Group Blog
All Blog
|
ลิขิตฟ้าชะตาดิน ตอนที่ 10 (ต่อ)  ดวงยิหวาเดินมาอย่างเหนื่อยๆ ในมือถือถุงกับข้าวเข้ามาในบ้าน ขณะที่พวกคนงานชายกำลังจัดโต๊ะกินข้าวอยู่ ป๊อก..หุงข้าวยัง เอากับข้าวไปแกะใส่จานไป.. ดวงยิหวายื่นส่งถุงในมือให้คนงาน ครับผม อ้อ..มีของมาส่งให้คุณดวงนะครับ ที่โต๊ะทำงานครับ ดวงยิหวางง เดินไปดู ของอะไร บนโต๊ะทำงาน มีกล่องใหญ่มาก ห่อด้วยกระดาษห่อของขวัญของห้าง พร้อมกับผูกโบว์สวยงาม ของขวัญเหรอ..ไม่ใช่วันเกิดซะหน่อย ใครส่งมา คราวนี้สงสัย เป็นคนส่งของของที่ห้างครับ เค้าบอกว่ามีคุณผู้ชายส่งให้ คุณผู้ชาย.. ยิ่งฟังยิ่งงง จดๆ จ้องๆ นายว่าระเบิดป่าว ไม่หรอกครับ คนงานหัวเราะขำ ดวงยิหวาเข้ามา ลองยกกล่องดู ก็ไม่หนัก จึงลองเขย่าๆๆ ไม่มีเสียงอะไรเลยอ่ะ ไม่หนักด้วย อะไรน้า... ดวงยิหวาตัดสินใจ แกะ และเปิดกล่อง มองลงไป เห็นว่ามันเป็นของสีฟ้าเข้มเนื้อนุ่ม อัดแน่นมา ดวงยิหวาตัดสินใจดึงออกมา พบว่ามันคือตุ๊กตาผ้าโดราเอม่อน ตัวใหญ่พอควร โดราเอม่อน รีบพลิกหาจนรอบ การ์ดหรือจดหมายอะไรก็ไม่มีด้วย ลูกน้องคนงานชายหันมายิ้มๆ ให้ ผู้ชายให้แหงๆ เลยครับ ดวงยิหวา พยายามนึกถึงเจ้าของของขวัญ และคิดว่า...ไม่น่าจะเป็นเกียรติบดินทร์ คืนนั้น ดวงยิหวาอยู่ในชุดนอนแบบผู้ชาย เป็นกางเกงขาสั้น ถือตุ๊กตาโดราเอม่อนมาวางบนเตียง แล้วนั่งลงจ้องมองอย่างตั้งใจ และสงสัย ใครกันแน่..ที่ส่งนายมาน่ะ..ห๊ะ ดวงยิหวาคิด แล้วนอนลง ตาเหลือบไป ที่ชั้นข้างเตียง แล้วชะงัก เมื่อหนังสือการ์ตูนโดราเอม่อนวางเรียงซ้อนกัน เป็นตั้ง ดวงยิหวาดีดตัวเด้งลุกขึ้น เดินไปหยิบมาดู แล้วอึ้ง พร้อมๆ กับที่ภาพในอดีตผุดเข้ามาในหัว เป็นเหตุการณ์ตอนที่ฟ้ากระจ่างซื้อหนังสือการ์ตูนให้ นึกถึงตรงนี้ดวงตาดวงยิหวา มีแววหวั่นไหว ภาพอดีตตอนที่เดินคุยกับฟ้ากระจ่างเรื่องโดราเอม่อน อย่างสดใส ร่าเริง ผุดซ้อนขึ้นมา ดวงยิหวายิ้มออกมา ก่อนจะชะงัก วางหนังสือลง แล้วทิ้งตัวลงนอน ตาเศร้าลง เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ตอนที่เธออยู่กับเกียรติบดินทร์ และฟ้ากระจ่างกับทรายทอง มาหาที่ออฟฟิศคอนเทนเนอร์ ทั้งฟ้ากระจ่าง และดวงยิหวาต่างงงๆ ต้องทำเหมือนไม่รู้จักกัน ดวงยิหวารู้สึกกระวนกระวาย กลิ้งตัวนอนคว่ำ ดึงโดราเอม่อนมามองหน้า -แฟลชกลับไปอดีต ที่จ้างเงยขึ้นจากนายน้อม ที่ผูกเชือกรองเท้าให้ที่หน้าตึก แล้วเจอดวงยิหวา ที่ยืนมองอยู่ จ้างทำหน้าแปลกๆ ดวงยิหวานึกแล้วขำ ยิ้มออก