|
|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 50 เฝ้ารอ
When The Destiny Comes Along
Ep.50 เฝ้ารอ
แค่สัมผัสเบาๆจากมือทั้งสองข้างของคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง
ไม่ได้ทำให้ฝ้ายมั่นใจเท่ากับเสียงของเขาที่เอ่ยขึ้นมา
เมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้ ..มิคกี้! ฝ้ายหันขวับทันที
ทั้งที่เมื่อครู่ยังคิดว่า เธอไม่อยากจะหันหลังไป
ให้ทุกคนต้องเห็นน้ำตา มิคกี้... เสียงเรียกชื่อเขาแผ่วเบาลง
เพราะฝ้ายคิดว่าเมื่อครู่ในใจของเธอกู่ร้องชื่อของเขาดังมากแล้ว
ผู้ชายตัวสูง หน้าตาและรอยยิ้มอันอบอุ่นที่คุ้นเคย
กำลังจ้องมองเธอกลับด้วยสายตาที่มองเห็นทีไร
ก็ต้องเจอแต่ความจริงใจเสมอ และนั่นทำให้เธอรู้ว่า
เขารักเธอจริงๆ.. ฝ้ายปล่อยน้ำตาไหลนองบนใบหน้า
ริมฝีปากที่เม้มแน่นออกแรงสั่นมากขึ้นเรื่อยๆ
นั่นเป็นเพราะเธอกำลังข่มน้ำตาให้หยุดไหล
แต่ก็ไร้ผล ยูชอนยกมือทั้งสองข้างขึ้นประคองใบหน้าเรียวหวาน
เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเช่นเคยเหมือนทุกที
ฮึ? ผมถามว่าเมื่อกี๊คุณบอกชางมินว่ายังไง?
จะบอกว่าอะไรก็ช่างเถอะ ! เสียงของแจจุง
ที่ฟังดูเกรี้ยวกราดและโมโหดังแทรกขึ้นมาทันที
นายควรจะรู้ตัวได้แล้วยูชอน ถ้าไอซังรักนายจริง
เรื่องที่ผ่านมาจะไม่เกิดขึ้นหรอก ใครกัน
จะทำร้ายหัวใจตัวเองได้ซ้ำซากและเย็นชาได้ขนาดนั้น
ที่แจจุงพูดฟังดูมีเหตุผล ยูชอนค่อยๆลดมือออก
สายตาของเขายังคงมองที่ฝ้ายแต่ความจริงใจที่ส่งผ่านสายตานั้น
มีความเจ็บปวดปะปนออกมาด้วย แม้ว่าฝ้าย
จะรู้ว่าเขาต้องเจ็บเพราะเธอมากแค่ไหน
แต่วันนี้ดูเหมือนมันจะชัดเจนมากที่สุด
ฝ้ายหันไปทางแจจุงที่ยืนมองมาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเธอ
หลับตานิ่งก่อนสูดลมหายใจเข้าเพื่อเรียกสติ
ค่ะ..ความเจ็บปวดมันเกิดซ้ำซาก มันเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่ทุกอย่างที่ผ่านมา ไม่ได้หมายความว่า..
