|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 36 จากใจ
When The Destiny Comes Along
Ep.36 จากใจ
ภาพผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า ค่อยๆดันตัวออกจากผนังที่พิงอยู่ก่อนหน้านี้
ทันทีที่เขาเห็นฝ้าย ใบหน้าของเขาไม่เปลี่ยนไปเลย
จะมีก็เเต่ผมภายใต้หมวกสีดำเท่านั้นที่ยาวขึ้น
นอกเหนือจากนั้นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนโดยเฉพาะดวงตาของเขา
ฝ้ายยังคงยืนอึ้งอยู่ตรงทางเข้า เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร
ไม่รู้ว่าจะฝืนเเข็งใจต่อไปได้ไหม
ในเมื่อยูชอนพยายามเข้าหาเธอขนาดนี้
เขายิ้มให้เธอเล็กน้อยซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ดูประหม่าอย่างเห็นได้ชัด
ทันทีที่เห็นยูชอน ฝ้ายรีบสั่งตัวเองให้หันหลังกลับ
เเต่เขาเรียกเธอเอาไว้ได้ "ไอ.." น้ำเสียงฟังดูแหบพร่าเเละทุ้มต่ำ
การที่เธอจงใจจะหลบหน้าเขาเมื่อครู่มันทำให้หัวใจของเขา
เหมือนถูกบีบคั้นให้เจ็บลงไปมากกว่าเดิม
สมองของเขาพยายามสั่งการหลายๆอย่างพร้อมๆกัน
เเละก็ได้ข้อสรุปออกมาภายในเวลาไม่กี่วินาทีว่า
ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายเเล้วเขาจะตัดใจจากเธอจริงๆซักที
..ฝ้ายสั่งตัวเองได้เเค่นั้น เพราะหัวใจเธอส่งเสียงคัดค้าน
ไม่ให้เธอก้าวต่อไปไหนได้อีกทันทีที่ได้ยินยูชอนเรียก
ตอนนี้เสียงหัวใจเต้นโครมคราม ดังกว่าเสียงฝีเท้าของยูชอน
ที่กำลังเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆเสียอีก
ฝ้ายสูดลมหายใจเข้าพลางหลับตา
หวังจะช่วยให้น้ำตาที่เอ่อมาเเต่ต้นถูกกลืนหายลงไปให้หมด
ยูชอนเรียกเธอเอาไว้อีกครั้งเมื่อมาหยุดอยู่ในระยะประชิด
ฝ้ายหันมามองเขาด้วยสีหน้าขึงขังที่เธอพยายามจะทำให้ดูเนียนที่สุด
"มีอะไรรึเปล่าคะ?" ..คำถามเบสิคที่รู้ว่างี่เง่ามากที่ถาม
ถ้าคนมันไม่มีเรื่องอะไรเเล้วเขาจะมาทำไมล่ะ...
ยูชอนเบือนหน้าหนีไปอีกทาง เขารู้สึกแย่อย่างมาก
ทั้งที่มันเป็นเรื่องที่ควรจะต้องชินได้เเล้ว
เพราะมันไม่ใช่เรื่องยากจะเดาว่าฝ้ายจะทำยังไงเมื่อเจอหน้าของเขา
เเต่ไหนๆก็ไหนๆ ครั้งนี้มันจะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ
เขาเองก็ไม่อยากฝืนใจฝ้ายเเละไม่อยากทำร้ายตัวเองต่อไปเหมือนกัน
"ถ้าไม่มีอะไร ฉันขอตัว.." ฝ้ายก้าวฉับผ่านตัวเขาทันทีที่พูดจบประโยค
เเต่ยูชอนก็ไวพอที่จะคว้ามือเธอเอาไว้ได้ทัน
ต่างคนต่างเงียบกันอยู่ซักพัก ฝ้ายเริ่มรู้สึกต้านความรู้สึกตัวเองไม่อยู่เเล้ว
หากจะต้องสารภาพวันนี้เธอก็ยอมล่ะ...
ยูชอนค่อยๆบีบมือฝ้ายเบาๆความอบอุ่นจากฝ่ามือของเขา
เเล่นผ่านเข้าไปในใจได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ทั้งคู่หันมามองหน้ากันเเละกันโดยไม่ต้องรอให้ใครเอ่ยปาก
สายตาของฝ้ายที่มองมาที่ยูชอนเเตกต่างจากทุกๆครั้งที่ผ่านมา
มันเป็นสายตาที่ทำให้เขาแทบจะกรีดร้อง
ราวกับความทรมานที่คั่งค้างมานานเเสนนานกำลังหมดสิ้นลงไป
ความพยายามเฮือกสุดท้ายของเขาไม่สูญเปล่าจริงๆ
"มิคกี้..ทำไมคุณถึงไม่ยอมแพ้ไปซักที ฉันทำให้คุณเจ็บขนาดนั้น
คุณน่าจะเกลียดฉันไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"
ฝ้ายถามเสียงเครือ มือของเขายังคงกุมมือของเธอไว้เหมือนตอนแรก
หากแต่ว่าตอนนี้ มือของฝ้ายก็ตอบสนองการเกาะกุมจากมือเขาด้วยเช่นกัน
"ฮึ? คุณน่าจะเกลียด.." คำพูดของฝ้ายถูกเบรคด้วยสัมผัสเบาๆจากมืออีกข้างของเขาที่แก้มของเธอ
ยูชอนเลื่อนมือไปตามพวงแก้มบางใสไปจนถึงเรือนผมด้านข้าง
เเววตาหลุบต่ำจ้องคนตัวเล็กกว่าอย่างรู้สึกรักใคร่
และไม่คิดจะกระพริบตาเลยซักวินาทีเดียว
ณ เวลานี้เขาไม่อยากได้อะไรจริงๆนอกจากหัวใจของเธอ
เเละมันก็ดูเหมือนจะประสบความสำเร็จมาได้ครึ่งทางแล้ว
ถ้าทุกอย่างลงเอยด้วยดี ภาพวงจรปิดที่เขาอยากดูนักหนาก็ไม่มีความหมายอีก
เพราะเเฟนเพลงคนที่มีความสำคัญยิ่งต่อเขา
กับผู้หญิงที่มีค่ามากต่อชีวิตกำลังยืนอยู่จุดเดียวกัน..ตรงหน้า
ยูชอนโน้มศีรษะของฝ้ายให้เข้าใกล้ตัวเขามากขึ้น
ศีรษะก้มลงต่ำเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ห่างจากใบหน้าของเธอมากนัก
มือข้างที่กำลังเกาะกุมกันอยู่ก็กระชับเเน่นมากขึ้นไปอีก
ฝ้ายสบตาเขาได้ไม่นานก็ต้องหลบสายตาลงโดยอัตโนมัติ..
เธอไม่อาจทนจ้องหน้าเขาได้นานกว่านี้..
เพราะมีหวังได้ละลายเป็นน้ำแน่ๆ
"จดหมาย.."เสียงของเขาเเผ่วเบาเเทบจะเป็นเสียงกระซิบ
ใจฝ้ายที่เต้นโครมครามตั้งเเต่ทีแรกเหมือนจะหยุดเเน่นิ่งไปเสียเฉยๆ
เธอรู้ว่าเขาจะพูดอะไร และเธอก็พร้อมต่อจากนี้
เธอจะยอมรับทุกอย่างโดยดุษฎี...
"ข้อความที่ผมได้รับ..จากแฟนเพลงคนหนึ่ง..
ถึงผมจะรู้สึกแย่ ถึงมันจะทำให้ผมเจ็บปวดที่จู่ๆ
แฟนเพลงที่มีค่ามากต่อผมคนหนึ่งมาบอกว่าจะจากผมไป
คำพูดเหล่านั้นมันทำให้ผมอยากจะตามหาเธอ
อยากจะไปอธิบายกับเธอว่าผมไม่ได้ละเลยแฟนเพลงของผม
และก็ไม่เคยทำแบบนั้น ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไร
มันมีผลต่อความรู้สึกเเละจิตใจของผมทุกอย่าง
มาถึงตอนนี้ผมคิดว่าผมตามหาเธอเจอเเล้ว.."
ทุกอย่างเงียบกริบ เเม้กระทั่งเสียงหายใจของฝ้าย
เธอก็พยายามทำให้มันเงียบตามไปด้วย
ยูชอนยิ้มน้อยๆที่มุมปาก เขาโน้มหน้าลงไปใกล้กว่าเดิม
จนฝ้ายต้องเอียงหน้าหนี เธอช้อนตาขึ้นมองเขานิดหนึ่ง
ก่อนจะหลบสายตาอีกครั้ง เเวบเเรกในแววตาของฝ้ายที่ยูชอนเห็น
มันไม่มีคำปฏิเสธใดๆเลย ยิ่งทำให้เขามั่นใจที่จะพูดต่อ
"แฟนเพลงคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้าผม
เธอคนที่มีค่าในฐานะแฟนเพลงคนหนึ่ง
และเป็นคนที่มีค่าต่อหัวใจของผมให้สามารถเดินต่อไปได้
ในฐานะคนที่ผม..รัก"
ประโยคสุดท้ายทำให้ฝ้ายเงยหน้าขึ้นมามองเขาได้นานขึ้น
น้ำตาที่กักเก็บมาตั้งเเต่เเรกไหลลงอาบแก้ม
ตอนนี้เเม้ใจอยากจะพูดอะไรร้อยแปด
ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ซักอย่าง
ทุกอย่างมันตันอยู่ในอกเต็มไปหมด
ฝ้ายหลุดหัวเราะเเก้เก้อ..นี่เธอปล่อยตัวเองร้องไห้ต่อหน้าเขาเป็นเด็กๆแบบนี้ได้ยังไง..
ยูชอนหัวเราะตามเบาๆด้วยความสุขใจอย่างไม่น่าเชื่อ
เขาคลายมืออีกข้างหนึ่งจากมือฝ้ายเพื่อเช็ดน้ำตาให้เธอ
มืออีกข้างที่จับอยู่ที่ศีรษะของฝ้ายก็ยังคงลูบไล้ไปมาด้วยความรัก
เขาโคลงศีรษะเธอเบาๆเป็นการหยอกเพื่อให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย
เเล้วก็ได้ผล ฝ้ายหัวเราะออกมาอีกครั้ง
มือทั้งสองข้างยกขึ้นเช็ดน้ำตาป้อยๆ
ตอนนี้ยังพูดอะไรไม่ออก เวลาแห่งความสุขแบบนี้
เธอช่างไม่คุ้นเคยกับมันซะจริงๆ
แล้วเวลาแห่งความสุขก็มักอยู่กับคนเราไม่ได้นาน
เมื่อเสียงเรียกชื่อของยูชอนดังขึ้นมาจากด้านหลัง
เสียงเรียกที่เป็นสำเนียงคุ้นหูเเต่ทว่าคราวนี้ดูเฉียบขาดเจือความโกรธอยู่ในที
"พักยูชอน!!" ฝ้ายชะเง้อคอมองไปทางต้นเสียงผ่านไหล่ของเจ้าของชื่อ
ขณะที่เจ้าตัวเองยังไม่หันไปทันที
ยูชอนนิ่วหน้าลงเพราะรู้ว่า ความลำบากกำลังมาเยือน....เข้าเเล้ว
*******************************************
เหะๆ มาแล้วววคร่า คราวนี้ไม่นานอย่างที่คิดใช่ม้าาา
ตอนที่ 36 ได้พระได้นางกันไปเต็มๆเลยค่ะ
ไม่มีคนอื่นโผล่เลย ฮ่าๆๆๆถูกใจมั้ยๆ?
เอ๊ะๆ ไม่ใช่นี่นา ตอนท้ายมีใครไม่รู้โผล่มาคนนึง
ใครน้อออ..แล้วจะมาทำอะไร มาทำไม
ติดตามตอนหน้านะค้าาา
เอ..แล้วฟิคเรื่องนี้มันจะจบเมื่อไหร่กันนี่
สงสัยกันป้ะ ฮ่าๆๆๆ อ่านไปเรื่อยๆนะ ไม่ต้องรอให้มันจบหรอก
เพราะชอบยืดเหมือนสถานีบ้านเราช่องหนึ่ง 555+
ไม่ใช่เเระ ขี้มั่วจิงวุ้ยย เค้ามีเเต่เรตติ้งดีเเล้วยืด
เเต่นี่คนอ่านก็แทบจะไม่มีดันอยากจะยืด เง้ออออ
ล้อเล่นนะ ตามพล็อตค่ะ ตามพล็อตเป๊ะๆอย่างที่เคยบอก
ไม่ยืดเเน่นอน น่าเบื่อเปล่าๆ
อะไรที่ไม่ใช่ปมให้เดินเรื่องได้ ไม่เขียนค่ะ เปลืองเนื้อที่ 555+
เน่! ฟังเหมือนจะดูดี เเต่เปล่าหรอก
จิงๆเเล้วเป็นเพราะ มันคิดได้เเค่เน้!!เฮอะๆๆๆ
สุดท้ายขอบคุณ น้องขนมเเละคุณน้องหยก
ที่อยู่กันมาถึงตอนท้ายๆเลยอ่า ซาบซึ้งมากมาย
เเละ..ขอบคุณเจร้ที่ตามจิก ตามทึ้งทู้กกกกวันที่เจร้นึกได้
และ..ขอบคุณผองเพื่อนของเจร้ ที่ตามจิกผ่านเจร้กันมาอีกที 555+
แต่ไม่ต้องใจดีให้เมลหนูไปนะ เด่วเค้ามาตามทึ้งกันแบบไดเร็คท์
เเล้วมันจารู้สึกผิดไปกว่านี้ เพราะที่เจอก็ละอายใจเเย่เเร้ว ปล่อยให้คนอ่านรอ
สุดท้าย ขอบคุณน้องสาวแท้ๆ ที่ติดต๊ามมมติดตาม เเม้กระทั่งพล็อตเรื่อง
ยังไม่มีสิทธิรู้ก่อนใครเค้าเล้ยยย น่าสงสารเจรงๆ
บ้าหนักขนาดลืมตัวไปหาดูในยูทูปท์ เอ่อออ ไม่มีนะจ๊าาาา
คือว่าในยูทูปท์ที่มี ส่วนใหญ่น่าจะเป็นแฟนฟิคของคนเกาหลีอ่ะค่ะ
เค้าก้อตัดต่อเอาภาพมาจากที่นู่นบ้างที่นี่บ้าง
แล้วเอามาประกอบกันเป็นเรื่องๆ
เเต่คนเขียนไม่สามารถค่ะ (เออออ รู้เเระ ดูจากใบปิดแต่ละอัน-คนอ่าน)
วันนี้พูดมากเนาะ ไปนอนดีก่า หะน๋าววววว
หนาวกันมั้ย? อย่าลืมใส่ถุงเท้านอนนะ จาได้อบอุ่น อิอิ
บ๊ะ บายยย
| Create Date : 03 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 3 ธันวาคม 2551 23:09:34 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 298 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: นู๋หยกกกกก IP: 217.171.129.72 วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:3:43:37 น. |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
โรแมนติกมากๆๆๆเลยค่ะ
ซึ้งสุดๆ...ไม่ไหวแล้วอ่า ~~~
จูบ จูบ จูบ จูบ จูบ จูบ (จะผ่านกองเซ็นเซอร์ป่าวหว่า)555
-----
อ่าว ใครมาขัดจังหวะล่ะนี่ เสียงคุ้นหู ???? ใคร(วะ)
อัพไวๆนะคะ อยากรู้ตอนต่อไปแล้วอ่า
สบายดีกันป่าวคะ ทุกคนเลยเน้อ
พี่แอนที่ญี่ปุ่น หิมะตกรึยังคะ
อยากเล่นหิมะจังเลยอ่า