Sangla, KINNAUR 2019 : โรงเรียนเก่า
บนโลกคู่ขนานทุกคนเข้าถึงเทคโนโลยีเท่ากันหมด มีคอนเทนต์แพร่หลายเต็มบน "อะแฮ่ม"...ชาวต่างชาติผู้นั้นกระแอมเสียงเพื่อกลบเกลื่อนความเขิน จากนั้นทุกคนก็พร้อมใจกันยกมือถือขึ้นมารายล้อมและอัดถ่ายไว้
โรงเรียนเก่า (ย้อนกลับมาที่ปี 2019 กันต่อเนาะ)
บรรยากาศที่เฉอะแฉะด้านนอกชวนให้ไม่อยากเดินออกไปหาอะไรกินตอนเช้า ได้แต่หยิบเอาผลไม้
ป้าเปิดร้านแต่เช้า พอเห็นหน้าปุ๊บก็รู้ทันที เดี๋ยวก่อนเดินทางตอนเที่ยงจะแวะมาอุดหนุนนะ แผนการในช่วงครึ่งวันรอบเช้านี้ไม่มีอะไรมาก รูปถ่ายเด็ก ๆ จากปี 2015
เราเดินผ่านไปยังเส้นทางที่คุ้นเคย ฝ่าฝนที่ยังไม่ยอมหยุดโปรยมาตั้งแต่เมื่อวานนี้ "ไปโรงเรียนค่ะ" โชคดีที่ตอบไปแล้วไม่มีใครถามถึงเหตุผลต่ออีก ก็แหม คนอินเดียชอบต่อความยาวสาวความยืดด้วย why? เสมอ ๆ นี่นา
ถึงจะยังจำตำแหน่งได้ดี แต่ว่าตรอกทางเข้า แอบดูแปลกตาไปกว่าเดิมจนน่าสับสน
ช่วงเช้าตรู่ของวันฝนตก จำนวนเด็กนักเรียนมีแค่ไม่กี่รายที่มาถึง เครื่องแบบของพวกเขา
⭗ เด็ก ๆ รุ่นปัจจุบันที่เจออยู่แค่ไม่กี่คนในเช้าของวันฝนตก อาคารของโรงเรียนหลังนี้กำลังถูกต่อเติมส่วนบนให้มีสองชั้น ไม่มีเวลาเหลือมากเท่าไหร่นัก เลยเรียกเด็กสักคนมาถามดีกว่า ฝากร่มให้อรุณช่วยถือบังฝน เราก็ค้นกระเป๋าหยิบอัลบั้มรูปยื่นส่ง น้อง ๆ มีท่าทีเลิ่กลั่ก เหมือนกับว่าคู่สนทนารายนี้ไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่
เออ ชื่อนี้แหละ "รู้จัก หิมานชูด้วยหรอ" พวกเขาพยักหน้าตอบรับ แล้วบอกว่าคนในภาพย้ายไปเรียนอีกที่นึงแล้ว เด็ก ๆ ชี้ย้อนไปยังทิศทางเดียวกับที่เราเดินมา "ตรงข้ามท่ารถ โรงเรียนกูรูกุล…" อ๋อ จำได้ว่าแถวนั้นมีโรงเรียนตั้งอยู่ แล้วโรงเรียนที่ว่าอยู่ถัดลงไปจากที่พักของเรานี่เอง!
โจทย์ใหญ่คราวนี้ ไม่ใช่เรื่องของระยะทางที่ต้องเดินกลับ
ที่ฝั่งตรงข้ามกับท่ารถ บันไดที่เป็นทางขึ้นไปยังบริเวณลานของโรงเรียนด้านบน มีเหล่านักเรียน "ที่นี่มีเด็กนักเรียนที่ชื่อ หิมานชู มั้ยคะ"
ครู่หนึ่งมาเด็กอีกคนเดินตรงมาหา ด้วยท่าทางไม่แน่ใจว่าครูเรียกให้มาทำไม ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรมาก เราหยิบเอาอัลบั้มภาพส่งให้น้องทันที "แล้วรู้ได้ไงว่าผมเรียนอยู่นี่" "เด็กที่โรงเรียนบอกมา" "พี่แวะไปที่นั่นมาด้วยเหรอเนี่ย แล้วพักที่ไหนครับ"
เราชี้ไปยังที่พักที่อยู่เลยสะพานไปนิดเดียว จริง ๆ แล้วมันก็อยู่ใกล้กับโรงเรียนใหม่นี่เอง จบสิ้นภาระกิจนี้แล้ว ก็ได้เวลาเดินทางกันต่อ ⭗ สถานีขนส่งของ Sangla ที่เพิ่งสร้างใหม่เอี่ยมอ่อง พื้นที่บางส่วนของอาคารยังไม่ได้ถูกใช้อย่างเป็นทางการ เที่ยวรถรอบเที่ยง Sangla-Chitkul มันเป็นรถที่วิ่งมาจาก Reckong Peo ทั้งสองเล่าว่าติดค้างกันที่ Spellow วันนึงเพราะเจอดินถล่มปิดทาง ช่วงเวลาการ
นอกเหนือไปจากโฮมสเตย์ที่ต้องพักอยู่กับชาวบ้าน ดังนั้นผู้คนส่วนใหญ่ที่มากับรถรับจ้าง ภาพสุดท้ายในครั้งนั้น คืองานก่อสร้างอาคารที่พักหลังใหม่ ⭗ เส้นทางไป Chitkul จาก Sangla รถโดยสารจะต้องวิ่งลงไปยังหมู่บ้านด้านล่างเสียก่อนเพื่อรับผู้โดยสารตามที่ต่าง ๆ
⭗ มีลูกแพะตัวสีน้ำตาลที่วิ่งมาสมทบอีกหนึ่ง พวกแพะแกะที่ตัวโตกว่านี้ในช่วงกลางวันมันจะถูกต้อนฝูงไปหาแหล่งอาหารกิน
@multiple : เรื่องร้องเพลงชาติคนเดียว เคยเขียนเอาไว้แหละ
โชคดีที่ยุคโน้นยังไม่มีเด็กคนไหนพกมือถือมาโรงเรียนกัน คงต้อง ขออภัยจริง ๆ ที่ไม่มีลิงก์ 555 กราบสวัสดีปีใหม่(จีน)ย้อนหลังด้วยฮะ โดย: กาบริเอล วันที่: 2 มีนาคม 2567 เวลา:20:30:25 น.
