Group Blog
All Blog
|
ลิขิตฟ้าชะตาดิน ตอนที่ 18 (ต่อ)  ค่ำวันนั้นฟ้ากระจ่างอยู่ในชุดเตรียมจะออกไปข้างนอก และกำลังจะเดินออกนอกบ้าน ทรายทองเห็นรีบวิ่งแถตามมา พี่จ้างจะไปไหนอีกล่ะคะ หรือว่าค่ำนี้ก็จะไม่กินข้าวบ้านอีก ใช่... พี่จะไปหา..ดวงยิหวาเหรอ ไปหาแล้วทำไม ฟ้ากระจ่างย้อนถาม พี่จ้างไม่เกรงใจพี่ดินแล้วใช่ไหม แล้วที่เธอถามอยู่นี่ เธอเกรงใจพี่หรือเปล่าล่ะทราย แหม พี่จ้างเนี่ย..ก็ทรายจำเป็นต้องรู้นี่คะ นายหัวให้ทรายเป็นเลขาพี่ พี่ไปไหน ทำอะไร พี่ต้องบอกทราย เวลานายหัวนายหญิงมาถามทรายจะได้ตอบถูก ทรายทองยังไม่สำเหนียกว่าถูกด่า ทราย..ไอ้ตำแหน่งเลขาของทราย มันก็แค่สำหรับออกหน้าฉาก สร้างภาพปลอมๆ เท่านั้น ทรายอย่าไปยึดถือมันจริงจังนักจะดีกว่า แล้วนี่พี่จะออกไปธุระส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับนายหัวนายหญิงเลย พี่ขอพักผ่อนบ้าง ขอนะครับ ฟ้ากระจ่างยิ้มสุภาพให้ ทรายทองตกตะลึง อึ้ง ยืนบื้อไปในทันที ในขณะที่ฟ้ากระจ่างเดินไปถึงรถกระบะบริษัทคันเดิมนั้น เป็นเวลาเดียวกับที่เกียรติบดินทร์ในชุดวิ่ง ซึ่งดูเหมือนวิ่งกลับเข้ามา กำลังวิ่งไปรอบๆ รถ มองอย่างสนใจ แล้วหันมาเห็นจ้าง จึงหยุดวิ่ง แล้วทำท่าวอร์มดาวน์ไปพลาง เปลี่ยนมาใช้รถคันนี้เพราะไม่อยากให้พวกนั้นมันตามถูกใช่ไหม ก็ประมาณนั้น ฟ้ากระจ่างยิ้มๆ ถ้ากลัวตาย ก็ไม่ควรจะทำตัวป่วน..สว้าน..ไปนั่นมานี่ให้มันเสี่ยงอย่างไม่มีเหตุผล เกียรติบดินทร์ว่า ไม่กลัวตาย..แล้วก็..ไม่เคยทำอะไรที่ไม่มีเหตุผล มั่นใจมาก..ว่างั้น ก็พอใช้ เกียรติบดินทร์มองฟ้ากระจ่าง ด้วยแววตาสงสาร แกมสมเพช ฟ้ากระจ่างขึ้นรถ แล้วขับออกไป เกียรติบดินทร์มองตาม คิดๆ คืนนั้นทางด้านปีเตอร์ มาดามพิณ และชิงชัย กำลังหารือกันอยู่ มาดามพิณพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแค้นใจอย่างหนัก มันเริ่มงานกันแล้วนะ นี่เราจะทนนั่งดูพวกมันสร้างถนนที่เราเป็นคนคิดโปรเจ็คท์กันอย่างหน้าเฉยตาเฉยจนสำเร็จงั้นเหรอ ผมผิดหวังจริงๆ ที่คุณปีเตอร์ปล่อยให้ไอ้จ้างมันจะทำอะไรก็ได้ ตามสบาย แล้วก็ได้เป็นผู้ชนะ เจริญรุ่งเรืองต่อไป ชิงชัยว่า ปีเตอร์หลบตาขณะบอกสองแม่ลูก บาปกรรมมีจริง..พวกคุณไม่ต้องกลัว..วันนี้มันยังรอด..