|
|
เบื่อกัน...ไปไย
เพิ่งกลับมาได้ไม่ถึงอาทิตย์ ก็ได้ข่าวคราวจากเพื่อนที่กลับบ้านมาด้วยกันว่า
เริ่มเบื่อบ้านกันเสียแล้ว
เพราะไม่มีอะไรทำ
เพื่อนไม่อยู่ ไม่รู้จะคุยกับใคร
คุยกับใครก็เริ่มจะไม่ค่อยรู้เรื่อง
เรื่องที่คนอื่นเค้าคุยกัน ก็ไม่มีความรู้
เรื่องที่เรารู้ คนอื่นก็ไม่รู้จัก
บ่นเซ็งกันใหญ่
อยากกลับไปเร็วๆ
เราเองยังไม่เจอความเบื่อซักเท่าไหร่
เพราะยุ่งจัด
และที่เราต้องการ ก็คือ
บ้าน
ไม่ได้ไปไหน
ไม่ได้เจอใคร...ก็ไม่เป็นไร
(ปกติก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้วอ่ะนะ)
นั่งทำงานให้แม่ไปวันๆ
มีลูกสาวลูกชายเดินอ้อนไปอ้อนมา
มาล้มแผละแล้วหลับแทบเท้า
แค่นี้เราก็คิดว่าคุ้มกับการกลับบ้านแล้วนะ
แต่ก็เข้าใจความรู้สึกคนอื่นเหมือนกัน
จริงๆรู้สึกถึงความรู้สึกนี้มาตั้งแต่กลับมาจากไปแลกเปลี่ยน
เพื่อนๆหลายคนที่ไปแลกเปลี่ยนมาเหมือนกันก็คิดคล้ายๆกันว่า
กลับมาแล้ว
ต่อไม่ค่อยติด
เหมือนช่วงเวลาที่เราไปที่อื่น
เราจะหยุดเวลาที่นี่ไว้ พอเรากลับมา ก็จะมาเดินต่อจากจุดนั้น
แต่คนที่อยู่ที่นี่ ก็เหมือนกับเราไปเจอเรื่องต่างๆที่อื่น
เวลาของเค้าก็เดินไปพร้อมกับเรา
พอเรากลับมา
ก็เลยเหวอๆ และอาจงงๆ
มันต้องใช้เวลาปรับตัว ก็ไม่มีปัญหา เดือนกว่าๆก็เรียบร้อย
แต่แบบเรานี่ดิ่
อาม่าเพื่อนบอกว่า พอไปแล้วก็จะห่างๆกับเพื่อนออกไป
ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
แต่ก็ปฏิเสธความจริงไม่ได้
ก็เหมือนเป็นการแยกทางเดินกัน อาจจะเจอกันตามทางม้าลายบ้าง
คิดถึงกันมากก็อาจจะข้ามไปหา
แต่ยังไง
ก็ไม่ใช่ทางสายเดียวกันอีกแล้ว
แต่ก็...นะ
ยังไงก็ต้องเดินต่อไป และทำให้ดีที่สุด
เพิ่งอ่านคำสัมภาษณ์คุณตาบิ๊กจิ๋ว(เรียกลุงจะดูหนุ่มไปหน่อยมั้ย)
ท่านว่าชีวิตเราก็เหมือนปลายดินสอที่ลากไปเรื่อยๆ
แต่ว่าจะลากไปที่ไหน ยาวแค่ไหน
จุดที่สำคัญที่สุด คือจุดที่ปลายดินสอนั้นจรดอยู่
ปัจจุบัน
สำคัญ
ที่สุด
ปล.....หนึ่ง เพ้อเจ้ออีกหนึ่งวัน
ปล.....สอง ตั้งแต่กลับมาเผลอขี่จักรยานชิดขวาห้าครั้ง
ขี่มอไซค์ชิดขวาสองครั้ง
และคิดจะขับรถยนต์เลี้ยวขวาผ่านตลอดหนึ่งครั้ง
น่ากลัวจังเรา
|
Mira-a-mis-ojos.BlogGang.com
PADAPA--DOO
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [ ?]
|
|
อ่า ก่อนอื่นถามอายัยหน่อยจิ น้อง จขบ มีลูกแย้วหรือจ้ะ หรือพี่อ่านผิดอะ
บางคนไม่ยอมคบเพื่อนเมืองไทยเลยด้วยซ้ำนะ
ตอนจะกลับปักกิ่งคงจะคิดถึงบ้านและช่วงเวลาที่ว่าเบื่อนี่แน่นอน...
happy weekend