สัมพันธ์รักพันธนาการหัวใจ Mo Qing Cheng เขียน นิยายในหมวดนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย นิยายชุดนี้ประกอบด้วย และเรื่องนี้ สัมพันธ์รักพันธนาการหัวใจ มีตัวละครเกี่ยวข้องกัน และมีเนื้อหาเกี่ยวกับ BDSM เหมือนกัน แต่สามารถอ่านแยกเรื่องได้ค่ะ แต่ถ้าอยากอ่านครบทั้งชุด แนะนำให้อ่านเรียงตามลำดับจะดีกว่านะคะ  สัมพันธ์รักพันธนาการหัวใจ (2 เล่มจบ) Mo Qing Cheng เขียน Eugene แปล สำนักพิมพ์ Mee-D ในเครือสยามอินเตอร์ 398 บาท 411 หน้า หลังปกเล่ม 1 อีกฝ่ายเป็นถึงลูกบุญธรรมของฉู่อวี้ อดีตประธานเหยี่ยวทองกรุ๊ป การคว้าตำแหน่งหัวหน้าตระกูลฉู่จึงไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะ ฉู่อี้เฉิน เป็นคู่แข่งที่เขาไม่สามารถเอาชนะได้ คิดอยากได้ของที่ไม่ใช่ของตัวเอง ทั้งยังเกินความสามารถ พี่ใหญ่แห่งตระกูลฉู่อย่าง ฉู่อวิ๋นหาน จึงต้องกลายเป็นคนไร้ตัวตน แม้จะพยายามเปลี่ยนชื่อและซ่อนตัว แต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้น ถูกบังคับให้คุกเข่าตรงหน้าฉู่อี้เฉิน เพื่อขอร้องให้ละเว้นชีวิตเขา สุดท้ายอีกฝ่ายกลับให้เขาเลือก... "ข้อแรก...ครอบครองความตายทั้งหมด ข้อสอง...สูญเสียซึ่งทุกอย่าง" เขาในตอนนั้นคิดเพียงแต่ว่ามีชีวตอยู่ย่อมดีกว่า กระทั่งฉู่อี้เฉินมอบบทเรียนอันแสนเลวร้ายให้เขา เขาถึงได้เข้าใจว่าการมีชีวิตอยู่...แต่สูญเสียซึ่งทุกอย่างเป็นอย่างไร คุยกันหลังอ่าน ออกมาตอนไหนไม่ทราบ ไม่ได้ตามเลย รู้อีกที เอ๊ะ เหมือนว่าเรื่องนี้ยังไม่มีนี่นา กดป๊าบ หนังสือมานอนรอที่บ้าน เรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้าย (ละมั้ง) ของชุดพันธนาการหัวใจค่ะ พระเอก ฉู่อี้เฉิน เป็นลูกชายบุญธรรมของ ฉู่อวี้ พระเอกเรื่องกรงรักพันธนาการหัวใจ ซึ่งสารภาพว่าตอนอ่านโอก็จำไม่ค่อยได้แล้วว่าฉู่อวี้นี่มาจากเรื่องอะไร เป็นคนประเภทจำชื่อตัวละครไม่ค่อยได้ อ่านแล้วมีแนวโน้มจะลืมทันที นี่คุ้น ๆ เลยไปดูรีวิวเก่าตัวเองแล้วคิดว่าน่าจะไม่ผิดละ ถึงไม่อ่านเรื่องก่อนหน้ามาก่อน มาอ่านเรื่องนี้เลยก็รู้เรื่องค่ะ แต่ถ้าอ่านเรียงกันมาเลยก็จะได้อรรถรสดียิ่งขึ้น ธีมหลักของชุดพันธนาการหัวใจนี้คือ BDSM ค่ะ ก็จะเป็นการสวมบทบาทระหว่างผู้คุมอำนาจ และผู้อยู่ใต้อำนาจ เมื่อสวมบทบาทแล้วจะออกจากบทบาทไม่ได้จนกว่าจะทำตามเงื่อนไข ไม่อย่างนั้นจะถูกลงโทษค่ะ ซึ่งเนื้อเรื่องในเรื่องนี้เล่าถึงเรื่องราวของฉู่อวิ๋นหาน (นายเอก) และฉู่อี้เฉิน (พระเอก) ทั้งสองคนนี้ถือว่าเป็นพี่น้องในตระกูลเดียวกัน แม้จะไม่เกี่ยวพันทางสายเลือด แต่ก็โตมาด้วยกันแต่เด็ก ฉู่อวิ๋นหานถูกเลี้ยงดูมาแบบตามใจ จึงมีอุปนิสัยเหลาะแหละ ทำอะไรตามใจตัวเอง ยิ่งน้องชายของฉู่อี้เฉินให้ท้ายก็ยิ่งเหลิง โตมาจึงค่อย ๆ ห่างกันไป ยิ่งภายหลัง ฉู่อี้เฉินได้รับเลือกเป็นผู้นำตระกูล ช่องว่างระหว่างทั้งสองจึงยิ่งห่างกันขึ้นอีก ต่อมา ฉู่อวิ๋นหานสมคบคิดกับศัตรู ล้มอำนาจฉู่อี้เฉินเพื่อขึ้นเป็นผู้นำตระกูลแทน ไม่ทันไรก็แพ้ราบคาบ ต้องระหกระเหินหนีไปกบดาน ปลอมตัวเป็นพนักงานระดับล่างในหนึ่งในกิจการของตระกูล แต่ถึงจะหนีอย่างไรก็ไม่อาจพ้นสายตาของฉู่อี้เฉินได้ ฉู่อี้เฉินให้ทางเลือกฉู่อวิ๋นหาน ว่าจะตาย หรือจะอยู่อย่างสูญเสียทุกอย่าง ฉู่อวิ๋นหานกลัวตาย จึงเลือกอยู่อย่างไร้ศักดิ์ศรี ยอมคุกเข่าต่อหน้าฉู่อี้เฉิน +++ ตอนอ่านเล่มแรกนี่แบบ นี่หรือนายเอก ทำไมเอ็งช่างไร้หัวคิด ไร้ความสามารถ ไร้ศักดิ์ศรี ไร้ศีลธรรม เฮ้ย เอ็งจะไร้ทุกอย่างเลยเรอะ! ถึงจะด่าแต่ก็แอบยิ้มถูกใจ โอชอบคนที่กล้าเลือกอะไรที่ชาวบ้านเขาไม่ทำกัน แล้วก็อยากรู้ว่าจะทำให้ออกมาน่าติดตามอย่างไร จะทำให้คนอ่านเปลี่ยนใจมาเชียร์เขาได้อย่างไร ในเล่มแรกก็จะเป็นสถานการณ์ที่ต่างฝ่ายต่างทำร้ายอีกฝ่าย นายเอกหักหลัง พระเอกก็ลงโทษเอาแต่ใจ แทนที่จะได้ความสะใจ กลับบอบช้ำทรมานกันทั้งสองฝ่าย อันที่จริง สองคนนี้ไม่ได้เกลียดกันนะ นายเอกเองคิดน้อยไป (จะเรียกว่าไร้หัวคิดก็ไม่เกินเลย) เห็นแต่ตัวเองเป็นหลักจนลืมมองคนข้าง ๆ แม้ลึก ๆ จะเป็นคนจิตใจดี และขี้สงสาร ชอบเที่ยวเตร่ไม่ทำงาน ทั้งที่จริง ๆ ตัวเองก็มีศักยภาพ ส่วนพระเอกนี่เรียกว่ารักปักใจนายเอกมาตั้งแต่เด็กเลย แต่สิ่งที่นายเอกทำบีบคั้นให้เขาต้องเปลี่ยนวิธีการ ซึ่งวิธีการที่เขาเลือกก็ไม่ใช่หนทางที่ดี กลับทำให้ทุกอย่างแย่ขึ้นไปอีก ถ้าเล่มหนึ่งเป็นความอึดอัดใจ เล่มสองก็คือความสำราญใจ ทั้งสองคนเริ่มหันหน้าเข้าหากัน เริ่มเปิดใจให้อีกฝ่ายมากขึ้น ยอมรับตัวตน และเข้าใจกัน ส่วนที่โอชอบมาก ๆ ในเรื่องของผู้เขียน คือตัวละคร ตัวละครมีเสน่ห์ น่าติดตาม มีอารมณ์ที่หลากหลาย ถึงจะใส่ความพิมพ์นิยมบางอย่างมาก็ทำได้อย่างไม่ติดขัด อย่างเรื่องนี้ตัวละครก็จะเป็นสีเทา นายเอกก็ไม่ได้ดี พระเอกก็ทำร้ายนายเอกมากเหมือนกัน แต่มันมีจุดที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันยอมรับได้ ชอบที่เขาคุยกัน ยอมขอโทษ ให้อภัยกัน ส่วนที่น่ารักปนตลกคือนายเอกจะมีความเป็นราชินี เจ้าคำสั่ง ชอบทำอะไรตามใจ แต่บทบาทที่สวมจะเป็นผู้อยู่ใต้อำนาจ ปากเรียก นายท่าน แต่ในใจ คือ ทำตามใจฉันสิ เร็วเข้า ส่วนพระเอกนี่ถึงจะสวมบทบาทเป็นผู้ควบคุมอำนาจ แต่นางเป็นคนที่ยอมตามใจศรีภรรยาแบบสุด ๆ จะหวานโลกแตกไปไหนคะ และส่วนสำคัญที่อยากพูดถึง คือภาษาค่ะ ยังมีที่อ่านไม่เข้าใจ ถ้าจุกจิกก็จะมีปัญหาหลาย ๆ จุดเลย เสียดาย โอชอบเรื่องนี้มาก อยากให้ออกมาดีที่สุด (3+3.5)/2 = 3.25 ดาว (EDITED 28/11/2561 3:28 A.M. โอมาอ่านอีกรอบ รู้สึกว่าไม่น่าใช้คำขนาดนั้น ที่ติดมีจริง แต่ที่ดีก็มีมาก ขอโทษที่ทำให้ตกใจและอาจทำให้เสียความรู้สึกนะคะ) จริง ๆ โออ่านเรื่องนี้ตั้งแต่คืนวันศุกร์ละ แต่เพิ่งเขียนรีวิววันนี้ และไม่ได้จดอะไรที่อ่านแล้วติดไว้เลย พอมีคนทักเลยรู้สึกว่าไม่ควรปล่อยผ่าน อีกอย่างเราไม่สบายใจด้วย เลยกลับมาอ่านแบบเร็ว ๆ อีกรอบพร้อมจดส่วนที่เป็นปัญหาด้วย (อ่านแบบเร็ว ๆ ที่ว่าคือเพิ่งจบในประมาณเจ็ดชั่วโมง ด่าตัวเองว่าหาเรื่องใส่ตัวพร้อมกับด่าความขี้เกียจตอนนั้นว่าทำไมไม่ยอมจดฮะ ฮือ) เอาละจะเริ่มละนะ START 1:23 A.M. เล่ม 1 30 รื่นหู ไม่ใช่ลื่นหู รื่นหมายถึงสบาย รื่นหูก็คือฟังแล้วสบายหู 92 "ฉู่อี้เฉิน..." น้ำเสียงนั้นกำลังวิงวอนขอความเห็นใจ "...เอามันออกไป ฉันจะตายแล้ว..." "นายจะตายไม่ได้ เวลายาวนานจะทำให้ส่วนหน้าของนายถูกทำลาย มันจะใช้ได้หรือไม่ ตอนใช้กับฉันก็ไม่ได้มีผลอะไร" อีกฝ่ายดื่มชาหนึ่งอึกก่อนพูดเสียงเรียบเฉย อ่านแล้วไม่เข้าใจประโยคที่ขีดเส้นใต้เลยค่ะ 117 "ตั้งแต่วันนั้นที่ได้เรียนการเป็นผู้นำ ฉันก็เริ่มศึกษาการควบคุมความรู้สึกตัวเองมาตลอด และการเป็นนักวางแผนของตระกูลฉู่ ฉันไม่สามารถทำทุกการกระทำโดยขาดสติได้ ทุกคำพูด ทุกก้าวที่เดิน ทุกการตัดสินใจจำเป็นต้องคิดพิจารณาให้ลึกซึ้งที่สุด ทว่าเวลาที่ให้ฉันได้คิดทบทวนมันมีจำกัดมาก นี่จึงบีบบังคับให้ฉันต้องรักษาอารมณ์ 'เพื่อวางแผนได้ถูกต้อง' อยู่ตลอดเวลา ขณะเดียวกันก็ต้องควบคุมทุกอย่างในมือให้มั่นคงที่สุด การควบคุมที่รุนแรงของฉันและคนอื่น ทำให้เกิดความกดดันที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งอีกแค่นิดเดียวมันก็จะเผาทำลายฉันแล้ว" ไม่เข้าใจประโยคที่ขีดเส้นใต้ค่ะ 120 แท่นประหาร ไม่ใช่แทนประหาน 121 "ร่างกายพอได้รับความเจ็บปวดก็จะเกร็ง แต่เมื่อรู้สึกถึงอารมณ์ทางเพศที่แฝงตัวเองไว้จะแสดงอาการตื่นเต้นออกมา..." ของตัวเองที่แฝงไว้ 122 "...คืนนั้นที่นายก็รู้สึกขยะแขยงแบบเดียวกัน แต่แล้วก็ร้องไห้อ้อนวอนขอให้ฉันทำนายยังไงล่ะ แล้วกระดกก้นนายมาใส่ของฉันจนร้องครวญคราง ตอนที่ฉันอนุญาตให้นายหลั่งออกมา นายก็สุขสมจนสลบไปไม่ใช่หรือไง" แล้วตอน (นาย) กระดกก้น 125 และเมื่อมันค่อย ๆ เคลื่อนไหวลงไปยังส่วนล่าง เริ่มที่จะเสียดสีเข้ากับส่วนนั้นซึ่งมันตุงอยู่ในกางเกง ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ส่วนซึ่งกำลังตุงอยู่ในกางเกงนั้น 130 ความรู้สึกเขินอายและศีลธรรมคล้ายปลาสองตัวที่ว่ายผ่านสวนกันจนทำให้น้ำมันขุ่น น้ำขุ่น ปลาคงไม่ได้ว่ายในน้ำมันแน่ ๆ ละ... อะ ล้อเล่น Note: ผู้แปลติดใช้คำว่า "มัน" และ "ก็" หลายครั้งถ้าสามารถละได้ เอาออกได้ ประโยคจะกระชับและสวยขึ้น ส่วนถ้าละไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ 132 ฉู่อวิ๋นหานก้าวเดินไปเรื่อย ๆ ในความเงียบงันนั้น สายลมพัดผ่านจนทำให้หยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนั้นแห้งลง เขารีบเช็ดมัดลวก ๆ และพบว่าจะเช็ดอีกนานเท่าไรมันก็ไม่แห้งเลย ในเมื่อหยาดน้ำตายังคงไหลรินลงมาไม่ขาดสายอยู่อย่างนั้น รีบเช็ดมันลวก ๆ / รีบเช็ดลวก ๆ ไม่ว่าจะเช็ดอีกนานเท่าไรมันก็ไม่ยอมแห้งเลย / ถึงจะเช็ดอีกนานเท่าไรมันก็ไม่แห้งเลย Note: หลายครั้งพบว่าใช้ "จะ" ในความหมายที่ไม่เข้ากับประโยค 134 เขาผอมกว่าเมื่อสองเดือนที่แล้วไปมากทีเดียว เพราะไหปลาร้า 163 "เอาน่า ก็ใช้โอกาสนี้ให้อี้เฉินพักผ่อนเยอะ ๆ สิ คุณก็ช่วยลูกจัดการเรื่องงานหน่อย ไม่ได้กำลังว่างอยู่หรือไงครับ ถ้าให้เขาสอนเด็กสองคนนี้เองก็เปลืองพลังงานแบบเสียเปล่านะครับ" อ่านแล้วเข้าใจยากว่า เขาหมายถึงใคร เด็กสองคนนี้หมายถึงใคร ถ้าโอเข้าใจไม่ผิด เขา คือ อี้เฉิน เด็กสองคนนี้ คือ เฮยอวี่และป๋ายเซียว ถ้าอย่างนี้แทน เขา ด้วย ลูก ให้เหมือนกันทั้งประโยค น่าจะดีกว่า 163 "ผม 164 ฉู่อวี้พูดเสียงเข้ม "ฉันเข้ามาช่วยแกจัดการแค่หนึ่งเดือนเท่านั้นแหละ หลังจากหนึ่งเดือนนี้ทุกอย่างจะกลับไปที่แก แกต้องจำเอาไว้ว่าการเป็นหนึ่งในตระกูลฉู่ ฉัน อ่านแล้วงง ๆ หมายถึง ฉู่อวี้เป็นคนหนึ่งในตระกูล ย่อมรับการปรับเปลี่ยนของผู้เป็นนายได้ตลอดเวลา หรือหมายถึง การเป็นบุคคลอันดับหนึ่งของตระกูลฉู่ อย่างไรฉู่อวี้ก็ย่อมรับการปรับเปลี่ยนได้ตลอดเวลา (แต่ทำไมใช้ "นาย"?) ไม่เข้าใจความหมายที่ต้องการสื่อค่ะ 166 ในฐานะคนเป็นพ่อ เขามองลูกชายเดินบนทางที่แสนยากลำบาก มองรอยยิ้มบนใบหน้านั้นที่เริ่มค่อย ๆ น้อยลง มองดูความเย็นชาและเงียบขรึมที่ช่างไม่เหมาะกับอายุของลูก มองภาระรับผิดชอบของทั้งตระกูลที่อีกฝ่ายต้องแบกอยู่บนบ่า หากในเวลานี้ที่ลูกชายเขาแสดงความอ่อนแอออกมาก็ได้เตือนพวกเขาว่าเด็กคนนี้เป็นเพียงแค่เด็กที่มีอารมณ์ความรู้สึกคนหนึ่งเท่านั้น แต่ในเวลานี้ เมื่อลูกชายแสดงความอ่อนแอออกมา ก็ได้เตือนพวกเขาว่า Note: หาก = ถ้า, แม้ (แม้น, ผิ) ไม่ใช่ แต่ หาก (โบราณ) = พึง, ควร หากแต่ = แม้แต่ ส่วนใหญ่ใช้ หาก = แต่ ซึ่งผิดความหมาย ใช้กันผิดมานานแบบไม่รู้ตัว รวมโอด้วยคนหนึ่ง 175 ฉู่อวิ๋นหานปิดตาเงยหน้าพิงกับเก้าอี้หมุนพักสายตาอยู่นานกว่าจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง หากเววตาไร้ความลังเลใด ๆ อีกแล้ว แต่ 176 พลิกตัวไปมาอยู่หลายวันก็ไปเอ่ยปากกับอีกฝ่ายว่าสุขภาพตัวเองไม่ดีที่ทำงานหนักและยากแบบนี้ได้ ไม่ดีพอที่จะทำ 183-184 แม้เถ้าแก่โต้วคนนี้จะถูกเรียกว่าเถ้าแก่ แต่ในความรู้สึกเธอก็เหมือนจะเป็นลูกน้องของใครสักคน