แต่พรุ่งนี้ พระเจ้าคงไม่ปล่อยมันแน่ อะไรนะคะ คุณปีเตอร์จะให้พระเจ้า กับกฎแห่งกรรมเล่นงานมันเหรอ ถ้าพระเจ้ามีจริง พ่อผมคงไม่ตายฟรีแบบนี้หรอก คนเรานี่แหละ จะต้องสะสางทุกอย่างให้จบให้เร็วที่สุด เราคงพูดกะเค้าไม่รู้เรื่องหรอก ลูก กี่ครั้งแล้ว ที่เราเตือนเค้าเรื่องนายฟ้ากระจ่าง แล้วเค้าเคยฟังที่ไหน ไป ถ้าคุณปีเตอร์ไม่สนใจ เราก็จะจัดการของเราเอง แต่..ผมอยากจะ..ขอขึ้นไป..เยี่ยมคุณเทเรซ่าก่อน ชิงชัยเอ่ยขึ้น เทเรซ่าไม่อยากพบใครทั้งนั้น ผมต้องขอโทษแทนลูกด้วย ไปดีกว่า ชิงชัย ไป เรื่องของบ้านเรา เราต้องเคลียร์เอง ไม่ต้องไปหวังพึ่งใคร คุณปีเตอร์เค้าสุภาพชน เค้าไม่สนใจชีวิตชาวบ้านเถื่อนๆ แบบพวกเราหรอก มาดามพิณประชดส่ง แต่.. ชิงชัยยังอิดออดไม่ยอมขยับ ไปเดี๋ยวนี้ ชิงชัย มาดามพิณลากลูกชายจะออกไป ทันใดนั้น ชายบอดี้การ์ดทั้ง 4 เข้ามาจากด้านหลัง บอดี้การ์ดคนที่โดนเกียรติบดินทร์ยิงใส่เสื้อกล้าม เห็นแผลที่แขน ที่ทำไว้อย่างดี คุณปีเตอร์ครับ ไอ้ฮงมาแล้ว มาดามพิณ และชิงชัย ชะงักกึก งงงัน หันไปมอง อะไร..นี่..นายไปโดนอะไรมา สงสัยแขนขวามันจะใช้การไม่ได้อีกนาน บอดี้การ์ดคนหนึ่งบอก ไม่แน่ใจครับ ว่าแผลหายแล้ว ผมจะยิงได้เหมือนเดิมหรือเปล่า บอดี้การ์ดชื่อฮงว่า ปีเตอร์เซ็งสุดขีด เฮ้อ..พวกแกเข้ามาทำไมตอนนี้ แต่ครั้งต่อไป..เราจะใช้วิธีที่ชัวร์กว่านี้ครับ ต้องเอาให้มันแหลก..ถึงจะชัวร์ ให้แหลก..เหมือนกับที่มันเหยียบย่ำหัวใจคุณหนูเทเรซ่า ใช่ไหมครับ ปีเตอร์มองหน้า หันไปดุๆ พูดกันเข้าไป ปากมากกว่าผีมือละมั้ง พวกแก มาดามพิณตื่นเต้น ดีใจที่ได้ยิน นี่..คุณปีเตอร์เริ่มลงมือไปแล้วหรอกหรือคะ แล้วทำไมคะ..ไม่สำเร็จหรือคะ นี่มันเรื่องส่วนตัวของครอบครัวผม..ผมไม่อยากจะนับรวมกับเรื่องธุรกิจ พวกคุณกรุณาเข้าใจกันด้วย ปีเตอร์บอกออกมาอย่างเบื่อหน่าย ทว่าชิงชัย กับมาดามพิณ กลับหันมาสบตากัน ด้วยความดีใจ ดวงยิหวาไม่สบายใจที่เห็นฟ้ากระจ่างตะลอนออกมาหาตนที่บ้านในยามค่ำคืน พี่จ้างไม่ต้องมาที่นี่ดีกว่าค่ะ พวกนั้นมันรู้แล้วว่ามาดักทำร้ายพี่ได้ที่นี่..ดวงไปหาพี่ที่บ้านพี่ก็ได้ อย่าเลย บ้านนั้น..ถ้าไม่จำเป็นดวงก็ไม่ต้องเข้าไปให้บ่อยนัก ดวงยิหวาเข้าใจไปอีกอย่าง จึงค้อนใส่ เอาอีกแล้ว พี่ไม่ได้หมายถึงคุณดินหรอกน่า..แต่..ช่างเถอะ..ดวงอย่าไปสนใจเลย ถ้าพี่ไม่ตายซะ ดวงต้องได้สะใจกับพี่ซักวัน สะใจอะไร ดวงยิหวายิ่งงง ไม่มีอะไร พี่ไปแล้วนะ..เดี๋ยวจะดึกไป พี่จ้างจะไปไหนคะ ไม่บอก... อ้าว..อะไรกันคะเนี่ย พี่ไปหาสาวน่ะ..โอเคมั้ย ตลกอีกละ พี่จ้างมีความลับอะไรกันแน่คะ ไม่มีหรอก..พี่พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่านั้นแหละ ดวงก็อย่าไปไหนมาไหนคนเดียวถ้าไม่จำเป็น พ่อดวงด้วย..จะทำอะไรก็ระวังตัวให้มากๆ..ดวงกับนายเด่นไม่ใช่เหยื่อบริสุทธิ์..ที่สมควรจะไปตายแทนใครทั้งนั้น..เข้าใจไหม สองคนมองหน้าจ้องตา จับมือกัน สบตาผ่องถ่ายความห่วงใยให้กันและกัน ไม่นานหลังจากนั้นฟ้ากระจ่างพาตัวเองมาอยู่ที่บริเวณหน้าบ้านปีเตอร์ โดยนั่งอยู่ในรถกะบะที่ขับมาจอดแนบกับกำแพงรั้วบ้านด้านหน้า ฟ้ากระจ่างนั่งนิ่ง รวบรวมกำลังใจอยู่ เพื่อจะทำอะไรบางอย่าง จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังสั่นกระหน่ำจนฟ้ากระจ่างสะดุ้งโหยง ในที่สุดหยิบโทรศัพท์มาดูชื่อ แล้วอึ้งไป ตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่ง ว่าจะรับสายหรือไม่ ในที่สุดก็รับ ป๊า..มีอะไรหรือเปล่าครับ..อาจารย์ตงเป็นอะไรหรือเปล่า เป็นอาหึ่งโทร.มาจากศาลเจ้า อาจารย์เข้าโรงพยาบาลอีกรอบ เป็นความดันโลหิตสูงปรี๊ดเลย เฮ้อ แปลกจริง แต่ก่อนไม่เป็นอะไรซักหน่อย อยู่ๆ พอเข้าโรงพยาบาลที ก็โดนเจอว่าเป็นโน่นเป็นนี่ แล้ว..อาการไม่ดี..หรือครับ ไม่หรอก ก็..หมอเค้าก็ดูแลไปตามอาการ แต่ที่ป๊าโทร.มานี่ ไม่ใช่เรื่องอาจารย์ตง แต่เป็นเรื่องของลื้อนี่แหละ มีอะไรเหรอป๊า ผมกำลังยุ่ง ไม่มีเวลาคุย อาหึ่งตัดสินใจถามแทนทุกคน ลื้อโอนเงินมาทำไมมากมาย ในบัญชีอาจารย์ตง บัญชีอาม่า แล้ววันนี้ อั๊วเอาสมุดไปอัพเดต ก็เจอในบัญชีอั๊วด้วย สามคนรวมกัน..เป็นล้านเลย ลื้อกำลังทำอะไร ขี้โกงบริษัทเหรอ ทำอย่างนี้ไม่ถูกนะอาจ้าง กินบนเรือน ขี้รดหลังคา อั๊วเคยสอนแล้วใช่ไหม ว่าซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน..ลื้อต้องกตัญญูกตเวทีต่อแม่ที่แท้จริง ป๊า..พอเถอะ..อั๊วไม่ได้ทำแบบนั้นหรอกน่า แล้วมันเงินค่าอะไร ทำไม ยังไง มันเป็นเงินที่อั๊วได้มาจากการทำงาน..ทั้งหมด ที่มีตอนนี้ หา..เงินลื้อเอง..ทั้งหมดเลยเหรอ อาหึ่งตกใจ ใช่..อั๊วก็พอจะมีเงินเดือน มีค่าแรง มีค่าเปอร์เซ็นต์กะเค้ามั่ง ไม่ได้ไปลักขโมยใครเค้าหรอก แล้วลื้อโอนมาให้ใครๆ ทำไม แบบนี้ลื้อไม่หมดบัญชีของตัวเองเหรอ ก็ต้องรีบๆ โอนไปให้หมดแหละ เพราะ..สมมุติว่า..อั๊วเกิดเป็นอะไรขึ้นมา..เดี๋ยวจะไม่มีใครส่งไปให้ทางนั้น..หรือถ้าเค้าจะส่ง อั๊วก็กลัวว่า..เดี๋ยวเพื่อต้องทำธุรกรรม ทำเอกสารอะไรแล้วมันจะเสียเวลา..ช้า อะไรนะ..