Hikkim - Komic - Kaza



ทุกครั้งที่คิดถึงหุบเขาสปิติ นอกเหนือไปจากความหนาวเย็นแล้วก็ยังมีอีกสิ่งที่ชอบ
เป็นพิเศษก็คือกลุ่มดาวบนท้องฟ้าที่เห็นได้ชัดในยามค่ำคืน เพราะเป็นหนึ่งในพื้นที่
ปลอดมลภาวะทางแสงไฟรบกวน

สำหรับบ้านของนาวัง เขาได้สร้างห้องน้ำสำหรับแขกผู้มาเยือนแยกไว้ด้านนอก มันตั้ง
ห่างจากตัวบ้านเพียงไม่กี่ก้าว ก็ต้องเดินถือไฟฉายฝ่าความมืดออกมาปะทะกับอากาศ
เย็นเฉียบที่พัดวาบมาสัมผัสตัวให้ขนลุกได้ทุกครั้ง ที่มีความจำเป็นจะเดินออกมา 

ช่วงหลังสี่ทุ่มดาวหายไปอยู่หลังเมฆกันหมด สภาพอากาศค่อนข้างทะมึนทึม  ถ้าเป็น
พื้นที่ด้านล่างก็คงคาดว่าน่าจะมีฝนตกลงมาในไม่ช้า แต่กับแถวนี้สบายใจได้เลยว่า
ไม่มีทางเปียกปอนแน่ ๆ มากสุดก็แค่เป็นละอองฝน

Thukje che! (ทุกเจ เช) แปลว่า ขอบคุณ

เราตื่นมาในช่วงหกโมงเช้า ส่วนครอบครัวก็น่าจะลุกขึ้นมาล่วงหน้าพักนึงเพื่อต้มน้ำ
ทำอาหารสำหรับมื้อเช้าก่อนแล้ว ก็ได้ลงไปร่วมวงกับพวกเขาอีกครั้ง พบว่าเมื่อคืนนี้

น้องเจนซิน ลูกสาวคนโตหลับที่ห้องรับแขก (จุดเดียวกับที่ล้อมวงกินข้าวกัน) บนเบาะ
นั่งแนวยาวที่ปูฟูกไว้ ถึงจะฟังดูแปลก ๆ แต่ว่าห้องที่ว่ามีความอุ่นมากกว่าพื้นที่อื่นภาย
ในบ้านเลยนะ เพราะมีเตาไฟที่ก่อไว้ในนั้นซึ่งจะมีปล่องระบายควันเป็นท่อยาวปล่อย
ออกไปด้านนอกตัวบ้าน

น้องยังคงวุ่นวายกับการบ้านเช่นเคย และเช้านี้โดนแม่บังคับให้ดื่มชากับกินอาหารไปด้วย
ไม่งั้นคงถือดินสอกับสมุดอยู่อย่างนั้น คือต้องคิดเผื่อด้วยว่าบรรยกาศความเป็นอยู่ของคน
แถวนี้ไม่มีใครนอนดึกเกินสองทุ่มหรอก กระแสไฟฟ้าอาศัยจากโซล่าร์เซลเป็นหลัก แถม
เมื่อวานนี้แดดหมดไวอีกด้วย   

จบมื้อเช้าพี่เซริ่งก็จัดหาเสบียงสำหรับติดตัวให้ก่อนเดินทางไกลให้ เป็นปาราทาใส่มันฝรั่ง
บดสองแผ่น หลังจากเรากลับขึ้นไปจัดกระเป๋าและเตรียมออกเดินทาง ก็ต้องตามหานาวัง
ก่อนเพื่อให้ค่าที่พักเป็นการตอบแทน ถึงเป็นเงินจำนวนหนึ่งที่ฟังดูไม่มากมายนัก 

เขาปลีกตัวไปอยู่แถวที่นาและกำลังยืนพูดคุยกับชายคนหนึ่ง เมื่อเราเข้าไปบอกลาตาม
มารยาท พร้อมยื่นส่งเงินที่พับเตรียมไว้ให้ นาวังยกมือขึ้นมาทำท่าปฏิเสธเพราะข้อความ
ที่พระเขียนกำกับมาในกระดาษแผ่นนั้นคือห้ามคิดเงิน ท้ายที่สุดก็ได้แค่ย้อนกลับมาอำลา
ครอบครัวนี้ไปด้วยความประทับใจเป็นพิเศษ

⭗ ตัวอักษรภาษาฮินดีที่พระจัมปาเขียนอธิบายเพิ่มเติมไว้ ไม่รู้มีใจความว่าอะไร (อ่านไม่ออก)




⭗ Link : google map

ที่ตั้งของหมู่บ้านทางตอนบน อยู่บนความสูงจากระดับน้ำทะเลมากกว่าสี่พันเมตร 
มีชุมชนขนาดเล็กเป็นบ้านใกล้เรือนเคียงอย่าง Komic  Hikkim และ Langza  


 
หลังก้าวออกมาจากที่พักตอนเจ็ดโมงครึ่ง พร้อมฝนที่ปรอยลงมาเบา ๆ  
เมื่อคืนนี้ฝนคงตกลงบนภูเขาเป็นที่เรียบร้อย ดูจากร่องรอยของความขาวโพลนจับเกาะหนา
มากขึ้น   ช่วงนี้ยังถือว่าไม่หนาวเกินไปอยู่ในระดับที่มนุษย์เมืองร้อนผู้อาศัยบนพื้นที่สูงจาก
ระดับน้ำทะเลไม่กี่เมตรอย่างเราพอรับไหวอยู่ 

โดยตำแหน่งของหมู่บ้าน Komic ที่หมายถัดไป อยู่ห่างไปจาก Hikkim เกือบ 4 กิโลเมตร เส้นทาง
ที่เดินไปไม่ได้ใช้เส้นถนนเหมือนใน google map นะ   เราใช้วิธีลัดเนินไปตามรอยทางเล็ก ๆ แทน




⭗ ร่องรอยเส้นทางสำหรับการเดินลัด หากอยากเลี่ยงถนนเส้นหลักที่ตัดไว้สำหรับรถวิ่ง



⭗ สายยางสีดำขนาดยาวใช้เชื่อมต่อน้ำที่ละลายจากบนเขา ส่งผ่านลงยังจุดพักน้ำของหมู่บ้าน




⭗ หมู่บ้าน Hikkim จากระยะไกล 


    จุดหมายถัดไปของการเดินเท้าก็คือบ้านใกล้เรือนเคียงอย่าง Komic หมู่บ้านที่อยู่สูงที่สุด 
ถึงครั้งก่อนจะเคยมาเยือนและค้างแรมมาแล้ว แต่ก็อยากแวะมาดูความเปลี่ยนแปลงสักหน่อย
จำได้ว่ามีอาคารหลังใหม่ที่กำลังขึ้นโครงไม้ไว้...ป่านนี้คงสร้างเสร็จเป็นที่เรียบร้อย

เดินลัดไปตามรอยเส้นเล็ก ๆ สำหรับทางเท้า ที่จริงก็มองไม่ยากเท่าไหร่ มีเด็กนักเรียนสวนผ่านมา
สองราย โรงเรียนของพวกเขาน่าจะอยู่ที่หมู่บ้าน Hikkim  พวกเขาช่วยชี้ทางไปหมู่บ้านเป้าหมายให้ 
คล้ายกับช่วยยืนยันแบบกลาย ๆ ว่าพี่เดินลัดมาถูกทางแล้ว

ย่ำเท้าขึ้นเนินไปได้สักพัก ก็เริ่มเห็นกลุ่มธงมนตราบนเขาที่ปักล้อมไว้คล้ายซุ้มบนจุดสูงสุดของที่นี่
เหมือนเป็นสัญญาณแจ้งว่าท่านกำลังเข้าสู่ที่ตั้งของหมู่บ้านนี้ในไม่กี่อึดใจ  เราได้ขึ้นมาถึงที่ Komic 
ตอนเก้าโมง และใช้เวลากับที่นี่เพียงแค่บนเนินที่ตั้งของ Tangyud Monastery เท่านั้น ครั้งนี้ไม่ได้
แวะลงไปเที่ยวตรงส่วนของหมู่บ้านที่ตั้งอยู่บริเวณด้านล่างนะคะ เห็นชาวบ้านกำลังวุ่น ๆ อยู่กับการ
เก็บเกี่ยวกันอยู่ในนา 

