Group Blog
All Blog
|
ลิขิตฟ้าชะตาดิน ตอนที่ 15  ช่วงบ่ายเวลาเดียวกันนั้น ปีเตอร์ มาดามพิณ ชิงชัย และทีมงาน นั่งประชุมหารือกันบรรยากาศดูซีเรียส มีข้อมูลในจอคอมพ์ฯของชิงชัย ช่วยกันดู ติชม ชี้ชวนกัน ชิงชัยกดให้ดูไฟล์นั้น ไฟล์นี้ คนอื่นๆ มารุมดู ชิงชัยอธิบายเป็นฉากๆ ที่ด้านนอกห้อง มองผ่านผนังกระจก เห็นเทเรซ่ายืนอุ้มกระต่าย ลูบขน พลางดูบรรยากาศในห้องประชุมนั้น ด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย แล้วเดินจากไป ในห้อง ชิงชัยปิดคอมพ์พอดีฯ โอเคนะครับ เป็นอันว่าตกลงตามนี้ทุก ๆฝ่าย ครับ คุณชิงชัยพิมพ์ออกมาได้เลย ปีเตอร์บอก มาดามพิณตบมืออย่างดีใจ ดีจัง..สรุปได้เร็ว เราก็จะเริ่มงานได้เร็ว..แบบนี้เราคงยื่นซองได้ก่อนสิ้นเดือนนะคะ ถ้าเสร็จทันตามกำหนดนั้น ก็เยี่ยมเลยครับ ทีมงานคนหนึ่งบอก ผมจะรีบทำเล่มเอกสารวันนี้เลยครับ แล้วจะส่งให้ทุกท่านตรวจอีกที ชิงชัยอาสา งั้น..ขอคุยเรื่องต่อไปเลยครับ..คุณนิมิตร..เรื่องการเวนคืน.. ปีเตอร์หันไปถามทีมงาน ผมกับกำนันลองไปแอบๆ ทาบทามหยั่งเสียงกับชาวบ้านแล้วครับ..มีรายที่น่าจะเป็นปัญหาอยู่ 2 แห่งครับ นิมิตรบอก ทุกคนสนใจฟัง ในขณะเดียวกันเทเรซ่าเบื่อๆ จึงเดินเข้ามาในห้องบูชาบรรพบุรุษ แล้วมาหยุดอยู่ที่หน้ารูปบรรพบุรุษที่เหมือนฟ้ากระจ่าง จ้องมองอย่างเพ่งพิศ ใบหน้าเทเรซ่าเศร้าลง ด้วยความคิดถึง ทางด้านดารากานต์กับทรายทองยังอยู่ที่ชายหาดแห่งนั้น จู่ๆ ทั้งคู่ผุดลุกขึ้นอย่างตกใจ เมื่อเห็นฟ้ากระจ่างกับดวงยิหวาเดินเข้ามาด้วยกัน ยัยดวงนี่นา! ทรายทองนึกออกในทันที อะไรนะ..หมายความว่า..จ้างบอกกับพวกนั้น..ว่าเค้ากับยัยดวงเป็น... ดารากานต์อึ้ง งง ประหลาดใจระคนกัน ฟ้ากระจ่าง กับดวงยิหวาเองก็ชะงัก เมื่อเห็นดารากานต์ กับทรายทองอยู่ตรงนั้นด้วย แม่... ดวงยิหวาอึ้ง ตั้งสติรีบยกมือไหว้ดารากานต์ แล้วมองตอบทรายทองแบบไม่สบายใจ แล้ว..พวกที่ศาลเจ้าล่ะครับ เค้ากลับกันไปแล้ว เค้าไม่พอใจคุณป้า ทำกิริยาหยาบคายใส่คุณป้าด้วย ทรายทองชักสีหน้า ทำไมล่ะครับ แม่ แม่ก็ไม่ทราบว่าทำไม แม่คงไปพูดอะไรผิดหู สารภีกับอาหึ่ง เค้าก็เลยโกรธแม่กัน ดารากานต์เสียงเศร้า ตอนนี้เค้าอยู่ไหนกันครับ เค้าบอกว่าจะกลับกันเลย ป่านนี้คงเช็คเอาท์จากโรงแรมแล้ว ออกเดินทางไปแล้วล่ะค่ะ ทรายทองบอก ฟ้ากระจ่างหยิบโทรศัพท์ออกมากดเบอร์อย่างร้อนใจ ทรายทองบอกอย่างหงุดหงิด พี่จ้างไม่ต้องโทร.เลย เค้าบอกว่า พี่จ้างโทร. เค้าก็จะไม่มีใครรับ ทำไมล่ะ ฟ้ากระจ่างงงๆ ทรายทองบอกต่อ ไม่เชื่อพี่ก็ลองโทร.ดูสิ ฟ้ากระจ่างอึ้งไป ดารากานต์หน้าเศร้าลง จ้าง..แม่ขอโทษ..แม่ตามเค้ามา เพราะอยากจะดูแล เทคแคร์ทุกคน..เห็นว่าเค้าอุตส่าห์มากันไกลมาก แต่แม่คงทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของจ้างเกินไป.. พวกนั้นเค้าเลย..