ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ที่ตัดสินใจเป็นคนกล่อง
ที่นี่ ตรงนี้ ไม่ใช่ความพอใจ ไม่ใช่ตัวตน
ไม่มีมุมสงบให้ซุกตัวทบทวนตัวเอง
แต่.. คือทางออกกว้างไกลของคนจนตรอก
มองไปข้างหน้า
มีหนทางมองเห็นด้วยตาเปล่ายาวสุดขอบฟ้า
เมื่อหันกลับหลังมีเรื่องราวมากมายทิ้งไว้ให้จดจำ.
ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติม..เต็ม..
ขอบคุณตัวละครทุกตัวทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน
ขอบคุณเพื่อนเพื่อนจากมนต์รักดอทเน็ท
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้สำเร็จเป็นชิ้นเป็นอัน
ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่เป็น"ผู้ให้"เสมอไม่หวังผลตอบแทน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
ที่หยิบยื่นประสบการณ์ระหว่างวันมาให้ถักทอ
ขอบคุณ
//www.thaipoem.com ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน
ขอบคุณเพื่อนเพื่อนจากมนต์รักดอทเน็ทที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้สำเร็จเป็นชิ้นเป็นอัน
ขอบคุณ //www.thaipoem.com ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล
ขอบคุณความเป็นฉันที่หยิบยื่นประสบการณ์ระหว่างวันมาให้ถักทอ