ดึงโดราเอม่อนมาดูอีก แต่แล้วก็ถอนใจ กอดโดราเอม่อนไว้ แต่หน้าตาสับสน เป็นกังวล ทันใดนั้น เสียงข้อความเข้ามาในโทรศัพท์ดังขึ้น ดวงยิหวาชะงัก หยิบโทรศัพท์มากดดู แล้วตาโต เป็นแมสเสจจากฟ้ากระจ่าง ส่งข้อความมาว่า ขอบคุณมากครับ ที่ช่วยดูแลน้องชายผมเป็นอย่างดี ความสำเร็จเมื่อคืนนี้ ส่วนนึง เป็นเพราะคุณ ดวงยิหวาอ่านออกเสียง อ่านเสร็จ แล้วเงยหน้าขึ้นมา ทำหน้าหมั่นไส้ ค้อนๆ ชริ..หมั่นไส้ กดตอบกลับ พิมพ์ข้อความด้วยหน้าตาเหวี่ยงเอาเรื่องมาก เวลาเดียวกันภายในห้องนอนฟ้ากระจ่าง จ้างกำลังนอนก่ายหน้าผากคิดหนักอยู่ เสียงแมสเสจมือถือดังขึ้น ฟ้ากระจ่างชะงัก รีบหยิบโทรศัพท์มาดูอย่างร้อนรน เหมือนกำลังรออยู่พอดี พอกดดู สีหน้าที่เครียดๆ อยู่ก็ยิ้มออกมาได้ ที่หน้าจอ มีข้อความจากดวงยิหวาว่า เป็นหน้าที่ลูกน้องต้องรับใช้เจ้านายอยู่แล้วค่ะ กรุณาอย่าได้เกรงใจ ฟ้ากระจ่างอ่านแล้ว ยิ้มขำๆ แล้วกดตอบมือระวิง หน้าตาสนุก เมามันกับเกมนี้มาก ครู่ต่อมามีเสียงเตือนข้อความเข้าที่โทรศัพท์ดวงยิหวา ดวงยิหวาทำหน้าตาเคืองเหวี่ยง รีบหยิบมากดอ่าน อ๋อ ต่อปากต่อคำเหรอ..เชอะ ข้อความที่ส่งมา คือ ดีมาก ขอให้อายุมั่นขวัญยืน ประสบแต่ความสุขความเจริญ ดวงยิหวาอ่านออกเสียง หัวเราะออกมา ก่อนจะวางโทรศัพท์ล้มตัวลงนอน หัวเราะขำ คนบ้า!! สีหน้าดวงยิหวาดูอารมณ์ดีขึ้นมาทันที เช้าวันใหม่ บัญชามองกวนอิมหยกเล็กๆ ในมือ ที่ฟ้ากระจ่างให้และบอกว่าพวกศาลเจ้าฝากมา ด้วยสายตาสับสน ขัดแย้งกับสิ่งที่กำลังคิดจะทำ นายน้อมกำลังทยอยเก็บชุดอาหารเช้าที่บัญชากินเสร็จแล้ว มองๆ กวนอิมหยกองค์นี้ ผมว่าเป็นของดีจริงๆ นะครับ บัญชาชงัก แล้วรีบวาง ของดี..หมายความว่า.. ก็แปลว่า หยกก็เป็นหยกดี แล้วก็เป็นของที่ผ่านการปลุกเสกมาแล้วจริงๆน่ะสิครับมี สรรพคุณศักดิ์สิทธิ์จริงๆ แต่จะได้ผลจริง นายหัวต้องเลิกกินเนื้อวัว คนโดนยิงเข้ากระดูกสันหลังตัดเส้นประสาทเป็นอัมพาต ไม่มีปาฏิหาริย์อะไรมาช่วยได้หรอก ลองทำดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่ครับ นายน้อมว่า บัญชามองหน้า อยากได้ไหมล่ะ ให้! อุ๊ย..ซินแสของคุณจ้างมอบมาให้นายหัวนะครับ นายหัวน่าจะบูชาดีๆนะครับ ยังไงก็ เป็นศิริมงคลแก่ตัว นายน้อมบอก บัญชาฟังแล้วอึ้งไปนิด ไหว้จดศีรษะ แล้ววางที่เดิม ก็บูชาอยู่นี่ไงล่ะ บัญชานิ่งอึ้ง ขรึมไป ดวงตาหม่นๆ เอนลงนอน ดารากานต์เปิดเข้ามา พร้อมเสื้อผ้าชุดใหม่ เอาไปวางให้นายน้อมดู นายน้อม เดี๋ยวอาบน้ำแล้วให้นายหัวแต่งชุดนี้นะ บัญชามองๆแล้วว่า สีแบบนี้..ไม่เคยใส่ ดารากานต์หน้าเสียไปนิด ชั้นซื้อเสื้อผ้าให้คุณทีไร ไม่เคยถูกใจคุณซักที ตกลง..เสื้อนี่..คุณจะไม่เอาใช่ไหม ชั้นจะได้ เก็บไป เอาสิๆๆ..แหม..แค่นี้ก็ต้องงอนด้วย สวยออกครับ นายหญิง นายหัวใส่สีแบบนี้ จะได้สดชื่นนายน้อมบอก ชั้นก็คิดอย่างนั้นแหละ นายน้อม..ถึงได้ซื้อมา ดารากานต์เดินหน้าตึงออกไป บัญชามอง พูดไล่หลังตามไป ก็บอกแล้วไง ว่าเดี๋ยวจะใส่ๆๆ ดารากานต์งอนออกไปพ้นห้องแล้วบัญชาหันมาบ่นกับน้อม คนอยู่ด้วยกันมาจนขนาดนี้ เค้าเคยรู้ไหม ว่าชั้นชอบอะไร ไม่ชอบอะไร แกยังรู้มากกว่า อีก..ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะเค้าคิดถึงแต่คนอื่น แล้วก็คิดถึงแต่รสนิยมของคนอื่นตังหากล่ะ อารมณ์บัญชาเริ่มแรงขึ้นเป็นลำดับ นายน้อมอึ้งๆ ก้มหน้าไม่สนับสนุน และแอบถอน หายใจ ช่วงตอนกลางวัน ปีเตอร์ใส่เสื้อแบบและสีเดียวกับบัญชา ที่เทเรซ่าซื้อมาฝากจากห้าง ขณะนั้นเดินถือจากเบรกฟาสท์นำมานั่งที่โต๊ะมุมสวยในสวน เทเรซ่านั่งกินอยู่ก่อน มองพ่อ แล้วก็ยิ้มชอบใจ ทีหลังแด๊ดดี้สวมเสื้อแบบนี้บ่อยๆนะคะ ดูสบายๆแล้วก็อายุน้อยลงมากเลย แปลว่า..ปกติแด๊ดดี้ดูแก่งั้นหรือ ปีเตอร์ท้วง ไม่ใช่ค่ะ แต่ปกติ แด๊ดดี้แต่งตัวเหมือนบิซสิเน็สแมนนี่คะ ที่จริงเสื้อแบบนี้มันเป็นแฟชั่นสมัยแด๊ดดี้วัยรุ่น แด๊ดดี้มีตั้งหลายตัว สีนี้ก็เคยมีนะ เป็นตัว โปรดด้วย แต่แปลกที่เทเรซ่ารู้ได้ยังไง ว่านี่แหละ คือเทสท์ของแด็ดดี้เมื่อ 20 ปีก่อน ที่ห้างวันนั้น มาดามที่แสนสวยคนนึง แนะนำให้เทเรซ่าซื้อเสื้อตัวนี้ให้แด๊ดดี้ค่ะ ว้าว..แสนสวยด้วย ปีเตอร์ยิ้ม สวย น่ารัก ใจดีมากเลยค่ะ ถ้าแด๊ดดี้เห็น ต้องชอบ เทเรซ่าว่า แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่วันนั้น แดดดี้จะได้ตามไปขอบคุณและขอเดทซะหน่อย เทเรซ่าหัวเราะ แหม แด๊ดดี้ก็ดีแต่พูดทุกที เทเรซ่าแนะนำให้รู้จักใคร แด๊ดดี้ก็ไม่เคยพอใจ บางทีทำเย็นชาใส่เค้าอีก เทเรซ่าเข็ดแล้วล่ะค่ะ สองพ่อลูกยิ้มๆ แล้วกินอาหารไป วันต่อมา ฟ้าใสพาตัวเองมาอยู่ในห้องอาหารแห่งหนึ่ง กดดูรูปในโทรศัพท์มือถือ เป็นรูปฟ้ากระจ่างคู่กำนันนวลในงานวันเกิดกำนันฟ้าใสกดเปลี่ยนรูป ทำปากเบ้ แหวะใส่รูปฟ้ากระจ่างกับสองลูกสาวกำนัน ฟ้าใสกดไปอีกรูป เป็นรูปฟ้ากระจ่างกับทรายทองและเกียรติบดินทร์ ยืนเรียงกัน ก่อนจะมอบของขวัญให้กำนัน ฟ้าใสกดซูม ดูแต่ฟ้ากระจ่าง รำพันออกมา อาจ้าง ในที่สุด เธอก็ได้อยู่ในที่ๆ สมควรกับคนอย่างเธอจนได้นะ เสียอย่างเดียว ที่ของ เธอมันดันสูงส่งจนเจ๊เข้าไม่ถึงซะแล้ว..แต่อย่านึกนะ ว่าคนอย่างเจ๊เสี้ยวท้อจะท้อใจง่ายๆ นายกอบต.เดินเข้ามา ฟ้าใสรีบกดปิดโปรแกรม วางโทรศัพท์ลง ลุกขึ้นรับ ท่านนายก..มาช้าจัง โอ๊ย...กว่าจะหลบนังยักขมูขีออกมาได้ โกหกมันซะเหนื่อย นายกอบต.ว่า ฟ้าใสรอท่านนายกจนกินกาแฟไปสามถ้วยแล้ว..แล้วท่านจะรับอะไรดีคะ ไม่กินอะไรแล้ว ไป..ขึ้นห้องกันเลยเถอะ โอ๊ย..อะไรกันคะ เอะอะก็ขึ้นห้องๆ ฟ้าใสหิวนะคะ อุตส่าห์รอรับทานข้าวกับท่าน นายก อ้าว..ก็นึกว่าซดกาแฟซะอิ่มแล้วน่ะสิ โอ๋ๆๆๆ เอ้า จะกินอะไรล่ะ กินเป็นเพื่อนกันนิดนึงก่อนก็ได้ เอ้า..บ๋อยๆๆ ขอเมนูหน่อย บริกรเอาเมนูมาให้ พอดีบุรี กับเพื่อน 2 คน เดินเข้ามา มองมาเห็นนายกฯพอดี อ้าวๆๆ คุณบุรีนายกอบต.ร้องทัก ทั้งหมดไหว้กันไปมา ทุกคนมองฟ้าใส อย่างสนใจ ท่านนายก..ว่างหรือครับ วันนี้ บุรีถาม ก็..พักผ่อนนิดหน่อย ช่วงนี้เหนื่อยทุกวัน ช่วยชาวบ้านน้ำท่วม เพื่อนคนหนึ่งมองฟ้าใส พักผ่อน..เลยพาลูกสาวมาทานข้าวหรือครับ.. ฟ้าใสหัวเราะคิก แล้วรีบเอามือปิดปาก นายกอบต. ยิ้มร่าแหมๆๆ หัวเราะชอบใจนะ..แม่คุณ.. หันไปมองหน้าใสอย่างภูมิใจ ลูก สาวที่ไหน คุณจุ้ย นี่แฟนผม..ฟ้าใส รู้จักคุณบุรี คุณจุ้ย คุณปุ่น ฟ้าใสไหว้ทุกคน กิริยาชดช้อย ทอดสายตาให้ บุรีแอบมองช่วงขา หน้าอก บั้นท้าย แล้วหันกลับมามองหน้าอีกที ฟ้าใสแอบเห็นสายตาบุรี มองบุรีอย่างท้าทาย บุรีรีบเมิน บุรีกระแอม เอ้อ..ผมขอตัวก่อนนะครับ ท่านนายก..ต้องประชุมงานกัน..นิดหน่อย เชิญๆๆ ตามสบายๆๆๆ นายกอบต.ว่า บุรีกับเพื่อนๆ เดินไป ก่อนจะไป บุรีแอบหันมามองอีกที ฟ้าใสทำเป็นก้มหน้าอ่านเมนู แล้วแอบเอาปกเมนูบังนายกอบต.ไว้ เพื่อแอบจิกตาให้บุรีเป็นพิเศษ นายกฯโบกมือให้บุรี แล้วสะกิดฟ้าใส คนที่เดินนำไปน่ะ เป็นน้องชายนายหัวบัญชาไง ฟ้าใส เบิกตาโพลง หน้าใสซื่อ นายหัวอะไรอีกคะ นายหัวเยอะจัง คนนั้นก็นายหัว คนนี้ก็ นายหัว นายหัวบัญชา..ก็ที่วันเกิดกำนัน ลูกชาย2คนของนายหัวมาอวยพรไง ที่กำนันแตกตื่น ต้อนรับเป็นพิเศษ ที่ว่าลูกคนนึงเป็นลูกที่นายหัวแอบซุกหมกเม็ดไว้ทางเหนือ แล้วพอนายหัวโดนยิงเป็นอัมพาตแล้วเพิ่งเปิดเผย ทำให้เมียไม่กล้าขัดใจไง ฟ้าใสนัยน์ตาวาววับ ปิ๊งปั๊งขึ้นมา โอ๊ว..จริงเหรอคะ..ต๊ายตาย..โลกแคบจังนะคะ ฟ้าใสหัวใจพอง ดีใจมาก รีบเอาเมนูมาบังหน้า เวลาผ่านไป ที่มุมหนึ่งในโรงแรมบุรีกับเพื่อนคุยสังสรรค์กันอยู่อย่างซีเรียส กระซิบกระซาบกันไปมา ส่วนอีกมุมหนึ่ง ฟ้าใสเดินมองหามาจนเจอ แล้วแอบ รอ ลุ้น สักพัก บุรีลุกขึ้น เดินไปจากโต๊ะ บุรีเดินผ่านตรงที่ฟ้าใสแอบ แล้วเดินเลยไป ฟ้าใสออกมา มองซ้ายแลขวา แล้วเดินตามไปแบบเนียนๆ อีกด้านหนึ่ง บุรีเดินมา แล้วเลี้ยวไปทางห้องน้ำชาย ฟ้าใสแอบมอง ชะเง้อตามดูเป็นระยะๆ พอบุรีเข้าไปในห้องน้ำชาย ฟ้าใสมองจนแน่ใจแล้วหลบมุม เปิดกระเป๋าถือหยิบน้ำยาล้างตาออกมาจัดแจง เงยหน้าขึ้น หยดน้ำตาล้างตาให้ไหลเปื้อนๆ เหมือนน้ำตาอาบแก้ม จากนั้นก็ซุ่มรอเวลา สักพัก ประตูห้องน้ำชายเปิด มีคนอื่นเดินออกมาก่อน ฟ้าใสเซ็ง ลุ้นต่อไป ในที่สุดบุรีก็เปิดประตูออกมา ทันใดนั้น ฟ้าใสก็ทำเป็นร้องไห้ ก้มหน้าก้มตาวิ่ง แล้วไปชนบุรีพอดี ฮือๆๆ โฮๆๆ โอ๊ย..ว้าย..ขอโทษค่ะ ฟ้าใสเงยหน้ามา กะมุมให้สบตาบุรี เพื่อให้เห็นน้ำตาที่นองหน้าอย่างสวยงาม โอ๊ะ..ขอโทษครับ.. บุรีเห็นหน้าฟ้าใสถนัด ชะงัก อ้าว..น้องนี่เอง..เอ๊ะ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ฟ้าใสทำเลิ่กลั่ก มองหน้ามองหลัง ท่านนายก..ท่านนายก..อยู่แถวนี้หรือเปล่าคะ บุรีมองไปรอบๆ ไม่มีนี่ครับ ทำไมครับ เกิดอะไรขึ้น ฟ้าใสอยากจะหนีจากท่าน..หนีไปให้ไกลแสนไกล..ฟ้าใสทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว บุรีรีบดึงมาในมุมเร้นสายตาผู้คน ทำไมครับ..เค้าทำอะไรคุณ เค้าเป็นคนจิตทรามค่ะ..เค้าทำกับฟ้าใสเหมือนฟ้าใสไม่ใช่คน..คุณ..คุณ บุรีครับ คุณบุรี..พอจะ..ช่วยฟ้าใสได้ไหมคะ คุณฟ้าใสจะให้ผมช่วยอะไร บอกมาเลยครับ ฟ้าใสทำเลิ่กลั่ก ดูทางหนีที่ไล่ ฟ้าใสคงบอกคุณบุรีตอนนี้ไม่ได้ เรื่องมันยาวมาก..ถ้าคุณบุรีจะกรุณา..ขอเบอร์โทรศัพท์ คุณให้ฟ้าใส..ได้ไหมคะ บุรีมองหน้า ฟ้าใสทำตาเศร้าปนหวาน บุรีมองต่ำลงมา ฟ้าใสจับแขนบุรี แล้วดึงมือบุรีมาจับยึด ดุจเป็นที่พึ่ง ตารางข้อมูลการก่อสร้างในคอมพ์ฯเกี่ยวกับอาคารราชการที่ฟ้ากระจ่างได้รับมอบหมายจากบัญชา ฟ้ากระจ่างนั่งดูอยู่หน้าจอ มาดขรึม มีดวงยิหวายืนอธิบายอยู่ข้างหลัง มาดเข้มนิ่งพอกัน สรุปว่า ตอนนี้ตัวอาคารเสร็จหมดแล้วใช่ไหม ฟ้ากระจ่างฟอร์มจริงจัง เป็นทางการเว่อร์ๆ ก็ส่วนที่เป็นฮาร์ดแวร์ก็90% เหลือเก็บรายละเอียดนิดหน่อย คุณจ้างจะไปดูวันไหนก็นัด กับคุณบุรีได้ค่ะ ดวงยิหวาทำหน้าเย็นชาตอบ ตอนนี้ที่ทำอยู่คืออะไร ฟ้ากระจ่างแอบมองเหล่ แล้วขำ ระบบน้ำกำลังลงของอยู่ค่ะ แล้วก็ตามด้วยระบบไฟ พวกงานไม้ หน้าต่าง ประตู พื้น การตรวจรับของเรียบร้อยหมดแล้ว จะลงต้นเดือนหน้าค่ะ พูดเป็นทางการกว่าเดิม ฟ้ากระจ่างรับรู้ จึงเริ่มแกล้งๆ แอบทำหน้าขี้โกงใส่ ขอดูพวกงานหลังคา ฝ้า เพดาน การ ระบายน้ำฝนหน่อยสิครับ อยู่ไฟล์ไหน ดวงยิหวาขยับ ก้มเข้ามากดหาไฟล์ให้ ฟ้ากระจ่างขยับหลบนิดๆ แต่ก็แอบขวางๆหน่อยๆ ดวงยิหวาจริงจังกับการหาไฟล์มาก ก้มลงไป กดหาอย่างเอาการเอางาน ฟ้ากระจ่างแอบ มองใบหน้าดวงยิหวาใกล้ๆ นัยน์ตาแพรวพราว เสี้ยวหนึ่งของใบหน้าที่น่ารัก เคร่งขรึมของดวงยิหวา ที่พอหาไฟล์เจอ ก็ทำสีหน้ากระตือ รือร้น ฟ้ากระจ่างมองด้วยสายตาอ่อนโยน ดวงยิหวากดเปิดไฟล์อยู่ ชักรู้สึกเงียบๆ บรรยากาศแปลกๆ นี่ค่ะ อันนี้เป็นระบบ.. ดวงยิหวาหันมามองหน้าจ้าง เห็นอีกฝ่ายมองอยู่ ชะงัก อึ้งไป ฟ้ากระจ่างเผลอแว่บไปนิด สะดุ้ง รีบหลบตา แล้วกระแอมแอ้มๆๆ ทำเป็นหันไปดูจอคอมพ์ เอ่อ..อะไรนะ ไหน..ดูไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ ไหนมันยังไง คุณลองอธิบายมาซิ ดวงยิหวารู้ทันรีบขยับออกห่างมองตาขวาง แอบค้อน อ่านหนังสือไม่ออกเหรอค่ะ ก็ดูเองสิคะ ฟ้ากระจ่างหัวเราะขำๆ ท่าทีเขินๆ ดวงยิหวาค้อนอย่างเปิดเผย ทั้งคู่ไม่รู้ว่า เวลานั้นที่อีกมุมนึง นายน้อมแอบมองอยู่ด้วยสีหน้าไม่ชอบใจ ช่วงหัวค่ำวันนั้นฟ้ากระจ่างนอนหงายบนเตียง มือถือแฟ้มงาน นอนอ่านในแสงโคมไฟหัวเตียง มีเสียงเคาะประตูเบาๆ แล้วนายน้อมเปิดเข้ามา ถือถาด มีเครื่องดื่มร้อนๆ และผลไม้เล็กจาน ฟ้ากระจ่างผงกหน้ามาดู ขอบคุณครับ นายน้อม หันไปอ่านงานต่อ ทำไมไม่เปิดไฟดวงใหญ่ละครับ เดี๋ยวสายตาเสียแย่ นายน้อมทัก ฟ้ากระจ่างลุกขึ้นนั่งขณะบอกเหตุผล ไฟใหญ่มันสว่างไป กระดาษมันสะท้อนแสง ยิ่งเป็น อันตรายกับสายตากว่าไฟนี่อีก นายน้อมพูดขึ้นมาลอยๆ ระวังดูแลสายตาแล้ว..ก็อย่าลืมระวังดูแลหัวใจด้วย ฟ้ากระจ่างกำลังจะจิ้มผลไม้กิน ชะงัก อะไรนะครับ ของๆใครของใครก็ห่วง..ของใครๆ ก็ต้องหวง อย่าไปยุ่งกะของๆ เค้า นายน้อมเล่นเกมใบ้ คำ นายน้อมพูดถึงใคร นายน้อมพูดต่ออีก สุภาพบุรุษ ไม่พึงแตะต้องของรักของผู้อื่น..และมันจะร้ายแรงกว่ากรณีแย่งของรักของ ชาวบ้านหลายเท่า ถ้ามันเป็นของคนกันเอง ฟ้ากระจ่างยังไม่เก็ต วางของในมือ ลุกยืน นี่พูดถึงของ..หรือคน.. คนครับ..อย่าทำให้คุณดินต้องมีเรื่องเสียใจมากไปกว่านี้เลยนะครับ..