23/8/2019
 

คนโง่ที่ไม่เคยมีรัก (3 เล่มจบ) 

Shui Qian Cheng เขียน  เป่าเป้ย แปล 

สำนักพิมพ์ Mee-D 

900 บาท  1,014 หน้า 

#yaoi #นิยายวาย #BoysLove #นิยายแปล #แปลจีน #คนโง่ที่ไม่เคยมีรัก #ShuiQianCheng #MeeD #รีวิวนิยาย #ออโอ


 
*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย

หลังปกเล่ม 1 

ครั้งแรกที่ ‘เจี่ยนสุยอิง’ เจอกับหลี่อวี้เขาก็แข็งแล้ว! 

เขานั้นประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุน้อย เรียกลมได้ลม เรียกฝนได้ฝน มีเด็กหนุ่มหล่อเหลาหน้าตาดีแบบไหนที่ไม่เคยผ่านมือเขาบ้าง แต่ว่าคนที่มีพร้อมทั้งหน้าตา รูปร่าง บรรยากาศ ฐานะทางบ้าน และสติปัญญาล้ำเลิศแบบนี้ เขายังไม่เคยเจอจริง ๆ นั่นแหละ 

ในฐานะที่เป็นเพื่อนสนิทของ ‘เจี่ยนสุยหลิน’ น้องชายของเขา ทำให้ ‘หลี่อวี้’ มีโอกาสเข้ามาฝึกงานที่บริษัทและกลายเป็นลูกน้องของเจี่ยนสุยอิง ถึงแม้ว่าหลี่อวี้จะสุขุมรอบคอบกว่าเด็กหนุ่มในวัยเดียวกัน ทว่าในแววตาเฉยชาของอีกฝ่ายนั้น หลายปีมานี้กลับมองเพียงแค่ ‘คนคนนั้น’ มาโดยตลอด 

ความต่างของฐานะและช่องว่างระหว่างวัยทำให้คิดจะถอยหลัง ความสัมพันธ์ของเจ้านายและลูกน้องที่ต่างเคารพซึ่งกันและกัน กลายเป็นกำแพงสูงยากจะก้าวข้าม ต่างฝ่ายต่างแอบซ่อนความรู้สึกพิเศษเอาไว้ แต่คล้ายกับกำลังซุ่มรอโอกาส เพื่อปลดปล่อยความรู้สึกที่ว่าออกไป! 

คุยกันหลังอ่าน 

เมื่อเจี่ยนสุยอิงเจอหลี่อวี้ครั้งแรก เขาก็ได้แต่จังงัง ตกหลุมรักหนุ่มน้อยเพื่อนสนิทของน้องชายตั้งแต่แรกพบ ถึงแม้จะห่างกันแปดปีและยังไม่เข้ามหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ 

หลี่อวี้หน้าตาดี และความสุขุมของเขาก็โดดเด่นเหนือกว่าเด็กในรุ่นราวคราวเดียวกัน ทำให้แม้เจี่ยนสุยอิงจะกลับมานอนคิดใคร่ครวญ ก็ยังอดนึกถึงอีกฝ่ายไม่ได้ คุณชายเจี่ยนจึงตัดสินใจรุกจีบแบบเนียน ๆ และเริ่มไม่ค่อยเนียน ตามลำดับ และเมื่อหลี่อวี้มาฝึกงานที่บริษัทของเจี่ยนสุยอิง ทั้งคู่ก็มีโอกาสเจอกันมากขึ้น 

หลี่อวี้ชาติตระกูลดี มีความหยิ่งในศักดิ์ศรีของตัวเองมาก เมื่อเจี่ยนสุยอิงกำเริบเสิบสานมากเข้า หลี่อวี้ก็หมดความอดทน จนกลายเป็นโกรธมากที่สุด จากเดิมที่หลี่อวี้ยังเกรงใจและให้ความเคารพเจี่ยนสุยอิงอยู่บ้าง ก็กลายเป็นเจอหน้ากันก็ทะเลาะถึงขั้นลงไม้ลงมือ (เขาต่อยกันแล้วค่ะท่านผู้ชม  ไม่มีใครยอมใครเลยค่ะ เลือดออกแล้วค่ะ หน้าเละแล้วค่ะ กรี๊ดดด) 

การเผชิญหน้ารุนแรงไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่เจี่ยนสุยอิงก็ยังไม่เลิกความคิดที่จะกดหลี่อวี้ให้ได้ จนในที่สุดสติหลี่อวี้ก็ขาดผึง เป็นฝ่ายลงมือกับเจี่ยนสุยอิงแทน ตั้งใจจะกดเขาแต่กลับโดนเขากด เจี่ยนสุยอิงไม่ใช่แค่เสียหน้า แถมนั่นก็ไม่ใช่เรื่องดีงามที่ควรพูดถึงอะไร เจี่ยนสุยอิงพยายามใช้เรื่องนี้เป็นข้อหักล้างความชอบที่มีต่อหลี่อวี้ แต่กลับพบว่า หลี่อวี้ก็ยังเป็นคนสำคัญในใจของเขาอยู่ดี 

เมื่อคนสองคนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งเกิดขึ้นครั้งแรกแล้ว ครั้งต่อไปก็ไม่ยาก ทั้งสองคนเหมือนน้ำมันกับไฟ เจอกันทีไรก็จุดไฟได้ง่าย รู้ตัวอีกที ทั้งสองก็มักใช้เวลาอยู่ร่วมกันก แม้จะเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก และไม่บอกใคร แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันใกล้เคียงกับการเป็นคนรักกันเหลือเกิน เจี่ยนสุยอิงได้ครอบครองคนงามในดวงใจ (หรือโดนคนงามครอบครองนั่นแหละ ปล่อยให้พี่เจี่ยนของเราฝันหวานไป) ก็มีความสุขล้นเหลือ 

. 

แต่เวลาแห่งความสงบสุขมักอยู่ได้ไม่นาน ไม่นานหลังจากนั้น คลื่นลูกแรกก็ซัดเข้าใส่เจี่ยนสุยอิง ตามด้วยคลื่นลูกต่อไป ต่อไป และต่อไป เจี่ยนสุยอิงไม่รู้เลยว่า เรื่องนี้แต่เดิม ตั้งแต่แรกก็เริ่มต้นที่คนสามคน ไม่ใช่สองคน 

+++ 

ดราม่าหนักพอสมควรเลยค่ะ เรื่องที่เอามาดราม่าก็หนักสาหัสเอาการ อ่านแล้วสงสารเจี่ยนสุยอิง ทั้งเรื่องการงาน ครอบครัว และความรัก มากันไม่หยุดไม่หย่อน 

โอชอบผลงานของผู้เขียนมาตลอด เรื่องนี้ก็ยังชอบ ชอบบท แม้บางทีมันก็จะน้ำเน่าวนเวียนอยู่ไม่กี่เรื่องไม่ต่างจากนิยายเรื่องอื่น ๆ แต่อ่านแล้วรู้สึกคล้อยตาม เริ่มต้นจากการวางคาแรกเตอร์ไว้ แล้ววิธีคิด วิธีแสดงออกต่อสถานการณ์ วิธีพูด วิธีคิด (โอชอบเวลาตัวละครในเรื่องใคร่ครวญหรือพูดอะไรสักอย่างมาก) ก็จะออกมาตามลักษณะตัวละคร ผลของการตัดสินใจต่าง ๆ ก็ต่อยอดจากการการกระทำ เหมือนเขาเข้าใจนิยายของตัวเองดี เกิดเรื่องแบบนี้ ควรเป็นแบบนี้ ตัวละครเป็นแบบนี้ ควรออกมาอย่างนี้ มันไม่หลุดน่ะค่ะ และมีความเป็นธรรมชาติอยู่ในนั้น ไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติของคนหรือธรรมชาติของสังคม ยกเว้นลักษณะเฉพาะบางอย่างที่อาจเป็นจุดที่เรื่องเอามาเล่น หรือทำให้คนอ่านแปลกใจ มีความซับซ้อนของอารมณ์ตัวละครดี อย่างเช่น ถึงเกลียดแต่ก็รับผิดชอบ ถึงรักแต่ก็ชัง ถึงไม่อยากเห็นหน้าแต่ในเมื่อคนที่รักอาจเสียใจก็ต้องจำยอม  

เล่าถึงตัวละคร 

เจี่ยนสุยอิง เกิดในตระกูลที่ดี แต่เพราะพ่อนอกใจแม่ ทำให้แม่ของเขาต้องตรอมใจตาย ทำให้เขาแค้นผู้หญิงคนใหม่ของพ่อ ซึ่งก็คือแม่ของเจี่ยนสุยหลิน น้องชายต่างแม่ มาตลอด ซึ่งความแค้นนี่ก็ต่อยอดมาถึงน้องด้วย เจี่ยนสุยอิงเกลียดขี้หน้าเจี่ยนสุยหลิน ตอนเด็ก ๆ เรื่องอะไรที่คาดว่าทำแล้วผู้หญิงคนนั้นโกรธเขาก็ทำหมด ซึ่งมีการกลั่นแกล้งเจี่ยนสุยหลินเป็นส่วนประกอบหลัก แต่พอโตแล้ว อารมณ์อยากแกล้งน้องก็ไม่มีแล้ว อะไรที่ควรให้หรือต้องให้ เจี่ยนสุยอิงก็ให้น้องไม่ขาด ถึงแม้จะพยายามหลีกเลี่ยง และยังไม่ชอบหน้าเจี่ยนสุยหลินเหมือนเดิม  

เจี่ยนสุยอิงดิ้นรนใช้ชีวิต รับผิดชอบตัวเองตั้งแต่วัยรุ่น จนสามารถรับผิดชอบบริษัทของครอบครัวได้ กลายเป็นเสาหลักของตระกูล เขาก็จะมีความเอาตัวเองเป็นใหญ่ เนื่องจากที่ผ่านต้องทำอะไรด้วยตนเองเสมอ (และมักทำออกมาได้ดี) จึงทำให้ไม่ค่อยเห็นหัวคนอื่น ทำอะไรไม่ค่อยเกรงใจใคร แต่ก็มีความเป็นนักธุรกิจ คือ คำนึงเรื่องผลประโยชน์ รู้จักเข้าสังคม มีมารยาททางสังคม ซึ่งนิสัยพวกนี้พอเอามากับหลี่อวี้ก็เลยมักมีปัญหา เพราะหลี่อวี้ก็ไม่ใช่คนที่ยอมให้ใครกดหัวรังแกหรือข่มได้ง่าย ๆ . 

ผู้เขียนเขาอธิบายเรื่องความสัมพันธ์ของคู่นี้ดีนะ จากตอนแรกที่เจี่ยนสุยอิง ไม่นึกอะไรเลย ก็เริ่มรู้ตัว และยอมเป็นฝ่ายลงบ้าง แต่ก็ไม่ใช่ทุกครั้งที่ผ่านไปด้วยดี ก็เหมือนคู่รักทุกคู่ ต้องมีช่วงที่ไม่เข้าใจ ปรับตัว ยอมรับ และเรียนรู้กันไป 

ส่วนหลี่อวี้ โอชอบที่ผู้เขียนวางให้หลี่อวี้มีความก้ำกึ่งระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่ ซึ่งก็สมวัยและนิสัยของตัวละครดี บางเรื่องเขามีเหตุผลมากกว่าเจี่ยนสุยอิง แต่บางเรื่อง เจี่ยนสุยอิงที่ผ่านวันเวลาและประสบการณ์ต่าง ๆ มามากกว่าก็จะมองว่าเรื่องที่หลี่อวี้คิดหรือทำเป็นเรื่องหยุมหยิม 

เหมือนยิ่งอายุมาก ก็ยิ่งปล่อยวางได้มาก ยิ่งโตมาก ก็ต้องยิ่งต้องรับผิดชอบตัวเองและคนรอบข้างมาก 

แต่ก็นั่นแหละค่ะ ใช้ชีวิตด้วยกันก็ต้องเรียนรู้ หลี่อวี้รู้ว่าเจี่ยนสุยอิงจะแข็งใส่ไม่ได้ ถ้ายอมอ่อนให้ก่อน เดี๋ยวเจี่ยนสุยอิงก็ยอมเอง เพราะเขาไม่ชอบท่าทีที่แข็งกร้าว ถ้าบ่นมาก โดนโวยวาย ก็ให้เงียบซะ จะได้ไม่ทะเลาะ เจี่ยนสุยอิงเองก็ได้รู้ว่า หลี่อวี้ก็มีโลกของหลี่อวี้ มีเรื่องที่ต้องทำและรับผิดชอบเช่นกัน เจี่ยนสุยอิงไม่สามารถใช้เกณฑ์การใช้ชีวิตของตัวเองไปกะเกณฑ์การใช้ชีวิตของคนอื่นได้ 

