ตัดสินคนจากหน้าตาก็ต้องเจอแบบนี้ เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง เขียน

25/6/2019


 


 

ตัดสินคนจากหน้าตาก็ต้องเจอแบบนี้ (3 เล่มจบ) 

เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง เขียน  ศีตกาล แปล 

สำนักพิมพ์ Rose  ในเครืออมรินทร์ 

1,115 บาท  1,374 หน้า 

 

#yaoi #BoysLove #นิยายวาย #แปลจีน #นิยายแปล #ตัดสินคนจากหน้าตาก็ต้องเจอแบบนี้ #เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง #Rose #รีวิวนิยาย #ออโอ


*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย

 

หลังปก 

 

นับตั้งแต่จำความได้ ฉีเยี่ยนก็มีเรื่องที่ไม่พอใจในตัวเองอยู่สองอย่าง หนึ่งคือชื่อไม่น่าเกรงขามพอ สองคือหน้าตาดูไม่น่าเกรงขามยิ่งกว่าชื่อเสียอีก  

 

แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี้ก็ไม่ได้กระทบกับเส้นทางสู่อนาคตอันสดใสของกระต่ายน้อยฝีปากกล้าคนนี้หรอก ยิ่งมีคู่หูกู้โลกเป็นนักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพล ที่มีไอสีม่วงล้ำค่าอย่างเฉินไป่เฮ่ออยู่ใกล้ๆ เขายิ่งไม่หวาดหวั่นต่อสิ่งใด 

 

"เวลาคุณไม่มีธุระอะไรก็ไปกอบกู้โลกด้วยกันกับผมแล้วกันครับ"  

"ได้ครับ ถึงเวลาก็อย่าลืมเรียกผมนะ" 

 

คุยกันหลังอ่าน 

 

เป็นเรื่องของหมอดูหน้าใสกับนักธุรกิจหนุ่มที่ทรงอิทธิพลแต่ชะตากำหนดให้มีอายุขัยสั้น 

 

ฉีเยี่ยนเพิ่งจบมหาวิทยาลัยหมาด ๆ ก็ตัดสินใจยึดการดูฮวงจุ้ยยังชีพ คนมากมายที่เห็นว่าเขาเป็นเด็ก เลยไม่เชื่อถือ ภายหลังกลับต้องมากราบกรานเรียกอาจารย์ฉี  

 

แต่ไม่ใช่ว่าเพียงมีเงินทองก็สามารถทำให้ฉีเยี่ยนยอมเอ่ยปากช่วยเหลือ เขายังยึดชะตาที่ต้องกันเป็นคุณสมบัติสำคัญอีกด้วย  

 

เริ่มเข้าวงการเต็มตัวไม่นาน ชื่อของฉีเยี่ยนก็มีคนให้ความสนใจ รวมถึงตระกูลเฉินผู้ทรงอิทธิพล 

 

ทุกคนที่เพียงมีความสนใจในวงการธุรกิจสักหน่อยย่อมรู้จักท่านห้า เฉินไป่เฮ่อ ว่ากันว่าเขาหล่อเหลา เก่งกาจ เป็นลูกหลงคนสุดท้องที่ผู้อาวุโสเฉินทุ่มเทความรักให้ เสียดายที่สุขภาพเฉินไป่เฮ่อนั้นไม่ดีตลอดมา ตระกูลเฉินจึงมีความคิดที่จะเชิญอาจารย์ฮวงจุ้ยมาเพื่อเสริมชะตาต่อชีวิตให้เฉินไป่เฮ่อ 

 

นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉีเยี่ยนได้พบเฉินไป่เฮ่อ ไอสีม่วงในร่างของท่านห้าเฉินเป็นสิ่งดีแต่กลับบั่นทอนร่างของเขา อาจารย์ฮวงจุ้ยหลายท่านส่ายหัวว่าไม่มีวิธีการช่วยเหลือ เดิมฉีเยี่ยนก็คิดเช่นนั้น แต่แล้วเขาเริ่มพบว่าอาจมีวิธีการช่วยเหลือ 

 

ช่วยเหลือเฉินไป่เฮ่อ หยุดยั้งการทำชั่ว เสริมสร้างคุณความดี เป็นวิถีง่าย ๆ ที่ฉีเยี่ยนยึดถือ ...นอกจากวุ่ยวายกับการนอน กิน และเล่นเกมน่ะนะ... 

 

+++ 

 

นอกจากเรื่องราวของคู่เอก ฉีเยี่ยนกับเฉินไป่เฮ่อแล้ว ก็มีเรื่องของคนมากมายที่ประสบปัญหาแล้วอยากให้ฉีเยี่ยนช่วย รวมถึงการอุทิศตนรับใช้ชาติบ้านเมือง 

 

แนวคิดที่เห็นเด่นชัดนอกจากการรักษาคุณความดีแล้ว ก็คือการโอบกอดและเชิดชูประเทศจีน ไม่ว่าจะเป็นวัฒนธรรมต่าง ๆ ความเชื่อ สิ่งประดิษฐ์ ความมั่งคั่งยิ่งใหญ่ของแผ่นดินและประวัติศาสตร์ 

 

ฉีเยี่ยนเป็นตัวเอก ตัวเด่นที่สุดของเรื่อง ในเรื่องเขาเทพสุดละ อ่านแล้วนึกถึงตัวการ์ตูนที่เรากรี๊ดสมัยเด็กที่ไม่มีวันตาย แม้จะมีเวลาที่ดูเหมือนเสียเปรียบ แต่สุดท้ายเขาก็จะกำชัยไปได้อย่างไม่ยากเย็น เป็นตัวละครที่ในแง่หนึ่งก็เก่งกาจจนน่าหมั่นไส้ แต่ในอีกแง่ก็เราก็ไม่ต้องเสียเวลาลุ้นดี 

 

ฉากมันจะซ้ำ ๆ หน่อย คนดูหมิ่นฉีเยี่ยน ฉีเยี่ยนยิ้ม ๆ รักษาท่วงท่าความเก่งแบบผู้ทรงภูมิ โชว์สเต็ปเทพ แล้วผู้คนที่เห็นปากอ้าตาค้าง 

 

แต่ถึงมันจะซ้ำ ๆ ก็อ่านได้รู้สึกดี อาจเพราะบุคลิกของฉีเยี่ยนเองด้วย เขาดีต่อคนที่ดีด้วย ร้ายต่อคนที่ร้ายตอบ ให้ความเคารพผู้อาวุโส ใส่ใจสุภาพสตรี ให้ความสำคัญต่อคนที่ตนรัก 
 

เรื่องจะเล่าแบบไม่รีบเร่ง ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป ก็อาจจะดูช้าไปบ้าง แต่ก็ไม่เชิงว่าน่าเบื่อนะ มันก็มีอะไรน่าติดตามไปเรื่อย 

 

แต่จังหวะในเรื่องไม่ค่อยดี ยังเล่นกับอารมณ์ไม่ถึง มุกในเรื่องโอไม่ฮาสักมุกเลย เก็บรายละเอียดยังไม่เรียบร้อย ถ้าคิดตามเหตุและผลจะเจอช่องโหว่ของเรื่องพอสมควร 

 

ด้านความรัก โอชอบฉีเยี่ยนกับเฉินไป่เฮ่อตอนที่ยังไม่รู้ว่ารักกันมากกว่า แบบต่างคนต่างรู้สึกดีกับอีกฝ่าย ขำที่พวกเขารำพึงว่ามิตรภาพนี่มันดีอย่างนี้นี่เอง (จริง ๆ คือชอบไปแล้ว มาพงมาเพื่อนอะไรเล่า!) แต่พอบอกรักกันแล้วดร็อปวูบไปเลย ไป่เฮ่อกลายเป็นตัวประกอบให้น้องเฉียนเฉียนโชว์เทพคนเดียว โมเมนต์พระนายก็ไม่น่าลุ้นไม่น่ารักเท่าไรแล้ว กลายเป็นคู่ที่เอาแต่สวีตชวนพวกดวงกุดความรักยี้ 

 

ภาพรวมโอว่าเล่มแรกสนุกสุด เรื่องรักก็ชวนลุ้น ความลึกลับก็น่าติดตาม เล่มสุดท้ายดร็อปสุด รักก็ไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไร เฉลยปมก็แบบรีบ ๆ คือเกริ่นวางมาใหญ่โตแต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไร อย่างช่วงเล่นกีฬาสีเวทที่แบบ... เธอเขียนอะไรให้ฉันอ่านนี่ 

 

โดยรวมก็ถือว่าโอเคนะคะ ชอบช่วงที่แต่ละคนต้องมาพึ่งพาฉีเยี่ยน เหมือนได้เห็นชีวิตของคนหลากหลายประเภทดี ตัวเอกอย่างเฉียนเฉียนก็เป็นคนที่น่ารัก  

3.5 ดาว 

 
 

ส่วนงานไม่ค่อยเรียบร้อย สามารถเกลาได้อีกมากเลยโดยเฉพาะเล่มแรก มีคำผิดบ้าง มีเว้นวรรคผิดความหมายเปลี่ยน มีจุดที่อ่านแล้วสับสน 


 

 

. 