ฝ้ายหันมาทางยูชอนที่ยังคงจ้องมองเธอ
ด้วยสายตาแสดงความเจ็บปวดดังเดิม ฉันไม่ได้รักคุณนะคะ
ยุนโฮที่ยืนข้างๆยูชอน หันมามอง
ราวกับจะคอยลุ้นรอฟังการตัดสินใจของเขา
แต่แล้วแจจุงก็ดึงตัวยูชอนออกมาทันที ไปเถอะ กลับ
ยูชอนที่เหมือนไร้ชีวิตพอถูกแรงดึงของแจจุง
เขาก็ยิ่งเซตามแรงไปด้วยง่ายๆ ชางมินที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุด
ต้องรีบพุ่งตัวไปจับยูชอนเอาไว้ ส่วนยุนโฮเอง
ต้องคอยกระชากแจจุงออกมา นายเป็นบ้าเหรอ!? เขาตะคอกใส่
จุนซูและฮยอนอาก็ค่อยๆเดินเข้ามา ด้วยท่าทีที่เหมือนไม่เชื่อว่า
พวกเขากำลังทะเลาะกันด้วยเรื่องของฝ้าย
จุนซูปล่อยเหตุการณ์ให้วุ่นวายอยู่เพียงไม่กี่อึดใจ
เขาก็โวยวายขึ้นมาอย่างเหลืออด พอกันที! ทุกอย่างหยุดนิ่ง
ให้พวกเขาตัดสินใจกันเอง วันนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย
พวกเขาต้องเลือกกันเอง ว่าจะจับมือกันเดินต่อ
หรือจะปล่อยมือจากกันตรงนี้แล้วยุติทุกอย่างเอาไว้
ฝ้ายตัวสั่นเทาก้มหน้าหลับตานิ่ง มือสองข้างกอดตัวเองไว้
เพื่อกดแรงสะอื้น ในใจคอยลุ้นระทึกว่า
อะไรจะเป็นคำตอบของยูชอน ระหว่างที่รอคำตอบ
ก็คอยแต่บอกตัวเองวนไปวนมา..ว่าไม่อยากจะลืมตาขึ้น
ไม่อยากให้ประสาทการรับฟังต้องมาทำงานได้ดี ณ ตอนนี้..
นั่นเป็นเพราะฝ้าย..กลัวคำตอบ..ยูชอนหันมามองผู้หญิงร่างเล็ก
ภาพของเธอตรงหน้ากรีดแทงความรู้สึกของเขาอย่างมากมาย
แรงสะอื้นไห้ขนาดนั้น มันทำให้เขาทนมองต่อไปไม่ไหว
ยูชอนสลัดตัวออกจากชางมินเข้าไปกอดเธอ..
ผมไม่ทิ้งคุณหรอกนะ ผมไม่ทิ้งคุณ.. ยูชอนเลื่อนมือขึ้นมา
ลูบเรือนผมลอนเงาก่อนจะกดเบาๆ
ให้เธอได้ฟุบหน้าลงกับหัวไหล่ของเขา ฝ้ายกอดเขาตอบด้วยความรัก
เธอต้องการให้คำตอบทุกๆคนตามคำพูดของจุนซูเมื่อครู่ว่า
เธอจะเดินหน้าจับมือไปกับคนที่เธอรัก..มิคกี้..
ปิ๊งป่อง..เสียงอินเตอร์คอมในห้องดังขึ้น ฝ้ายงัวเงียตื่นขึ้นมา
ทำให้รู้ว่าหมอนชุ่มไปด้วยน้ำตา ใจยังสั่นจากฝันเมื่อครู่ไม่หาย
ฝ้ายลุกขึ้นเอามือทาบอกตัวเองไว้ นี่เธอหลับไปนานเท่าไหร่แล้วนะ..
รอยูชอนติดต่อกลับมาแล้วเขาก็เงียบหายไปเลย
ฝ้ายจะลุกหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูแต่เสียงอินเตอร์คอมในห้อง
ก็ดังขึ้นอีกเป็นครั้งที่สองทำให้เธอต้องตัดสินใจลุกขึ้นไปรับก่อน
ค่ะ? ฉันเองนะ ฮยอนอา.. เสียงฮยอนอาฟังดูเร่งรีบ
ฝ้ายเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
นี่ความฝันเมื่อครู่กำลังรีรันรึไงกันนะ..
อยู่หน้าห้องเหรอ? ฝ้ายถามเสียงเรียบนิ่ง
เปล่า..อยู่ข้างล่าง ไอจัง..ลงมาหน่อยสิ เร็วๆด้วยนะ เดี๋ยวรอ
กึก! ฮยอนอาวางสายลงทันที ฝ้ายต้องขมวดคิ้วลงด้วยความข้องใจ
เมื่อเธอลงไปแล้ว จะไปเจอท่าทางเย็นชาของสี่หนุ่มทงบังชินกีมั้ยนะ..
อ้อ เว้นยุนโฮไว้คนละกัน..ฝ้ายลุกขึ้นคว้าโค้ทสีหวานตัวเดิม
มาใส่อย่างลวกๆก่อนจะคว้ากระเป๋าเงินออกไปเพียงอย่างเดียว
และทิ้งโทรศัพท์เอาไว้...โทรศัพท์ที่เธอไม่ทันได้หยิบมาดู
และไม่รู้ว่ามีอีเมล์จากยูชอนตอบกลับเข้ามาแล้ว...
