แวะมาบอกว่า ขอโดดอัพซักอาทิตย์นะคะ
พอดีมีเหตุต้องไปกรุงเทพ
ถ้างไม่ได้เม้นหาใครก็ขอผัดผ่อน
ไว้ตอนกลับมาเชียงใหม่บ้านเฮาก่อนก็แล้วกันนะคะ
คิดถึงๆค่ะ
!!!!Hasta la vista!!!!
เอาล่ะ
จะอัพบ๊อกแร้วนะ
ชีวิตช่วงนี้ก็ไม่ได้อะไรมากเลย
ธรรมดาสุดๆ
ละก็ว่างสุดๆด้วย
คนอื่นเค้ารื่นเริงเฮฮา มหาลัยจะเปิด
ดิฉันนั่งแง่วอยู่บ่านจนถึงสิงหา
เอากะมันดิ่
เพราะได้เวลาว่างมากมายนี่เอง
ทำให้ฟุ้งซ่านมากขึ้นด้วย
เก็บอะไรก็ไม่รู้มาคิดมากมาย
จะไปทำงานพาร์ทไทม์รึ
ก็ขี้เกียจ
แถมยังต้องไปเรียนภาษาจีน
วันจันทร์ถึงศุกร์ สี่โมงถึงห้าโมงครึ่ง
แล้วใครเค้าจะรับแกเข้าทำงานเนี่ย
เฮ้อ
อยากได้ตังค์
อยากซื้อนู่นซื้อนี่
วันดีคืนดีฮอร์โมนเพศหญิงทำงานมากไป
ก็เกิดอยากแต่งหน้าแต่งตาขึ้นมาซะงั้น
อยากซื้อเครื่องสำอาง ฯลฯ
แต่ติดตรงที่
นะ ไม่มีตังง่ะ
บางวันก็เกิดฮอร์โมนยุ่งๆมาปั่นสมอง
คิดอะไรไปเรื่อยและฟุ้งซ่าน
ทั้งอดีตและอนาคต
เรื่องอดีตเนี่ย
ก็คงหนีไม่พ้นอดีตที่สวิส
ตลกดี
เรื่องดีๆไม่ค่อยจะนึกได้
นึกถึงตัวเองที่สวิสทีไร
ก็เจอแต่เรื่องน่าอาย เรื่องเปิ่นๆ
หรือว่าเรื่องตอนทะเลาะกะโฮส
ไปนั่นเลย
ทำมั้ย..ทำไม
สิ่งที่เราอยากลืม กลับจำ
แต่สิ่งที่เราอยากจำ กลับลืม
ส่วนเรื่องอนาคต
เป็นเรื่องที่แฟนตาซีสุดๆ
เพราะมันยังไม่เกิดขึ้น
และไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปข้างหน้า
ไม่รู้ว่าจะได้ไปอยู่ที่ไหนในเมืองจีน
ห้องน้ำมันจะเป็นยังไง
เราจะใช้ตังค์เกินมั้ย
จะมีเงินเก็บรึเปล่า
จะมีเพื่อนมั้ย
และที่รบกวนจิตใจที่สุด
ก็คือ
เราจะมีปัญญาเรียนมั้ย
หลวงให้เวลาเรียนภาษาสองปี
มันจะพอให้ชั้นสอบเข้ามหาลัยดีๆได้มั้ย
ถ้าสอบไม่ได้
ชีวิตจะเป็นยังงัย
ถ้าสอบไม่ได้
ชั้นจะต้องจบมหาลัยธรรมดาๆ
คนฟุ้งซ่านคิดมากอย่างอะฮั้นเนี่ย
จะทนได้มั้ย
คือ..ตัวเองก็ไม่ได้เก่งกาจอะไร
ละคิดดู
ต้องไปสอบแข่งกะคนอื่นๆ
ละได้ข่าวว่า
คนจีนเก่งโคด
เอาเข้าไป
ไม่มีใครมาไซโค
ก็ไซโคตัวเองซะงั้น
ฟุ้งซ่านจริงๆ
พอละ
ยาว
เดี๋ยวจะไม่ยอมอ่านกันให้จบ
กู๊ดเดย์
และมีความสุขกับวันนี้นะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่ตัวชินจังคุง
คงไปได้แค่ เขมร
คือกลับบ้านเกิดอะครับ
เอิ๊กๆ