ลื้อจะเป็นอะไรทำไม อาหึ่งติดใจ ก็..ไม่มีอะไรหรอก แต่อั๊วไม่อยากประมาทไง..แค่นี้นะป๊า ฟ้ากระจ่างรีบกดวางสาย แล้วอึ้ง ขรึม มีท่าทีซึมไป ทางด้านอาหึ่งถึงกับอึ้ง หน้าเครียด แต่หันมาเจอหน้าสารภีมองอยู่ ก็สะดุ้งโหยง เย้ย..นั่งนี่ ตกใจหมด จ้างจะเป็นอะไรเหรอ สารภีถามขึ้น ไม่รู้มัน..พูดจายังกับ ยังกับ..อะไร สารภีซัก ยังกับมันจะไปตาย อาหึ่งหลุดปาก หา..อะไรนะ ไม่..ม่าย..ไม่จริง อาจ้างต้องไม่ตายๆๆๆ แงๆๆๆ สารภีโวยลั่น อาหึ่งทั้งเซ็งทั้งหน่าย ปีเตอร์เดินออกมาส่งมาดามพิณ กับชิงชัยที่หน้าตึก คุณปีเตอร์ ยังไงๆ เราก็จะไม่ทิ้งกันนะคะ เราคือเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน ถึงแม้..ธุรกิจของเราจะไม่ประสบความสำเร็จก็ตาม มาดามพิณเอ่ยขึ้น อย่าเพิ่งถอดใจครับ เมืองนี้ยังมีงานอีกมากให้เราทำ เราอาจจะต้องทำตัวเล็กๆ ไม่ให้ไปโดดเด่นขวางหูขวางตาขาใหญ่ ปีเตอร์ว่า แต่ผมไม่เข้าใจเลย..ทำไม..นายหัวบัญชาถึงได้จงเกลียดจงชังไล่บี้แต่พวกเรา ชิงชัยสงสัย นั่นสิ แต่ก่อนนี้ เราก็เป็นพันธมิตรกันดี แล้วตรงไหน..ที่เราไปทำให้เค้าเคือง..แม่ว่าเราไม่เคยเลยนะ มาดามพิณงง ใช่ มีแต่มันมากวนเราก่อน เริ่มจากไอ้เกียรติบดินทร์เลย พวกเราอ่า คนดีครับ ถ้าไม่โดนรังแก เราจะอยากไปทำอะไรเพื่อนร่วมอาชีพเพื่ออะไร เราอยากทำธุรกิจแบบราบรื่น สบายๆ ไม่ใช่อยากมีอุปสรรคศัตรูซะที่ไหน ชิงชัยหันมาทางประตูบ้าน แล้วต้องชะงักกึก เพราะไม่เชื่อสายตา ที่เห็นฟ้ากระจ่างกำลังเดินเข้ามา ในมือถือกล่องของแบนยาว มีปลอกเป็นผ้าไหมแพคเกจสไตล์จีน หรูหราสีชมพูบานเย็นสดตัดเหลืองจ๋อย ชิงชัยหันกลับมา มองหน้าแม่ ต่างคนตางอ้ำอึ้ง พูดไม่ออกนึกไม่ถึง ส่วนปีเตอร์นั้นหน้าซีดเผือด ฟ้ากระจ่างเดินเข้ามาจนใกล้ ไหว้มาดาม ไหว้ปีเตอร์ มองชิงชัย ด้วยแววตาสงบ สุภาพ สวัสดีครับ ทุกคน ขออนุญาตนะครับ พลางตรงเข้าหาปีเตอร์ คุณปีเตอร์ครับ ผมอยากจะขอโอกาส..ทำความเข้าใจบางเรื่องกับคุณกับเทเรซ่าครับ อะไรนะ เทเรซ่าเหรอ..คุณนึกว่าตัวเองเป็นใครเหรอ คุณฟ้ากระจ่าง ปีเตอร์โกรธแต่ก็ประหลาดใจ ไอ้หน้าด้าน นี่มึงตั้งใจจะมากวนใช่ไหม ชิงชังพุ่งถลาเข้ามา ชกโดยที่ฟ้ากระจ่างไม่ทันตั้งตัว จนกล่องของขวัญในมือหล่นกระจายกระแทกพื้นพอดี ปลอกผ้าไหมแบะออก กล่องเปิดอ้า เห็นชาราคาแพงกระจายเต็มพื้น ชิงชัยได้โอกาสอัดต่อทันที พอดีกับที่ 4 บอดี้การ์ดโผล่มาสมทบมองหน้าเจ้านาย ปีเตอร์พยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต ทั้ง 4 ปรี่เข้าไปรุมยำฟ้าทันที แม้จะฝีมือไม่เป็นรอง แต่ฟ้ากระจ่างถูกรุม 5 ต่อ 1 จึงพยายามสู้ ได้เปรียบบ้าง เสียเปรียบบ้าง ระหว่างนั้นปีเตอร์เดินเข้าไปที่กล่องชาที่กระจายอยู่บนพื้น พบว่ากล่องเป็นไม้เนื้อแข็งสีเข้ม สไตล์จีน สวยงาม เหมือนของแอนทีคล้ำค่า ปีเตอร์หยิบกล่องขึ้นมาดู ดมกลิ่นชา แล้วหันไปมอง ฟ้ากระจ่างกำลังได้เปรียบ สามารถตีตื้นขึ้นมาได้ ปีเตอร์แสยะยิ้ม เดินเข้าไปที่การต่อสู้ ฟ้ากระจ่างสู้ พลางถอย หันหลังให้ทางปีเตอร์ โดยไม่รู้ว่าจังหวะนั้นปีเตอร์ยืนรออยู่ ในมือถือกล่องไม้เตรียมพร้อม พอฟ้ากระจ่างถอยมาเข้าที่ โดยที่ไม่มีใครคาดคิดปีเตอร์ก็เงื้อกล่องชา ฟาดเปรี้ยงเข้าที่หัวจ้าง ตรงทัดดอกไม้เต็มแรง ฟ้ากระจ่างหน้าหันไปตามแรง ร่วงลงไปทรุดกองบนพื้น อ๊าย... มาดามพิณตกใจ กรี๊ดสุดเสียง ทุกคนเข้ามาดู แล้วมองหน้ากัน สาแก่ใจ ร่างของฟ้ากระจ่างแน่นิ่งไม่ไหวติง คืนนั้นดารากานต์เดินพล่านไปมาอยู่ในห้องรับแขก ดูนาฬิกากลางบ้าน ดูแล้ว ดูอีก ทรายทองนั่งดูทีวีอยู่ ป้าบัวเห็นอาการดารากานต์จนทนไม่ไหว นายหญิงคะ ขึ้นนอนเถอะค่ะ ชั้นจะโทร.ไปหายายดวง..มันจะมากเกินไปแล้วนะ ยัยเด็กนี่ กล้าดียังไง ถึงเอาตัวจ้างไว้กับตัวเองดึกๆดื่นๆ ดารากานต์เดินไปที่โทรศัพท์ นายหญิงอย่าโทร.เลยค่ะ ปล่อยเค้าเถอะ ชั้นก็แค่อยากจะถาม เสียงบัญชาดังแทรกขึ้นมาทั้งดุดันและเอาจริงเอาจัง อย่าวุ่นวายนักเลย ดารากานต์ เกรงใจชาวบ้านเขาบ้าง ดารากานต์หันมา เห็นนายน้อมเข็นรถบัญชามา เธอขึ้นไปนอนไป เดี๋ยวดึกๆ มันก็กลับมาเองเหมือนทุกครั้ง มีลูกเป็นผู้ชาย ก็ต้องรู้จักทำใจให้ชินบ้าง ดารากานต์อิดออด แต่ช่วงนี้... ทุกคนก็รู้แล้ว ว่าช่วงนี้มันมีสถานการณ์อะไร แต่จ้างมันก็ไม่เห็นกลัวใครนี่ ถ้าเจ้าตัวเค้าไม่กลัว เราจะประสาทไปทำไม บัญชาเยาะอยู่ในที ทำไมนายหัวไม่เห็นเป็นห่วงจ้างเลย นายหัวควรจะให้ลูกน้องตามจ้างสิคะ อย่าให้เค้าไปไหนตามลำพัง โอเคๆๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้จัดให้ พอใจไหม ระหว่างนั้นเกียรติบดินทร์ถือโทรศัพท์แนบหูฟังเดินลงบันไดมา ติดครับ..แต่ไม่รับ บัญชาหันไปถาม อะไร น้องดิน ผมลองโทร.หาจ้าง..ติดนะครับ แต่ไม่รับ เกียรติบดินทร์ตอบ นายน้อมมองหน้าเกียรติบดินทร์ด้วยความแปลกใจ เกียรติบดินทร์หันมาทางแม่ งั้น..