. 

. 
 

ฉีเยี่ยนยื่นมือไปคว้าจับในอากาศ เขาหัวเราะจนตาปิดแล้วก็พูดกับเฉินไป่เฮ่อว่า “วันแรกที่เราเป็นเพื่อนกันอย่างเป็นทางการ ผมจะให้ของขวัญคุณชิ้นหนึ่งนะ” 

 

เฉินไป่เฮ่อแบมือขวาออกมา 

 

“มือซ้ายครับ” ฉีเยี่ยนเชิดหน้าขึ้น แสดงอาการให้เขาเปลี่ยนมือ 

 

เฉินไป่เฮ่อหัวเราะด้วยความรู้สึกช่วยไม่ได้ เขายื่นมือซ้ายมาข้างหน้า 

 

ฉีเยี่ยนวางมือทาบลงบนฝ่ามือซ้ายของเขา วินาทีนี้ เฉินไป่เฮ่อก็รู้สึกว่าฝ่ามือของตัวเองร้อนจนทำให้เขาตะลึงงัน 

 

แต่ความตะลึงงันนี้เป็นเรื่องเพียงชั่ววินาทีเท่านั้น เพราะฉีเยี่ยนเก็บมือกลับไปเร็วมาก ในมือของเขาไม่มีอะไรอยู่ทั้งนั้น 

 

บอดี้การ์ดที่นั่งข้างคนขับพูดอะไรไม่ออกไปเล็กน้อย ในฐานะที่เป็นบอดี้การ์ดของคุณชายห้า เขาจะต้องคอยสังเกตใครก็ตามที่ไปมาหาสู่กับคุณชายห้าเสมอ ปกติแล้ว คนที่อยากจะล่อลวงคุณชายห้าก็มีไม่น้อย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนคว้าเอาของขวัญจากในอากาศ 

 

“ขอบคุณครับ” เฉินไป่เฮ่อยิ้ม เขากำมือแน่นราวกับในมือมีของอะไรอยู่ 

 

บอดี้การ์ดส่ายหน้า เขาไม่คิดว่าคุณชายห้าของเขาจะมีความสามารถระดับนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากงานประกาศรางวัลไป่ฮวาด้วย 

 

ฉีเยี่ยนชอบนิสัยของเฉินไป่เฮ่อก็ตรงนี้ คือแม้ว่าจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ก็ยังเป็นคนไว้หน้าคนเอามาก ๆ  เขาหัวเราะคิก ๆ แล้วว่า “ไม่ต้องเกรงใจครับ” 

 

หน้า 150-151  บทที่ 22 

เล่ม 1 
 

. 

. 

. 
 

คนในวงการบันเทิงที่ทำเอาหน้า เคารพผีสาง กราบไหว้เทวดา ไม่ว่าคนแบบไหนก็มีทั้งนั้น แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังเคยไปไหว้พระขอพรเทพมาแล้ว ตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใจว่าเมื่อคนเราทำผิด จะขอพรเทพเทวดาที่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ 

เกิดเป็นคน เพียงเคารพตัวเองจึงมีคนเคารพ 
 

หน้า 228  บทที่ 136 

เล่ม 3 
 

. 

. 

. 

 

 

 

 

 

 

 

 

เล่ม 1 

 

หน้า 2 วันนี้เป็นวันสุดท้ายของเดือนมิถุนายน หรือว่าทุกเดือนสาม ดวงของเขานี่ยังไม่ครบอีก ถ้าอย่างนั้นธุรกิจนี้มันก็น่าหดหู่จริง ๆ แล้ว 

>> ‘ทุกเดือนสามดวง’ ต้องติดกันค่ะ เป็นคำที่ฉีเยี่ยนเขียนบนป้าย หมายถึงดูดวงทุกเดือน เดือนละสามดวง (ของคน) 

 

หน้า 281 เดิมพวกเขานัดกันไว้ว่าจะพบกันตอนเย็น แต่เฉินไป่เฮ่อกลับมหาถึงบ้าน เหลียงอวิ๋นนี่ออกจะไม่เข้ากับสไตล์การทำอะไรต่อมิอะไรของไป่เฮ่อตามปกติสักเท่าไหร่ 

>> ‘บ้านเหลียงอวิ๋น’ ต้องติดกัน หมายถึงบ้านของเหลียงอวิ๋น 

 

หน้า 329 เธอไม่ได้เข้ากับซุนเสียงไม่ได้มาแต่แรก เพียงแต่แม่ของเขาหาข้ออ้างมาดูถูกชาติกำเนิดของเธอ เธอหาให้คนช่วยหาอาจารย์ไปทั่ว แทบจะเชื่อคำพูดของคนอื่นแล้วไปทำคุณไสยด้วยซ้ำ... 

>> ‘เธอให้คนช่วยหาอาจารย์ไปทั่ว’ 

 
 

เล่ม 2 

 

หน้า 165 “ไม่ได้เป็นอะไร พอดีผมเจอเรื่องที่บริษัทนิดหน่อย อารมณ์ไม่ดีก็เลยพานมาถึงคุณด้วย ขอโทษนะ” 

>> ต้องเป็น ‘พาลมาถึงคุณ’ (หมายถึง หาเรื่อง หรือระรานมาถึงคุณ) 

 

หน้า 202  

ฉีเยี่ยนกุมศีรษะ “รู้แล้วครับ ป๊ะป๋าไป่เฮ่อ” 

เฉินไป่เฮ่อแทบลืมหายใจ เขาจ้องฉีเยี่ยนอยู่ครู่หนึ่งแล้วว่า “งั้นผมควรจะเรียกคุณว่าเด็กน้อยด้วยดีมั้ย” 

ฉีเยี่ยน : ... 

ตอนนี้ไป่เฮ่อชักจะดูไม่สนุกขึ้นทุกทีแล้ว หนำซ้ำ...เด็กน้อยอะไรกัน น่าอายจริง ๆ เขามีเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยที่เรียนคลาสเดียวกันอยู่คนหนึ่งมาจากมณฑลสู่โจว โทรศัพท์มือถือของเขาบันทึกชื่อแฟนสาวเอาไว้ว่า “เด็กน้อย” เห็นว่าที่มณฑลสู่โจวนั้น คู่รักบางคู่เวลาหยอกล้อเล่นกันจะใช้คำนี้เรียกคนรัก 

แต่ดูท่าทางจริงจริงของไป่เฮ่อสิ คงจะไม่รู็เรื่องความเคยชินของคนพื้นถิ่นแบบนี้แน่ เขากระแฮมครั้งหนึ่ง “ช่างเถอะครับ ผมไม่ยุ่งด้วยแล้ว” 

เฉินไป่เฮ่อ : ไม่สิ ยุ่งด้วยได้นะ โดยเฉพาะต่อจากนี้ไป บางครั้งเรียกเขาว่าป๊ะป๋าบ้างก็ไม่เลวเลย 

>> ‘ตอนนี้ไป่เฮ่อดูชักจะดูไม่สนุกขึ้นทุกทีแล้ว’ โอว่ามันน่าจะเป็น ‘ตอนนี้ไป่เฮ่อชักจะดูไม่เหมือนล้อเล่นขึ้นทุกทีแล้ว’ หรือไม่ก็ ‘ตอนนี้ฉีเยี่ยนชักจะไม่สนุกขึ้นทุกทีแล้ว’ ส่วน ‘ไม่สิ ยุ่งด้วยได้นะ’ ก็ควรเป็น ‘อย่าสิ ยุ่งด้วยได้นะ’ หรือ ‘ไม่เอาสิ จะยุ่งด้วยก็ได้นะ’ ประมาณนี้มากกว่า 

 

หน้า 240  

“เหล่าเฉิน ดูแลอาจารย์ฉีคนนี้อย่างดีเชียวนะ” 

“เหล่าหยวน พูดอย่างนี้ได้ยังไงกัน” เฉินชิวเซิงลืมตา ยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู๋บนใบหน้า “อาจารย์ฉียังเป็นแขกคนสำคัญของตระกูลเฉินอยู่ ไหนเลยต้องให้พวกเราดูแล” 

>> ดูจากคำตอบของเฉินชิวเซิง ประโยคที่คนแรกพูดน่าจะเป็น ‘เหล่าเฉิน ดูแลอาจารย์ฉีคนนี้ให้ดีล่ะ” มากกว่า (เป็นคำขู่นิด ๆ เฉินชิวเซิงเลยตอบว่าฉีเยี่ยนเป็นแขกของเราอยู่แล้ว ไม่ต้องกลัวว่าเราจะไม่ดูแล) 

 

 

Create Date : 28 ตุลาคม 2563 Last Update : 28 ตุลาคม 2563 11:22:52 น. Counter : 1700 Pageviews.		1 comments
Share Tweet