:::ลอยเรือ...ให้เหลือรอย::: หลายเสียงที่ยับยั้งการตัดช่องน้อยแต่พอตัวเมื่อคืดจะดีดตัวเองออกนอกชีวิตราชการ "คิดว่าคนอื่นจะทำได้ดีเท่าเราไหม"คำถามจี้ใจดำจากนางแก้วของพี่รอง วันนั้นยังงงกับ"รู้ได้งัย" ฉันไม่ได้ปริบากบอกเธอสักหน่อย ได้ความทีหลังว่าอดีต PM คนแสนดีที่ดังแล้วแยกวงยื่นโนติ๊ด วันนั้นฉันไม่มีคำตอบแต่คิดหนัก คุณครูที่เคยสอนมาตั้งแต่ครั้งวัยประถมฝากบอสมาบอกให้ทบทวนการตัดสินใจใหม่ รู้ดีว่าท่านเฝ้ามองการทำงานของฉันมาตลอด จังหวะเดียวกับผลสอบโอเน็ทฉบับปราบเซียนหวดตูมลงมา ฉันต้องอยู่เพื่อกู้เกียรติภูมิครูที่สร้างมาทั้งชีวิต เห็นใจเพื่อนร่วมวิชาชีพพูดไม่ออก มองเห็นปัญหาชัดเจน เพื่อนเอ๋ย..อย่าเพิ่งท้อไปเสียก่อนนะ.. คิดจะใช้นามแผง"ไม้แผกป่า" เขียน "วันชนะของคนพ่าย"ลงสนามแข่งขันชิงรางวัลอีกครั้ง ฉันตั้งใจเขียนอย่างประณีต มันจบด้วยชีวิตและน้ำตา..กลิ่นน้ำเน่าคลุ้งกระจาย มันเป็นเรื่องจริง..แต่จะยอมรับกันได้ไหม..ชีวิตที่เหลืออยู่ยังอีกยาวไกล.. ตัดสินใจจับยัดไว้ในแฟ้มสีน้ำเงินแฟ้มเดิมที่รวมเรื่องราวไว้มากมาย ให้จันทร์ค้างฟ้าที่เสียบยอดแหลมของเสาสูงโทรศัพท์เช้าตรู่วันนั้นเป็นพยาน ชีวิตก้าวสู่สนามประลองครั้งใหญ่หลังตัดสินใจเฉียบพลัน "ไม่อยากเป็นไก่ชนในสุ่ม" และหมายความตามนั้น.. ได้รู้ว่าผู้จัดการชีวิตของฉันอยู่รอบตัวนี่เอง วันคืนที่เสาะแสวงหาเส้นทางใหม่ในจุดหมายเดิม มือทีมองไม่เห็นยื่นส่งมาแล้ว ฉันไม่รีรอที่จะคว้าโอกาสนั้นไว้ ฉันคว้าโอกาสนั้นไว้ได้แล้วอย่างไม่ทันตั้งตัวแต่มั่นใจ สิ่งที่ฉันคว้าย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือ ก็ฉันคนแสวงหาสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง ก่อนถึงวันเส้นตายยื่นความจำนงเกษียณก่อนอายุ ฉันดิ่งเข้าคุรุสภา คุณสมบัติมีครบถ้วนตามที่จะขอใบประกอบวิชาชีพศึกษานิเทศก์ได้ เช้ามืดวันนั้นฉันพบคนหัวเกรียนที่ทำให้หงุดหงิดที่ลานจอดรถหน้าตึก ก็คงเป็นได้แค่รปภ.ประจำลานจอดรถ สามหาวอย่างนั้น ทำไมหน่วยงานราชการไม่มีสติกเกอร์"พนักงานไม่สุภาพโปรดแจ้ง..." ได้รู้ว่าเช้ามืดวันนั้นมีคนไปนั่งรอก่อนหน้าฉันเป็นร้อย หมอนั่นถ้าจะทำงานหนักก่อนออกกะเช้าเลยเบรคแตก นะ..อโหสิให้..วันหนึ่งฉันขึ้นเป็นนักการเมืองจะยังจำกันได้ไหม.. หลายวัน หลายคืนที่หวนสู่ชีวิตคนเรียนอีกครั้ง รู้ว่าต้องแข่งกับตัวเอง ฉันกลับมาขลุกกับตำรา อีกครั้ง..ตำรา..ยาหม้อใหญ่สำหรับฉัน.. ความรู้ความสามารถในหน้าที่ 100 คะแนน ความรู้ความเข้าใจด้านกฏหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติงาน 50 คะแนน ความรอบรู้ทั่วไป 50 คะแนน การประเมินความเหมาะสมกับตำแหน่ง 100 คะแนน รวม 300 คะแนน ทุกหมวดต้องผ่าน 60% ฉันคนไม่เอาไหนจะทำได้ไหม ต้องทำให้ได้สิ วิถีใหม่ที่ฉันจะกอบกู้จิตวิญญานตัวเอง "เสียดายความรู้ความสามารถ" ภาพลักษณ์นี้สร้างกำลังใจให้เป็นที่ยิ่ง ได้..ฉันจะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ปั้นความรู้ความสามารถนั่นอีกครั้ง ฉันมีเดิมพันเป็นนามธรรม แต่ใครจะรู้เล่า..นามธรรมสร้างวีรบุรุษในอดีตมามากมาย.. น้องๆหลานๆในองค์กรวิ่งหาสารพัดหนังสือมาให้ บางคนอนุเคราะห์เสียง (ก็อ่านอย่างเดียวมันไม่เข้าหัวหนิ) คนแสนดีส่งเมล์มาถึง" หลักสูตรพัฒนาฯ ก่อนการแต่งตั้ง" จ๊ากก..อะไรจะมั่นขนาดนั้น..ฉันเอาหนังสือหนุนหัวหลับสบาย.. ใกล้เวลาสอบเข้ามาเต็มที ฉันยังไม่มีความเหมาะสมสำหรับตำแหน่งในสต็อค ในความคิดไม่ว่าอย่างไรฉันต้องเดินหน้า แต่ฉันอ่านหนังสือแบบยัดทะนานไม่เป็น ไม่กลัวว่าจะสอบไม่ได้ ก็งานที่ทำอยู่ก็รักมาก ยังไม่ตัดใจ แต่กลัวไม่ผ่านเกณฑ์ให้ซ้ำเติมตัวเองต่างหาก ริจะทำงานใหญ่ จะจับเสือมือเปล่าก็ออกจะเกินไปแล้ว แต่ฉันต้องทำอย่างไรกับอาการอ่านหนังสือทีไรปวดหัวตัวร้อนทุกที ฉันกำลังล้อเล่นกับขีดจำกัดเฉพาะตัวที่พึงมีพึงเป็นหรือเปล่า ..ฉันคนไม่อ่านหนังสือ....ไม่ชอบทำตามความคิดคนอื่น สมองนี้มีไว้สร้างงานไม่ซ้ำแบบ นั่นไม่ใช่ นี่ไม่ถูก แล้วกฏหมาย พรบ.ต่างๆ ที่แก้แล้วแก้อีกมันจะเข้าหัวไหม พลวัตทางสังคม เศรษฐกิจ และการเมืองเล่า ฉันตื่นตูมกับนโยบายรัฐบาล แผนบริหารราชการแผ่นดิน แผนปฏิบัติราชการของกระทรวงทบวงกรมราวกับจะเดินเข้าสภา แต่สุดท้าย..ไม่มีอะไรเป็นความรอบรู้ยั่งยืนเลยสักอย่าง ยิ่งกังวล วิตกจริต นั่นดีกว่าไหม นี่ดีกว่าไหม เหมือนยิ่งถูกบีบ ถอยหลังไม่ได้เด็ดขาด เมื่อรู้สึกว่า"ไม่ไหวแล้ว" ฉันปฏิวัติตัวเอง.. ฉันมองหาโอกาสในวิกฤต..ให้บริบทรอบตัวดึงศักยภาพออกมา ที่พักใหม่แสนสุข มีนกน้อยมาส่งเสียงหวานเรียกแต่เช้ามืดทุกวัน สนามหญ้าเขียวขจีกว้างใหญ่รอบล้อมด้วยแมกไม้นานาพรรณ ฉันเปลือยเท้าลุยทุ่งน้ำค้างสีเงินบนยอดหญ้าเย็นใจ ที่ตรงนั้นสงบ ปลอดภัย อากาศใสจนสัมผัสได้ เบื่อจากเดินทอดน่องก็วิวัฒนาการเป็นว่ายบก กรรเชียงบก ว่ายวัดวาไปในทุ่งน้ำค้าง เหนื่อยก็ลอยคอมองฟ้า เหมือนได้ย้อนกลับเข้าอดีต ชีวิตสุขของวัยเด็ก วันนี้ ..ตายังมองดาวเท้ายังติดดิน .. หนึ่งสับดาห์ผ่าน..สติมา ปัญญาเกิด ฉันพบทางออก.. ฉันไม่ต้องยัดเยียดสารพัดรู้แบบยัดทะนาน 24 พฤษภาคม ฉันเดินตัวปลิวเข้าห้องสอบอย่างมั่นใจ ความรู้ความเข้าใจตามหัวข้อที่กำหนดเสริชได้จากเน็ทไม่หนักเกินไป -การส่งเสริมและพัฒนาระบบนิเทศการศึกษา -การส่งเสริมการใช้หลักสูตรและกระบวนการจัดการเรียนรู้ -การส่งเสริมการระบบการประกันคุณภาพ -การพัฒนาระบบการวัดและประเมินผล -การพัฒนาและส่งเสริมการการใช้สื่อนวัตกรรมและเทคโนโลยีทางการศึกษา -การพัฒนาระบบข้อมูลสารสนเทศ -งานส่งเสริมสนับสนุนการวิจัยเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษา ทำข้อสอบไปฉันคิดว่าตัวเองกำลังแหวกว่ายทุ่งน้ำค้าง ทำเสร็จ 100 ข้อบอกตัวเองว่า "ได้แน่นอน" ฉบับที่ 2 เป็นความรู้ด้านระเบียบกฎหมาย พรบ.การศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.๒๕๔๒ พรบ.การศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.๒๕๔๕ พรบ.ระเบียบบริหารราชการกระทรวงฯ พ.ศ.๒๕๔๖ พรบ.สภาครูและบุคลากรทางการศึกษา พ.ศ. ๒๕๔๗ พรบ.ครู ๒๕๕๑ พรบ.คุ้มครองเด็ก พ.ศ.๒๕๔๖ พรก.วิธีการบริหารบ้านเมืองที่ดี เวงแล้ว..ตัวเลขของมาตราต่างๆฉันไม่ได้ยัดไว้ในสมอง ฉันพลิกไปทำข้อสอบจากข้างหลังมาข้างหน้าความรอบรู้ ค่อยยังชั่วหน่อยสังคมเศรษฐกิจ การเมือง เหตุการณ์ปัจจุบันก็เดิมๆ นโยบาย ของรัฐบาลที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาเทคโนโลยีและสารสนเทศเพื่อการสื่อสาร อาศัยฉันชอบยื่นจมูกไปอ่านนั่นนี่ตามเว็บบอร์ด กฎหมายที่เกี่ยวกับการปฏิบัติราชการ ก็เป็นประสบการณ์ดั้งเดิม ฉันทำไปคิดถึงกรรเชียงบกถอยหลังกับหญ้านุ่มๆเย็นๆและเสียงนกบนยอดไทร เสร็จ 100 ข้อ บอกตัวเอง ไม่ได้ก็ช่างเหอะ งานที่ทำอยู่เป็นวิชาชีพชั้นสูง เหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมง ฉันแวะไปเยี่ยมเยียนเพื่อนฝูง พบ"คุณผู้ชาย" ฉันบอกมาสอบศึกษานิเทศก์ อยากเป็นศึกษานิเทศก์แล้ว.. เธอมองหน้าฉันเป๋อเหลอ..ไม่ตอบว่ากระไร.. เข้าห้องสอบสัมภาษณ์พบว่า "คุณผู้ชาย" เป็นหนึ่งในคณะกรรมการสัมภาษณ์ แง.. คณะกรรมการสี่ท่านเป็นกัลยาณมิตรมากฉันให้คำตอบแสดงความคิดเห็นไปตามประสา เดินออกมาสบายใจกับ"ขอให้โชคดี" ถ่ายทอดข้อสัมภาษณ์ให้อีกหลายคนที่ยังรอคิว เห็นบอสเดินมา งงมาก มาทำไม ก็เพิ่งถามบอสต่างองค์กรที่ลูกน้องหนีมาสอบเหมือนกัน มาตามลูกน้องเหรอคะ? .. รู้ทีหลังว่าเป็นกรรมการชุดตรวจสอบเอกสารประเมินการปฏิบัติงาน โชคดีที่ฉันไม่ชอบปลอมลายเซ็นคนอื่นโดยไม่จำเป็น.. ขับรถกลับแบบลอยๆคู่แข่งเก่งๆทั้งนั้นเลย ชักปอดๆ อ่านะ..ไม่ติดหนึ่งในสี่ก็ขอผ่านเกณฑ์ขึ้นบัญชีไว้สักสองปี ขอทำงานทิ้งทวนก่อน ถึงที่ทำงานพบหน้าหลายๆคน ไม่มีใครกล้าถามฉันถึงผลการสอบเลยสักคน สี่โมงเย็นโทรศัพท์แจ้ง มีผ่านเกณฑ์แค่ห้าคน..แล้วฉันจะเป็นหนึ่งในห้าไหม? รู้ว่าหลายคนแอบรอฟังข่าว ฉันจะพ้นหน้าที่ผู้สอนและจัดการเรียนรู้หรือเปล่า ลำดับที่สามเรียงตามลำดับคะแนนฉันแค่ประหลาดใจเล็กๆ "ทำได้ไง" นะ..ฉันก็ฟลุ้คมาตลอดชีวิตนั่นแหล่ะ ..ย้อนประวัติการทำงานของฉันดูซี งานเด่นหลายอย่างเก็บเกี่ยวโดยไม่เพาะหว่าน มันจริงมั้ย? บอสบอกปฎิเสธการรับงานใหม่ก่อนเวลา ฉันเข้าใจยังมีงานหลายอย่างค้างคา โดยเฉพาะงานถ่ายทอดวิทยายุทธกับงานตามแปลนของฉัน กลางเดือนมิถุนายน สมศ. เข้าประเมินรอบสามฉันต้องเตรียมงานในส่วนของฉันให้ดีที่สุด บางคนบอกองค์กรใหม่รอ"ใช้งาน" ฉันไม่ตอบ ก็เคยชินกับสื่อความคิดหลากรูปแบบ แล้วคนที่ออกไปจากองค์กรคุณภาพควรจะ "ใช้ได้" หรือ "ใช้ไม่ได้" ดีเล่า ฉันไม่คิดว่างานใหม่จะสบายกว่าเดิม "จิตวิญญานครู" ยังมีปริมาณเท่าเดิม แต่อะไรเล่าทำให้คิดเปลี่ยนสายงาน ฉันคิดอะไรกันแน่? เธอมองเห็นไหม เธอเห็นความคิดฉันใช่ไหม? ... ขอบคุณภาพ : ญามี่ ขอบคุณเสียง : Youtube |
บทความทั้งหมด
|