เดี๋ยวผมไปตามเอง แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ แล้วเดินออกไป น้องดิน จะไปไหน บัญชาร้องถาม เกียรติบดินทร์ไม่ตอบ เดินลิ่วออกไป น้องดิน ไม่ต้องไป บัญชาตะโกนไล่ตามหลัง แต่เกียรติบดินทร์ไม่สน ชิ ที่แท้ พี่ดินจะไปบุกทะลายรังรักของพี่จ้างตะหากล่ะ ทรายทองอวดรู้ คุณทราย พูดจาอะไร ป้าบัวขัดหู ก็จริงนี่คะ สองคนนี้เค้าผลัดกันเดินเข้าเดินออกบ้านนายเด่น จนหัวกะไดไม่เคยแห้ง สองพี่น้องนี่เค้าแปลกนะ แบ่งผู้หญิงกันก็ได้ด้วย ทรายละทึ่งจริงๆ พวกผู้ชายสมัยนี้ ใจกว้างม้ากมาก นายน้อมพูดเปรยขึ้นมา คุณจ้างอยู่บ้านคุณเด่นจริงๆ เหรอ..ไม่น่านะ ไอ้น้อม แกไปเอาตัวคุณดินกลับมา ไปเดี๋ยวนี้ ยึดรถน้องดินมา บอกมันว่า ชั้นสั่ง!! บัญชาพูดแทบเป็นตะโกน ทุกคนงงๆ นายน้อมรีบไป เกียรติบดินทร์ออกรถ มา แล้วเจอนายน้อมวิ่งมากางแขนขวางทางไว้ หลีกไป นายน้อม นายหัวไม่ให้คุณดินไปครับ ชั้นจะไป ไม่ได้ครับ อยากโดนรถชนตายไหม คุณดิน ขอร้องล่ะครับ นายหัวสั่ง ผมขัดไม่ได้ นายน้อมอ้อนวอน แปลว่า..ที่จริง..นายน้อมก็ไม่ได้อยากมาขวางชั้น จิงปะ เกียรติบดินทร์รู้ทัน เอ่อ.. นายน้อมอึกอัก หลีกไป.. เกียรติบดินทร์ พูดพร้อมกับเร่งเครื่องยนต์ จนเสียงรถดังกระหึ่ม เตรียมตัว..ระวัง นายน้อมกระโดดหลบ เกียรติบดินทร์รีบขับรถแล่นทะยานออกไป เวลาต่อมา ดวงยิหวาบอกเกียรติบดินทร์ด้วยสีหน้าซีดสนิท คุณจ้างออกไปตั้งนานแล้วนะคะ ไปไหน เกียรติบดินทร์คาดคั้น นายเด่น กับดวงยิหวา มองหน้ากันซีดหนักกว่าเดิม คุณจ้างไม่ยอมบอก แล้วเธอว่า..เค้าจะไปไหนได้บ้างล่ะ เกียรติบดินทร์ถามความเห็น ดวง..ดวง..เดาไม่ออกจริงๆค่ะ แต่ แต่อะไร เค้าบอกว่า..พยายามทำให้ดีที่สุด แปลว่าอะไร เกียรติบดินทร์งง ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แค่คุณจ้างทำอะไรแปลกๆ..หลายอย่าง นายเด่นเอ่ยขึ้น ใช่ เหมือนคุณจ้างจะประชด หรือ..ไม่รู้สิ เหมือนทำอะไรเพื่อท้าทายๆ อะไรยังไงอยู่ ดวงยิหวาเสริมขึ้น ใช่..ประชด..แล้วก็ท้าทาย..พูดถูกเลย เกียรติบดินทร์เห็นด้วย เค้าพูดอย่างนึง..เหมือนจะพูดเล่น อะไร เกียรติบดินทร์ซักท่าทีร้อนใจ บอกว่า..จะไปหาสาว เกียรติบดินทร์สวนออกมาเหมือนรู้คำตอบแล้ว บ้านสาว..ใคร..เทเรซ่าเหรอ บ้านคุณปีเตอร์เหรอ คุณจ้างจะไปทำไม ที่แบบนั้น นายเด่นงงกับการกระทำของฟ้ากระจ่าง ส่วนเกียรติบดินทร์อึ้งไป 
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
