การเดินทางออกจาก เลห์ - ลาดัก ด้วยรถรับจ้างนั้นไม่น่าจะใช่เรื่องยากเย็น
นอกเหนือไปจากระบบขนส่งสาธารณะอย่างรถโดยสารธรรมดา ๆ ที่ใช้เวลามากถึงสองวัน
ทั้งนี้ยังมีตัวเลือกอื่นที่เร่งรัดกว่านั้นก็คือรถรับจ้างรอบกลางคืนที่สะดวกรวดเร็วแต่ข้อเสียก็
คือจะไม่สามารถเห็นวิวอะไรเลยระหว่างทาง

เท่าที่ติดต่อมาก็มีอยู่สองเจ้าคือเป็นรถยนต์ขนาดสามตอนที่มีกำหนดออกรถจากเลห์ช่วงเวลา
สี่โมงเย็นและจะไปถึงมะนาลีหกโมงเช้า ค่าโดยสารจะคิดตามตำแหน่งนั่ง หลังสุด 2,500 บวก
ราคาเพิ่มตามตำแหน่งเบาะไล่จนถึงแพงสุดคือข้างหน้าคือ 3,000 รูปี
 

ส่วนอีกรายหนึ่งก็คือ Tempo Traveller มีที่ตั้งสำนักงานเล็ก ๆ ตั้งอยู่บริเวณท่ารถสำหรับ
จองเที่ยวรถและออกตั๋ว ตัวรถมีขนาดกว้างกว่าและคิดราคาแค่ 2,300 รูปี ดูนั่งสบายกว่าตัวเลือกแรก
กำหนดการออกรถก็ดีงาม คือหกโมงเย็นและไปถึงมะนาลีในเวลาสิบโมงเช้า เราตกลงที่จะเดินทางไป
กับตัวเลือกที่ว่านี้

 

เมื่อถึงเวลารถออกตามกำหนดนัดหมาย บรรดารถรับจ้างเจ้าเดียวกันนี้ นอกเหนือไปจากคันที่นั่ง
ก็ยังมีอีกหลายคันที่จะร่วมขบวนออกไปพร้อมกัน เมื่อเหลือบไปเห็นรถคันอื่นที่เต็มไปด้วยผู้โดยสาร
ต่างชาติก็เดาว่าคงจองผ่านเอเจนต์ถึงได้ไปรวมตัวอยู่บนรถเดียวกัน ส่วนรถของเรานั้นหากไม่นับผู้คน
ท้องถิ่น ก็จะมีเราและคู่รักชาวอินเดียสองรายที่ถือว่าเป็นนักท่องเที่ยว

⭗ บนรถรับจ้างที่จะวิ่งออกจากเลห์ไปยังมะนาลีในช่วงหกโมงเย็น



ก็คงไม่มีอะไรแปลกใหม่สักเท่าไหร่นะ กับวิวข้างทางขากลับในช่วงที่ยังอยู่ในเขตลาดักในขณะ
ที่แสงอาทิตย์ยังคงมีอยู่ หลังล้อหมุนเราก็ตรงไปยังทางใต้สู่ Leh-Manali Highway ไล่ตาม
เส้นทางที่คุ้นตาผ่าน Shey – Thiksay – แยก Karu และตรงมายังแยก Upshi ช่วงหนึ่งทุ่ม

ที่แยกอุปชิ รถรับจ้างจะหยุดจอดพักเพื่อให้ผู้โดยสารได้แวะพัก ดื่มน้ำชา ไม่ก็หาอะไรกินรองท้อง
ส่วนคนต่างชาติอย่างเราจำเป็นที่จะต้องไปรายงานตัวต่อหน้าเจ้าหน้าที่พร้อมคนขับรถเพื่อลงบันทึก
ตรวจตราตามกฏระเบียบของพื้นที่ ก่อนกลับขึ้นไปยังรถเพื่อออกเดินทางกันต่อ เราได้เห็นหมู่บ้าน
Meru, Lhato, Gya และแนวเจดีย์อันยาวเหยียดอีกหนเมื่อผ่าน Rumste ภายนอกเริ่มมืดลงและ
ไม่มีแสงอื่นนอกจากไฟหน้าอากาศคืนนี้ดูเหมือนจะเย็นยะเยือกลงเรื่อย ๆ




⭗ เมฆฝนที่กำลังปกคลุมเทือกเขาด้านหน้าในช่วงบ่ายแก่ของวัน ถ่ายจากที่หน้าระเบียงที่พักย่าน upper tukcha


จากภาพจำสุดท้ายที่เราได้เห็นจากระเบียงที่พักไกล ๆ ก็คือมีเมฆฝนพัดปกคลุมเทือกเขาในช่วงบ่ายสี่
อากาศที่เลห์วันนี้ก็ดูแปรปรวนทั้งลมที่พัดกรรโชกแรง และมีละอองฝนโปรยลงมาด้วยเล็กน้อย  (ไม่น่า
จะเรียกว่าฝนตกได้เต็มปากเพราะสัมผัสได้แค่ชั่วอึดใจเดียว) คิดดีไม่ได้เลยนะว่าขากลับหนนี้จะมีอาเพศ
อะไรอีกมั้ย  สาบานได้ว่าไม่ใช่นักท่องเที่ยวขาลุย แค่ที่ผ่านมาพระเจ้าไม่ค่อยอนุญาตให้เดินทางสบาย ๆ
สักเท่าไหร่  555

เผลอหลับไปพักหนึ่งก่อนที่จะตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะรถจอดนิ่ง ที่นั่งด้านหน้าที่เป็นเบาะเดี่ยว
ติดกับประตู มันจึงกลายเป็นทางผ่านให้ผู้คนในรถเดินผ่านเพื่อลงจากรถ...หลังรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อ
บานประตูรถถูกเคลื่อนเปิดและปิดอย่างไว ไอเย็นจากด้านนอกก็ลอยเข้ามาแตะหน้าอย่างจัง ถึงจะ
มองหาสัญลักษณ์ สิ่งก่อสร้าง บนพิกัดนี้แทบไม่เห็นว่าเป็นที่ไหน แต่คนที่ออกไปนอกรถ ดูเหมือน
จะตื่นเต้นกันกับหิมะที่ปกคลุมพื้นในขณะนี้กันยกใหญ่ โดยเฉพาะสองนักท่องเที่ยวชาวอินเดียที่ลง
จากรถไปโต้ลมหนาวข้างนอก พวกเขาฮัมเพลงกันสนุกสนาน  ตั๊ก ตั๊กลัง ล๊าา ตั๊กลัง ลาาา ~

อ๋อ รู้แล้ว...ที่นี่คือ Taglang La นั่นเอง พอหยิบเวลามาดูตอนนี้ก็ปาไปสามทุ่มแล้ว ดูเหมือนว่า
เราได้หยุดจอดที่ช่องเขาแห่งนี้แค่ระยะหนึ่งแค่นั้น




⭗ ที่ตั้งของร้านอาหาร และจุดพักแรมของนักเดินทางที่ Pang 



ช่วงสี่ทุ่ม รถวิ่งมาถึง Pang ที่มีร้านอาหาร และจุดพักแรมให้บริการด้วยนะ ที่นี่หนาวมาก ๆ จนไม่
อยากก้าวลงจากรถเลย พี่คนขับก็หันมาถามว่าไม่ลงไปดื่มชาสักหน่อยรึไง เราไม่ชอบดื่มชาอยู่แล้ว
เพราะมันจะทำให้นอนไม่หลับ อีกอย่างหนึ่งที่เลือกเดินทางตอนกลางคืน เพราะใจจริงก็อยากจะนั่ง
หลับยาว ๆ แล้วไปตื่นอีกทีที่มะนาลีเลย

01.15 น. ถึง Sarchu มีการแวะจอดพักรถเพื่อกินอาหาร ดื่มชากันอีกครั้ง ใครใคร่ลงก็ลงไปเต๊อะ
(ขอหลับต่อ) พอหลังจากนั้นรถก็ออกตัววิ่งยาวไปเรื่อย ๆ กระทั่งช่วงตีสามที่ตื่นขึ้นมา เพราะเหมือน
รถจอดมันนิ่งสนิทจนนานผิดปกติ  สะลึมสะลือลืมตาหันไปดูเหตุการณ์รอบนอกว่ามีอะไรเกิดขึ้น?

