คุณคะ...
รู้บ้างรึเปล่าว่าคิดถึงมากมายเวลาที่คุณไม่อยู่
รู้สึกว่าตัวเองไม่มีสีสัน
กลายเป็นโทรทัศน์ขาวดำเวลาที่คุณหายไป
มองออกไปนอกหน้าต่าง แสงแดดก็กลับกลายเป็นสีเทา
หันกลับมามองหน้าจอสี่เหลี่ยม
คอมพิวเตอร์กระเป๋าหิ้วที่รักก็คงเบื่อตัวเองอยู่เหมือนกัน เลยแปลงกายเป็นสีขาวดำ
มองกลับมาที่ฉัน
คุณคะ...ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆนี้ช่างดูไม่มีค่าเลยเมื่อขาดคุณไป
นอกจากบลูเบอรรี่ชีสพายที่วางอยู่บนโต๊ะ
ก็ไม่มีอะไรทำให้ฉันอยากลุกออกจากเตียง
ดังนั้นเมื่อมันหมดลง...ฉันก็ซบหน้าลงกับหมอนเหมือนเดิม
คุณคะ...คุณจะคิดถึงฉันบ้างไหมคะ
เวลาที่คุณจิบกาแฟ เคยคิดอยากให้ฉันไปนั่งด้วย หรือว่ารินกาแฟให้คุณบ้างไหม
เวลาที่คุณขับรถ เคยมองที่นั่งข้างคนขับแล้วเคยคิดบ้างไหมว่า ถ้ามีฉันนั่งข้างๆ...ก็คงดี
เวลาคุณเดินคนเดียวแล้วเอามือล้วงกระเป๋า คิดบ้างไหมว่าถ้ามีมือของฉันอยู่ในมือของคุณ...มันก็คงอุ่นเพียงพอ และไม่ต้องล้วงกระเป๋ากางเกงอีกแล้ว
แล้วเวลาที่คุณมองทะเล คิดอยากจะให้ฉันอยู่ข้างๆ...มองคลื่นซัดหาดทรายไปพร้อมๆกับคุณไหม
คุณคะ...ฉันยังคิดถึง...และยังรอคุณอยู่
ตัวฉันเองคิดว่า ตัวเองพอจะมีประสิทธิภาพพอจะเป็นโทรทัศน์สีได้
แค่รอคุณเดินมาเปลี่ยนโหมดมันเท่านั้น
คุณคะ...คุณจะรู้สึกยังไงคะ
ถ้าคุณรู้ว่า...ฉันคิดถึงคุณตลอดเวลา
ถ้าคุณรู้ว่า...เวลาลมหนาวพัดมา แทนที่จะกระชับเสื้อโค้ทให้แน่น ฉันอยากจะเดินไปซบคุณให้อุ่นมากกว่า
ถ้าคุณรู้ว่า...ฉัน"แกล้ง" ทำเป็นไม่เห็น ไม่ยิ้ม ไม่พูด ไม่ทัก ทั้งๆที่ใจมันเต้นจนแทบคลั่ง
และเมื่อคุณเดินผ่านไป...ฉันแทบทรุดเพราะโกรธตัวเองที่ไม่ทักคุณ
ก็เพราะว่าเพียงได้ไม่กี่คำจากคุณ...ฉันก็ยิ้มได้ทั้งวันแล้ว
คุณคะ...คุณว่า...ฉันเพ้อเจ้อไปรึเปล่า
คุณว่า...ฉันคิดมากไปไหม
ตัวฉันเองคิดว่า....ก็ถือว่าคิดมากอยู่นะ
แต่ก็แอบคิดไว้อีกนิดหนึ่งเหมือนกัน
ว่าถ้าคุณคิดมากแบบฉัน....
ก็คงดี....
โอ้........เหนื่อยจัง....บิ้วท์อารมณ์เขียนเรื่องแบบนี้เนี่ย....
ถ้าคนอ่านอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ คนเขียนก็ขออภัยนะคะ
เรื่องแบบนี้ไม่ค่อยสันทัด
ถือว่าหาอะไรแปลกๆมาแก้ขัดกันบล๊อกบูดเน่า
จะว่าไปมันก็แปลกนะคะ
คนเราคิดอะไรได้เป็นตุเป็นตะ
ขี้ตู่คนอื่นไปเรื่อยๆก็ทำได้ คิดถึงคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเราเลยก็ทำได้
แล้วยังมีความสุขกับความคิดถึงลมๆแล้งๆแบบนั้นได้อีก
อืม.......
โชคดีมีสุขทุกท่านขอรับ
เหาะมาส่งความคิดถึงล่ะน๊า
G oo d N igh t Ka
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่น่าเศร้าที่เราคิดไม่เหมือนกัน