การประชุมหลังเสร็จสิ้นคอนเสิร์ตกินเวลายาวนานเกือบค่อนคืน
ถ้าเกิดเป็นการประชุมสรุปงานปกติเหมือนที่เคยมีๆมาทุกครั้ง
มันก็คงไม่กินเวลานานขนาดนี้ ถ้าไม่มีเรื่องที่ยูชอนถูกคาดโทษ
ที่เขาเดินออกไปนอกบริเวณตัวอาคาร
หลังคอนเสิร์ตเลิกไปไม่ถึงชั่วโมง ในห้องนี้นอกจากจะมี
ห้าหนุ่มทงบังชินกีและ คิมคยองโฮ ผู้จัดการศิลปิน
ยังมีผู้ช่วยผู้จัดการอย่างอิมจีซอบ ที่ขี่ม้าขาว
เข้ามาช่วยปกป้องพักยูชอนอีกด้วย แต่กระนั้นการประชุมที่ดูเหมือนว่า
เรื่องสรุปงานคอนเสิร์ตมันจะเสร็จไปนานแล้ว
นานก่อนที่อิมจีซอบจะเข้ามาเสียอีก
เวลาที่เหลือที่ผ่านมาในหลายๆชั่วโมงจึงเป็นเรื่อง
ของการสอบสวนยูชอนล้วนๆ ทุกคนมีใบหน้าอิดโรย
เว้นแต่ยูชอนที่หน้าตาดูกระวนกระวาย
เขาแอบตอบเมล์ของฝ้ายไปชั่วโมงนึงแล้ว
แต่ทำไมเธอถึงยังไม่ตอบกลับมาอีก..
*******************************************
หายไปน้านนน นานนน นานนนน ซอรี่ๆๆ ค่ะ
ลางานไปญี่ปุ่น1อาทิตย์ กลับมา งานงอกเงยมากมาย
จาเป็นลม แถมช่วงที่ไปก็เหนื่อยยยยยมากกกก
อากาศก็ไม่ดี ฝนตกเฉอะแฉะ อึมครึม หม่นหมอง เศร้าใจ โอ๊ย สารพัด
Bad Holidays จริงๆ แต่ถึงยังไงก็ไม่ลืมของรางวัล
ที่จะเล่นเกมกันหลังจบฟิคเรื่องนี้นะคะ อิอิ
วันนี้ไปก่อนล่ะ ยังไม่พูดมาก แต่...จะตอบคำถามน้องหยกว่า
คนในไอมีมตามชื่อนั้น ไม่ใช่พี่หรอกจ้า แหะๆ
อย่าเห็นหน้ากันเลยเนาะ เดี๋ยวอ่านฟิคแล้วจะไม่อิน (เอ๊ะ เกี่ยวหรอ?)
สนุกกับฟิคตอนนี้ แล้วแฮปปี้กับการรอตอนหน้านะคะ
(ให้รอทีไร ทรมานคนอ่านทุกที)
คืนนี้ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์
HEAVEN "original mix" - 浜崎あゆみ
| Create Date : 17 พฤษภาคม 2552 |
| Last Update : 17 พฤษภาคม 2552 23:34:58 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 413 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: fah~ IP: 192.168.50.248, 58.8.117.80 วันที่: 19 พฤษภาคม 2552 เวลา:3:41:04 น. |
|
|
|
| โดย: ju IP: 192.168.100.24, 192.168.1.99, 61.7.231.115 วันที่: 19 พฤษภาคม 2552 เวลา:12:20:57 น. |
|
|
|
| โดย: Blue Butterfly IP: 58.11.86.118 วันที่: 19 พฤษภาคม 2552 เวลา:17:16:49 น. |
|
|
|
| โดย: หยกค่า IP: 217.171.129.74 วันที่: 22 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:28:01 น. |
|
|
|
| โดย: หยกค่ะ IP: 217.171.129.73 วันที่: 5 มิถุนายน 2552 เวลา:16:16:48 น. |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