⭗ วัดของพุทธวัชรยาน นิกายสาเกียปะ ที่ตั้งอยู่เหนือหมู่บ้าน
บันไดที่ทอดยาวเชื่อมลงไปยังด้านล่างถูกสร้างเสร็จสมบูรณ์แล้ว
(เมื่อปี 2015 ทางลงไปยังหมู่บ้านยังทุลักทุเลอยู่มาก)  



⭗ จุดปักป้ายหน้าหมู่บ้าน ถ้ามาด้วยรถโดยสารบริเวณนี้คือจุดลงรถ  ป้ายของ Komic มีขนาดใหญ่ขึ้นกว่าเดิม
มันอาจใช้เพื่อเป็นจุดเช็คอินของนักท่องเที่ยว  ข้อมูลอย่างระดับความสูงและยังคงจำนวนประชากรเท่าเดิม (114 คน)
ดูเหมือนว่า พักหลังมานี้มีตัวเลือกสำหรับที่พักมากขึ้นกว่าหนึ่งแห่ง น่าจะเป็นเพราะหมู่บ้านสูงที่สุดแห่งนี้ เริ่มกลายเป็น
หนึ่งในเป้าหมายของผู้มาเยือนต่างถิ่นแล้ว




⭗ สภาพแวดล้อมของหมู่บ้าน Komic (2019) ในช่วงกลางเดือนกันยายน
นอกเหนือจากผืนนา ก็มีสิ่งปลูกสร้างของที่อยู่อาศัยเพียงแค่นี้
 

⭗ อาคารหลังสีฟ้าขาว ถูกปรับเปลี่ยนมาเป็นที่พักและร้านน้ำชาสามารถแวะมานั่งพักจิบชาหรือทานอาหารได้ 
ผู้แลฯ บอกว่า เดี๋ยวนี้ทางวัดไม่ได้ทำกิจการเปิดที่พักให้นักท่องเที่ยวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว 


 

• โรงเรือนสำหรับปลูกพืชผัก ของกลุ่ม Spiti Ecosphere เป็นโครงการพัฒนาของพื้นที่ ที่เริ่มมีบทบาทสำคัญ
  ในการผลิตอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฤดูหนาวที่ไม่สามารถปลูกอะไรได้และกินระยะเวลานานหลายเดือน
  จนกว่าหิมะจะละลาย 
   
• อาณาบริเวณลานกว้างด้านบน  อาคารสีแดงมุมซ้ายเป็นที่ตั้งของวัด(หลังใหม่)
  อาคารฝั่งขวาสีฟ้าขาวเปิดเป็นร้านน้ำชาและที่พัก
   
• ประวัติความเป็นมาของ Tangyud Monastery ที่ติดไว้หน้าอาคารหลังใหม่ที่ทาเป็นสีแดง

• มุมภาพภายในอาคารผ่านประตูทางเข้า รอบนี้เข้ามาได้เพราะประตูถูกเปิดทิ้งไว้
   
• กระถางโลหะสำหรับใส่กำยาน ที่วางไว้ด้านบนขอบระเบียงอุโบสถเหนือบันไดทางขึ้นของวัดเก่า
   
• ตาข่ายสำหรับเล่นวอลเลย์บอลที่ขึงไว้ตรงลานด้านหน้า  หากเป็นช่วงฤดูร้อนจะใช้เป็นหนึ่งในกิจกรรม
  ของผู้มาเยือนที่อาจจะแวะมาเดาะวอลเลย์บอลร่วมกับเหล่าพระ-เณร  สำหรับในตอนนี้มองหาผู้คนแทบ
  ไม่เจอค่ะ เลยไม่มีโอกาสไปท้าดวล 
   
• ด้านหน้าร้านน้ำชา มีถังสีฟ้าบรรจุสำหรับน้ำดื่มให้เติมฟรี สถานีเติมน้ำเหล่านี้จะติดตั้งอยู่ตามวัดต่าง ๆ
  ในสปิติซึ่งก็เป็นอีกหนึ่งโครงการรณรงค์การลดขยะจากขวดน้ำพลาสติกของกลุ่ม Spiti Ecosphere เช่นกัน  
   

เกือบชั่วโมงกว่าที่ใช้เวลากับ Komic หลังจากเต็มอิ่มแล้ว ก็เริ่มมองหาพื้นที่ถัดไปที่น่าจะเดินเชื่อมถึงได้
คนดูแลร้านน้ำชาเกริ่น ๆ ถึงหมู่บ้านหนึ่งที่อยู่ไกลจากนี้ แต่ก็ไม่ได้รู้ลึกในรายละเอียดเท่าไหร่นัก เราเลย
เปลี่ยนใจที่จะเดินกลับไปตั้งหลักที่ Kaza แทนละกัน ไม่กล้าเสี่ยงเดินแบบไม่รู้ทิศ  ที่นั่นมีท่ารถโดยสาร
คิวรถจะวิ่งออกไปตามหมู่บ้านช่วงบ่ายสี่เป็นต้นไป  และที่ตลาดก็มีบะหมี่เนื้อแกะให้ได้กิน เมนู non-veg
หากินลำบากมากจนไม่มีให้เลือกได้เวลาอยู่ไกลจากตัวเมืองเช่นตามหมู่บ้านห่างไกลแบบนี้ 

สามหมาภูเขา และการเดินทาง(ย้อน)กลับ

ในช่วงขากลับจะเป็นเส้นทางเดิม และแน่นอนว่าจะต้องผ่านบ้านนาวังอีกรอบ 
ฟังดูไม่น่ามีอะไรน่าตื่นเต้นนักหรอก เว้นแต่จะมีผู้ติดตามเพิ่มขึ้นมาหนึ่งถึงสองสามราย
ที่เป็นหมาประจำถิ่น 

เจ้าขาว เป็นตัวแรก ๆ โผล่มาทักตั้งแต่เราเดินมาถึง Komic เข้าใจมันได้กลิ่นโรตีที่พกติดไว้ในเป้เล็ก
เลยแบ่งโรตีให้ไปบางส่วน จนถึงช่วงเดินกลับที่มันยังตามเราพร้อม ๆ กับเจ้าดำ โดยสองตัวนี้มันพากัน
เดินไปพร้อม ๆ กับเราหรือบางครั้งก็ดูเหมือนกำลังนำทางล่วงหน้าให้อีกด้วย  คิดว่าพวกมันคงตามเรา
ไปสักระยะหนึ่งเท่านั้นแหละ


เมื่อเริ่มพ้นเลย Hikkim ไป มีเจ้าหมาสีน้ำตาลที่เจอมันตรงกลางทางเข้ามาสมทบเพิ่มขึ้นอีก
คงไม่ใช่เหตุบังเอิญ  ระยะทางจากหมู่บ้านต้นทางจนมาถึงที่นี่ก็ดูไกลเกินกว่าที่หมาสักตัวจะออกแรง
ตามมาเพื่อขออาหาร  น่าสงสัยว่าพวกมันคงตามคนที่มาจากพื้นที่ข้างล่าง และรอเวลาเดินกลับพร้อม
ใครสักคนบนเส้นทางเดิม นี่อาจเป็นกิจกรรมออกกำลังกายสนุก ๆ ของกลุ่มหมาภูเขาพวกนี้มากกว่า 
ถ้าข้อสันนิษฐานนี้ไม่เป็นจริง พวกมันจะรู้เส้นทางลงได้ไง? เพราะปริศนาเส้นทางเดินลัดขึ้นจากเนิน
เขาที่เราคลำทางพลาดในคราวก่อน ก็ได้ถูกเฉลยแล้วโดยเจ้าหมาสามตัว


   

​​​​​​