บ่นได้ ยังดีกว่าไม่ได้บ่นนะ

อ่านแล้วรักเมืองไทยขึ้นอีกเยอะ ฮิๆ

  

ตั้งหน้าตั้งตาเรียนสิครับ..แป๊บบบบ..เดียวก็ได้..กลับบ้านเรา..รักรอยู่...นั่นล่ะ ความสุขที่แท้..น้องเอ๋ยย..

  

ไม่เคยจากบ้านไปอยู่ที่อื่น
เคยแต่ไปทำงานต่างจังหวัด

แต่คาดว่ามันคงไร้สุขที่ต้องอยู่ห่างไกลบ้านจริงๆ

ความสุขมันอยู่ที่ใจซะด้วย
ถ้าใจเหี่ยวคงไร้สุข

  

พยายามเข้านะ

  

นี่แค่เริ่มต้น...
ต้องทำใจแล้วละ ถ้าท้อตอนนี้ อีกหลายปีคงเป็นนรก...

ท่องเที่ยวให้ทั่ว น่าจะมีอะไรให้ค้นหามากมายที่โน่น...

  

เข้าใจจ้ะ - เข้าใจ

ไปแรกๆ ก็งี้แหละนะ เชื่อพี่
เดี๋ยวพออยู่ไปอีกระยะหนึ่ง
ก็จะเริ่มชินกับชีวิตที่โน่น เริ่มมีเพื่อน มีแฟน (อิ-อิ...รึเปล่าน๊า .. กับน้องเราเนี่ย)
แล้วเราก็จะเริ่มบ่นน้อยลง

ตอนนี้อยากบ่นเท่าไหร่ .. บ่นเลย
แต่อย่าท้อนะ
ตั้งใจเรียนเยอะๆ .. จะได้จบกลับมาไวๆ ไง ..



ก่อนไปขอตะโกนตอบดังๆ ว่า ... "ความสุขอยู่ที่ใจ" น๊ออ...

  

อยู่ที่ไหน ก็สุขได้ค่ะ

ถ้าใจเราเป็นสุข

อาการที่เป็น น่าจะเรียกว่าโฮมซิคมากกว่านะคะ

เอาน่า อีกไม่นานก็ได้กลับแล้ว

  

55 คิดเอง บ่นเอง แล้วก็สรุปได้เองนี่เนอะ
ก็ขอให้ได้บ่นหน่อยเถอะ ใช่ป่ะ
อ่ะๆ ยอม ทนๆฟังไปละกันค่ะ

  

อ่ะ ตั้งใจร่ำเรียนให้จบไวๆ ซิจ๊ะ คิคิ จะได้กลับบ้านเฮ้า

  

ใช่แล้วค่ะ ไม่มีที่ไหนจะสุขใจเท่าบ้านเราเนาะ

  

เด๋วเรียนจบแล้วก็ได้กลับบ้านนะ อิอิ ใจเย็นนนนนนน

  

ลืมบอก อยู่กะหมีแพนด้านาน ๆ น่าจะมีความสุขนะ อิอิ

  

ก็มาทำอะไรๆให้เสร็จ แล้วรีบกลับบ้านเราจิ่ เนอะ

พี่ว่าความสุขอยู่ที่ใจด้วยนะ ถ้าใจมีสุข มันก็สุขได้ทุกที่ล่ะ

ตั้งใจทำหน้าที่ให้ดีที่สุด แล้วกลับไปหาแม่กัน เนอะ

  

ไม่มีที่ไหนดีกว่าบ้านเราแล้วพี่นิดก็เห็นด้วยล่ะจ้ะ แต่ว่าเน๊อะมันก็ด้วยภาระหน้าที่และความรับผิดชอบมันก็คงต้องก้มหน้าทำกันไป ( เหมือนก้มหน้ารับกรรมเลย ) ... เดี๋ยวอะไรเรียบร้อยแล้วเราก็จะได้กลับบ้านซ๊าที

  

พี่หนี่ฯมาอยู่เป๊นเพื่อนค่ะจะได้ไม่เหงา อิ .. อิ..

เอ รึจะเหงามากกว่าเดิม

แอบบบกระซิบบอกพี่หนี่ฯแท๊กซี่ไม่เท่าทาทา อ่ะ
ถ้าสู้กะรูปในบีจี พอไหว

  

บ่นๆ ในบล็อคเนี่ยค่ะ
แล้วก็ตั้งใจเรียนเน๊อะ
จะได้จบเร็วๆ



...

  

บ้านเราแสนสุขใจ... ถึงจะอยู่ที่ไหนไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา .... เพลงโบราณไปมั๊ยนี่ อิอิ ... จากบ้านไปเรียนไกลๆ ก็ต้องคิดถึงบ้านเป็นธรรมดาค่ะ ... ตอนนี้อยู่ในโหมดรับผิดชอบต่อหน้าที่ แล้วก็รอเวลากลับบ้านเนอะ ... เอาใจช่วยค่ะ ...

//ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบล็อกจ้า...

  

อยู่บ้านสบายใจที่สุดจริงๆเนอะ

  

มาฟังน้องบ่นค่ะ

คิดถึงบ้านเหมือนกันค่ะ

  

ตั้งใจเรียนนะคะ เป็นกำลังใจให้

เหงาบ้าง สุขบ้าง...ก็ดีนะคะ

  

ใช่ เห็นด้วย ว่าสุขอยุ่ที่บ้านจริงๆ

  

สู้ๆๆๆนะ อดทนเดี๋ยว
ก็จบแล้วเนอะ

ขอบคุณคำอวยพรดีดี
สำหรับเจ้าติโตด้วยนะคะ

  

คึดถึงบ้านเหมือนกันค่ะ
ทั้งๆที่แค่ข้ามจังหวัดก็กลับได้ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้กลับซักที

ขอให้เรียนสำเร็จเร็วๆนะ
จะได้กลับบ้าน และอยู่จนเบื่อไปเลย

  

อยู่ที่ไหนไม่สุขใจเท่าบ้านเรา

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

  

อยู่ที่ตัวเรานั่นหละค่ะ...


อยู่ที่ว่า...เราจะทำให้มันออกมาหรือไม่..

นุ้ยคิดแบบนั้นนะ...

  

เที่ยวเล่นเพลินๆ...

ปักกิ่งขนมหลอกเด็ก ชอบจริงๆ

  

อยู่ที่ใจค่า

  

บ่นให้สบายใจ....ตามสบายค่า
....คิดถึงบ้านเหมือนกันค่ะ อยู่ไหนจะสุขใจเท่าบ้านเรา....

  

น่าไว้ผมหายเดี้ยงเด๋วจะเที่ยวเมืองไทยเผื่อให้นะฮะ ตั้งใจเรียนเข้าจะได้กลับมาไวๆ