ในโลกนี้ล้วนมีสิ่งที่ตรงข้ามกัน ไม่ว่าจะขาวกับดำ น้ำกับไฟ เกลียดกับรัก หรือแม้กระทั่ง ‘ผมกับเขา’
ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นในวันที่ผมต้องละทิ้งความสุขของตัวเองเพื่อเรียนรู้ธุรกิจทำความสะอาดของที่บ้าน จนกระทั่งได้มาพบกับ ‘นับนที’นายจ้างผู้เป็นจิตรกรนิสัยแปลกแหวกแนว ทั้งยังเถรตรงและตรรกะชวนให้สับสนเป็นที่หนึ่ง ซึ่งตรงกันข้ามกับผมโดยสิ้นเชิง
ผมไม่มีเวลาจะไปคิดเรื่องของเขามากนัก ไหนจะเรื่องครอบครัว เรื่องเพื่อน เรื่องอนาคตก็มีอะไรให้คิดมากพออยู่แล้ว ถึงอย่างนั้นเขาก็ได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งในความคิดโดยไม่รู้ตัว กว่าคนใจแข็งอย่างผมจะรู้ความปรารถนาของตัวเองก็เรียกได้ว่าสายไปเสียแล้ว...
แต่อยู่ๆ เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อโลกหยิบยื่นโอกาสให้ผมได้แก้ไขและไขว่คว้าหาความสุขเพื่อตัวเองอีกครั้ง
คุยกันหลังอ่าน
จากชื่อเรื่อง 'คู่ตรงข้าม' แทนตัวพระนาย
สอง คนที่เลือกปิดบังความคิดและความต้องการ เพราะหน้าที่
นับ คนที่มองโลกไม่ซับซ้อน และแสดงมันออกมาตรงๆ
โอค่อนข้างชอบตัวละคร 'สอง' นะ รู้สึกว่าเขามีเสน่ห์ และมีหลายๆ สิ่งที่อัดแน่นในตัวแต่พูดออกมาไม่ได้ แต่โอไม่อินกับตัวละคร 'นับ' โอรู้สึกว่าคาแรกเตอร์นี้ไม่จริง คนที่่อายุยี่สิบกว่าแต่ยังมีลักษณะของผ้าขาวเหมือนเด็กอย่างนี้ เข้าใจโลกน้อยอย่างนี้ นึกภาพไม่ออกจริงๆ
ความรู้สึกของโอต่อเรื่องนี้ก็มีทั้งชอบและไม่ชอบรวมอยู่ด้วยกัน
จุดที่ชอบ และคิดว่าทำได้ดี
บทบรรยายปกติ
อย่างตอนเปิดเรื่อง ชอบเลย รู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรน่าสนใจแน่ๆ ความประทับใจแรกผ่าน ซึ่งถือว่าดีมาก มีอีกตอน น่าจะเป็นช่วงบรรยายรถติดอะไรสักอย่าง ไม่ได้จดหน้า อันนี้ก็ดี
จุดที่โออ่านแล้วติดขัด ทำให้เรื่องดูไม่โต
- คาแรกเตอร์ตัวละครของพระเอก อย่างที่บอกไปแล้ว พอโอรู้สึกกังขากับตัวละครนี้ การกระทำหรือการตัดสินใจของเขาก็ยากที่จะคล้อยตามได้
- บทเปลี่ยนมุมมองผู้บรรยาย เรื่องนี้ใช้ตัวละคร 'สอง' เป็นคนเล่าเรื่อง แต่จะมีบางบทที่เปลี่ยนให้ตัวละคร 'นับ' เป็นผู้เล่า ซึ่งโอว่าไม่จำเป็น และเป็นส่วนที่ฉุดให้เสียเลย บทซ้ำกับที่ 'สอง' เล่าไปแล้ว เรื่องไม่เดิน ไม่เกิดมุมมองใหม่ ภาพที่ออกมาจึงสะเปะสะปะ ถ้าบทเปลี่ยนมุมมองผู้เล่าจะไปอยู่ในตอนพิเศษท้ายเล่ม หรือการเล่าเรื่องปกติของเรื่องเป็นการเล่าสลับอยู่แล้ว อย่างนี้โอเค เพราะถือว่าเรามีที่ทางจัดสรร หรือเป็นความตั้งใจและมีการวางแผนแล้ว แต่อันนี้ไม่ใช่
- บทสนทนา บางช่วงสับสนว่าใครพูดกันแน่ สังเกตว่าบทสนทนาส่วนใหญ่ค่อนข้างโล้น (สลับพูดโดยไม่ใช้การบรรยาย) อาจจะเพิ่มบทบรรยายบางตอนสักนิดว่า คนนี้พูดออกมา นอกจากจะทำให้ความสับสนลดลง ยังสามารถเร้าผู้อ่านให้เข้าถึงอารมณ์ได้ง่ายด้วยนะ
- เสียงธรรมชาติที่ไม่ธรรมชาติ พวก อึก ปัง! จุ๊บ ทั้งหลาย
(เสียงจูบมันต้องดังจุ๊บเหรอ...) เข้าใจว่าต้องการสื่อถึงเหตุการณ์ในขณะนั้น แต่มันมีอีกหลายวิธีการที่ทำให้ผู้อ่านเข้าใจได้โดยไม่ต้องใช้เสียงสังเคราะห์พวกนี้นะ
ทำไมจุดติดเยอะหว่า แต่จริงๆ โอค่อนข้างชอบนะ ฉากสองยิ้มให้น้อง ยิ้มให้เพื่อน แต่ลึกๆ เรารู้ว่าไม่ใช่ ตรงนี้ชอบมาก
ไปๆ มาๆ ชอบความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องในเรื่อง มากกว่าความรักของคู่พระนายอีกนะ
3 ดาว จะว่าดราม่าก็ได้ แต่ไม่ได้เศร้าขนาดนั้น อารมณ์เรื่องง่ายๆ สบายๆ
เรื่องนี้มี e-book ด้วยค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 48 คน [
จริงๆชอบนะอ่านวายมาก่อนนิยายไทยอีก สมัยฟิคดังมากๆ มีฟิคเต็มบ้าน อิอิ
นุ่นมีปัญหากับการเขียนฉากเสียงธรรมชาติมากเหมือนกันค่ะ
บางทีก็คิดว่าจำเป็นต้องใส่มั้ย หรือไม่จำเป็น
เวลาอ่านนิยายแล้วเจอแบบ
ปังงงงงง! เอี๊ยดดดด ก็เข้าใจว่ามันคงจะแทนว่าเป็นเสียงปิดประตูที่ดังมากอะไรแบบนี้
พล็อตน่าอ่าน ขอบคุณสำหรับรีวิวค่า