::: ลมหนาวและดาวเดือน::: ฝนหยุดหลังจากกระหน่ำมาราวฟ้ารั่วสักช่วงถอนใจเดียว ฟ้ากระจ่างจันทร์ดวงโตโผล่หน้ามากระทันหันพร้อมรุ้งรอบ ดาวประจำเมืองทำหน้าที่อย่างแข็งขัน ดาวประจำเมืองจริงมั้ย? สองฟ้าฟากมีทั้งดาวและดวงจันทร์ ขาดอะไรไปอย่าง .. เมฆบางที่เคยแต้มฟ้าหายไปไหนหนอ ฟ้าไร้เมฆ เหมือนคนไร้เพื่อน อย่างนั้นมั้ย? เหงาไหมฟ้า? ไม่นะ..ฟ้าไม่เหงา..ฟ้าไม่เคยเหงา นกตัวนั้นต่างหากที่บินว่ายฟ้าไปตามลำพัง ปลายทางอยู่ที่ไหนนะ เจ้าหลงทาง เจ้าค้นหา หรือกำลังปฏิบัติภารกิจหลักกันแน่? โมกส่งกลิ่นหอมอ่อนๆมาจากมุมไหนสักแห่งใต้ผืนฟ้าเดียวกัน เรื่องราวมากมายยังคงดำเนินไปตามครรลอง ก็ชีวิตคือการเคลื่อนไหว ฉันยังเคลื่อนไหวอยู่เงียบๆ บนเส้นทางเดิมแต่เหมือนกว้างไกล มองทุกชีวิตที่เคลื่อนผ่านเหมือนโรงละครโรงใหญ่ ยังใช้ชีวิตผ่านสายไยแก้ว และจ่อมจมอยู่กับความเคลื่อนไหวที่ไม่มีชีวิต วายร้ายไวรัสระบาดหนัก ตามแก้ไม่รู้จบ ล่าสุดเข้า IE ไม่ได้..หงุดหงิดมาก..ก็บริโภคเน็ทเป็นภักษาหาร เสียดายหลายๆโปรแกรมที่หาไดร์เวอร์ไม่พบ ทำให้ไม่อยากฟอร์แมท ความลับของฉันมันเยอะนัก ไม่อยากให้ใครๆ มารื้อมาค้นพื้นที่ส่วนตัว ลองซ่อมเอง คนเคยคุ้นผ่านวาบมาใช้ Teamviewer ซ่อมเครื่องให้สามรอบยังใช้ IE ไม่ได้ คิดถึงใครอีกคนที่ส่ง turbo Note ++ มาให้ทดลองใช้ ตัวนั้นใช่มั้ยที่ใช้ Remote "ตามหาตัวยากจริง" เคยบอกเธออย่างนี้ "ตามหาด้วยเหรอ?" ถามมาเหมือนน้อยใจ ระยะหลังฉันไม่ค่อยออนไลน์ก็ให้เป็นเพื่อนคนแรกและคนสุดท้ายแล้วงัย เมื่อไหร่จะแวะมาดูแลกันอีก ปกติฉันถนัดใช้ PC มากกว่า notebook วันนี้ PC ป่วยหนัก เพื่อนแสนดีโผล่หน้ามาทางหน้าต่าง MSN แว่บหนึ่ง แนะนำโหลด firefox กว่าจะใช้งานได้เกือบครึ่งคืน ห้องสมุดของฉันก็ยังใช้งานได้ไม่เหมือนเดิม โทรจันสายพันธุ์ใหม่ควบจี๋มาสั่งปิดเครื่อง คิดถึงคนปลายฟ้า ป่านนี้อยู่ไหนแล้วหนอ ที่ตรงนั้นสบายดีมั้ย? ในวันเก่าๆที่สดใสเสมอนั้นเธอสอนฉันปราบไวรัส วันนี้ฉันใช้วิชามารของเธอปราบโทรจัน ! ฉันหลอกล่อเจ้าโทรจันด้วยมิติเวลาอย่างที่เธอสอน ฉันปรับเวลาตามใจได้เหมือนมีโลกใบเล็กอยู่ในมือ ฉันไม่กลัวเลยโทรจันหลากสายพันธุ์ เหมือนคืนวันเก่าๆหลายปีก่อนที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่สนใจดาวเดือน วันที่บุกเบิกเส้นทางใหม่ในโลกออนไลน์ ฉันพบใครสักคนไหมที่เหมือนคุ้นเคย เธอ..