แต่ในความรู้สึกเธอนั้น เขาเหมือนเป็นลูกน้องของใครสักคน เล่ม 2 25 เขาหันไปมองใบหน้าอันแสนคุ้นเคย นิ่งไปสักพัก หากเมื่อเขานึกออกว่าอีกฝ่ายคือใครนั้น หัวใจกลับเต้นอย่างรุนแรง แต่ 28 แต่ว่าการแปะประกาศข้อมูลก็เป็นการที่คุณยอมรับว่าจะถูกเลือก ถ้ามี DOM เลือกรับคุณและสร้างความสัมพันธ์ เท่ากับเป็นการยอมรับว่าจะถูกเลือก 29 29 คุณจะต้องเอาประสบการณ์ทั้งหมดเพื่อตัดสินใจถึงอารมณ์ของนายท่านตัวเอง ต้องใช้ประสบการณ์ทั้งหมดเพื่อตัดสินอารมณ์นายท่าน 30 สมาชิกมากมายต่างมองคนใหม่ 'โลกแคบ' และมองไม่ขึ้น ฉู่อวิ๋นหานได้ยิน DOM สองคนที่อยู่ใกล้เขากำลังพูดถึงตัวเอง คนใหม่ ผู้ 'โลกแคบ' มองไม่ขึ้น นี่แปลว่าอะไรคะ คือมองแบบกดตาต่ำ มองเหยียด เหรอคะ สองคนที่อยู่ใกล้กำลังพูดถึงตัวเขาอยู่ 44 และเพราะสาเหตุบางอย่างที่ไม่สามารถบังคับได้ นายจึงต้องการมัน และระดับความต้องการนี้ก็ยิ่งทำให้นายรู้สึกต่อต้านมัน พูดง่าย ๆ ก็คือความต้องการของร่างกายมีมากกว่าสติของนาย ระดับความต้องการที่สูงนี้ก็ยิ่งทำให้ 45 ไอ้ที่บอกว่า 'ลองมา' แสดงว่ามีคนยินยอมที่จะเป็นคนแนะนำนาย และไม่ต้องรับการพิจารณาอีกด้วย แถมที่นี่ยังรับแค่คนที่มีประสบการณ์ BDSM เท่านั้น ถ้าไม่ใช่คนที่มีเส้นสายดี นายคงไม่สามารถเขียนอะไรที่น่าอึดอึดพวกนั้นลงใบสมัครแล้วส่งให้คนอื่นดูได้หรอกนะ ไม่แน่ใจประโยคที่ขีดเส้นใต้ค่ะ เดาว่า อีกทั้งนายยังไม่ต้องรับการพิจารณาอีกด้วย 65 หลังจากที่ร่างกายได้เติมเต็มความสุขแล้ว จิตใจก็กลับมานิ่งสงบเช่นเดิม เขาสามารถปรับตัวและมีความกระปรี้กระเปร่า มีสมาธิในการทำงานมากขึ้น ไม่มีความเหนื่อยล้าและไม่สบายใจอะไรให้เห็นเลย เขาปรับตัวได้ กระปรี้ประเปร่า 68 เพราะทุกการขยับนั้น 71 ฉู่อี้เฉินก็ไม่เคยใช้แบบนี้กับเขาเลยสักครั้ง วิธีการแบบนี้ 73 พูดกันตามจริงแล้ว เขานับถือฉู่อี้เฉินเรื่องความอดทนมากทีเดียว เพราะทุกครั้งที่เจอกันก็ยังสามารถอดทนมาจนขนาดนี้ เพราะยังสามารถอดทนทุกครั้งที่เจอกันมาจนขนาดนี้ 74 เหมือนเจ้าบ้านี่ก่อนหน้านี้ที่รังแกเขาก็ไม่ชอบถอดเสื้อผ้า เหมือนก่อนหน้านี้ที่เจ้าบ้านี่รังแกเขาก็ไม่ชอบถอดเสื้อผ้า 75 จูบที่ 80 