โรงอาหารมหา' ลัยปักกิ่ง....
เวลาเที่ยงตรง.....
เป็นเวลามรณะ
คลื่นสึนามิมนุษย์ผิวขาวเหลือง ตาตี่ ใส่แว่นจำนวนหนึ่ง ผมเป็นสังกะตังเล็กน้อยถึงปานกลาง ใส่เสื้อยืดหรือเสื้อวอร์ม จะพัดเข้าถล่ม สถานที่ที่เรียกว่า...โรงอาหาร
ทำไมในเน็ตมันมีแต่โรงอาหารว่างๆ สงสัยถ้าถ่ายตอนคนเยอะกลัวคนดูจะช้อกตายตอนแรกเฉยๆไง...เมื่อก่อนอยู่มหาลัยที่ชาวต่างชาติเยอะ ทางโรงเรียนเลยจัดเวลาเลิกเรียนให้คนจีนกะคนต่างชาติเหลื่อมกันครึ่งชั่วโมง เลยชิลๆ
แต่พอมาเจอที่นี่...พระยูไลได้โปรดช่วย
ทำไมคนจีนเยอะอย่างนี้ฟะ...อย่างมด
อย่างกะเค้าแจกอาหารฟรี
ไม่แน่ใจว่ามหาลัยมีโรงอาหารเยอะขนาดไหน แต่ไม่ต่ำกว่าห้าที่แน่ๆ (เพราะไปกินโรงที่ห้ามาแล้ว) ไม่รวมพวกร้านอาหาร...ที่ไม่ใช่โรงอาหาร
แต่ก็ดูเหมือนเหมือนมันจะไม่พอจำนวนคน
ไปต่อแถววันแรกตกใจมาก...คือมีแบบว่าถือถาดไป เอาข้าวเป็นถ้วยๆ อาหารเป็นจานๆ เยี่ยงทำสงครามกระนั้น
เบียดกันซะจนแบบว่า..เพื่อนบอก...มรึงโชคดีมากที่ตัดสินใจหันออกมาทางขวา ถ้าหันออกมาทางซ้าย...มรึงเจอซุปราดหัวแน่ๆ
นี่เป็นเวลาพักกินข้าวของพนักงาน
ถ้ามีคนนะคุณเอ้ย......อันเนื่องมากจากคนเยอะอย่างแรง
สิ่งที่เกิดขึ้นอีกประการคือที่นั่งไม่พอ...ก็เลยต้องต่อสู้แย่งชิงเพื่อจะได้มาซึ่งที่นั่ง
ตอนแรกๆหน้าบาง...ตายแระ...ไม่มีที่นั่ง...ทำไงดีแก
แต่เข้าเมืองที่คนอื่นตาหลิ่ว...อยู่ไปตาเราก็หลิ่วตามโดยอัตโนมัติ
โต๊ะไหนใกล้เสร็จ...ไปยืนจองเลย เค้าเสร็จ...เราก็เสียบ
อ่า.....เขินอ่ะเด่ะ...เออ...ตอนแรกก็เขินเหมือนกันอ่ะ
แต่คนจีนมันทำกันงี้จริงๆ
และที่สำคัญ
ไม่ทำแบบนี้...ไม่ได้นั่งจริงๆนะ
แล้วเวลาหนึ่งชั่วโมงพักเที่ยงเนี่ย....ไม่รีบกิน...ไม่พอนา
หลังๆมาเริ่มรู้แกว
ต้องไปกันเป็นทีม...ดีที่สุดไม่เกินสามคน
เพราะเกินกว่านั้นจะหาที่นั่งด้วยกันยาก
สมาชิกท่านแรก....หาที่นั่ง
สมาชิกท่านที่สอง....ไปเอาข้าว
สมาชิกท่านที่สาม....ไปเอากับ
คนผอมแห้งหน่อยก็ไปหาที่นั่ง...เพราะใช้แค่สายตาข่มขู่แสดงความเป็นเจ้าของ
คนแรงเยอะขึ้นมาหน่อยไปเบียดเอากับ...เพราะเรากินกับที่เนื้อมันเยอะหน่อย แพงขึ้นมาหน่อย ไม่ค่อยมีใครไปเอา
คนแรกเยอะที่สุดจะถูกมอบหมายให้ไปเอาข้าว เพราะกว่าจะเบียดมาได้ซักถ้วย...ลำบากยากเข็ญ
จากรูปโรงอาหารด้านบน...คุณเห็นทีวีใช่มั้ย
การยืนถือจาน กินไปด้วย ดูทีวีไปด้วย เนื่องจากไม่มีที่นั่ง
เป็นเรื่อง....ปกติ
แต่เรายังไม่โปรขนาดนั้นอ่ะ...ยังทำไม่ได้
ละจะบังคับตัวเองไม่ให้ทำด้วย.....อ๊าก
เพื่อนท่านหนึ่งเคยตั้งคำถาม...
"แก...พวกเราจะดูเหมือนนักเรียนจีนเกินไปมั้ยเนี่ย"
เนื่องจากสังเกตเพื่อนๆเกาหลีมา
ทุกท่านยังคงความเป็นเกาหลีอยู่เพียบพร้อม...อุปกรณ์ทุกอย่างในหอแบรนด์เกาหลีหมด ข้าวเย็นก็โทรสั่งร้านอาหารเกาหลีมากินที่หอ
กลางวันก็กินร้านอาหารเกาหลีในมหาลัย
เทียบกับเมืองไทย...คงประมาณเดินเข้าร้านอาหารที่ขายจานละห้าหกสิบทุกวัน
ส่วนพวกเรากินข้าวราดแกงจานละสิบห้า
แถมยังไปริอ่านไปสู้รบตบมือกะเจ้าถิ่นซะด้วย
เอ...เราเป็นคนจีนไปรึเปล่านะ.....
คิดไปก็ตลกดี
คนไทยคงเป็นอย่างนี้ล่ะมั้ง
ปรับตัวง่าย
"อะไรก็ได้" ไง
ให้สบายๆ....เราก็ทำได้
ให้แย่ง....เราก็ทำได้เช่นกัน
เพื่อชีวิตในเป่ยต้า...............
ปล. สุดท้าย..... มีแต่สาวๆแถวนี้ถามว่า เพื่อนในมหาลัยที่ไทยมันสวยวันสวยคืนกันจัง
ทำไมพวกเรายัง........
สาวน้อยทำหน้าตาเปี่ยมด้วยความหวัง บอกเราว่า
"สงสัยเรายังไม่ได้เข้ามหาลัย...เข้ามหาลัยคงสวยขึ้นเนอะแกเนอะ"
เราทำท่านิ่งสงบ ตอบกลับไปแบบเรียบๆ
"แกก็ดูผู้หญิงในเป่ยต้าสิ..."
ตรูเห็นแต่แบบนี้ว่ะ
แบบนี้ไม่เคยเจอ
) วันที่: 11 ตุลาคม 2549 เวลา:12:36:56 น.
ตุ้ยปู้ฉี่มากๆ 
กร๊ากกกกกกกกก
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [