เสียงเรียกที่ไม่ได้ยิน กลางเดือนก่อนฉันบันทึก อหังการ์ไส้เมี่ยง ไว้ในลมหายใจของใบไม้ ก็รำพึงรำพันไปตามประสาคนวัยทอง แค่หงุดหงิมเล็กเล็กไม่จริงจังอะไร แต่จากวันนั้น เต๊นท์กองกำลังอุปสรรคทางด่วนของฉันหายไป เอ่อ..ดีจัง..หรือว่าเทวดาที่ฉันเหลียวหาเสมอมีอยู่จริง มันไม่ธรรมดาแล้วเนี่ย..เสียงของฉันมีคนได้ยิน.. เดือนต่อมา ด่านตรวจถูกกำหนดที่ตั้งใหม่ เข้มงวดเฉพาะกลุ่มแต่ก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย ฉันพอใจกับนโยบายที่ให้พ่อแม่ผู้ปกครองเด็กได้มีส่วนร่วมในการขับเคลื่อนสังคม การร่วมกันรับผิดชอบสอดส่องความประพฤติของบุตรหลานเป็นการแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ หากทุกหลังคาเรือนร่วมมือร่วมใจกันกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูลูกทั้งตัวทั้งใจ หยุดเสียทีกับการปัดสวะให้พ้นตัว หยุดเถอะกับความเชื่อผิดๆ "เลี้ยงได้แต่ตัว" หากคนใกล้ชิดที่สุดไม่ใช่ครอบครัวที่หล่อหลอมเขาเหล่านั้นขึ้นมา ต่อให้แก้ปัญหากันสักกี่ชาติก็แก้ไม่ได้ ฉันมองเห็นปัญหาที่สังคมไทยเราหันหลังให้คติชนคนไทย "เงินทองเป็นของนอกกายไม่ตายก็หาได้ ลูกแก้วเมียขวัญสำคัญกว่า" อยากให้เบ้าหลอมเยาวชนไทยวันนี้ยึดมั่นและศรัทธาในความดี พอใจในสิ่งดีดีที่มีอยู่ ฉันพอใจกับบางสิ่งบางอย่างที่สัมผัสไม่ได้ อุปาทานเหมือนเสียงของฉันยังมีคนได้ยิน แต่ช่วงเวลาอีกไม่นานนัก ฉันกลับถูกตีแสกหน้าเข้าอย่างจัง ในสิ่งที่ฉันเรียกร้อง ในสิ่งที่ฉันเพิ่งคิดกังวล หวั่นระแวง ย้อนมาอีกรอบ หนึ่งชีวิตที่สังเวยไปอีกแล้วกับมฤตยูในเงื้อมมือผลิตภัณฑ์จากเบ้าหลอมด้อยคุณภาพ อีกหนึ่งชีวิตกับมฤตยูที่ไม่จำเป็นต้องเรียกหามาไว้ในครอบครอง หนึ่งชีวิตที่ปลิดปลิวจากไปพร้อมหยาดเลือดและหยดน้ำตา เสียงเรียกของฉันคงเบาไป เสียงเรียกของฉันเบาไป หรือเพราะว่ามันไกลจนไปไม่ถึง ?! ต้องใช้เสียงแค่ไหนจึงจะดังพอ ต้องใช้สิทธิ์อะไรจึงจะไปถึง?! รู้สึกเวทนาและปวดร้าวลึกๆกับคนเป็นแม่ที่ร่ำไห้พิร่ำพิไรคร่ำครวญ สะท้อนใจกับภาพพ่อในวัยหนุ่มใหญ่ที่ต้องจุดธูปหน้าศพบุตรชายในวัยอุดมศึกษา กับพี่ชายที่งุนงง ร้าวรานกับการจากจากไม่ทันตั้งตัว กิริยาฮึดฮัดเมื่อแรกเจอ ฉันได้แต่บอกตัวเอง ลูกหลานเอ๋ย..สิทธิและหน้าที่ที่มีอยู่ตอนนี้..สิทธิและหน้าที่ลูกกตัญญู ใช้เวลาที่เหลือเอาประสบการณ์ที่เรียนรู้ประคบตัวเองให้ฝ่าฟันอุปสรรคด้วยความถูกต้องดีงาม ใช้สิทธิและหน้าที่ของลูกที่ดีรักษาเยียวยาความร้าวรานของพ่อแม่อย่าให้แตกสลายไปเสียก่อน ปล่อยให้การตัดสินลงโทษผู้กระทำผิดเป็นสิทธิและหน้าที่ของกระบวนการยุติธรรมเถอะนะ ลูกหลานเอ๋ย เพื่อนเอ๋ย.. เข้มแข็งนะ เส้นทางชีวิตยังอีกยาวไกล .. ฉันขอใช้สิทธ์คนถนนเดียวกัน ถนนชีวิต ขอใช้หน้าที่มนุษย์ ส่งเสียงที่ดังก้องอึงอลไปถึงเธอ..
| ||||||||||||||||||||||
"If the world seems cold to you, kindle fires to warm it."
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [