ปางบุญ(ก่อนจะเหลือนกเงือกตัวสุดท้าย) ขึ้นชื่อว่า "นก" หลายคนอาจใช้เป็นสัญลักษณ์ของความอิสระเสรี สามารถโบยบินไปทุกที่ได้ตามใจนึก แต่นกอย่างนกเงือก ก็เลือกที่จะมีความรักแบบ รักเดียวใจเดียว กับคู่ของมัน โดยเมื่อถึงฤดูทำรัง นกเงือกผัวเมียจะพากันหารัง ซึ่งได้แก่ โพรงไม้ตามต้นไม้ใหญ่ เช่น ต้นยาง ที่อยู่ในที่ลับตา เมื่อตัวเมียเข้าไปอยู่ในโพรงจะทำความสะอาดแล้วเริ่มปิดปากโพรง ด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่น ดิน เปลือกไม้ ผสมกับมูลของมัน เมื่อปิดปากโพรงเสร็จแล้วจะเหลือเพียงช่องแคบ ๆ ให้ตัวเมียขังตัวอยู่ภายในเพื่อออกไข่เลี้ยงลูก ตัวผู้จะทำหน้าที่ดูแลตัวเมียและลูกโดยส่งอาหารผ่านทางปากโพรงจากธรรมชาติของนกเงือกที่สัตว์รักเดียวใจเดียว และจะอยู่กับคู่ของตนเองไปตลอดชีวิตนี้เอง ได้ทำให้ปัจจุบัน นกเงือกเป็นสัตว์อีกหนึ่งชนิดที่ใกล้จะสูญพันธ์จากการตามล่าของมนุษย์ นกเงือกนั้น เมื่อเกิดขึ้นมาแล้ว มันจะเที่ยวบินตามหารักแท้เหมือนที่พวกเราหลาย ๆ คนกำลังตามหากันอยู่ โดยตัวผู้จะเป็นฝ่ายเที่ยวบินตามหาตัวเมียที่เป็นที่รัก หลังจากบินอยู่นาน นกเงือกตัวผู้ก็ได้พบกับนกเงือกตัวเมียที่นกเงือกตัวผู้คาดหวังว่าคงจะเป็นรักแท้ นกเงือกตัวผู้เที่ยวบินหาอาหารต่าง ๆ หลายชนิด มาให้ตัวเมียเพื่อหวังจะได้ครองใจจากตัวเมีย บินไปครั้งแล้วครั้งเล่า และแล้วนกเงือกตัวเมียก็รับอาหารที่ตัวผู้เสนอให้ นั่นหมายความว่าตัวเมียตกลงปลงใจที่จะเป็นรักแท้ของตัวผู้แล้ว สิ่งต่อไปก็คือการหาบ้านน่าอยู่สักแห่ง ที่จะเป็นเรือนหอใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุข นกเงือกแม้จะมีปากที่กว้างใหญ่ แต่ปากของมันไม่ได้แข็งแรงเหมือนนกหัวขวาน มันไม่แข็งแรงพอที่จะที่จะสามารถเจาะต้นไม้สร้างรังได้เอง มันจึงต้องเที่ยวบินหาโพรงไม้ต่าง ๆ ที่สัตว์อื่น ๆ ได้ทำทิ้งไว้อยู่แล้ว นกเงือกตัวผู้ต้องบินหาโพรงไม้เหล่านี้มานำเสนอต่อตัวเมียจนกว่าตัวเมียจะเป็นที่พอใจ ก็ตัวเมียต้องใช้ชีวิตอยู่ในนั้นเป็นเวลานานนี่นา .. เมื่อนกเงือกตัวเมียเห็นด้วยกับเรือนหอ ที่ตัวผู้นำเสนอให้แล้ว ทั้งสองก็จะได้ร่วมกันให้กำเนิดลูกน้อย ๆ ขึ้นมา ที่น่าสนใจก็คือทั้งสองจะร่วมกันนำเศษไม้ เศษดินต่าง ๆ มาปิดปากทางเข้าบ้านของทั้งสอง ให้เหลือเพียงรูเล็ก ๆ พอที่จะให้ตัวผู้ซึ่งเป็นผู้หาอาหารอยู่นอกบ้าน ทั้งนี้ก็เพื่อความอบอุ่นและเพื่อความปลอดภัยต่าง ๆ ของตัวเมียและลูกน้อย ๆ ที่กำลังจะเติบโต ตัวเมียก็จะคอยเลี้ยงดูลูกน้อยให้เติบโตอยู่ภายในบ้าน เป็นเช่นนี้ทุก ๆ วัน เวลาผ่านไป ลูกน้อยก็ค่อย ๆ เติบโต หลังจากที่แม่และลูกนกเงือกออกจากโพรงแล้ว ระยะแรกของฤดูนี้มักเห็นนกเงือกอยู่กันเป็นครอบครัว พอถึงกลางฤดูฝน นกเงือกจะรวมฝูงกันมากขึ้นในช่วงที่รวมฝูงกันอยู่นั้น ทุกๆ เช้า ฝูงนกเงือกจะค่อยๆ ทยอยบินออกจากที่เกาะนอนไปยังแหล่งอาหาร จนกระทั่งตอนเย็น นกเงือกก็จะทยอยบินมาเกาะนอนรวมกันบนต้นไม้ในหุบเขา ครั้นถึงกลางฤดูหนาวซึ่งใกล้ฤดูผสมพันธุ์ จำนวนของนกเงือกในฝูงก็จะเริ่มลดจำนวนลงเรื่อยๆ และเริ่มแยกเป็นคู่ๆ กลับไปยังโพรงเก่าหรือเสาะหาโพรงใหม่ เพื่อทำรังและวางไข่อีกครั้ง วนเวียนกันอยู่เช่นนี้ปีแล้วปีเล่า "วันหนึ่ง