ผมขอร้องนายน้อม ก้มหัวให้ท่าทีเย็นชา แล้วเดินออกไปจากห้อง ปิดประตูลง ฟ้ากระจ่างอึ้ง นิ่งงันไป บัญชานั่งดูใบตารางงานที่ฟ้ากระจ่างทำมาให้ ฟ้ากระจ่างยืนรอฟังความคิดเห็น ขณะบัญชาอ่านอย่างตั้งใจทุกบรรทัด อือ ทำตารางแบบนี้ดูแล้วเข้าใจง่ายดี เธอทำเองเหรอ ครับผม... จังหวะนั้นประตูเปิดออกพอดี นายเด่น ดวงยิหวา เกียรติบดินทร์เดินตามกันเข้ามา เกียรติบดินทร์กำลังยื้อยุดดวงยิหวา กระซิบกระซาบ จับมือถือแขน ตกลงหรือเปล่า นะ นะ ห้ามปฏิเสธนะครับ ฟ้ากระจ่างหันไปมองแล้วจ้องเขม็ง ดวงยิหวาเห็นสายตาคู่นั้น รีบปลดมือเกียรติบดินทร์ ออก แล้วหันมาไหว้บัญชา นายหัวรับไหว้ แล้วมองหน้าเกียรติบดินทร์ น้องดิน..เค้าจะประชุมงานกัน พ่อว่า..น้องดินไปนั่งเล่นข้างนอกก่อนดีกว่ามั้ย ผม..แค่มาฟัง เกียรติบดินทร์บอก ไม่ต้องฟังหรอก..เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ บัญชาเสียงเข้ม เกียรติบดินทร์อึ้ง หันมา สบตาจ้าง แล้วทำหน้าเชิด หันมามองหน้าดวงยิหวา ดวงเสร็จแล้ว อย่าเพิ่งกลับนะ เกียรติบดินทร์จ้องหน้า รอคำตอบ ดวงยิหวาตอบรับในอาการอึดอัดใจ ค่ะ เกียรติบดินทร์ทำหน้าพอใจ เดินออกไป แล้วสวนกับบุรีที่เดินเข้ามา บุรีทำหน้าบึ้งตึง เหมือนหงุดหงิดอะไรอยู่ นายเด่น ไอ้จุ้ยมันโทหานายเด่นรึยัง นายเด่นงงๆ เปล่าครับ มีอะไรครับ มันไม่รับโทรศัพท์ชั้น มันตั้งใจจะลองดีกะชั้น นายหัว เรื่องไฟฟ้ามีปัญหาแล้วครับ ปัญหาอะไร บัญชาถาม อยู่ๆมันก็ยื่นราคาใหม่มา แล้วบอกว่าราคาที่ตกลงกันไว้ ทำไม่ได้ บุรียื่นเอกสารให้นายเด่น แกดู นายเด่น มันแพงกว่าเดิมเป็นแสน ไม่ใช่เป็นหมื่น แล้วไม่ใช่แค่แสนครึ่งแสน นายเด่นรับเอกสารมาดู ผมจำไม่ได้หรอกครับ ต้องเอาสัญญามาดู นั่นสิ เค้าต้องคิดราคาตามที่ระบุไว้ในสัญญาสิ บุรี บัญชาเห็นด้วย บุรีอึ้งไป เมื่อเจอความรอบคอบของทั้งนายเด่นและพี่ชาย คือ..สัญญาที่ทำกับบริษัทไอ้จุ้ย..ผม..ไม่ได้ทำครับ ทำครับ..ผมกับดวงเซ็นต์เป็นพยาน ผมจำได้ นายเด่นยืนยัน เอ่อ..นายเด่น กับดวง..คงลืมไป ว่าฉันให้เซ็นต์ลอยๆ ไว้ ตั้งแต่สัญญายังร่างไม่เสร็จ บุรี แถต่อไป เอ๊ะ แต่ดวงจำได้ว่า..เราได้อ่านทบทวนทั้งหมดแล้วก่อนเซ็นต์นี่คะ ดวงยิหวาย้ำอีกเสียง นั่นมันฉบับร่าง..ครั้งแรก..แล้วก็มีแก้อีก แต่ยังแก้ไม่เสร็จ..แล้วพอดี..เรามาวุ่นๆ..ทั้งเรื่อง.. เอ้อ... บุรีมองฟ้ากระจ่างเหมือนเป็นคนนอก ไม่อยากให้มาได้ยิน นายนพชัยโดนยิงตาย แล้วก็มาเจอเรื่องนายหัวโดนยิงอีก..ผมก็มัวแต่วุ่นวาย..จนลืม เอาล่ะๆ..แล้วสรุปว่าไง บัญชารีบตัดบท ก็ผมตกลงกับมันไม่ได้ มันเลยบอกให้ไปหาคนอื่นมาทำ มันไม่ทำแล้ว บุรีบอก อ้าว..นี่ไม่ใช่เล่นขายของนะ บัญชาชักฉุน มันไม่ทำ ผมก็ไม่ทำเหมือนกัน นายหัวก็ไปหาคนอื่นมาทำก็แล้วกัน ผมไม่ไหวละ ผมเบื่อ บุรีทิ้งทุ่น โยนระเบิดตามแผน เฮ่ย ได้ไง บัญชาอึ้ง ผมไม่ดีเอง..ผมไว้ใจเพื่อนเกินไป..ผมทำทุกอย่างพังหมด ผมมันห่วยแตก งี่เง่า ไหนๆนายหัวก็ได้จ้างมาช่วยแล้วนี่ครับ งานนี้ ให้จ้างเค้าหาวิธีแก้ไขไปก็แล้วกัน ผมขอลาไปพิจารณาตัวเองก่อนก็แล้วกัน ขอโทษนะครับ ไหว้นายหัวบัญชา แล้วทำทีเป็นน้อยใจเดินปึงปังออกไป อะไรกันวะ บุรี!! ทุกคนอึ้ง จ้างเหวอ เสียงโทรศัพท์เกียรติบดินทร์ดังขึ้น ในขณะที่เขาเล่นเกมในคอมพ์ฯ อยู่ในห้องนอน เกียรติบดินทร์หยิบมาดูเบอร์ แล้วกดรับ ว่าไงครับอา บุรีหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ชอบอกชอบใจ เรียบร้อย..ตะกี๊อาจัดไปแค่ 1 ชุดเบาๆ ถึงกับใบ้รับประทานกันไปทั้งห้อง บุรีกำลังสตาร์ทรถอยู่ที่หน้าบ้านบัญชา และขับออกไปช้าๆ แล้ว..นายหัวไม่โกรธอาบุรีแย่เหรอครับ ก็คงโกรธ แต่นายหัวจะทำไงได้ ป่านนี้คงรู้แล้วสิ ว่าได้อย่างก็ต้องเสียอย่าง...แต่จะเสีย ใคร..ให้มันรู้ ขาดอาน่ะ นายหัวไปไม่เป็นหรอก น้องดิน แล้วตัวเองกำลังอยู่ในสภาพนี้..จะทำอะไรได้ โห..ก็เท่ากับว่า..เราแกล้งให้นายหัวจนตรอกเหรอครับ เกียรติบดินทร์ไม่สบายใจนัก จนตรอกจริงๆซะเมื่อไหร่ น้องดินรอดูท่าทีซักพักนะ รอให้นายหัวพยายามต่อสายหาทุกคน..แล้วไม่มีใครเอาด้วยเลย..แล้วน้องดินก็ค่อยๆ ทำเนียนเข้าไป..อาสานายหัว..บอกว่า จะลองไปคุยกะเพื่อนๆ อาบุรีดู..แล้วตอนนั้นล่ะ..น้องดินจะกลายเป็นอัศวินม้าขาวในที่สุด บุรีอธิบายแผน อาจุ้ยเค้าจะโอเคกะผมเหรอครับอา เออ..อาวางหมากไว้หมดแล้ว รับรอง..ไอ้จ้างมันจะกระเด็นลงจากบัลลังก์ก็คราวนี้ บุรีหัวเราะชอบใจ แค่นี้นะ ใจเย็นๆ หลานรักของอา บายๆๆ บุรีกดวางสายไป ในขณะที่เกียรติบดินทร์อึ้งนิดๆ เหมือนจะลังเลๆ แต่ก็ถอนใจ เพราะไม่มีทางเลือกอื่น ทางด้านบุรี ขับรถไป พลางกดอีกสาย รอฟังเสียง แล้วยิ้มออกมา ฮาโหล..ผมเองนะครับ..ตกลง..เดี๋ยวเราเจอกันใช่ไหมเอ่ย ฟ้าใสหรือเสี้ยวท้อนั่นเองเดินพูดโทรศัพท์กับบุรีอยู่ภายในห้างแห่งนั้น หน้าตาสมใจนึก ถ้าคุณบุรีว่าง... ฟ้าใส่จริตในน้ำเสียง ก็ว่างแล้วไงครับ ประชุมเสร็จแล้ว บุรีหยอดหวาน อ้าว..จริงเหรอคะ..ทำไมประชุมเร็วจัง..ดีใจจังเลยค่ะ แล้วคุณฟ้าใสอยู่ไหนครับ..ตอนนี้..เหรอ..เหรอ..งั้น..ไม่เกิน 15 นาทีนะครับ บุรีวางโทรศัพท์ หน้าตาคึกคะนองราวกับวัยรุ่นก็ไม่ปาน 
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