โอชอบเล่มแรกมากที่สุด ช่วงที่ทะเลาะกันก็แรงเลย แต่พอดีแล้วก็ดีเลย เจี่ยนสุยอิงเหมือนพี่ชายที่เท่และแพรวพราว จะหมั่นไส้ผสมฮากับพี่แกมาก ส่วนเล่มสองและเล่มสามดราม่าหนักละ และมีบางประเด็นที่โอไม่ค่อยชอบ รู้สึกภาพรวมเก็บได้ไม่อิ่มและไม่ดีเท่าเล่มแรก 

แต่เรื่องทั้งหมด สมชื่อเรื่องเลย เป็นเรื่องของคนโง่ที่ไม่เคยมีความรัก เลยทำเรื่องโง่ ๆ เพื่อหวังว่าจะได้ความรักมาครอง 

(4.5+3.5+3.5)/3 = 3.83 ดาว 


 

พิสูจน์อักษรเล่มแรกไม่ค่อยดี เล่มสองกับสามดีขึ้น มีพลาดบ้าง 

มีเรื่องที่อ่านแล้วโอแปลกใจนิดหน่อย เรื่องนี้เขามีใส่ อา หลังชื่อมาด้วย เวลาเรียกตัวละคร (สองสามครั้ง) อย่าง สุยอิง ก็เป็น สุยอิงอา เคยดูพวกหนังละครจีน มันเหมือนท้ายเสียงเฉย ๆ หรือเปล่า ถ้าจะแปล มันน่าจะใกล้เคียงกับพวก เอ๋ย อะไรอย่างนี้หรือเปล่าคะ โอก็ไม่รู้นะคะ 

มีหลายครั้งที่เรียบเรียงยังไม่ค่อยดีนะคะ อ่านแล้วจะงง ๆ กับเรื่องวรรคตอน บางจุดสามารถเว้นวรรคช่วยเคลียร์ประโยคที่ติดกันเป็นพืด และเป็นการพักให้คนอ่านหายใจ 

ยกตัวอย่างประโยคที่สามารถเรียบเรียงใหม่ 

เช่น 

หน้า 208 เล่ม 1 

หลี่อวี้เรียกได้ว่าเย็นชาต่อเจี่ยนสุยอิง ส่วนเจี่ยนสุยอิงก็เปลี่ยนวิธีการต่าง ๆ มาทำให้อีกฝ่ายลำบาก อึดอัดใจ ที่แต่ก่อนคุณชายเจี่ยนไม่ชอบทำนิสัยแบบนี้ แต่เขาพบว่าหลี่อวี้เย็นชาต่อเขากเกินไปแล้ว มีแค่ตอนที่เขาสร้างความวุ่นวายอีกฝ่ายถึงจะยอมมองเขาสักแวบสองแวบ พูดกับเขาสองสามประโยค ดังนั้นเขาจึงยิ่งชอบแกล้งหลี่อวี้ขึ้นไปอีก 

*เปลี่ยนมาใช้วิธีการต่าง ๆ กัน เพื่อทำให้อีกฝ่ายลำบาก หรือ สรรหาวิธีการต่าง ๆ เพื่อทำให้ 

*ที่แต่ เปลี่ยนเป็น แม้ว่าเมื่อก่อนคุณชายเจี่ยนไม่ชอบทำนิสัยแบบนี้ 

หน้า 223 เล่ม 1 

นายคิดว่าฉันกำจัดได้ง่าย ๆ เหรอ 

*นายคิดว่าจะกำจัดฉันได้ง่าย ๆ เหรอ (เด่นที่ นายเป็นคนกำจัด) หรือ นายคิดว่าจะมีใครมากำจัดฉัน (คนนี้) ได้ง่าย ๆ เหรอ (เด่นที่ ตัวฉันนั้นถูกกำจัดยาก) 

จบดื้อ ๆ ตรงนี้ เพราะคอมฯ โอหน่วงและค้างมาก พิมพ์ยาก