ขณะที่ตัวผู้กำลังบินหาอาหารให้ตัวเมียและลูกน้อยอยู่นั้น ก็มีคนใจร้าย เล็งปืนมาทางตัวผู้พร้อมกับลั่นไก นกเงือกตัวผู้ค่อย ๆ ร่วงลงสู่พื้นดิน คนใจร้ายยิ้มหัวเราะเยาะ เพราะวันนี้เขาจะได้ปากนกเงือกที่แสนสวยไปตั้งประดับที่ผนังบ้านเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งชิ้น โดยที่เขาไม่รู้เลย หรืออาจจะรู้แต่ไม่ใส่ใจ ว่าการที่เขาฆ่านกเงือกตัวผู้ตายไปหนึ่งตัวนั้น เขาได้ทำลายชีวิตนกเงือกอีกสองตัวที่รอรับอาหารจากตัวผู้ที่เขาเพิ่งจะจัดการสังหารไป ตัวเมียรอ รอ และยังคงรอ รอวันที่ตัวผู้จะกลับมามอบอาหารให้ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปตัวเมียก็ยังคงรอ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เรี่ยวแรงของตัวเมียและลูกน้อย ก็ค่อย ๆ ลดลง ลดลง และในที่สุดเธอทั้งสองก็ต้องจากไป โดยไม่รู้ว่าเขาทั้งสองทำผิดอะไร.. คิดถึงใจคนอื่นบ้างว่าสิ่งที่เราทำลงไปส่งผลร้ายกับคนอื่นหรือเปล่า อย่าคิดเอาแต่สนุก เอาแต่ความสะใจอยู่แต่ฝ่ายเดียว เพราะสัตว์ทุกตัว และคนทุกคน ก็รักชีวิตตัวเองอยู่เหมือนกัน" (- ข้อมูลนี้เก็บจากที่ไหนสักแห่งในเน็ท ) หลายวันของบันทึกพรรคพวกแซวมาเสียงดัง "เล่นเกมทายใจหรืองัย " เดาไม่ถูกว่าฉันจะสรรหาเรื่องราวใดมาเพิ่มหน้าเว็บ เลยสงสัยอยู่ครันครัน สนใจเนื้อหาอะไรในเว็บกันแน่ "ถ้าเราไม่เขียน แล้วใครจะเขียนอย่างที่เราเขียน"ตามรอยนี้มาตลอด ชีวิตต้องไม่เหมือนชีวิต เส้นทางเดินแต่ละคนเหมือนกันที่ไหน ก็ฉันให้ที่ตรงนี้เป็นอนุทินส่วนตัว วันนี้ฉันแค่สนใจเรื่องราวโรแมนติคของนกเงือก วิถีชีวิตของนกเงือกให้แง่คิดแก่สังคมมนุษย์ ในเรื่องของความซื่อสัตย์และภักดีต่อคู่ชีวิต ตลอดจนความรับผิดชอบในการเลี้ยงดูครอบครัว และหน้าที่ต่อสังคมที่เขาอาศัยอยู่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงวิถีชีวิตที่วิวัฒนาการเพื่อการอยู่รอด หากว่ามนุษย์เรามีความรับผิดชอบต่อครอบครัวของตนเฉกเช่นนกเงือกแล้ว ปัญหาสังคมหลายๆ ประการที่พบเห็นอยู่ในปัจจุบันก็คงลดน้อยลง ชาวปกากะญอ(กระเหรี่ยง)ไม่กินนกชนิดนี้ เพราะถือว่าเป็นนกบูชารัก มีนัยว่าเพราะสะเทือนใจและเห็นคุณค่าในความรักของนกชนิดนี้ ถึงฉันจะไม่ใช่ปกากะญอ แต่ฉันก็ไม่กินนกเงือก (รวมถึงนกอื่นๆด้วย) ฉันแค่คิดถึงหลายๆชีวิตที่ยังเวียนว่ายตายเกิด และรอยกรรมรอยเกวียน ปางก่อนเธอเป็นนกเงือกแตกฝูงตัวที่แหวกม่านประเพณี เป็นนายพรานใจร้ายล่าช้างเอางา ล่านกหวังขน หรือปางก่อนเธอเป็นนกเงือกตัวเมียที่ถูกขังลืมเล่า.. ธรรมชาติเวอร์ชั่นไหนแล้วที่สร้างนกเงือกให้มีรักเดียวใจเดียว หรือธรรมชาติเวอร์ชั่นนี้มีแค่แต่ปางก่อน ? เพลง : แต่ปางก่อน ศิลปิน : ศรราม-แอน รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนาระทมอยู่ในอุรา แก้วกานดาฉันรอเธอผู้เดียวเธอเอยแม้เราจากกันแสนไกล ชายใดดวงใจฉันไม่แลเหลียวรักเธอแน่ใจจริงเชียว รักเธอรักเดียวนิรันดร์* แม้นมีอุปสรรคขวากหนาม ขอตามไม่ยอมพลัดพรากจากกัน จะชาติไหนๆ ไม่ยอมห่างไกลกัน ดวงจิตผูกพันธ์ รักมั่นมีไว้เพียงเธอ** คงเป็นรอยบุญมาหนุนนำ รอยกรรมรอยเกวียนหมุนเปลี่ยนเสมอให้เราได้มาเจอะเจอ ฉันและเธอพบกันร่วมสุขสมดังรอคอย(ซ้ำ * , **) 
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [