เฮ้โลชาวบล๊อก
ไม่มีเรื่องมาอัพบล๊อกอ่ะค่ะ
ไมได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
วันๆมีแต่เรื่องกิน คงไม่อยากฟังหรอกมั้ง ฮ่าๆ
แต่วันนี้ควรอัพละแหละ ดองนานเกิน
เดี๋ยวลูกค้าหนีหมด
เอาเรื่องหน้าทีวีละกัน
เพิ่งจะมาสองสามวันนี้แหละค่ะ ที่เปิดทีวีดู(หลังจากเริ่มรู้สึกว่าไม่มีอะไรทำ)
ตอนเย็นกินข้าว จะดูข่าวซะหน่อย ไอ้คุณน้องชายที่น่ารักดันดูละคร
จะแย่งดูก็ขี้เกียจ เสียอารมณ์กิน เลยต้องดูไปก๊ะมันด้วย
ดูไปเฉยๆก็กระไร เราต้องคิดไปด้วย ตามประสาคนคิดมาก
เรื่องที่ดูคือ "สาวเปิ่นเจ้าเสน่ห์" ทั้งเรื่องไม่รู้จักใครเลยยกเว้นนางเอกและตัวประกอบอีกหลายท่าน
ดาราใหม่เยอะจัง แต่แปลก..คนสวยๆหล่อมันหายากนักรึไงนะ
หรือต้องหานักแสดงหน้าตาเหมาะกะเกรดละครเย็น??
อย่างแรก สงสัยชินกะทีวีจีนไปแล้ว เพราะเห็นเมคอัพทีวีบ้านเราละตกใจ นางร้ายตาฟ้าแก้มแดงปากชมพู อะไรจะเป็นบล๊อกปานน้านนน ทีวีจีนไม่ค่อยแต่งหน้าแฮะ ละครจีนมักเห็นหน้าจืดๆ ตามถนนก็เห็นหมวยหน้ามันๆ ไม่ค่อยเจอโบ๊ะ มาเจอสาวๆโบ๊ะเข้าทีวีเมืองไทยเลยตกใจเลย คือ...ขนาดพระเอกเรายังรู้สึกเลยว่ามันโบ๊ะหนา....เอิ่ม
คือดูไปแล้วปวดหัวอ่ะ ทำไมละครมัันต้องมีแต่เรื่องแบบนี้ด้วย
- นางร้ายชอบพระเอกมั่กมากก ยังง้ายยังไงก็จะล้อกคอรักซะให้ได้ เค้าเสือกไสไล่ส่ง เือือมระอายังไงก็ไม่ยอมไป แล้วก็ยังคงคิดอยู่เสมอว่าพระเอกรักตัว
- ตัวละครต่างโง่กันคนละนิดละหน่อยพอน่ารัก ไม่รู้เรื่องนั้น เข้าใจผิดเรื่องนี้
แต่ก็ต้องเข้าใจว่ามันทำให้เรื่องราวดำเนินไป ไม่งั้นพระเอกนางเอกมาเจอกัน รักกัน จบ....
ก็คงไม่ได้ทำมาหากินกันพอดีนะครับท่านครับ วงการบันเทิง
- เร่ืองบังเอิญเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา อย่างที่ดูวันนี้
พระเอกงอนกะนางเอก "บังเอิญ" ไปกินเหล้าซะเมามาย นางร้ายนัมเบอร์วันเปิดทางให้นางรายนัมเบอร์ทูจับผู้ชายอีกคนหนึ่ง จึงออกมาข้างนอกและ "บังเอิญ" ไปเจอพระเอกเมาเข้า นางร้ายถือโอกาสดี ....
อะแน่ะ
คิดว่านางร้ายจะจับพระเอกเข้าโรงแรมละรอตื่นขึ้นมาค่อยเรียกร้องความเป็นธรรมอ่ะดิ
ม่ายช่าย อันนั้นธรรมดาปาย
พอดีสาวเจ้า "บังเอิญ" พกเครื่องอัดเสียงมาด้วย เลยให้พระเอกซึ่ง "บังเอิญ" เพ้ออยู่ พูดว่า "พี่เอกรักน้องร้าย....พี่เอกจะแต่งงานกะน้องร้าย"
อัดไว้เพื่อให้นางร้ายนัมเบอร์ทรีที่ "บังเอิญ" เดินผ่านมาได้ฟัง
นั่งดูแล้วก็คิดว่า....จะบ้าเรอะ ถ้าไม่ใช่ละครไม่เชื่อนะเนี่ย
แต่คิดไปคิดมาก็รู้สึกว่า
บางที มันก็อาจจะเกิดขึ้นได้กับชีวิตเราจริงๆได้เหมือนกันนะ
มีคนว่า...ละคร ก็สร้างขึ้นมาจากชีวิตจริง
จริงๆก็อาจจะเป็นได้
อย่างที่ว่า ในละคร จะมีคนโง่ๆนิดนึง จะว่าไปชีวิตจริงๆเราก็ไม่ได้รู้เรื่องทุกอย่างนี่นา
ที่เรานั่งตีหมอนชี้ทีวี กรี๊ดว่า"แกร๊....ไม่รู้เรอะว่ามันหลอกแก.....กรี๊ดๆๆ"ก็เพราะว่าเราเรู้เรื่องหมดแล้ว
เรารู้เรื่องฝั่งพระเอก นางเอก ตัวประกอบ รู้ว่าทุกคนคิดยังไง เห็นตัวร้ายทำตาโหดเหี้ยมแล้วเล่าแผนการชั่วร้าย
แต่ชีวิตจริงๆ เราไม่รู้นี่นา ไม่มีทางรู้ได้ว่าใครคิดกับเรายังไง
ไม่รู้ว่าใครเป็นเล่นบทอะไร
บางทีในโลกของเรา เราอาจจะเป็นนางเอก
แต่ในโลกของอีกคน เราอาจจะเป็นตัวร้าย
หรือในโลกของคนที่เราคิดว่าเป็นพระเอก เราอาจจะเป็นแค่ตัวประกอบก็ได้
โอ....
ถึงละครจะไม่ประเทืองปัญญาเท่าไหร่
แต่ก็คิดออกมาได้ปรัชญาดีเหมือนกันแฮะตรูนี่
เราเองเชื่อแหละ ว่าบางอย่างที่ดูละค้อนนน ละคอนมันก็เกิดกะชีวิตจริงๆได้เหมือนกันนะ
เล่าให้ฟังเอาป่ะ(อู๊ยย เผาตัวเองได้ไม่ต้องรอถ่กแ่ถ่กอะไรร้อกกก ฮา้)
สถานการณ์นัมเบอร์วัน
-------------------------ร้องไห้-มีคนเดินมา-ปาดน้ำตา-ไม่มีใครรู้
ร้องไห้อย่างสะอึกสะอื้นเลยคู้น....ร้องอยู่ในรถคนเดียว
อยู่ดีดีป๊ะป๋าเดินมา
เฮ้ย...ตาย พ่อมา ปาดอย่างรวดเร็ว ทิชชู่ก็ไม่มีเน้อ
เลยทำเสียงหายใจไม่ออก ละขอทิชชู่พ่อ ทำเป็นสั่งขี้มูกละแอบเช็ดน้ำตา
ภารกิจสำเร็จค่ะ
ไม่มีใครรู้-------โคตรละครเลยให้ตาย
สถานการณ์นัมเบอร์ูทู
-----------------พระเอกเห็นนางเอกในฝูงชน คนอื่นเบลอหมดเลย พระเอกเห็น่นางเอกชัดเจนอยู่คนเดียว
ยามนั้นวันสงกรานต์ พอดีมีเพื่อนฝูงจากต่างถิ่นมาเยี่ยมบ้านจึงพากันไปเล่นน้ำที่คูเมืองเชียงใหม่
ก็เดินๆเล่นๆกันไป
ทันใดนั้นมีเสียงตะโกนชื่อข้าพเจ้า(ดังมากๆ)มาจากที่ไหนก็ไม่รู้ เราก็หันทุกทิศเลย มาจากไหนฟะ
ต้นกำเนิดเสียงมาจากรถกระบะคันหนึ่ง ด้านหลังบรรทุกหนุ่มๆสิบกว่าคนได้กระมัง
รู้สึกได้ว่าเป็นเพื่อนร่วมรุ่นเมื่อยามมัธยม
แต่ขอโทษเถิดเพื่อนๆ หนูไม่รู้เลยว่าใครเป็นใคร
เห็นหน้าอยู่คนเดียว คือคนที่เรียกชื่อหนูง่า...
อย่างอื่นเบลอหมดเลย เหมือนมองผ่านละอองน้ำ
พูดก็พูดไม่ออก...จำได้ว่า ร้องไปว่าเฮ้ย...เฮ้ย...ละก็โบกมือ
ทำอะไรไม่ถูก...แล้วก็...แล้วก็...เดินจากมา
เช้ดดดดดดดดดดดดดด
ตกใจกะตัวเองเหมือนกัน...เป็นแบบนั้นได้ไงก็ไม่รู้อ่ะ
พอเดินมาออีกแป๊บ...เพลงหวั่นไหวของบอดี้สแลมดังมาจากซุ้มขายเบียร์
ไม่อยากจะสนใจ รู้ว่าไม่มีทาง
แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร
อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า
ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายังหวั่นไหว
เฮ้ย.......................เยี่ยงเอ็มวีครับพี่น้อง
บรรยายความรู้สึกไม่ถูก
จบไว้แค่นี้ละกัน มาเรื่องนี้ได้ไงวะเนี่ย
หรือละคร...จะสร้างขึ้นจากชีวิตจริง
ดูแล้ววิเคราะห์มาเป็นข้อๆเลยเนาะ
หวั่นไหว หวั่นไหว หวั่นไหว หวั่นไหว 
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
หรือละคร...จะสร้างขึ้นจากชีวิตจริง