ต่างฤดู ต่างเวลาแม้จะเป็นสถานที่เดียวกัน แต่มันก็ให้ความรู้สึกบางอย่างที่แตกต่างกันนะครับ
กำลังจะมีชั้นสอง บันไดอยู่ด้านนอก น่าห่วงเหมือนกันว่าถ้าฝนตกจะเละกันนะครับ นอกจากว่าเขาจะทำที่ักันฝน พูดถึงนามสกุลที่เชื่อมโยงกับสถานที่ แต่ก่อนจีนโบราณก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน นามสกุลเดียวกันเต็มไปหมดในพื้นที่เดียวกัน แต่ในปัจจุบันก็เต็มไปหมดเหมือนกัน เพราะคนเขาเยอะ (ฮา) ไปที่เดิมๆ แล้วเจอคนเดิมๆ ที่เราเคยพูดคุย มันรู้สึกดีจริงๆ แหละครับ ดีนะครับที่หาเจอ โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 3 มีนาคม 2567 เวลา:17:01:09 น.
@toor36 : เดี๋ยวไปสืบหาข้อมูลแซ่ทางฝั่งย่าบ้าง
นี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าต้นตระกูลมาจากไหน ^^ โดย: กาบริเอล วันที่: 5 มีนาคม 2567 เวลา:14:58:11 น.
แวะมาตอบ ตอนเช้าตรู่ ไก่ยังนอนกลิ้ง ตอน ตี 4 555
เมนู ข้าวแมวเหมียวหง่าว มีส่วนประกอบ เหมือน แกงรัญจวน อย่างเดียว คือ น้ำพริกกะปิ จ้า ทีแรกว่าจะทำ แต่เกรงว่า จะกินไม่ได้ ต้องเททิ้ง เกินความสามารถ เชพกู๊ดเยียร์ ไปแยะ 555 เรื่องพริกนี่ ต้นที่บ้านมันดกมาก เลยโลภใส่ไม่ยั้ง ก้านพริก ก็เป็นวัตถุดิบธรรมชาติ หลงๆไปบ้าง กินได้เหมือนกัน แฮ่ ส่วนข้าวแมว คู่หูคู่ฮา 2ตัว จัดแบบเบบี๋ ไม่มีพริกให้กินจ้า กลัวมันโมโห ตบหน้าหัน 555 ปล. สวัสดีปีใหม่ ย้อนหลังด้วยจ้า ถ้าบ้านอยู่ใกล้ จะไปขอฟังเพลงชาติ ร้องสดๆเลยเชียว เย้ย 555 โดย: multiple วันที่: 6 มีนาคม 2567 เวลา:4:50:03 น.
อุ๊ยๆอุ๊ย ไม่เคยลองมาก่อนเลยนะเนี่ย
ทุบบุบกระเทียม ด้วยบานพับประตู แมคไกเว่อร์หญิง เลยนะเนี่ย อิอิ ปกติ บ้าน อ.เต๊ะ จะเอาไว้หนีบ จิ้งจก กะตุ๊กแก มาปิ้งกินแค่นั้นเอง เย้ย 555 ปล. แดรกคูล่า ผีดูดเลือด คงไม่กล้าเข้าใกล้ บ้านน้องฟ้า แน่นอน เพราะกลิ่นกระเทียม ตลบอบอวลไปหมด เย้ย 555 โดย: multiple วันที่: 6 มีนาคม 2567 เวลา:14:23:54 น.