คนจากปลายฟ้า วันนี้ยังอยู่ที่เดิมมั้ย ? ที่ๆเคยพบอย่างไม่ต้องนัดหมาย นานเท่าไหร่กันที่ฉันเคยมีใครสักคนที่คุยได้ทุกเรื่องราว ฉันมีใครกี่คน? แล้วเธอเป็นคนของกี่ใคร ไม่เคยเป็นคำถามในความสนใจ ฉันคิดว่าเธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าฉันเป็นหญิงหรือชาย ..ในวันคืนที่ระลึกถึงเสมอ.... ข้างนอกดาวฉ่ำฟ้า.. ได้ยินเสียงน้ำค้างหยดเผาะต้องยอดหญ้าชัดเจนแต่ฉันพอใจนั่งอุ่นอยู่หน้าจอแก้ว ชวนกันซนไปตามลิงค์นั่นนี่ ซอกแซกไปตามห้องเล็กห้องน้อย สนใจทุกเรื่องราวจิปาถะที่เธอแบ่งปัน บางเรื่องเหลวไหล บางเรื่องไม่มีโฟกัส บางวันพากันมุดห้องแชทที่เธอเริ่มสร้าง ก็เคยสนใจเว็บแชทมาก แต่มันไม่เหมาะสำหรับฉันเลย ฉันคนอ่อนไหว และมักเก็บความรู้สึกของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง ร้อนหนาว ทุกข์สุขไปตามอารมณ์ที่กระทบ พลาดเจ็บก็หลายครั้ง บางวันฉันไร้สาระให้เธอเอ็ดเอาก็ออกจะบ่อยไป บางวันเธอก็มาแบบผีหลอก แต่นั้นคือประสบการณ์แกร่งของฉัน ที่หาไม่ได้จากตำราเล่มไหนๆ ถึงวันนี้ฉันไม่เจ็บเพราะแรงกระทบไหวใดใดแล้วมั้ย? ถึงวันนี้ฉันลืมแล้วมั้ยกับใครสักคนที่บอกรักออนไลน์? ถึงวันนี่ฉันต้องลืมแล้วมั้ยกับ "รักคุณนะ" ที่ข้ามฟ้ามาวันฟ้าพร่างดาว อ้า..อดีตที่ล่วงผ่านไป เคยสนุกสุขใจ ฤาจักหวนกลับมาเนาว์ โอ้โอ๋..อดีตดังเงา เลือนลางว่างเปล่า ล่วงดับแล้วลับวับหาย 9/9/2009  ลมหนาวและดาวเดือน ..ดึกดื่นคืนนี้..ลมหนาวพัดโชยมา ฉันมองไปที่ขอบฟ้า..เนิ่นนาน หน้าต่างห้องนอน..เปิดต้อนรับแสงพระจันทร์ แสงเดือนกำลังประชัน..แสงดาว ..ก่อนหลับคืนนี้..ใจฉันขอไปเจอ พบเธอที่บนฟากฟ้า..พร่างพราว จะนอนหลับไหล..ในอ้อมแขนของดวงดาว ให้เงาราตรี..โอบล้อมหัวใจ.. ..ไม่รู้ค่ำคืนนี้..เมื่อเธออยู่ตรงนั้น จะเห็นดาวดวงเดียวกัน..กับฉันไหม สักครั้งที่เธอเห็น..แสงดาวทอประกาย ก็ยังเหมือนเรา..ได้พบกัน.. ..ดึกดื่นคืนร้าง..น้ำค้างยอดหญ้าคา ไหลลู่ลงมา..สะท้อนแสงจันทร์ อยากหยุดเดือนดาว..เก็บลมหนาวไว้นานๆ เพราะเธอจะมา..อยู่ในหัวใจ.. อยากต่อเวลาค่ำคืนนี้ให้นานๆ เพราะเธอฉันมีเธออยู่ใน..หัวใจ.. ..ไม่รู้ค่ำคืนนี้..เมื่อเธออยู่ตรงนั้น จะเห็นดาวดวงเดียวกัน กับฉันไหม สักครั้งที่เธอเห็น..แสงดาวทอประกาย ก็ยังเหมือนเรา..ได้พบกัน ..ดึกดื่นคืนร้าง น้ำค้างยอดหญ้าคา ไหลลู่ลงมา สะท้อนแสงจันทร์ อยากหยุดเดือนดาว..เก็บลมหนาวไว้นานๆ เพราะเธอจะมา..อยู่ในหัวใจ ..อยากต่อเวลา..ค่ำคืนนี้ให้ยาวนาน เพราะฉันมีเธออยู่ใน..หัวใจ..
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [