กล้วยไม้ ก้อนหิน ดินหอม โคลน การย้ายประจำปีสิ้นสุด ทุกอย่างเป็นไปตามที่คิด ชีวิตถูกลิขิตไว้แล้ว ฉันเหมาะกับ "โรงเรียนในฝัน" มากกว่า "โรงเรียนข้างถนน" (ไม้นี้มาบ่อย ก็ฉันไม่ถนัดทับถมตัวเอง เมื่อไม่มีสิ่งที่ชอบ ก็จงชอบในสิ่งที่มี คิดได้อย่างนี้ สบายใจ ฉันชอบในทุกสิ่งที่ฉันมี) ฉันจะเป็นคุณครูโรงเรียนในฝันและฝันนั้นก็ใกล้ความจริงมาแล้วทุกที เดือนที่แล้วมีโอกาสเข้าร่วมประเมินความรู้ภาคปฏิบัติของผู้เรียนช่วงชั้นที่ 1 รู้สึกประทับใจกับความพยายามของเด็กๆ และภูมิใจแทนคุณครูประถมศึกษาทุกท่าน เด็กๆอ่านหนังสือเก่งและมีความพยายามสูงที่จะแสดงความสามารถของตัวเอง แม้ว่าบางคนต้องใช้เวลานานในการสะกดคำ เป็นพัฒนาการของเด็กที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน รู้สึกศรัทธาคุณครูช่วงชั้นล่างเหลือเกิน ฉันยกให้เป็นผู้สร้างที่ยิ่งใหญ่ โดยเฉพาะน้องปัมพ์เด็กอัจฉริยะในใจของฉัน น้องปั๊มพ์ที่เคยเป็นพระเอกใน"ละออเอย" เมื่อสองปีก่อน วันนั้นที่ฉันนั่งมองเธอปั้นดินน้ำมันเป็นกองทัพละเอียดละออ วันนั้นที่เธอปีนมานั่งบนตักฉันจ้องเขม็งที่จอคอมพิวเติอร์และถอดรหัสพาสเวิรด์เอง วันนี้เธอมานั่งอ่านหนังสือให้ฉันฟัง เธออ่านมันชัดเจนทุกตัวโดยปรายตามองข้อความหนึ่งหน้ากระดาษนั้นไม่เกิน 5 ครั้ง!! เสียงสูงต่ำแผ่วเบาที่อ่านอย่างไม่ตั้งใจนั้นทำเอาฉันน้ำตาซึม ออทิสติคที่ฉันไม่อยากเชื่อหูและสายตาตัวเอง คุณครูขา ภูมิใจแทนคุณครูจัง อย่าน้อยใจเลยนะ หากใครจะมองเป็นเรือจ้าง วันนี้คุณครูทำหน้าที่ของคุณครูได้ดีที่สุดแล้ว กล้วยไม้ออกดอกช้า ฉันใด การศึกษาเป็นไป เช่นนั้น แต่ออกดอกคราใด งามเด่น การศึกษาปลูกปั้น เสร็จแล้ว แสนงาม (หม่อมหลวงปิ่น มาลากุล ณ อยุธยา) ฉันมองเห็นกล้วยไม้สวยสดงดงามมีคุณค่า กล้วยไม้นั้นไม่ร่วงโรยเพราะเป็นกล้วยไม้ปั้นด้วยดินหอม บานอยู่ตราบนานเท่านาน รักษาความดีงามนี้ไว้กันเถอะนะ หากจะมีก้อนอิฐก้อนหินมาบ้างในบางวันก็ช่างมันเถอะเป็นธรรมชาติของมนุษย์ สัมผัสมาตลอดว่าองค์กรของเรารับภาระหนักหนาสาหัสมาหลายปีแล้ว เราแบกรับภาระที่ถูกปัดความรับผิดชอบมาจากโรงเรียนรอบนอก ได้ยินกับหูตัวเองว่านักเรียนส่วนหนึ่งที่ "เป็นตัวถ่วง" ถูกผลักดันออกมา ไม่ใช่เพราะองค์กรของเรามี "ครูเทวดา" อย่างที่แอบอ้าง แต่เพราะปัดตะกอนการประเมินผลปลายปีที่มาในสารพัดรูปแบบต่างหาก น่าเป็นห่วงไหม หากองค์กรทางการศึกษาขาดจิตสาธารณะ ให้ความสำคัญของผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเพียงอย่างเดียว ไม่นึกถึงความรับผิดชอบต่อทรัพยากรในเขตรับผิดชอบ ไม่รักษาศักดิ์ศรีขององค์กร ผลักภาระให้องค์กรอื่นๆ พอมองเห็นความโดดเด่นและองค์กรที่เติบโตไม่หยุดยั้งก็ทนไม่ได้อีก ยิ่งถึงเทศกาลพิจารณาความดีความชอบก็เกิดอาการอิจฉาตาร้อนออกมานอกหน้า สะกดตัวเองไม่อยู่ขุดคุ้ยหาข้อพลาดเล็กน้อย มาจัดการใส่สีสาดโคลนกัน ไร้ยางอาย ลืมสุภาษิต ทุกขโด ทุกขถานัง .. ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว ไปเสียได้แล้วสิเออ หลายวันเลยที่ขลุกอยู่กับการโยกย้ายห้องทำงานเพื่อรองรับการประเมินต้นแบบโรงเรียนในฝัน เงยหน้ามาอีกที อ้าว..องค์กรถูกป้ายโคลน..ฝีมือใครก็ชำระล้างปฎิกูลในใจตัวเองก็แล้วกัน องค์กรของเรามีประปาในโครงการพระราชดำริ ๆ กองทัพมดจากสารทิศจะช่วยกันชำระล้างให้สะอาดคงเดิม เพิ่งเขียน"เทศกาลเดือนสิบ" อยู่แว่บๆ คราวนั้นลงเพลงใจเอยเอาไว้ให้ล่อแหลมเล่นๆตามสไตล์ครูภาษาอังกฤษ จริงๆแล้วไม่มีอะไรสักหน่อย ก็แค่ชอบเสียงอ้อนอ้อนของมาช่ากับคิดถึงตาซึ้งซึ้งของเธอ อย่างฉันเหรอ จะเอาความหวังไปพาดก้านคอคนอื่น(ใช้คำผิดอีกแล้วซี) นับประสาอะไรครูภาษาไทยยังเอาคำ"หูหนาตาเร่อ"มาใช้แทน"หน้าดำคร่ำเครียด" ทั้งๆที่ความหมายมันไปกันคนละทิศละทาง อากาศร้อนพูดผิดหูก็อาจเป็นเรื่องได้ แต่ก็ไม่มีหรอก ฉันแค่อุดหูขโมยกระดิ่ง หรือเอากระดิ่งผูกคอแมว อะไรสักอย่าง (เกี่ยวไรกัน) ก็แค่จะบอกเล่า ฉันไม่เสวยสุขบนความทุกข์ของคนอื่น วันนี้มาถึง"เทศกาลเดือนห้า" อีกแล้ว เดือนห้าหน้าแล้งลมแรงพัดช่อมะม่วง ซะเมื่อไหร่ (ร้อนจนแม้แต่ป่วงก็ล้มหายตายจากอย่างนี้ มะม่วงร่วงตั้งแต่ยังไม่แทงดอก) เห็นเกสรดอกตีนเป็ดลอยฟ่อง ใครนะช่างตั้งชื่อสวยหรู พระยาสัตบรรณ ฝักสวยเหมือนสายฝนพร่างกลางแล้ง แต่ดอกกลิ่นแรงชวนเวียนหัว ครูเอ๋ย จงเป็นกล้วยไม้ดินหอมกันเถอะนะ ใครเห็นก็ชื่นใจ อย่าเป็นเลยไม้ใหญ่อย่างตีนเป็ดน่ะ เหม็น.... อยากให้ลมร้อนผ่านไปเร็วๆ แต่กลัวฝนมาถึงจะเอื้อให้ต้นกล้าตีนเป็ดงอกงามส่งกลิ่นเหม็นไปทั้งบาง ดินเอ๋ยดินหอม .. โดนฝนเข้าสักหน่อยเจ้าก็จะกลายเป็นโคลนเสียด้วยหรือเปล่าหนอ กล้วยไม้ดินหอม หวังให้เจ้าทนแดดทนฝนไม่ร่วงโรยผุกร่อนไปตามกาลเวลา ให้สีสวยกลิ่นหอมสวยระย้าเบ่งบานสง่างามอยู่ในที่ที่เหมาะสม เป็นกำลังใจให้ครูดีดี คิดดี พูดดี ทำดี ให้ครูดีดีอยู่เป็นสุขในบรรยากาศดีดี ดีกว่าไหมเอย 
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [