่องมากนัก
เเต่ดูท่าทางจะดีใจอยู่ไม่น้อยที่ได้เจอคนชาติเดียวกัน
ฮยอนอาจึงเริ่มสื่อสารภาษาบ้านเกิดกับเธอทันที "ใช่ค่ะ คือว่า..."
"โอ๊ย..ดีใจจังเลยค่ะที่ได้เจอคนเกาหลีเพิ่ม
ฉันอยู่ที่นี่มาจะปีนึงเเล้ว ยังหาเพื่อนเกาหลีไม่ค่อยได้
มีเเต่รู้จักผ่านๆแล้วก็ผ่านไป"
เอ๊ะ ทำไมจู่ๆก็เอาเเต่พูดเรื่องของตัวเองอย่างนี้ล่ะ..
คนต้นสายได้เเต่ส่งเสียงหัวเราะเจื่อนๆแทนการรับฟัง
"แล้ว มีอะไรรึเปล่าคะ? คุณรู้จักฉันได้ยังไง?"..ก็กำลังจะบอกอ่ะตะกี๊เนี้ย--"
ฮยอนอานิ้วหน้าเล็กน้อยแต่ก็คิดในเเง่ดีว่าคนที่เธอจะมาเจอนั้นมนุษยสัมพันธ์ดี(เว่อร์)
"เดี๋ยวฉันลงไปเจอนะคะ รอครู่เดียว" ฮยอนอารับคำอย่างงงๆ
เพราะจะไม่ให้งงก็คงไม่ได้ คุณเธอเล่นทำเสียงร่าเริง
ประหนึ่งเจอคนในครอบครัวก็ไม่ปาน
เมื่อสัญญาณจากอินเตอร์คอมขาดไป ฮยอนอาก็เดินไปพิงผนังอีกด้านหนึ่ง
ที่สามารถมองเห็นลิฟท์ของตึกได้ชัดเจนจากด้านนอก
เเล้วเร็วกว่าที่คิดเพราะเเค่จ้องไปที่ลิฟท์ครู่เดียว
ก็มีผู้หญิงผมฟูฟ่อง ผิวขาวเเต่ทว่าไม่เนียนละเอียดมากนัก
เดินออกมาจากลิฟท์ เธอตัวสูงกว่าฮยอนอาเล็กน้อย
เเละกำลังเดินยิ้มร่าตรงเข้ามาอย่างมั่นใจว่าใช่คนที่คุยด้วยเมื่อครู่เเน่ๆ
"สวัสดีค่ะ ฉันซง จี ฮเย ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
ฮยอนอาโค้งศีรษะลงเล็กน้อยเพราะอาวุโสกว่า
เเต่ก็ไม่ลืมที่จะรีบบอกจุดประสงค์ตัดหน้าก่อนที่คุณเธอจะพูดอะไรขึ้นมาอีก
"คือฉันรู้ข้อมูลจากฝ่ายโสตว่าตอนนี้ดีวีดีบันทึกภาพจากวงจรปิดวันที่...
อยู่ที่คุณ"
สีหน้าของเด็กสาวท่าทางระรื่นเมื่อครู่..เจื่อน..ลงทันทีตามคาด
เเต่เป็นใครๆก็ต้องเหวอกันล่ะ อยู่ๆมาถามถึงสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นเรื่องด่วนอะไรได้อย่างนี้
เว้นเสียเเต่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นบางอย่าง
จนต้องการดีวีดีแผ่นที่เธอถือครองอยู่ไปเป็นหลักฐานในทางรูปธรรม
"ทะ ทำไมเหรอคะ?"
"อ่า คือว่าฉันอยากรู้ว่าตอนนี้ใกล้กำหนดคืนเเล้ว คุณใช้เสร็จรึยังคะ?
ฉันอยากจะขอโควต้าเวลาของคุณเอาไปใช้ก่อน"
"มันยังมีคนยืมต่อจากฉันอีกหลายคนเหรอคะ?" ..จริงๆไม่มีนี่นา..
ฮยอนอาอึกอัก "อ่ะ อ่าใช่ค่ะ มีคนยืมอีกหลายคนเลย
แต่ฉันอยากยืมใช้ก่อนวันเดียวเอง ไม่อยากไปเดินเรื่องเองน่ะค่ะ ยุ่งยาก
ถ้าคุณใช้เสร็จแล้วฉันจะเอาไปคืนให้ด้วยเลย"
ซง จี ฮเยเลิกคิ้วขึ้นราวกับยังงงๆเเละไม่เเน่ใจว่า
ถ้าให้ไปแล้วจะเกิดปัญหาอะไรหรือไม่
..เเต่เเค่มองหน้า ฮยอนอาก็รู้เเล้วว่าคู่สนทนาคิดอะไรอยู่
จึงรีบถามดักคอแก้เก้อทันที "คุณเอามาใช้..ทำอะไรเหรอคะ?"..
ตลอดทางกลับแมนชั่น ฮยอนอานึกขำคำพูดของซง จี ฮเย
เธอคนนั้นแค่อยากเอาเทปมาดูเพราะอยากลอกทรงผมของใครคนหนึ่ง
ที่อยู่ในกล้องนั้นซึ่งวันนั้นตัวจีฮเยเองก็อยู่ด้วย
ฮยอนอานึกขำกับความคิดประหลาดนี้
ถึงขนาดลงทุนรอคิวยืมเลยนะแม่คุณ..เพี้ยนอย่างเเรง..
เเต่เมื่อพอนึกถึงดีวีดีที่อยู่ในมือตอนนี้ ก็ขำไม่ออก
เพราะเธอกำลังคิดว่าวิธีที่เธอจะทำนั้น
มันจะทำให้ทั้งฝ้ายเเละยูชอนเจ็บกันมากกว่าที่เป็นอยู่รึเปล่า..
คนกลุ่มเดียวที่สามารถที่จะรับรู้ปัญหานี้ได้
ก็คงมีเเต่ทงบังชินกี 4 คนที่เหลือเท่านั้นเเหละ
คิดได้อย่างนั้นฮยอนอาก็รีบเร่งฝีเท้าเพื่อที่จะออนไลน์นัดคุยกับพวกเขาให้เร็วที่สุด
ยูชอนลดมือที่ถือโทรศัพท์ลงอย่างเหนื่อยอ่อน
นี่เขาโทรหาฝ้ายหลายสิบครั้งเเล้วนะทั้งวันนี้
เพื่อนๆต่างพากันมองอย่างรู้สึกกังวลใจ นึกอยากจะช่วยเหลือยูชอนเเต่ก็จนหนทาง
"ไม่รับอีกแล้วเหรอ?" ยุนโฮถามเสียงอ่อยๆ ทั้งที่คำตอบก็เห็นทนโท่อยู่เเล้ว
เเต่ถ้าเกิดจะให้เงียบไปเฉยๆเเล้วนั่งมองเฉยๆ
เขาก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ยุนโฮลุกขึ้นไปหายูชอนช้าๆ
เขาวางมือบนไหล่เพื่อนร่วมวงที่ดูเหมือนจะไร้ชีวิตเข้าไปทุกทีอย่างแผ่วเบา
"ยูชอนนา..พักก่อนเถอะหรือจะให้ช่วยอะไรมั้ย?"
ยูชอนส่ายหน้านิดๆ เขาไม่เเม้เเต่จะหันมามองหน้ายุนโฮด้วยซ้ำ
ก่อนจะเดินเลี่ยงไปชั้นบนอย่างเงียบๆ
สามหนุ่มที่โซฟามองตามด้วยสายตาเป็นห่วง
ไม่แพ้ลีดเดอร์ของวงที่เพิ่งลุกไปหายูชอนเมื่อครู่
ทันทีที่ยูชอนหายลับไปบนชั้นสองเเจจุงก็พูดขึ้นทันที
"อย่างนี้ไม่ไหวนะ ฉันว่า..เดี๋ยวฉันจัดการเอง"
ฮึ้ยยย..ทุกคนร้องขึ้นพร้อมกันอย่างนึกอยากจะขวาง
แจจุงชะงักเเต่กลับไม่มีใครพูดอะไรต่อเมื่อเขาสบตาอีกสามหนุ่มทีละคน
"ว่าไงล่ะ? จะค้านกันเหรอ?" เมื่อไม่มีคำตอบอย่างนี้
แจจุงลุกพรวดตรงไปหยิบโทรศัพท์ของเขาทันที
"อ่ะ อินฮวานฮยอง ผมแจจุงนะฮะ" การเอ่ยชื่อของปลายสายทำให้อีกสามหนุ่มตาโต
เพราะพวกเขาคาดการณ์ผิดคิดว่า เเจจุงจะต่อสายตรงหาฝ้ายเสียอีก
เเละนั่นจึงเป็นสิ่งที่พวกเขาคิดอยากจะค้านในตอนแรก
"ผมมีเรื่องอยากให้ช่วย..ใช่ฮะ..เรื่องยูชอน"
เเจจุงขอร้องให้โชอินฮวานโทรหาฝ้ายเพราะหากเป็นเบอร์ที่มาจากภายในประเทศญี่ปุ่น
เขาคิดว่าฝ้ายคงจะยอมรับสายโดยดี เเต่เขาปฏิเสธที่จะโทรหาฝ้าย
โชอินฮวานเล่าถึงเหตุผลที่อิมจีซอบไปต่อว่ายูชอนทุกอย่าง
ซึ่งเป็นสิ่งที่ยูชอนไม่ได้บอกพวกเขา ทำให้เเจจุงอึ้งไปเหมือนกัน
เขาวางสายลงเงียบๆเมื่อกล่าวขอบคุณเสร็จ สภาพไม่ต่างจากยูชอนเมื่อครู่ก่อนเลย
ทำให้อีกสามหนุ่มกรูกันเข้ามาหาอย่างไม่รีรอ "อะไรอ่ะ ยังไงบ้างฮยอง"
จุนซูและชางมินถามขึ้นพร้อมกัน เขาสองคนดูเหมือนจะสงบใจไม่ค่อยอยู่
เว้นเเต่ยุนโฮเท่านั้นที่ยืนรอฟังเงียบๆ
"อินฮวานฮยอง เห็นด้วยกับผู้ช่วยอิม และตอนนี้ยูชอนกำลังหนักใจเรื่องพวกเราอยู่ด้วย" ..
"ทำไมล่ะ?พวกเราเกี่ยวอะไร?" จุนซูละล่ำละลักถาม
"ถ้ายูชอนดันทุรังที่จะคบกับฝ้ายเท่ากับว่า
เขากำลังทำลายทงบังชินกีเเละบริษัททางอ้อม" ทุกคนนิ่งอึ้งไป
ไม่สามารถที่จะพูดอะไรต่อได้จริงๆ ตอนนี้เรื่องราวทุกอย่างมันมีอุปสรรคซับซ้อนเต็มไปหมด
ทั้งที่ฝ้ายเเละยูชอนรักกันเเต่กลับใช้ชีวิตปกติเหมือนคู่รักทั่วๆไปไม่ได้
เพียงเพราะพวกเขากำลังนึกถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง
สี่หนุ่มสบตากันไปมา รอให้ใครคนใดคนหนึ่งเปิดประเด็น
เงียบกันไปซักพักก็เป็นลีดเดอร์ชอง ยุน โฮที่ต้องเริ่ม
"พวกนายคิดว่าทงบังชินกีจะพังลงเพียงเพราะสมาชิกของเราคนหนึ่งมีความรักเหรอ?"
สามหนุ่มที่เหลือส่ายหน้าช้า แม้ท่าทีจะดูไม่มั่นใจนักแต่ลึกๆเเล้ว
พวกเขาก็ไม่เห็นด้วยที่ยูชอนจะรักกับฝ้ายเเล้วทงบังชินกีจะจบสิ้น
"แล้วพวกนายคิดว่า แคสสิโอเปียจะใจร้ายขนาดนั้นเหรอ?"
ทันทีที่ได้ยินชื่อของแฟนคลับพวกเขา
ทุกคนส่ายหน้าอย่างมั่นใจทันที..เเน่นอนล่ะ แคสสิโอเปีย
รักและพร้อมที่จะเข้าใจพวกเขาเสมอ..
"งั้นสรุปว่า พวกนายยังสนับสนุนที่จะช่วยยูชอนและไอซังใช่มั้ย?"
..สามหนุ่มพยักหน้าหงึกๆ.."ถ้างั้นพวกเรามาตกลงกัน
หากมีอะไรเกิดขึ้นกับทงบังชินกีหลังจากนี้
พวกเราจะยืนข้างยูชอนเเละไอซัง"
ยุนโฮยื่นมือไปกลางวงเพื่อรอให้อีกสามหนุ่มที่เหลือยื่นมือของพวกเขาลงมา
เพื่อทำสัญญาใจ เพียงไม่กี่อึดใจ มือของทั้งสี่คนก็ลงมาวางประกบกัน
เพื่อทำข้อตกลงว่า พวกเขาจะไม่หวั่นต่ออะไรก็ตาม
ที่จะเกิดขึ้นกับทงบังชินกีนับจากนี้..แน่นอน
*******************************************
ก่อนอื่น สวัสดีปีใหม่นะคะทุกคน ร่ำรวยสุขีกันถ้วนหน้าๆ
ณ วันนี้ ล่วงเลยมาเกินสองอาทิตย์ที่ไม่ได้อัพฟิค
บ่นก่นด่ากันไปกี่รอบเเล้วอ่า..คือว่าช่วงที่ผ่านมาต้องเตรียมตัวหลายอย่างค่ะ
1ในนั้นคือเป็นเรื่องของการเตรียมตัวผ่าตัด จะแอดมิทวันจันทร์นี้
เพราะฉะนั้นอาจจะหายไปมากกว่า2อาทิตย์แหงมๆ เเต่ว่าๆ
พรุ่งนี้จะอัพอีกตอน เป็นตอนที่40นะคะ ให้สองวันสองตอนติดเลย
แล้วพออ่านตอนที่40กันจบเเล้ว รออีกราวๆสองอาทิตย์นะคะ
((ขอมากไปเป่านี่)) พอออกจากรพ.แล้วจะรีบกลับมาอัพให้ค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่(อดทน)ติดตามกับนักเขียนมือใหม่ที่ไม่ตรงเวลาคนนี้นะคะ
เจอกันตอนหน้าวันพรุ่งนี้ค่ะ บ๊ะบาย
| Create Date : 10 มกราคม 2552 |
| Last Update : 10 มกราคม 2552 10:14:07 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 327 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: หยกค่าาาาา IP: 92.9.134.194 วันที่: 10 มกราคม 2552 เวลา:23:00:05 น. |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ขอให้การผ่าตัดเป็นไปด้วยดีนะคะ
เอ่อ อ่านตอนนี้แล้วงงนิดหน่อยอ่ะค่ะ คือใครยืม DVD ใครเป็นคนให้ยืม งงๆแฮะ
รักษาสุขภาพนะคะ
^^