พื้นที่ที่รถจอดแน่นิ่งอยู่นั้นเป็นที่ราบท่ามกลางหุบเขา ไร้ผู้คนและแหล่งพักอาศัยรายทาง เบื้องหน้า
ของเราเมื่อมองไปตามแสงไฟของรถที่สาดไปมีรถยนต์คันหนึ่งกำลังพยายามดันตัวเองให้พ้นไปจาก
หล่มหินที่ติดอยู่ โดยอยู่ไกลจากกันราวห้าเมตร  และต่อมาก็ดูเหมือนว่าพี่คนขับจะมองเห็นเจ้าของ
รถคันดังกล่าวแล้วว่าเป็นใคร

"ลามะจี!   ลามะจี!"

อากาศข้างนอกก็หนาว แถมพื้นที่รอบด้านมีแค่หิน แผ่นดิน และภูเขา แถมยังมืดตื๋ออีกตะหาก
อะไรดลใจให้พระคุณเจ้ารีบร้อนขับรถลุยเดี่ยวจนมาติดหล่มทางในตอนนี้ได้เนี่ย … มีคนบนรถ
รายหนึ่งอาสาลงไปช่วยขยับรถแต่ก็ไม่เป็นผล มากสุดก็คือเคลื่อนย้ายมุมเล็กน้อยเพื่อเปิดช่อง
ให้รถของเราวิ่งฝ่าด่านหินตรงนั้นไปได้ หลังจากที่ผ่านเลยจุดนั้นไปแล้วก็หวังว่าจะมีรถคันอื่น ๆ
ที่วิ่งตามต่อจากนี้จะพอมีอุปกรณ์ช่วยเหลือหลวงพี่และรถให้พ้นออกมาจากจุดนั้นได้นะ

03.57 น. มาถึงจุดรายงานตัวอีกครั้งที่ Darcha หนนี้ไม่ต้องลงไปแสดงตัวกับเจ้าหน้าที่แล้ว
คนขับรถจะทำหน้าที่ถือพาสปอร์ตของเราไปโชว์ที่ check post ให้เอง

*check post เดียวที่ต้องไปแสดงตัวต่อเจ้าหน้าที่ตอนขาออกจากเลห์ก็มีแค่ upshi

05.05 น. รถวิ่งมาถึง Keylong รุ่งสางก่อนฟ้าสว่าง และเริ่มมองเห็นวิวข้างทางได้บ้าง
ถึงจะดูไม่น่าตื่นเต้นอะไรแต่เรายังคงฝังใจกับเส้นทางผ่านหลังจากนี้ได้ไม่ลืม หลังจากนี้
ก็จะต้องผ่าน Tandi – Sissu – Koksar ตามลำดับ ได้แต่ภาวนาให้ทางมันไม่พังเละเทะ
เหมือนกับที่เคยเจอตอนขามาก็แล้วกัน ซึ่งก็เป็นไปตามนั้นเส้นทางรถวิ่งที่ว่าดูมีสภาพปกติ
ไม่มีร่องรอยความเสียหายจาก ดินโคลนและน้ำที่ไหลเอ่อท่วมที่สร้างความเสียหายให้เห็น
เราผ่านจุดนี้ไปได้ด้วยดี  และเมื่อถึง Koksar จุดแวะพักที่รถจะจอดให้พักนานหน่อยเพื่อ
กินอาหารเช้า ส่วนคนต่างชาติอย่างเราก็จำเป็นต้องลงไปรายงานตัวกับเจ้าหน้าที่ด้วยตัวเอง

⭗ มาถึง Koksar ในเวลา 06.25 น. (มีใครจำที่นี่ได้บ้าง อิอิ)


 

การนั่งหลับบนรถอย่างยาวนานหลายชั่วโมงโดยไม่คิดที่จะลงมายืดเส้นยืดสายบ้าง รวมถึง
สภาพอากาศที่หนาวเย็นเฉียบตลอดคืนที่ผ่านมา มันกำลังส่งผลเลวร้ายให้กับเข่าของเราใน
ตอนนี้ … ก้าวเดินแทบไม่เป็น! ระยะห่างจากจุดจอดรถกับสถานที่รายงานตัว อยู่ไกลกันแค่
ไม่กี่เมตรเองนะ แต่รู้สึกเลยว่าทรมานมาก ๆ ~ ไม่น่าเลย

"เป็นยังไงบ้าง มาจากที่ไหนและกำลังจะไปไหนครับ"

เจ้าหน้าที่หยิบพาสปอร์ตของเราไปเขียนข้อมูลบันทึกลงสมุดรายงาน

"เดินทางมาจากเลห์ กำลังจะไปมะนาลีค่ะ"
อยากจะแถมอีกว่า ไม่สบายนักหรอก ตอนนี้ตะคริวกำลังกินขา มันก็จะยังไงอยู่เนอะ
 

"คงจะเป็นทริปที่ดีมากใช่มั้ย" จนท. ยื่นพาสปอร์ตคืนมาให้  ดูจากหน้าตาแล้วก็น่าจะเป็น
คนละคนกับที่เคยพูดโน้มน้าวให้เราเปลี่ยนใจไม่ให้เดินทางไปเลห์ ตอนที่ทางมันพังยับเยิน 

07.40 น. Rohtang La ในวันฟ้าเปิด  
มันเป็นภาพยามเช้าที่ไม่มีเมฆฝน และไม่มีรถติดเลยสักนิด ถนนเปิดโล่งและพื้นที่สีเขียวบนภูเขา
ข้างหน้าที่ดูสดชื่น พอได้เจอแดดก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ตอนนี้เรากำลังนั่งรถลงไปยังมะนาลี
สู่พื้นล่างที่ต่ำกว่าอบอุ่นกว่าและดูวุ่นวายกว่า ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า  
 

⭗ สภาพอากาศที่ Rohtang La ในวันฟ้าเปิด
 

⭗ รถโดยสารท้องถิ่นสีเขียวขาวที่คุ้นตาของ HRTC คิดว่าคันนี้กำลังจะวิ่งไป Keylong
 

⭗ ทักทายกันระหว่างทาง เรามักเห็นคนขับรถจอดแวะทักกันหรือแลกเปลี่ยนข้อมูลสภาพเส้นทางด้วยรูปแบบนี้เสมอ ๆ




⭗ พื้นที่สีเขียวบนภูเขาและเส้นทางถนนที่จะพาเราลงไปยังเมืองด้านล่าง




⭗ รถที่วิ่งสวนผ่านกันบนถนนเมื่อมองจากระยะไกล ในช่วงเวลาที่การจราจรยังไม่ติดขัด 




 

+++ เพิ่มเติม +++

สรุปเรื่องเวลาการเดินทางโดยคร่าว 

17.40 น. ___เวลานัดหมาย 
18.00 น. ___เดินทางออกจากเลห์
19.00 น. ___แยก Upshi  *check post ด่านแรก
21.00 น. ___Taglang La *รถมักจะจอดพักครู่หนึ่งที่ช่องเขาสำคัญ 
22.00 น. ___Pang

01.15 น. ___Sarchu
03.57 น. ___Darcha  *check post ด่านสุดท้าย
05.05 น. ___Keylong 
06.25 น. ___Koksar  *check post สำหรับเขต Lahaul 
07.40 น. ___Rohtang La *รถมักจะจอดพักครู่หนึ่งที่ช่องเขาสำคัญ 
09.45 น. ___Manali