ตรงหน้าพวกเขาถูกตั้งด้วยป้ายหลุมศพสามป้าย ป้ายหลุมศพสามป้ายตั้งอยู่ตรงหน้าพวกเขา 84 มันทำให้เขาหวนคิดไปถึงค่ำคืนที่มันไม่ถูกต้องหากก็สุขสม แม้ไม่ถูกต้อง ทว่าสุขสม 90 มันเป็นยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความรัก มีทั้งความอบอุ่นสามส่วน เย็นชาสามส่วน ตามใจอีกสามส่วน และความน่ากลัวที่ทำให้คนไม่กล้าละสายตาหนีอีกหนึ่งส่วน ในความยั่วยุที่ผสมปนเปเข้ากับความตึงเครียด และยังมีความถือดีนั่นอีก รอยยิ้มบาง ๆ ที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าทำให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นมีแรงดึงดูดพิเศษ อันตรายจนอาจจะถึงแก่ชีวิตได้ เป็นความยั่วยุที่ผสมปนเปเข้ากับความตึงเครียด 101 ประตูบ้านก็ถูกเปิดออกอย่างรุนแรง ก่อนที่เฮยอวี่จะพาเด็กน้อยตัวเล็กมาอยู่ตรงหน้าฉู่อวิ๋นหานซึ่งใบหน้าถูกฉาบด้วยความตื่นกลัว เด็กตื่นหลัว ไม่ใช่อวิ๋นหานตื่นกลัว พาเด็กน้อยตัวเล็กซึ่งใบหน้าถูกฉาบด้วยความตื่นกลัวมาอยู่ตรงหน้าฉู่อวิ๋นหาน 103 นั่นเป็นงานศพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา หน้าขบวนรถสีดำถูกประดับด้วยดอกไม้สีขาวค่อย ๆ ขับผ่านถนนหลักในเมือง K ผ่านประตูของเหยี่ยวทองกรุ๊ป ภายใต้การมองของเหยี่ยวทองที่อยู่บนดาดฟ้าจะสามารถส่งวิญญาณผู้เสียชีวิตให้ไปสู่สุขคติได้ ขบวนรถสีดำที่ด้านหน้าประดับด้วยดอกไม้สีขาวค่อย ๆ ขับผ่านถนนหลัก ราวกับภายใต้การมองของเหยี่ยว ? ประโยคนี้ไม่แน่ใจ แต่อ่านแล้วห้วน ๆ 104 ฉู่อวิ๋นหานถูกปลุกด้วยเสียงดังตั้งแต่เช้ามืด ผมเผ้ารุงรังอย่างกับรังนก จนต้องเดินหาวลงมาจากชั้นบน ผมเผ้ารุงรังไม่ได้ทำให้เดินหาวลงมา ฉู่อวิ๋นหานถูกปลุกด้วยเสียงดังตั้งแต่เช้ามืด จนต้องเดินหาวลงมาจากชั้นบน ผมเผ้ารุงรังอย่างกับรังนก 106 ข้างใน 119 มันเข้มข้นมากจน 123 ฉันคิดมาตลอดว่าการที่อดทนกับนายมาขนาดนี้ ยอมให้นายคิดว่าไม่ว่าจะทำเรื่องอะไรมา ฉันก็จะให้อภัยนายหรือเปล่า? เป็นการยอมให้นายคิดว่า 136 เพราะตัวเองทำให้ 143 พวกเรากล้าเปิดตลาดสองมิติจะนำพาสิ่งตอบแทนที่น่าชมมาให้ พวกเราแค่ต้องรอบคอบ ต้องมีความกล้า เพื่อนำพา 152 หลังฉู่อวิ๋นหานเห็นเหตุการณ์ปะทะกันครั้งนั้นด้วยตาตัวเอง เหตุการณ์ปะทะ คือเหตุการณ์ไหนคะ ถ้าเป็นเหตุการณ์ที่คุณหมออยู่ด้วย ไม่น่าเรียกว่าปะทะเลย 165 ตอนแรกเขาเข้าใจว่าถูกปิดตาแถมยังต้องหนีบไวเบรเตอร์ก็ยังทำให้เขาถึงที่หมายได้ในเวลาอันรวดเร็ว แม้จะถูกปิดตา ยังสามารถถึงที่หมาย 168 เสื้อผ้าสีดำปิดบังผิวขาวกำลังนอนอยู่บนเตียงใหญ่ เสื้อผ้านอน หรือคนนอนคะ ไม่เข้าใจภาษาที่ใช้เล่า 172 ก้นถูกตีจนแบบนี้ก็เพราะไม่ฟัง จนเป็นแบบนี้ 172 พูดไม่ทันขาดคำ สิ่งนั้นก็เคลื่อนตัวเข้ามา แม้จะดูเชื่องช้าแต่หนักแน่นที่จะเข้าไปทีละนิ้ว ไม่ใช่ประโยคที่ใช้กันค่ะ โอเข้าใจว่า แม้จะดูเชื่องช้าแต่หนักแน่น (จบ) แม้จะดูเชื่องช้าแต่มั่นคง มุ่งมั่นที่จะเข้าไปทีละนิ้ว END 3:24 A.M.  
พี่สาวไกด์ฯ จริง ๆ ก็ใช้ได้ค่ะ แต่จะออกเป็นภาษาพูดไปหน่อย และเมื่อรวมกับ "มัน" มากมายในเรื่องแล้ว เปลี่ยนเป็นคำอื่นบ้างก็น่าจะดีกว่าค่ะ
ขอบคุณที่โหวตให้นะคะ (แล้วพี่ก็โหวตให้น้อง อื้อออ)  โดย: ออโอ
 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2561 เวลา:17:57:14 น.รีวิวมีประโยชน์มากเลยค่ะ ทำให้รู้ว่าต้องทำใจกับคุณภาพการแปลที่แสนจะงงงวยแบบนี้ก่อนซื้อมาอ่าน พอดีมี 2 ภาคแรกของนิยายชุดนี้อยู่ก็เลยอยากเก็บให้ครบ อ่านรีวิวจบแล้วก็เฮ้อ ต้องมองข้ามๆไปบ้างไม่อย่างนั้นจะเสียอรรถรส
ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ โดย: Dao IP: 223.204.250.28 วันที่: 1 ตุลาคม 2562 เวลา:22:59:35 น.
คุณ Dao ขอบคุณที่มาแชร์ความเห็นด้วยค่า อยากให้เขาปรับปรุงคุณภาพงานเนอะ เพราะได้เรื่องดี ๆ สนุก ๆ หลายเรื่อง ถ้าดีทั้งตัวนิยายและคุณภาพงาน มันจะเป็นอะไรที่สุดยอดมาก ๆ
  โดย: ออโอ
วันที่: 5 กันยายน 2563 เวลา:12:57:01 น. |
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
เพราะเค้าต้องการเน้น "ส่วนนั้น" ไม่ได้เน้น กางเกงนั้นอ้ะ
อื้อหือออ อ่านที่ยกมา ใช้คำแบบไม่ต้องเซนเซอร์กันเลยนะนี่ ชัดพอควรเลย ไม่เคยอ่านแนวนี้นี่ตื่นตาตื่นใจเลยอ้ะ
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Photo Blog ดู Blog
ออโอ Book Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น