เรื่องร้องเพลงชาตินี่จำได้ เคยเล่าแล้ว
ถ้าร้องเพลงชาติไทยไม่ถูก ตำรวจ(อินเดีย)คงไม่จับเราข้อหาต่างด้าวเข้าเมืองนะ 55 ครูเรียกมาถูกคนด้วย ดี ไม่เสียเวลาเนอะ ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือจำหน้าตานักเรียนได้ทุกคน แค่คิดว่านักเรียนคงไม่ได้เยอะ น่าจะเป็นอย่างหลังนะ ^^ เท่าที่อ่านบล็อกทริปท่องเที่ยวของคุณฟ้ามา ไม่เคยเจอบล็อกที่พูดถึงเรื่องการเดินทางกลับบ้านเลย (อาจมีก็ได้ แต่บังเอิญไม่เคยอ่านบล็อกนั้น ๆ น่ะ) เนี่ย เพิ่งเคยเจอในบล็อกนี้เป็นครั้งแรก โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 11 มีนาคม 2567 เวลา:17:01:51 น.
@ทุเรียนกวนฯ : บอกแค่ชื่อน่ะ กะว่าคงถามรายละเอียดเพิ่มก่อนจะเรียกมาพบ หรือไม่ก็คงฝากให้ครูโรงเรียน(ใหม่)เอาไปให้ทีหลัง ไม่คิดว่าจะเดาสุ่มเรียกเด็กมาถูกคน
อ๋อ ปกติไม่ค่อยเขียนถึงวันกลับหรอก วิญญาณยังวนเวียนอยู่แถวนั้น 5555 โดย: กาบริเอล (ไม่ได้ Log-in) IP: 1.47.26.248 วันที่: 11 มีนาคม 2567 เวลา:23:32:44 น.
สงสัยเป็นเพราะบล็อกนี้ไม่เคยเขียนถึงวันกลับนี่แหละมั้ง
คนที่เข้ามาอ่านมั่งไม่อ่านมั่งเลยเข้าใจผิดว่าอยู่ที่นั่นตั้งหลายปี ยังไม่กลับมาซะที ป.ล. ขอบคุณมาก ๆ สำหรับคำอวยพร หนังสือ 3 เล่มนั่นเป็นของ สนพ.กะรัต กับ สนพ.เยาวชน (ต่อมารวมตัวกัน 5-6 สนพ. กลายเป็น สนพ.ผีเสื้อ ในปัจจุบัน) เค้ามีนโยบายเข้าเล่มหนังสือแบบ "เย็บกี่" ไม่ใช่ไสกาว แถมข้างในใช้กระดาษปอนด์ด้วย สภาพเลยยังดีอยู่ ^^ โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 12 มีนาคม 2567 เวลา:23:53:13 น.
|
บทความทั้งหมด
|
พอดี ช่างโทรมาตามว่า รถที่ไปซ่อมเสร็จแล้วนะ
ให้รีบมาจ่ายเงินซะดีๆ 555 เลยต้องรีบไป
กลับมา ทำนู่นทำนี่ กว่าจะได้เปิดคอมก็ ทุ่มกว่าเลย
เอาละนะ พร้อมยัง ไปเลยจ้า
เพลงชาติไทย
อ.เต๊ะ ไม่ได้ร้องเพลงชาติ มาชาตินึงจะได้มั้งตั้งแต่จบมัธยม
ว่าแต่ว่า การเดี่ยวเพลงชาติหน้าเสาธง ในต่างแดนนี่
มันน่าจะเพิ่มความรู้สึกรักชาติ อีกมากโข
ทำยังไงถึงจะได้ฟังกันละเนี่ย ขอlink ด่วน อิอิ
กระบอกน้ำหาย
ของสำคัญซะด้วย เพราะการเดินขึ้นเขาลงห้วย
ไม่มีน้ำกิน นี่มันทรมาณมาก
ที่สำคัญเป็นน้ำกระท่อม ชุ่มคอเต็มกระบอกด้วย เย้ย555
โชคดีที่ยังนึกขึ้นได้ โล่งอกไปที
เด็กหาย ไม่ได้โดนอุ้มนะ
แต่เด็กย้าย รรไป แต่โชคดีมาก
ที่ยังอุตส่าห์มีคนจำหน้า+ชื่อได้มหัศจรรย์มาก
ตามจนเจอจริง ๆ สัญญาต้องเป็นสัญญา
ถ้าเป็น อ.เต๊ะ คำนวณ ค่าเครื่องบินแล้ว ต้องเบี้ยวเด็ก แน่นอน ไม่ต้องคิดเลยว่าจะดั้นด้นไปหา แฮ่ 555
แพะอร่อย เอ๊ย น่ารัก
จริงๆแพะหน้าตาน่ารักนะ ขนก็น่าจะนุ่มน่ากอดน่าฟัด
แต่ทำไมคนถึงใจร้าย กินมันได้ลงคอ
อย่าว่างู้นงี้เลย อ.เต๊ะ ขอแบบ medium rare
ย่างทั้งตัวเลยก็แล้วกัน อิอิ
น้องฟ้า ร้องกร๊๊ดดด เอ็งมันไอ้คนใจโหด
ข้าขอร้องอย่างนึง เอ็งช่วยเก็บขนไว้ให้ ข้าด้วยนะ ข้าจะเอาไปทำผ้าพันคอ เย้ย 555