คงจะหวงจ้าง ห่วงจ้าง แล้วก็งอนๆกันกลับไปเลย แม่ควรจะทำยังไงดี ฟ้ากระจ่างรู้สึกเหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ แต่ยังพยายามฝืนยิ้ม คงไม่มีอะไรหรอกครับ..แม่สารภีกับป๊า..เค้าโกรธง่ายหายเร็วครับ แม่อย่าคิดมากเลย เดี๋ยวผมง้อเค้ากันนิดหน่อย เค้าก็ลืมแล้ว ส่วนคนอื่นๆ เค้าก็มีเหตุผลกันดี..ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ ทรายทองคาใจนักเรื่องดวงยิหวา จนทนไม่ไหวอีกต่อไป แล้ว..ดวงยิหวามากับพี่จ้างทำไม..เธอรู้จักพวกผู้ใหญ่ของจ้างเค้าเหรอ เอ่อ..คือ เห็นดวงยิหวาอึกอัก ฟ้ากระจ่างรีบตอบแทน ดวงยิหวาอยู่กับพี่ที่ไซด์งาน..เสร็จแล้วเลยมาด้วยกัน ทำไม มีปัญหาอะไร ทรายทองค้อนประหลับประเหลือกแล้วเมินใส่ ทรายไม่มีหรอกค่ะ แต่พี่ดินไม่แน่ ทุกคนนิ่งงันไปหมด และต่างคนต่างพูดไม่ออก เทเรซ่าจะเดินมาที่ครัว แต่ได้ยินเสียงมาดามพิณกำลังพูดเหมือนสั่งการ จึงหยุดฟัง ฟ้ากระจ่าง..มันชื่อฟ้ากระจ่าง หรือจ้าง..คนนี้แหละ ที่พวกคุณต้องระวังไว้ให้ดี เทเรซ่ามองไปในครัว เห็นพวกลูกน้องทั้ง 4 คนกำลังนั่งกินบะหมี่กันอยู่ โดยมาดามพิณ กับชิงชัยยืนสั่งการ ถ้ามันมาที่นี่ ในฐานะเพื่อนของคุณเทเรซ่า ผมขอให้พวกคุณจับตาดูไว้ให้ดี อย่าให้มันใกล้คุณเทเรซ่าจนเกินไป ประการสำคัญ ถ้าคุณเทเรซ่าไปพบมันข้างนอก พวกคุณต้องอย่าปล่อยให้เธออยู่กับมันตามลำพัง เทเรซ่าโมโหมาก จี๊ดในใจจนอยากจะเข้าไปโวย แต่ต้องหักห้ามใจ เดินหนีไปอีกทาง แต่ก็เจ็บใจจนร้องไห้ออกมา บ้าที่สุด..ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยล่ะ!! จังหวะนั้นปีเตอร์เดินมาเจอแบบจ๊ะเอ๋พอดี พ่อลูกต่างมองกัน อึ้งๆ เป็นอะไร เทเรซ่า ปีเตอร์ถามน้ำเสียงห่วงใย แด๊ดดี้ก็เห็นดีเห็นงามไปกับพวกนั้น ใช่ไหมคะ พวกไหน อะไรกันลูก ปีเตอร์งง พวกที่อิจฉาคุณฟ้ากระจ่าง..เห็นเค้าเป็นศัตรู ถึงกับจะให้คนของแด็ดดี้ 4 คน..คอยกีดกันเค้า..กับเทเรซ่า เทเรซ่าโพล่งออกมา เทเรซ่าใจเย็นก่อนลูก..เราก็ต้องเห็นใจชิงชัยกับมาดามเหมือนกัน เพราะพ่อของฟ้ากระจ่าง..ก็เป็นคนที่เราต้องเฝ้าระวังจริงๆ แล้วยังไงคะ เทเรซ่ากับคุณฟ้ากระจ่าง..ต้องกลายเป็นจูเลียตกับโรมิโอหรือคะ ไม่ใช่อย่างนั้น.. เทเรซ่า แต่เราก็ต้องดูกันไปอีกสักระยะ ถ้าฟ้ากระจ่างเขาดีจริง เขาต้องพิสูจน์ตัวของเค้าเอง ให้เราเห็น แม้แต่แด็ดดี้..ก็ยังหวาดระแวงเค้า เทเรซ่าประชด เทเรซ่า..ลูกเองก็อ่อนไหวมากเกินไป..ลูกเคยเป็นคนที่มีเหตุผลไม่ใช่เหรอ ลูกต้องควบคุมความรู้สึกบ้าง ทำใจให้เป็นกลางหน่อยลูก เทเรซ่าขยับจะเถียง แต่เถียงไม่ออก เมินหน้าหนี สีหน้าไม่พอใจ ปีเตอร์มองลูก ด้วยความสงสาร ท้องฟ้าริมทะเลยามค่ำสวยงามยิ่งนัก ฟ้ากระจ่างอยู่ในรถ เปิดเพลงรักซึ้งๆ สร้างบรรยากาศ ขณะที่นั่งโอบดวงยิหวาไว้แนบชิดในอ้อมกอด ดวงยิหวาอยู่ในวงแขนฟ้ากระจ่าง ต่างคน ต่างหน้าเศร้า หนักใจ แต่ก็มีความอบอุ่นใจอยู่ลึกๆ จังหวะหนึ่งดวงยิหวาหันมามองหน้าฟ้ากระจ่าง ขยับนั่งตัวตรง ปลดแขนที่โอบออก แล้วเอามือฟ้ากระจ่างมากุมไว้ในสองมือตน พี่จ้างไม่ต้องกลุ้มใจหรอกนะคะ เดี๋ยวพอพี่จ้างพอจะมีเวลาว่าง.. พี่จ้างก็กลับไปหาพวกลุงๆ ป้าๆ ที่ศาลเจ้าบ้าง ทุกคนก็คงดีใจหายโกรธ ฟ้ากระจ่างหันมามองหน้า ยิ้มให้ พี่รู้ ไว้มีเวลา แล้วดวงไปกับพี่นะ ดวงยิหวาหัวเราะ แต่น้ำเสียงฟังดูท้อๆ หวังว่าคงจะมีวันนั้นนะคะ ฟ้ากระจ่างก้มลงมาลูบผม จับผมที่เรี่ยตามแก้มมาทัดหูให้ ดวงต้องหนักแน่นไว้นะ ใครจะพูดจะว่าอะไร ดวงต้องมั่นใจในตัวพี่ เชื่อใจพี่คนเดียว แล้วพี่จ้างเชื่อใจดวงไหม ฟ้ากระจ่างมองตาแกล้งพูดให้ขำ เชื่อได้ไหมเนี่ย อ้าว.. ดวงยิหวาผลักตัวฟ้ากระจ่างออก เกเรอีกแล้วไง ดวงจะบอกให้นะ ว่าคนอื่นจะกวนประสาทยังไง..ดวงทนได้หมด แต่ถ้าพี่จ้างมากวนเนี่ย..ดวงสติแตกเอาง่ายๆ นะ รู้ไว้ซะด้วย โห..พูดเล่น ฟ้ากระจ่างโอ๋ทันที อย่าพูดเล่นเป็นแนวว่า..ดวงเชื่อได้ไหม หรือไว้ใจได้ไหมอีก..ขอร้อง ฟ้ากระจ่างทำหน้าอ้อน งอนง้อ เอามือดวงยิหวามาจูบแผ้วเบา พร้อมกับเงยหน้า ช้อนตาขึ้นมาสบตาแบบขอโทษ แต่ดวงยิหวาค้อนเอาๆ แล้วค่อยๆ ยิ้มออก เวลาเดียวกันนั้น ดารากานต์อยู่ในชุดนอนสวยงาม มีเสื้อคลุมสวมทับ กำลังนั่งจิบเครื่องดื่มร้อนๆ ใช้ความคิดหนัก อย่างกลุ้มใจ ส่วนทรายทองอยู่ในชุดนอนกางเกงขาสั้นน่ารัก ปักระบายรอบแขน ขา นั่งดูทีวีอยู่ไม่ไกลออกไป แต่หน้าตาเลื่อนลอย ไม่จดจ่อกับทีวี สีหน้าหมองเศร้าอย่างชัดเจน จังหวะหนึ่งดารากานต์ถอนหายใจยาว ทรายทองตัดสินใจ กดปิดทีวี คุณป้าคะ..คุณป้าจะยอมหรือคะ ไม่ได้นะคะ ทรายรับไม่ได้ แต่สารภีก็พูดถูก..ป้าไม่เคยทำอะไรให้จ้างเลย ไม่เคยป้อนข้าว ให้นม หรืออาบน้ำ เช็ดอึให้ลูก..แต่ตอนนี้ จะมาอยากให้ลูกทำทุกอย่างตามใจตัวเองได้ยังไง ดารากานต์เอ่ยขึ้น อี๋ คุณป้าไปสนอะไร กับคำพูดคนต่ำๆ ทรายทองทำหน้ายี้ รับไม่ได้จริงๆ เขาไม่ใช่คนต่ำๆ นะ ทราย คนต่ำๆ จะเลี้ยงจ้างให้เป็นคนดีแบบนี้ได้ยังไง เขาพูดถูกทุกอย่าง..ความสุขของจ้าง เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด จ้างรักใคร เราก็ควรจะรักด้วย ดารากานต์ปรามหลานสาว แต่ยัยนั่น.. ทรายทองรู้สึกตัว ลดเสียงลง กระซิบ พี่ดินเค้ารักมากนะคะ แบบนี้คุณป้าก็เท่ากับสนับสนุน ให้พี่จ้างแย่งแฟนพี่ดิน ทรายว่าไม่ถูกแน่ๆ ทันใดเสียงวิ่งกันตึงๆๆ ลงบันไดมา ดารากานต์และทรายทองหันไป แล้วต้องอ้าปากค้าง เกียรติบดินทร์กับฟ้าใสนั่นเองที่วิ่งกันลงมา เกียรติบดินทร์ใส่กางเกงขาสั้น เสื้อบาสเก่าๆ ฟ้าใสใส่เสื้อวอร์มมีฮู้ด ที่ตัวยาวเลยมาปิดขาอ่อน แต่เหมือนท่อนล่างไม่ใส่อะไร เกียรติบดินทร์ตะโกนเรียก รอด้วยๆ ไม่รอ..ใครถึงทีหลังเป็นลูกหมา ฟ้าใสว่า ดารากานต์อึ้ง ตกใจ ยกมือทาบอก บอกว่าเดี๋ยวก่อนสิ..เธอไปถึงก่อน แล้วเธอจะหาเจอไหม ว่าอะไรอยู่ตรงไหน ก็เร็วๆ หน่อยสิ ตาแก่เอ๊ย..ช้าจริงๆ ช้าทุกอย่าง ช้าไปหมด ฟ้าใสหัวเราะคิกคัก ทั้งสองหัวเราะกันแบบยังกับเมายา ทรายทองตัวแข็งทื่อ เหมือนกลายเป็นรูปปั้นไปแล้ว เกียรติบดินทร์ กับฟ้าใส หันมาเห็นดารากานต์ ต่างคนต่างหยุดค้าง แล้วฟ้าใสได้สติก่อน รีบฉีกยิ้ม เดินเข้ามา ไหว้อย่างร่าเริง สดใส สวัสดีค่ะ..คุณแม่..ขอโทษด้วยนะคะ ที่หนูเสียงดังไปหน่อย พอเกียรติบดินทร์ตั้งตัวได้ รีบวางท่าไม่แคร์ใคร เดินอาดๆ เข้ามา โอบบ่าฟ้าใส จงใจจะโชว์แม่ นายหญิง..ทีหลัง..เธอต้องเรียกแม่ชั้นว่านายหญิงนะ..มาเรียกคุณแม่แบบนี้ เดี๋ยวนายหญิงช็อกตายพอดี นายหญิงครับ นี่ ฟ้าใส..เพื่อนสนิทผมครับ ในที่สุดทรายทองห้ามปากตัวเองไม่ได้ เพื่อนสนิท..ผู้หญิง..พี่ดินพาผู้หญิงมานอนค้างที่บ้านเหรอคะ เกียรติบดินทร์หันมา ทำไม แล้วชั้นต้องเอาเพื่อนผู้ชายมานอนค้างงั้นเหรอ..ถึงจะโอเค ทรายทองยื่นหน้ามามองฟ้าใสใกล้ๆ แล้วตงิดๆในใจ ชั้น..ชั้นเคยเห็นเธอ...ชั้นเคยเจอเธอแล้วนี่ ดารากานต์รีบตัดบท ชื่อ..ฟ้าใสเหรอจ๊ะหนู..เป็นเพื่อน..สมัยโรงเรียนหรือว่า..รู้จักกันที่ไหน คือ..เรารู้จักกันที่... ฟ้าใสจะพูดต่อ เกียรติบดินทร์พูดต่อให้ อ๋อ..หน้าบ้านเรานี่ไงครับ..ฟ้าใส เป็นเพื่อนอาบุรี..แต่ตอนนี้ เปลี่ยนมาเป็นเพื่อนผม ว้าย..คุณดินอ้า..พูดแบบนั้นทำไม ฟ้าใสหงุดหงิด ก็ทำไมต้องโกหก ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย..คนบ้านนี้ เค้าพูดกันแต่ความจริง และจริงใจต่อกันตลอดๆๆแหละ.. ยื่นหน้ามาตั้งใจพูดแดกดันแม่ ขอตัวก่อนนะครับ..เราจะไปหาอะไรในครัวกินหน่อย..ผมเป็นอะไรไม่รู้ หิวตลอดเวลาเลย ลากฟ้าใสไป ป้าบัวๆๆ..นอนรึยังจ๊า ดารากานต์พูดไม่ออก ในขณะที่ทรายทองช็อก รุ่งเช้า บัญชาทำหน้าแปลกใจ หลังได้ยินเรื่องจากปากดารากานต์ ผู้หญิงไม่ดี..หมายความว่าไง ผู้หญิงไม่ดี ก็..หมายความว่าอย่างนั้นนั่นแหละคะ เราต้องจัดการ ให้เค้าออกไป ดารากานต์ตัดบท เพราะสยองกับภาพที่เห็นไม่หาย คุณจะทำท่าเป็นแม่ผัวใจร้าย..ไปไล่เด็กผู้หญิงที่ลูกกำลังหลงออกจากบ้าน งั้นเหรอ อย่าพูดคำนั้นนะคะ..หยาบคายที่สุด แม่ผัว..น่ะเหรอ บัญชาแดกดัน น้องดินต้องไม่เอาเด็กแบบนั้นมาเป็นเมีย ชั้นไม่ยอม โอ้..คุณเริ่มห่วงหวงน้องดินบ้างแล้ว ดีจัง บัญชาประชดอยู่ในที หมายความว่ายังไง ผมนึกว่า..คุณจะไม่สนใจน้องดินซะอีก..มันจะเป็นยังไง จะทำอะไร..ก็ช่าง นายหัว ลูกทั้งคนนะคะ น้องดินยังน่าเป็นห่วงกว่าจ้างอีก..จ้างยังพอจะคุยกันได้บ้าง แต่น้องดิน..ชั้นนึกไม่ออกเลย ว่าจะพูดยังไงให้แกยอมเชื่อฟัง ผู้ชายบางคน..พูดตรงๆ มันไม่ฟังหรอก..เธอต้องหาผู้หญิงที่ดีกว่ามาให้ แล้วถ้า..ผู้หญิง..ดีๆ..เค้าไม่รักน้องดินล่ะคะ ผู้หญิงดีๆ..เค้ารักใครล่ะ เค้ารัก..จ้าง พูดออกไปแล้วก็ตัวว่าพลาด ดารากานต์รู้สึกเศร้า บัญชานิ่งไปนิด แล้วเมินหน้าหนี เศร้าไม่ต่างกัน แย่หน่อยนะ ความรักมันขอไม่ได้ ให้ไม่ได้ ซื้อไม่ได้ ขายไม่ได้ แล้วก็แย่งไม่ได้ด้วย ทำดีแค่ไหน จะให้คนที่เรารัก มารักเรา อย่างที่เขารักคนอื่น..มันก็ไม่เคยสำเร็จ ชั้นอยากจะให้ลูกทุกคนมีความสุข สมหวัง ไม่ต้องมีใครเสียใจเลย บัญชาคิดๆ นิดหนึ่ง แล้วตัดสินใจ โยนเหยื่อออกไป แต่ก็ยังพอมีทางออกนะ จ้างเค้าก็ชอบผู้หญิงอยู่อีกคน..น่ารักมาก แล้วดูเหมือนว่า..ครอบครัวเขาจะดี... ใครคะ เด็กจีนๆ..ชื่อเทเรซ่า ฮ้า..เทเรซ่าเดียวกันหรือเปล่า เด็กผู้หญิง หน้าตาเหมือนตุ๊กตา..พูดไทยปนฝรั่งๆ บัญชาสะดุ้ง คุณรู้จักเหรอ..แล้ว..รู้ไหม..ว่าเค้า..เป็นลูกเต้าเหล่าใคร ไม่ทราบค่ะ..เจอกัน..แค่ที่ห้างกับที่ร้านดอกไม้..แต่รู้สึกถูกชะตามากๆ สงสัยว่า..คงจะเป็นเพราะ..เป็นลิขิตฟ้า..มั้ง บัญชาประชดในน้ำเสียง ดารากานต์จับไม่ได้ คุณรู้จักทางบ้านของเค้าหรือคะ เปล่า.. บัญชาหลบสายตา แต่ได้ยินว่า..จ้างก็ไปมาหาสู่เขาบ่อยๆ จริงหรือคะ น้ำเสียงดารากานต์ตื่นเต้น ดีใจสุดๆ สีหน้าเริ่มมีหวังขึ้นมาที่จะแก้ปัญหาหัวใจลูกชายทั้งสองคน ฟ้ากระจ้างลืมตาตื่นขึ้นมาตอนสายๆ วันเดียวกัน เห็นนายน้อมกำลังจัดการแขวนเสื้อผ้าที่ซักแล้วให้อยู่ที่ตู้ นายน้อมหันมาเห็นพอดี อ้าว..ผมทำเสียงปลุกคุณหรือเปล่าครับ ฟ้ากระจ่างหยิบนาฬิกามาดู โห.. บ่ายกว่าแล้ว แต่คุณควรได้พักมากๆ เพราะหลายวันมานี่คุณทำงานหนัก..แล้วได้นอนนิดเดียว หิวไหมครับ จะรับประทานในห้องเลยไหมครับ เผื่ออยากจะนอนต่อ ฟ้ากระจ่างสะบัดผ้าห่ม ลุกขึ้น ไม่เป็นไร ผมนอนพอแล้ว ทันใดนั้น ก็มีเสียงผู้หญิงร้องวี้ดว้ายอ๊ายๆๆ แบบหยอกล้อเล่นกัน เสียงอย่างดังมาจากห้องเกียรติบดินทร์ ฟ้ากระจ่างชะงัก เสียงใคร..ยายทรายเหรอ นายน้อมออกอาการหน้าตาชอบกล คุณฟ้าใส เพื่อนคุณดินครับ ชื่ออะไรนะ..ฟ้าใส ฟ้ากระจ่างงปนประหลาดใจ นายน้อมหัวเราะ ชื่อฮิตของพวกสาวๆสมัยนี้ครับ..ฟ้าใส ลมเย็น..น้ำฝน..แสงแดด ระหว่างนั้นมีเสียงเปิดประตู ปิดประตูปัง บริเวณทางเดินหน้าห้อง ฟ้าใสแต่งตัวแบบเปรี้ยว เฟี้ยว กำลังจะไปเที่ยวออกมา ฟ้ากระจ่างตัดสินใจ เปิดประตูออกไปเช่นกัน ฟ้าใสหันไปตะโกนที่หน้าห้อง ได้อีกนะ หล่อได้อีก ผมตั้งได้อีก ใส่น้ำหอมได้อีก ส่องกระจกนานได้อีก เปลี่ยนชุดได้อีก เยอะได้อีก หันมา เจอฟ้ากระจ่าง ถึงกับผงะ ฟ้ากระจ่างอึ้ง มองฟ้าใส ตะลึง พี่เสี้ยวท้อ ฟ้าใสตั้งสติได้ก่อน ทำหน้าท้าทาย ลดเสียงเบาลง อาจ้าง..เห็นหัวชั้นได้แล้วล่ะสินะ พี่..มาทำอะไรที่นี่ ก็มาหาจ้างยังไงล่ะ ถ้าชั้นไม่ทำแบบนี้ จะได้เข้ามาเหยียบบ้านนี้เหรอ ยังไง..พี่ทำยังไง พี่..ทำอะไร.. ฟ้ากระจ่างทำสีหน้าสยองนึกถึงสิ่งที่ผู้หญิงที่เขาคุ้นในชื่อเสี้ยวท้อกำลังทำอยู่ ฟ้าใสรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาแวบหนึ่ง ชั้นก็ทำในสิ่งที่ชั้นถนัด..เธอนึกว่าชั้นทำอะไร ถึงมีเงินทองส่งไปให้อาม่าใช้อย่างสบาย..เป็นพนักงานขายตามห้างที่กรุงเทพฯ..งั้นเหรอ..คนธรรมดาๆ จนๆ อย่างเรา จะทำอะไรได้ มันไม่มีทางตรงๆ ให้เราเดินมาถึงจุดนี้ได้หรอก ฟ้ากระจ่างส่ายหน้า พี่เสี้ยวท้อ..ถ้าม่ารู้... หยุดเรียกชั้นว่าพี่ อย่ามาเรียกชั้นว่าเสี้ยวท้อ..ชั้นคือคุณฟ้าใส เพื่อนสนิทของคุณเกียรติบดินทร์..อีกไม่นาน..ชั้นก็อาจจะได้เป็นคนสำคัญ..พอๆ กะเธอนั่นแหละจ้าง คุณฟ้าใสเหรอ...พี่ พี่เข้าใจผิดแล้ว คนอย่างคุณดินเหรอ..จะยกย่องพี่ขนาดนั้น อย่ามาดูถูกชั้นนะจ้าง เธอหาว่าชั้นทำให้ผู้ชายมารักจริงไม่ได้เหรอ ไม่ใช่อย่างนั้น พี่ พี่ทำให้คนมารักจริงๆ ได้ถมเถไป..แต่ไม่ใช่ด้วยวิธีแบบนี้ แล้วก็ไม่ใช่กับคุณดินคนนี้ ทำไม คุณดินเค้าไม่ใช่..คนแบบเราๆ พี่อย่ายุ่งกะเค้าเลย..ผมขอร้อง..พี่ถอนตัวซะ นะครับ ทำไม เพราะเค้าสูงส่ง..แล้วชั้นมันต่ำต้อยนักหรือไง พอดีเกียรติบดินทร์ออกมา มาแล้วๆๆ ผมไม่ตั้งมากแล้ว..โอเคยัง... เกียรติบดินทร์เห็นฟ้ากระจ่าง กับฟ้าใส เผชิญหน้ากันอยู่ ถึงกับชะงัก อ้อ คุณจ้าง... เกียรติบดินทร์รีบเข้ามากอดฟ้าใส ผมขอแนะนำให้คุณจ้างรู้จักฟ้าใส ต่อไปนี้..ฟ้าใสเขาจะมาอยู่ห้องนี้..ถ้าเห็นเค้าเดินไปเดินมาบนนี้ ก็อย่าตกใจไปล่ะ..ฟ้าใส..นี่..คุณจ้าง..ฟ้ากระจ่าง..พี่ชายชั้น ฟ้าใสสะใจ ยื่นหน้าท้าทาย พูดแดกดัน คุณฟ้ากระจ่าง..ดีใจจังเลยค่ะ ที่ได้รู้จักตัวจริงซะที ฟ้าใสได้ยินชื่อคุณมาตั้งนานแล้ว ฟ้ากระจ่างได้แต่มองหน้าฟ้าใสอย่างเสียใจ ผิดหวัง อนาถ เศร้า สลดใจ พูดไม่ออก ฟ้าใสเห็นสีหน้าแววตาอีกฝ่าย ถึงกับจุกไปเช่นกัน หน้าซีด ถดตัวถอยออกมาอย่างลืมตัว เกียรติบดินทร์เริ่มผิดสังเกต รีบก้าวออกมาขวาง ฟ้าใสเป็นเพื่อนชั้น..นายไม่ต้องทำเป็นมาดูถูกกันให้มากนักหรอก นายฟ้ากระจ่าง โอบหลังฟ้าใส จ้องหน้าจ้าง ไม่ต้องไปกลัวใคร ฟ้าใส ประเทศนี้เป็นประเทศประชาธิปไตย ไม่มีใครต่ำต้อยหรือสูงส่งกว่าใครหรอก โดยเฉพาะ..พี่ชายของชั้นคนนี้..เค้าเท่าเทียมกับเธอแน่ๆ คุณดิน..คุณรู้จักเพื่อนของคุณ..คนนี้ ดี..ขนาดไหน ฟ้ากระจ่างจ้องหน้าฟ้าใสไม่หลบตา คุณคิดว่า..เค้าต้องการอะไรจากคุณ มันไม่สำคัญหรอก..ว่าฟ้าใสจะต้องการอะไรจากชั้น มันสำคัญตรงชั้น..ต้องการอะไรจากเค้าตังหากล่ะ ฟ้าใสชักได้ใจ เรารักกันค่ะ คุณฟ้ากระจ่าง..เราคุยกันได้ทุกเรื่อง..ทำอะไรด้วยกัน ก็สนุกทุกอย่าง..เรื่องแบบนี้ คนดีๆ อย่างคุณ..คงไม่มีวันเข้าใจหรอก ช่าย..เธอพูดถูก..ฟ้าใส มันต้องคนเลวๆ อย่างเราเท่านั้น..ที่จะเข้าใจกัน... เกียรติบดินทร์หัวเราะชอบใจ ขณะโอบฟ้าใส พาเดินออกไป ฟ้ากระจ่างมองตาม ฟ้าใสไม่วายหันกลับมามองหน้าจ้าง แล้วยิ้มเยาะให้ ฟ้ากระจ่างมึนตึ้บ นายน้อมแอบมองอยู่ข้างหลังด้วยสีหน้าหนักใจ ฟ้ากระจ่างไม่สบายใจ เขาตัดสินทำอย่างหนึ่งในเวลาต่อมา เวลาเดียวกัน อาม่าสาลี่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ เสียงมือถือดังขึ้น อาม่าเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะนั่งเล่นรวมกับเครื่องอัฐบริขารส่วนตัวต่างๆ กดรับแบบมึนๆ ฮาโหลๆ ฟ้ากระจ่างนั่นเองโทร.หา และเวลานั้นยืนคุยอยู่มุมหนึ่งภายในบ้าน สวัสดีครับ อาม่า..นี่ผม อาจ้างนะครับ น้ำเสียงอาม่าสาลี่ตื่นเต้น อาจ้าง..อาจ้างโทมา..อาจ้างเป็นยังไงมั่ง อาม่าขอโทษนะ ที่วันนั้นไม่ได้อยู่รอเจออาจ้าง มันวุ่นวายกันเหลือเกิน แล้ว..ป๊ากะแม่สารภี เค้าหายโกรธผมรึยังครับ เขาไม่ได้โกรธจ้าง เขาโกรธแม่จ้าง อาม่าว่า โธ่.. แม่จ้างเค้าพูดว่า จะไม่ให้จ้างเป็นแฟนกะคนไม่คู่ควร เค้าพูดเหมือนจะจับคู่จ้างคลุมถุงชนกะลูกเศรษฐีเหมือนกัน จ้างก็ระวังตัวเอาไว้ล่ะ ฟ้ากระจ่างอึ้งไป หรือครับ.. นึกอีกเรื่องขึ้นได้ เอ้อ..อาม่าครับ..คือ..ผมอยากถาม..เรื่อง..ฟ้าใส..พี่เสี้ยวท้อน่ะครับ ทำไม อาเสี้ยวท้อทำไม จ้างเจอมันเหรอ ฟ้ากระจ่างไม่ยอมตอบทันที คือ..ผมอยากทราบ ว่าเขาเคยบอกบอกม่าว่า..เขาทำงานอะไร อยู่ที่ไหนน่ะครับ จ้าง..อาม่าจะบอกจ้าง..ตามความจริงนะ เพราะจ้าง ก็คือหลานม่าคนนึงเหมือนกัน เหมือนเป็นน้องชายของอาเสี้ยวท้อ..เผื่อว่า..จ้างเจอมัน..จ้างอาจจะช่วยมันได้ ทำให้มันกลับตัวกลับใจ ก่อนที่จะสายเกินไป แปลว่า..พี่เสี้ยวท้อเค้า ฟ้ากระจ่างหยั่งเชิง ทั้งที่รู้เต็มอก มันไม่ได้บอกอะไรม่าหรอก มันก็ปิดบัง แต่นานๆ ก็ส่งเงินมาให้ทีละเยอะๆ..อาม่าก็เดาเอาน่ะ..ว่ามันก็ทำงานที่สบายๆ ได้เงินเยอะ ง่ายๆ เร็วๆ ใช้ความเป็นผู้หญิง ใช้ความสวยเป็นสินค้านั่นแหละจ้าง..ความคิดของอาเสี้ยวท้อ เราก็รู้ๆ กันอยู่..แต่ม่าก็จนใจ..ไม่รู้จะให้มันเปลี่ยนความคิดแบบนี้ได้ยังไง สีหน้าฟ้ากระจ่างเศร้าลง รู้สึกปวดร้าวใจ เอ้อ จ้าง..แล้วจ้างอย่าลืมนะ ระวังล่ะ ว่าคุณนายเขาจะจับให้จ้างแต่งงานกับใคร..จ้างนะ..ซื่อเกินไป..อย่าให้เขาหลอกง่ายๆนะลูก อาม่าสาลี่เตือน รู้สึกห่วงห่วงจริงจัง บ่ายวันนั้น ดารากานต์ง่วนอยู่ในครัว กำลังเรียงขนมไทยๆ สวยงามใส่กล่องพลาสติกใส ฟ้ากระจ่างเดินตามป้าบัว เข้ามามองอย่างสงสัย แม่จะให้ผมเอาของไปให้ใครนะครับ ดารากานต์ละหน้าจากการจัดขนม ได้หรือเปล่า จ้าง..วันนี้ลูกไม่มีนัดอะไร ใช่ไหมลูก ไม่มีครับ งั้น ดารากานต์ส่งกระดาษจดที่อยู่ให้ ไปที่บ้านเลขที่....... ถนน.....เอาของไปให้เพื่อนแม่ที ฟ้ากระจ่างรับไปอ่าน ได้ครับ อ่านๆ แล้วชะงัก เอ๊ะ... ดารากานต์ยิ้มดักคอ ลูกเคยไปบ้านนี้ล่ะสิ เพื่อนแม่..ชื่อเทเรซ่า เป็นเด็กผู้หญิงจ้ะ ไม่ใช่ยายแก่หรอก ฟ้ากระจ่างงงๆ แม่รู้จักเทเรซ่าด้วยหรือครับ จ้ะ แกเป็นเด็กมีอัธยาศัยดีมาก..แกชวนแม่ไปเที่ยวบ้านด้วย แต่แม่ไม่สะดวก ฝากจ้างเอาขนมไปให้แกหน่อย ป้าบัวจัดแจงช่วยแพ็คผูกเอาของใส่ถุงไป ในขณะที่แม่ลูกคุยกัน แอบเขม้นมองท่าทีของดารากานต์แบบเอาใจช่วย สีหน้าฟ้ากระจ่างครุ่นคิด มองหน้าดารากานต์ที่ยิ้มแย้ม ยิ่งรู้สึกแปลกใจ บนโต๊ะในศาลานั่งเล่นนอกบ้าน เทเรซ่าเพ่งดูขนมไทยที่สวยงามเหล่านั้น แล้วมองฟ้ากระจ่างอย่างปลาบปลื้ม ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าคุณแม่ของคุณฟ้ากระจ่าง..คือสุภาพสตรีที่สวยงามน่ารักคนนั้น โลกแคบมากครับ... จังหวัดนี้เล็กมากค่ะ มีที่ให้คนไปพบกันไม่กี่ที่..เท่านั้นเอง เทเรซ่าว่า นั่นสิครับ..สังคมของคนรวยๆก็แคบมากๆ..มีกันอยู่ไม่กี่ครอบครัว เทเรซ่าหัวเราะ คุณพูดเหมือนเป็นคนชอบประชดประชันแซทไทร์สังคม อย่างกับคุณเป็นคนนอก ฟ้ากระจ่างหัวเราะก่อนตอบ ผมเป็นคนนอกจริงๆ ครับ..ยังไม่ค่อยรู้จักใครมากนัก เทเรซ่าจะขอชิมหน่อยนะคะ เทเรซ่ายิ้ม ลองสิครับ ถ้าคุณชอบ คุณแม่ผมจะได้ดีใจ เทเรซ่าชิมอย่างตั้งใจ ทั้งคู่ไม่รู้ว่าที่ระเบียงตึกอีกด้านหนึ่ง ชิงชัยยืนมองมา เหมือนกำลังคิดหนัก ข้างๆ คือ 4 ชายลูกน้องที่ปีเตอร์จ้างมาดูแลความปลอดภัย นี่แหละ พวกคุณจำเอาไว้ ฟ้ากระจ่าง คือคนๆ นี้ ชิงชัยบอก คุณอยากให้พวกเราสั่งสอนอะไรมันไหม ลูกน้องคนแรกถาม อย่าเพิ่ง ยังไม่ต้อง..ผมก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่ามันจะทำอะไรต่อไป เขากล้าหาญมาก ที่กล้ามาจีบคุณเทเรซ่า คนที่สองออกความเห็น มันกล้าเกินไป..ท้าทายกันเกินไป ชิงชัยกัดกราม คุณเทเรซ่าก็เหมือนจะชอบเขานะครับ ลูกน้องอีกคนบอก ชิงชัยรู้สึกเจ็บปวด ผู้หญิง..ชอบหลงผิดเสมอๆ แต่ท่าทางเขาก็น่าที่สาวๆ จะชอบนะครับ..หล่อและรวย สุภาพเรียบร้อย คนสุดท้ายออกความเห็น ระหว่างนั้นปีเตอร์เดินเข้ามา ทุกคนสะดุ้งเงียบทันที ปีเตอร์มองสำทับ ทั้ง 4 เดินออกไป ชิงชัย..ผมว่า..บางเรื่อง คุณก็ปล่อยให้เป็นเรื่องส่วนตัวของเทเรซ่าบ้างได้ไหม ปีเตอร์พูดปรามชิงชัย คุณปีเตอร์..คุณคงลืมไปแล้ว ว่านายหัวบัญชา..แทงข้างหลังเรายังไง ในการประมูลงานครั้งแรกของเรา ฟ้ากระจ่างไม่เคยสนใจเรื่องธุรกิจเลย เขาไม่เคยพูดกับผมเรื่องพวกนี้ เขาไม่โง่ไงครับ เทเรซ่าก็ไม่เคยรู้เรื่องงานของเรา เทเรซ่าไม่มีวันเอาข้อมูลอะไรไปให้เขาได้ ปีเตอร์สำทับ ผมขอร้อง คุณปีเตอร์ ขอให้คุณระวัง..คนที่ดูเหมือนไม่มีพิษที่สุด นั่นแหละ มันมักจะมีพิษร้ายที่สุด คุณแม่ของเขาฝากขนมมาให้เทเรซ่า ปีเตอร์เอ่ยขึ้น ยิ่งทำให้ชิงชัยฉุนขาด อะไรนะครับ..นี่แปลว่า มันรู้เห็นเป็นใจกันทั้งบ้านเลยเหรอ คุณปีเตอร์ครับ..ไอ้บัญชามันพิการทุกวันนี้ เพราะอะไร มันก็รู้อยู่แก่ใจ แล้วมันคงจะไม่มีวาระซ่อนเร้นอะไรเลยมั้ง..ไม่รู้อะไรกันเลยมั้ง..ที่เมียกะลูกชายมัน..พากันมาตีสนิทลูกสาวคุณน่ะ..อะไรมันจะซื่อใสบริสุทธิ์คิดบวกกันขนาดนั้นครับ..คุณปีเตอร์ ปีเตอร์อึ้งกับท่าทีและคำพูดของชิงชัย 
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
