มีคาถาบทหนึ่งที่คณาจารย์และผู้รู้ใช้ทำน้ำมนต์ให้คนตั้งครรภ์อาบกิน
เพื่อทำให้คลอดบุตรง่าย เป็นคาถาสั้น ๆ ว่า
“ยโตหัง ภคินี อริยายะ
ชาติยาชาโก นาภิชานามิ สะญะจจิจะ ปาณังชิวติ โวโรเปตา เตนะ สัจเจนะ โสตถิเต
โหตุ โสตถิคัพถะสุสะ...”>>
คาถา
บทนี้แปลว่า... “ดูกร
น้องหญิง เราได้เกิดใหม่ในอริยชาติแล้ว เราไม่จงใจจะแกล้งฆ่าสัตว์
และมนุษย์อื่นใดอีกต่อไปด้วยอำนาจสัจวาจานี้
ขอความสวัสดีแก่ครรภ์ของเธอและตัวเธอเถิด”>>
คาถา
ข้างต้นเป็นคาถาขององคุลีมาล ที่มีนามเดิมว่า
อหิงสกะ ที่แปลว่าผู้ไม่
เบียดเบียนใคร ตามประวัติเล่าขานว่า
ท่านเกิดในฤกษ์ดาวโจรส่องแสงเรืองโรจน์ วันที่เด็กน้อยลืมตาดูโลก
เหล่าศาสตราวุธในบ้านพากันเต้นรัวขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์>>
ด้วย
สาเหตุสองประการดังกล่าวทำให้ผู้เป็นบิดาหวั่นใจอย่างยิ่ง
ถึงกับคิดฆ่าบุตรชายของตนตั้งแต่แบเบาะ หากท้ายสุดมิอาจตัดใจ
พยายามตั้งชื่อให้ลดทอนโชคชะตาโจรลงด้วยคำว่า ‘อหิงสกะ’
และพยายามอบรมสั่งสอนให้เป็นคนดีมาโดยตลอด>>
อหิงสกะในวัยเยาว์เป็นเด็กฉลาด เรียนเก่ง
จนเจริญวัยเป็นหนุ่ม บิดาส่งไปเรียนที่ตักศิลาก็ไม่มีนักเรียนคนไหนสู้ได้
ทำให้เพื่อน ๆ เกิดความริษยายุยงอาจารย์ต่าง ๆ นานา จนอาจารย์หลงเชื่อ
จึงหาอุบายฆ่าอหิงสกะ>>
วันหนึ่งอาจารย์จึงเรียกอหิงสกะมาบอก
ในประดาศาสตร์ทั้งหมดนั้นอหิงสกะได้ร่ำเรียนจนเจนจบหมดแล้ว จะเหลือก็เพียงวิษณุมนต์แขนงเดียวเท่านั้น
พร้อมบรรยายสรรพคุณเสร็จสรรพ>>เมื่อสำเร็จวิชานี้
จะสามารถล่องหนหายตัวได้
อีกทั้งยังสามารถชุบชีวิตคนตายให้ฟื้นได้อีกด้วย>>
อหิงสกะ
เป็นคนซื่อ บวกกับเป็นคนเมตตา เพราะคำว่า ‘ชุบชีวิตคนตายได้’
ทำให้มีความปรารถนาแรงกล้าที่จะร่ำเรียน ทั้ง ๆ
ที่อาจารย์วางข้อแม้ไว้ว่าจะต้องฆ่าคนให้ครบหนึ่งพันคนเสียก่อนจึงจะสำเร็จ
>>
ด้วยเหตุนี้
อหิงสหะจึงท่องเที่ยวไปในป่า...พบใครฆ่าคนนั้น
เพราะอหิงสกะจะฆ่าแล้วตัดนิ้วมือร้อยเป็นมาลัยคล้องคอ (เข้าใจว่า
ร้อยเอาไว้นับจำนวนว่าจะครบจำนวนเมื่อใด) เมื่อข่าวกระจายออกไป
ผู้คนทั้งหลายจึงขนานนามใหม่ให้ว่า ‘โจรองคุลีมาล’
ที่แปลว่า ‘โจรผู้สวมพวงมาลัยนิ้วมือ’>>
องคุลี
มาลเที่ยวพร่าผลาญชีวิตมนุษย์อยู่นานวันจนเกือบครบ
เหลืออีกเพียงหนึ่งศพก็จะครบทันตามจำนวน
หากแต่ด้วยพระญาณอันศักดิ์สิทธิ์แห่งสมเด็จพระบรมศาสดา
ทำให้องคุลีมาลรอดพ้นจากบาปกรรมอันสูงสุด คือการทำอนันตริยกรรม
เพราะการสังหารมารดาผู้ให้กำเนิด>>
พระพุทธองค์ทรงทราบ
องคุลีมาลจักต้องมาพบมารดาของตนแน่ ด้วยมารดาขององคุลีมาลรู้ข่าวว่า
กองทหารของพระเจ้าปเสนทิโกศลกำลังยกกองทัพออกมาปราบ
เธอจึงเที่ยวออกตามหาลูกชายด้วยความรักและความห่วง>>
ด้วยพระ
มหากรุณาธิคุณแห่งพระตถาคตเจ้า
พระองค์ทรงเสด็จราชดำเนินเป็นระยะทางหลายสิบโยชน์มาดักพบองคุลีมาลในราวป่า
>>
เมื่อองคุลีมาลเห็นพระพุทธเจ้าก็ตรงเข้าไล่ฟัน
แต่ด้วยอำนาจบารมีแห่งพระบรมศาสดา ทำให้องคุลีมาลมิอาจไล่ฟัน
หลังจากตามจนเหนื่อยอ่อนจึงหยุดยืนตะโกนว่า>>
“สมณะหยุดก่อน ๆ
...”>>
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
